Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-06-13 11:43

Geplaatst: 06-06-13 11:43

anneliesdj schreef:
Dus je geeft je kind niet mee dat als hij ergens zijn best voor doet, er meestal een goed resultaat tegenover staat? En als het hem gelukt is om voor het eerst zonder zijwieltjes te fietsen, dan ben je ook niet enthousiast?

Je kan wel enthousiast zijn maar je kan ook er voor zorgen dat de nadruk niet al te zeer gelegt wordt op het behalen van een prestatie. Je leert het kind dan namelijk dat alleen een zeer goede prestaties(want dat is het voor het eerst zonder zijwieltjes fietsen) beloont worden.

Je kan ook enthousiast worden dat het kind zo goed z'n best doet om te leren fietsen en dat je het zo knap vindt dat hij/zij het probeert.

Je wil namelijk dat je kinderen leren om hun best ergens voor te doen ookal is het later geen super prestatie maar gwewoon doorzetten om de opleiding af te maken.

Je kan dus beter de inzet, het proberen, het doorzetten belonen dan de prestatie op zich.

**Geplaatst**: 06-06-13 11:44

Geplaatst: 06-06-13 11:44

anneliesdj schreef:
Maar al heel snel waren er een paar mensen heel prominent aanwezig om het niet straffen te promoten en sindsdien gaat het topic daarover.

Ik was de eerste die poste dat ik mijn kind niet strafte, vervolgens kwamen er aan alle kanten vragen over wat ik zou doen in een "wat als" situatie. Daar heb ik keer op keer vanuit mijn eigen ervaring en visie op geantwoord. Vervolgens kwamen er opmerkingen dat je het echt niet alleen met praten op kunt lossen en dat het niet zo kan zijn dat je nooit straft. Vervolgens wordt dat dus opgevat als het niet straffen promoten, wij delen dus een andere mening. Mijn intentie is helemaal niet om het niet straffen te promoten, ik weet zelf dat het bij ons past en prima werkt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-13 11:45

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-13 11:45

anneliesdj schreef:
Nav een ander topic ben ik benieuwd hoe jullie je kinderen straffen.
En dan ook vooral de straf tov het vergrijp en straf tov de leeftijd van het kind.
Vooral wat leeftijd aangaat ben ik wel benieuwd, wat is nu passend voor welke leeftijd en hoe beoordeel je dat tov het individu?

Ik ben benieuwd

Het ging me niet om de vraag straf jij wel of niet?
Maar het maakt verder niet uit. Als we uitgepraat zijn over het niet straffen, misschien kunnen we dan terug naar het wel straffen?

**Geplaatst**: 06-06-13 11:46

Geplaatst: 06-06-13 11:46

Sofy schreef:
Want als ik het goed begrijp mag je wel gewoon blij zijn met/voor je kind als iets lukt, maar mag dit niet als beloning opgevat worden?

Wat volgens mij het verschil is dat je vooral uitgaat van de emoties en de uitgangspunten van het kind. Als je zegt 'wat een mooie tekening' dan is dat een waardeoordeel over die tekening (ook al is het vaak niet echt een objectief oordeel

)
De impliciete boodschap is echter dat tekeningen 'mooi' horen te zijn. Wat je daarmee kunt verliezen is bv het plezier in zinloos krassen

En het is denk ik de reden dat veel volwassenen moeite hebben met onbevangen creatief zijn: ze stellen te snel allerlei eisen aan zichzelf, omdat ze geconditioneerd zijn dat er eisen of in elk geval waardeoordelen aan eigenlijk alles zitten.

Of neem rennen. Als je zegt 'wat kun je al goed hard rennen' dan kan het kind hard gaan rennen om die waardering te krijgen. Maar omdat er een externe reden is om dat te doen, wordt je innerlijke behoefte minder gehoord. En dus kan het best dat een kind niet meer goed luistert naar zijn lichaam als het zegt dat het even geen zin heeft in rennen. En bij kinderen valt dat mee, maar bij volwassenen zijn de problemen die dat geeft bepaald niet zeldzaam.

