Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Toch nog lekker kunnen genieten met familie. Ik vind dat toch belangrijk deze dagen.. Het laadt je zo enorm op. Ik merk het ook met vrienden.. Gewoon alle emotie eruit gooien, het is een gekke tijd en dat doet zeker iets met mensen. Het is fijn dat ze er toch mogen zijn.
Dat inspireert.
drie maanden is een hoop. En zeker als dat met zo'n type kok is en weinig afleiding en comfort (roken en bier) kan ik me voorstellen dat dat lange dagen zijn.. hopelijk is het snel aflossingstijd.
Ik ben er kapot van.
Het doet zo'n zeer, hem niet meer terugzien zoals hij hoort te zijn. En ik vind het ook echt eng. Want vorig jaar was dit exact dezelfde situatie, alleen was hij toen niet zo somber over ons als nu. In de dingen die hij zegt lijkt het alsof hij eigenlijk niet weet wat hij aan het doen is en vooral veel stress en onzekerheid de deur uit aan het jagen is. We hingen gisteren beiden huilend aan de telefoon met elkaar. Het is niet dat het hem totaal niet raakt.. Maar toch zet hij door. 
Er zijn er vaak meer dan je denkt als je jezelf dat kleine stapje durft te laten zetten blijkt. "Iedereen heeft zijn momenten. Maar dat betekent niet dat er geen ruimte is voor een ander helpen" zei een lieve vriendin begin deze week tegen mij. Dus wie weet. Heb pas mezelf ook zo'n schop gegeven en nu is gelukkig mijn kamer alweer netjes en geeft dat rust. Ik wil nog zo'n vaas maken met allemaal kerstlampjes om in een boekenkast te zetten.. Een beetje sfeer tegen alle hectiek en drama aan gooien. Anders ben ik zelf ook echt enorm somber. Vandaag is bijvoorbeeld totaal niet mijn dag, dan beloof ik mezelf beterschap voor morgen.