Bokt.nl

pipo schreef:

Allereerst heel veel sterkte Sannee. Was het plotseling of na ziekte? Jong hoor. Harstikke moeilijk allemaal.
Ik hoop dat school weet van je situatie en dat die niet al te moeilijk gaan doen. Wel denk ik dat het heel goed is als je gewoon je ding blijft doen. Ook al neem je niet alles op. Je heb wel je dagelijkse dingen zelfs een lachje en een geintje oftewel wat afleiding. Maar je moeder een plekje geven en er vrede/acceptatie hebben kost echt veel langer. Vecht er niet tegen en huil of wees down wanneer je dat bent. Het kost echt veel tijd, maar wegstoppen kost veel meer tijd. Meis, dikke knuf!

Ladybird schreef:

Sanne, doe wat jij je goed bij voelt. ik ben direct de volgende dag weer aan de slag gegaan. maar mijn zusjes hebben nog weeken, zod niet maanden heel erg mee geworsteld en waren soms halve weken thuis. volg je eigen gevoel! huil als je huilen moet, ben boos als je boos bent, wees blij als je blij bent. Rouwen kost veel tijd. maar negeer of onderuk het niet! hoe lastig dat soms ook is!

Hele dikke knuffel en veel sterkte! Je mag mij altijd pben als je daar behoefte aan hebt!

Naath86 schreef:

Sanne heel veel sterkte... Vreselijk zo jong! Is ze plotseling overleden? Ik ben zelf ook direct weer aan het werk gegaan, maar op dat moment zat ik nog in een roes en had ik geen verdriet. Een half jaar later stortte ik even helemaal in en heb ik een paar weken in de ziektewet gezeten. Toen kwam pas het verdriet en besef. Je moet vooral doen waar je je zelf goed bij voelt, het verschilt gewoon heel erg..

Hoe is het verder met iedereen? Voor mij is het straks alweer twee jaar geleden en ik heb soms het idee dat het besef er totaal niet is, maar soms ook juist wel weer.. Ook heeft mijn vader ondertussen een nieuwe vriendin en dat klikt allemaal erg goed, maar is soms nog wel verwarrend. Ik geloof niet dat ik het altijd helemaal besef dat zij de plek van mijn moeder inneemt. Naja de plek van mijn moeder innemen is ook weer niet zo en dat wil ze ook totaal niet.. Maar er is natuurlijk wel weer ineens een vrouw erbij in mijn ouderlijke huis. Gelukkig kan ik het wel heel goed met haar vinden, maar het blijft toch ff vreemd!!

pipo schreef:

Hier is het K. Ik kom niet aan rouwen toe. Mijn vader is al overleden toen ik net 10 dagen 16 was 1985. Hij was 43 en mijn moeder is vorig jaar 20 april gestorven. Ik heb er vrede mee dat ze zo snel na hde diagnose longkanker is overleden. Maar het dwarsliggen van alles wat met de erfenis te maken heeft breekt me op. Mijn "zus" (ik kan haar niet eens meer zo noemen) Had al jaren geen contact meer met mn moeder en mij. Ik heb uiteraard na overleg met mn moeder gebeld en gezegd dat mn moeder geen contact zou opnemen maar dat ze openstond als zij zich zou melden. Dat heeft ze gedaan.. en sinds dien is het een hel! (maar ze was niet onterft dus het zou toch een hel geworden zijn, haha) Mijn moeders appartement staat nog steeds niet te koop.. er is altijd wel wat. Ik wordt er zooo triest van. Hoop dat het snel allemaal achter de rug is, dan hoef ik die >>>> nooit meer te zien, horen, voelen.. ik rij eroverheen als ik dr tegen zou komen. Zo ik heb gesproken haha.

Ladybird schreef:

Op dit moment gaat het even helemaal niet. Afgelopen weekend heeft er een jongen bij ons op school zelfmoord gepleegd. ik zit op een kleine school van zon 500 leerlingen dus je merkt de sfeer heel goed. en dat maakt heel veel los over wat ik met papa heb mee gemaakt, ondanks het compleet anders is als dat het was bij papa hoor. Maar ja, das niet heel fijn. Ook zou papa aankomende zaterdag jarig zijn. dat werkt dus ook niet helemaal mee.