De boodschap die je geeft als je plezier toont in dat hij z'n lichaam gevoeld heeft en heeft gedaan wat goed voelde (of dat nou mooi tekenen, krassen, rennen of niet rennen is) is alweer anders. (De lijn blijft dun trouwens. Want sturen komt heel snel.)

Ook leren kinderen daardoor hun eigen gevoelens makkelijker scheiden van 'zo hoort het'. Hun smaak kan anders zijn dan die van anderen zonder dat het fout is. Ook dat is een belangrijke boodschap.

Wat ik trouwens een heel mooi boek vond is 'Dibs in search of self', over speltherapie en jongetje dat die vrijheid van het niet-beoordelen nodig heeft om los te komen.

**Geplaatst**: 06-06-13 11:48

Geplaatst: 06-06-13 11:48

Chubby schreef:
Punt is dat er in die supermarkt geen strafstoeltje is en dat ouders in de supermarkt vaak iets bedeesder zijn in het uiten van boosheid. .

Ik ben overal precies hetzelfde (niet altijd gelijk, want dat hangt meer samen met stemming en externe factoren, maar ik bedoel dat het me niks boeit of ik in de supermarkt sta, op het schoolplein (als er ergens mensen op je vingers kijken en oordelen...

) of thuis ben).
In de supermarkt is geen strafstoel, maar als ze in de supermarkt lopen te klieren moeten ze de kar vast blijven houden ipv los te mogen lopen. Vinden ze vreselijk, want de kar vasthouden is voor 'kleine kindjes' :')

En dat je straft wil toch niet zeggen dat je er ook boos bij bent? Ik ben wel eens boos hoor, maar dat is dan meestal omdat ik of te laat ingrijp of omdat ik echt de balen heb van een aktie (lees: net het hele huis gedweild, dochter smijt een beker sinaasappelsap over de vloer van voor tot achter. Doet ze niet expres maar dan kan ik toch echt beter wel even zeggen dat ze mama nu maar beter even met rust laat omdat mama baalt dat ze die plakzooi op moet ruimen

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-13 11:49

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-13 11:49

NatasjavE schreef:
anneliesdj schreef:
Dus je geeft je kind niet mee dat als hij ergens zijn best voor doet, er meestal een goed resultaat tegenover staat? En als het hem gelukt is om voor het eerst zonder zijwieltjes te fietsen, dan ben je ook niet enthousiast?

Je kan wel enthousiast zijn maar je kan ook er voor zorgen dat de nadruk niet al te zeer gelegt wordt op het behalen van een prestatie. Je leert het kind dan namelijk dat alleen een zeer goede prestaties(want dat is het voor het eerst zonder zijwieltjes fietsen) beloont worden.

Je kan ook enthousiast worden dat het kind zo goed z'n best doet om te leren fietsen en dat je het zo knap vindt dat hij/zij het probeert.

Je wil namelijk dat je kinderen leren om hun best ergens voor te doen ookal is het later geen super prestatie maar gwewoon doorzetten om de opleiding af te maken.

Je kan dus beter de inzet, het proberen, het doorzetten belonen dan de prestatie op zich.

Dat klinkt op zich wel logisch alleen moet je dan dus bij elke keer dat je blij/enthousiast bent jezelf inhouden? Of even om het hoekje gaan staan en daar blij zijn dat je kind iets gepresteerd heeft?