Mijn moeder heeft sinds een paar weken ook een nieuwe scharrel/vriend. Ik vind het wel heel moeilijk. Het idee dat hij als man in huis komt inplaats van mijn papa doet wel veel pijn. Ik weet wel es waar niet hoe hij is, want heb hem nog niet gezien. maar toch. het idee doet me pijn. Ik weet ook dat het voor mama wel beter is dat ze een nieuwe man krijgt en dat maakt me ook niet zoveel uit. het is voor Mama gewoon beter. Toch het idee dat hij in huis komt, of dat hij op de stoel gaat zitten waar papa altijd in zat, of nog gruwelijker, het idee dat hij mama een kusje geeft als hij komt, zoals papa deed als hij thuis kwam na een weekje werken.. gewoon dat idee geeft mij rillingen zegmaar..


Fijn dat het met jou toch wel beter gaat Naath (teminste zo lees ik je bericht wel ) Ik denk wel nog dagelijk aan mijn papa denk ik, maar ik merk ook wel dat de tijd vliegt en je soms niet realiseerd dat de tijd zo snel gaat. ergens is dat ook wel een goed teken denk ik.

Pipo, jeetje wat heftig zeg! balen dat het allemaal zo lang duurt en dat je 'zus' zo doet. echt heel vervelend! hoop snel dat het opgelost word! succes en sterkte ermee iig!

_Sannee schreef:

Ladybird schreef:

Op dit moment gaat het even helemaal niet. Afgelopen weekend heeft er een jongen bij ons op school zelfmoord gepleegd. ik zit op een kleine school van zon 500 leerlingen dus je merkt de sfeer heel goed. en dat maakt heel veel los over wat ik met papa heb mee gemaakt, ondanks het compleet anders is als dat het was bij papa hoor. Maar ja, das niet heel fijn. Ook zou papa aankomende zaterdag jarig zijn. dat werkt dus ook niet helemaal mee.

Mijn moeder heeft sinds een paar weken ook een nieuwe scharrel/vriend. Ik vind het wel heel moeilijk. Het idee dat hij als man in huis komt inplaats van mijn papa doet wel veel pijn. Ik weet wel es waar niet hoe hij is, want heb hem nog niet gezien. maar toch. het idee doet me pijn. Ik weet ook dat het voor mama wel beter is dat ze een nieuwe man krijgt en dat maakt me ook niet zoveel uit. het is voor Mama gewoon beter. Toch het idee dat hij in huis komt, of dat hij op de stoel gaat zitten waar papa altijd in zat, of nog gruwelijker, het idee dat hij mama een kusje geeft als hij komt, zoals papa deed als hij thuis kwam na een weekje werken.. gewoon dat idee geeft mij rillingen zegmaar..


Fijn dat het met jou toch wel beter gaat Naath (teminste zo lees ik je bericht wel ) Ik denk wel nog dagelijk aan mijn papa denk ik, maar ik merk ook wel dat de tijd vliegt en je soms niet realiseerd dat de tijd zo snel gaat. ergens is dat ook wel een goed teken denk ik.

Pipo, jeetje wat heftig zeg! balen dat het allemaal zo lang duurt en dat je 'zus' zo doet. echt heel vervelend! hoop snel dat het opgelost word! succes en sterkte ermee iig!

Pff.. bij jou bericht had ik even de tranen in mijn ogen. Het lijkt mij verschrikkelijk als mijn vader met een nieuwe vriendin aan komt zetten. Tenminste, dat zijn mijn gedachten nu nog. Ook heel logisch want mijn moeder is en was mijn moeder en niemand anders. Het is ook nog heel kort geleden gebeurd natuurlijk ..

Ik kan me heel erg goed inleven in jou dat je het moeilijk vind om te zien als hij jou moeder een kus geeft of in de stoel zit waar jou vader altijd in zat.. Hopelijk went dat straks een beetje.


Bij deze wil ik iedereen ook veel sterkte wensen die dat nodig heeft!

K_im schreef:

Vandaag had mijn moeder 51 jaar geworden.. de hele dag ging het goed, maar heb nu toch even mijn momentje hoor