En het doorzetten belonen, in het voorbeeld van een opleiding ben je dan dus wel heel lang bezig met belonen, dan wordt het een sleur of vergeet je het? Op het kind maakt het geen indruk meer en ziet misschien het nut er niet van om door te zetten?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-13 11:52

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-13 11:52

Shadow0 schreef:
Wat volgens mij het verschil is dat je vooral uitgaat van de emoties en de uitgangspunten van het kind. Als je zegt 'wat een mooie tekening' dan is dat een waardeoordeel over die tekening (ook al is het vaak niet echt een objectief oordeel )
De impliciete boodschap is echter dat tekeningen 'mooi' horen te zijn. Wat je daarmee kunt verliezen is bv het plezier in zinloos krassen

Waarom zou dat? Als je als ouders dat zinloze gekras ook gewoon mooi vind en daarvoor beloont ziet het kind toch niet het verschil in mooi tussen een kunstwerk en gekras?

**Geplaatst**: 06-06-13 11:57

Geplaatst: 06-06-13 11:57

anneliesdj schreef:
Waarom zou dat? Als je als ouders dat zinloze gekras ook gewoon mooi vind en daarvoor beloont ziet het kind toch niet het verschil in mooi tussen een kunstwerk en gekras?

Je beloont een kind wat prima poppetjes en huizen en paarden kan tekenen eigenlijk nooit meer voor gekras? Toch?

**Geplaatst**: 06-06-13 11:58

Geplaatst: 06-06-13 11:58

Volgens mij gooit Annelies nu gewoon even consequent haar kop tegen alles in wat we zeggen. Sorry dat we je topic verpest hebben, ik had niet de indruk dat het een probleem was gisteren, maar dat het nu pas speelt. Misschien kan je de mods vragen hier een andere titel boven te zetten en jou topic te heropenen met alleen straffen als onderwerp. Bij deze zal ik hier niet meer posten, blijkbaar wordt input vanaf onze kant niet gewaardeerd.

**Geplaatst**: 06-06-13 11:59

Geplaatst: 06-06-13 11:59

Mindim schreef:
Als je al denkt dat krijsende kinderen op de supermarktvloer enkel ontstaan doordat ze hun ouders in de zeik nemen, tja, dan ben je al snel uitgepraat en weet je niet waar je het over hebt.

Vanwaar deze reactie??? Slaat kant nog wal op de mijne.

Als het gaat om mijn eerste post in dit topic, dan moet je beter lezen. Ik heb namelijk niet geschreven dat kinderen op de grond in de supermarkt ouders in de zeik nemen.
Goed lezen, en niet bepalen of een ander ergens iets wel of niet vanaf weet. Je kent mij niet, en het lijkt me dus ook totaal niet nodig om te oordelen wat ik wel en niet weet. :wave:

**Geplaatst**: 06-06-13 12:00

Geplaatst: 06-06-13 12:00

Urielle schreef:
Ik ben overal precies hetzelfde (niet altijd gelijk, want dat hangt meer samen met stemming en externe factoren, maar ik bedoel dat het me niks boeit of ik in de supermarkt sta, op het schoolplein (als er ergens mensen op je vingers kijken en oordelen... ) of thuis ben).

Ik doelde niet specifiek op jou. Er zijn meer ouders die zich wel wat aantrekken van mensen die meekijken dan ouders die dat niet doen.

En het is echt niet mijn hersenspinsel dat wanneer een extrinsieke motivator (zoals straf) wegvalt, het kind ruimte ziet om ongewenst gedrag te vertonen. Je kunt je dan afvragen of een kind niet beseft dat de straf dan wel later komt, als ouders zich wel weer senang voelen bij het afstraffen ervan, maar dat is dan net het teken dat kinderen die consequenties niet overzien.

**Geplaatst**: 06-06-13 12:02

Geplaatst: 06-06-13 12:02

anneliesdj schreef:
Het ging me niet om de vraag straf jij wel of niet?
Maar het maakt verder niet uit. Als we uitgepraat zijn over het niet straffen, misschien kunnen we dan terug naar het wel straffen?

Tsja, soms ontwikkelen topics vanzelf verder. Dat is ook mede dankzij jezelf, gezien de vragen die je erover stelt en waar ik netjes antwoord op probeer te geven. Mocht iemand dan nog vragen hebben die voortvloeien uit de voorbije pagina's: mijn pb staat open

**Geplaatst**: 06-06-13 12:03

Geplaatst: 06-06-13 12:03

Chubby schreef:
Als ik Urielle was, zou ik het meisje mn wijzen op het verdriet wat haar zus heeft wanneer een tekening verpest is. Samen bespreken waar dat verdriet vandaan komt, wat de rol van de meisjes is en samen een oplossing bedenken.

Samen een oplossing bedenken proberen wij ook, maar ik vind het lastig omdat je met twee kinderen zit. Enya zal dan bijv. voorstellen om sorry te zeggen en een kusje te geven, of iets moois te maken voor Gioya zodat zus haar vergeeft. Maar Gioya blijft vervolgens boos/verdrietig/teleurgesteld mokken, want die krijgt haar tekening (of ander werkje, of vriendenboek, of...) er niet mee terug. Ook begrijpelijk van haar kant uit. Het is zelfs wel eens gebeurt dat Enya iets maakte om het goed te maken, en Gioya nam wraak door dat voor haar ogen te verscheuren. Heb je gelijk twee kinderen over de mik -O-

En ik zit met het stukje: ze handelt volgens haar eerste impuls, staat nog helemaal niet stil bij gevolgen. Met alles hoor. ZO stond er bijv. ook op haar formulier voor het COS, dat Enya niet bang genoeg is voor dingen die pijn doen. Ze springt van iets hoogs af, kneust haar enkel, valt haar knieen kapot en bedenkt daarna pas dat haar actie niet zo handig was.

En leert daar dan ook niet van, volgende keer rent ze gewoon weer als een kip zonder kop van hetzelfde ding. :')

Ze is verder echt niet dom, de juf denkt zelfs dat ze zeer intelligent is, maar ze is zo vreselijk impulsief! Speelt dat niet bij jullie kinderen?

Ik post trouwens niet om 'tegen' te reageren. Ik ben gewoon benieuwd hoe anderen dat aanpakken.

**Geplaatst**: 06-06-13 12:06

Geplaatst: 06-06-13 12:06

Bedankt shadow, jouw uitleg maakt het voor mij duidelijker! Je moet dus (proberen

) blij (te) zijn met de intrinsieke motivatie die het kind toont, en eigenlijk niet willen sturen.
Pfoe, dat gaat heel erg botsen met mijn eigen opvoeding en karakter denk ik. Zoals je al aangeeft: sturen gaat vrij gemakkelijk, en de lijn is dun. Door afleiding te geven op het moment dat je kind iets doet waar je niet zo blij van wordt (:D) stuur je eigenlijk ook al toch? Je kind wilde immers op dat moment hetgene doen waar hij zelf mee bezig was, jij stuurt hem in een andere richting omdat hetgene waar hij mee bezig was niet wenselijk/handig is op dat moment.
Maar ik snap inderdaad wel de motivatie er achter. Ik ken zelf goed het probleem van te veel werken voor externe motivatie (ik krijg zoals veel mensen denk ik graag lof voor m'n werk) en het contact met wat je écht wil verliezen. Dus ik kan er wel achter staan dat je dit zou proberen te voorkomen.
Aan de andere kant: mijn ouders hebben altijd zowel het doen van dingen die ik nou eenmaal leuk vind (hockeyen in het allerlaagste team op de club

) als de prestaties (en dan toch een keertje winnen

) aangemoedigd, ze stonden zowel bij belangrijke als niet-belangrijke wedstrijden enthousiast aan de kant. Ze hebben zelfs hele jaren beginnend vioolspel geduldig aangehoord omdat ik nou eenmaal viool wilde leren en geen piano, iets wat ik me nu bijna niet voor kan stellen als ik beginnende kids hoor

. En het klopt dat ik nu redelijk gevoelig ben voor externe lof, maar in sommige gevallen is dat denk ik ook handig? Soms wil je iets nu eenmaal niet, maar moet het toch, dan kan externe lof een extra duwtje in de rug zijn denk ik.
Beetje hetzelfde als hoe ik ook met straffen zat eigenlijk: soms willen kids iets niet, maar moet het toch, en als ze dan nog niet willen luisteren kan straf een externe motivator zijn om ze toch net dat duwtje te geven.

Ik ben dus iets meer van én ... én ... denk ik, maar ik mag me wel iets vaker bewust zijn dat het niet alleen om het eindresultaat gaat. Dat vind ik al een heel nuttige uitkomst van deze discussie!

En verder heeft annelies wel een punt dat we (mede door mij) een beetje van de originele vraagstelling zijn afgedreven. Sorry annelies! Als je het vervelend vind wil ik anders wel een nieuw topic openen zodat hier het weer puur over wanneer en hoe sterk straffen kan gaan?

**Geplaatst**: 06-06-13 12:10

Geplaatst: 06-06-13 12:10

Er is wel een mooi boekje uitgegeven daarover Urielle, want je bent echt de enige niet die hiermee zit! How2talk2kids, Broers en zussen zonder rivaliteit.

http://www.bol.com/nl/p/how2talk2kids-b ... 010920362/

Het ís natuurlijk ook lastige materie, zeker gezien het leeftijds- en niveauverschil. Wat ik me bedenk bij jouw conflict is dat een compromis zoeken, zou moeten betekenen dat beide meiden zich kunnen vinden in de oplossing. Zoals ik het nu lees, vind jij de oplossing van de jongste een goede oplossing (sowieso idd mooi gevonden van haar, vind ik ook) maar is de oudste er niet tevreden mee. Dat is dan dus niet afdoende. Ik zou haar dan dus verder laten denken over waar ze dan wél oké mee zou zijn. Zonder dat er later weer wraakgevoelens bij komen kijken

Ook dat is echt een proces wat tijd en energie kost, maar waar je de meiden mee leert om zelf oplossingen te bedenken, maar tevens bijv. de kans geeft om na te denken over eigen grenzen enzo.

**Geplaatst**: 06-06-13 12:14

Geplaatst: 06-06-13 12:14

Urielle schreef:
En ik zit met het stukje: ze handelt volgens haar eerste impuls, staat nog helemaal niet stil bij gevolgen. Met alles hoor. ZO stond er bijv. ook op haar formulier voor het COS, dat Enya niet bang genoeg is voor dingen die pijn doen. Ze springt van iets hoogs af, kneust haar enkel, valt haar knieen kapot en bedenkt daarna pas dat haar actie niet zo handig was. En leert daar dan ook niet van, volgende keer rent ze gewoon weer als een kip zonder kop van hetzelfde ding. Ze is verder echt niet dom, de juf denkt zelfs dat ze zeer intelligent is, maar ze is zo vreselijk impulsief! Speelt dat niet bij jullie kinderen?

Eerste impuls zonder stil te staan bij de gevolgen is leeftijd. Dat kun je ook gewoon nog helemaal niet verwachten. Zeker niet als ze een impulsieve persoonlijkheid heeft. Het helpt ook niet om haar te waarschuwen, ze moet het zélf beleven, dat is de beste leerschool. Als jij als moeder nou zorgt dat ze haar nek niet breekt, en je durft het, laat haar dan gewoon haar gang gaan. Of faciliteer haar in het ontdekken van haar fysieke grenzen. Ga naar de speeltuin, naar het zwembad, laat haar gym- of turnlessen nemen.

Juist kinderen die intelligent zijn, moet je mi stimuleren om fysiek bezig te zijn. Die zitten straks al genoeg "in hun hoofd". Fysiek grenzen opzoeken kan heerlijk zijn om je hoofd leeg te maken!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-13 12:46

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-13 12:46

Sjapaz schreef:
Volgens mij gooit Annelies nu gewoon even consequent haar kop tegen alles in wat we zeggen. Sorry dat we je topic verpest hebben, ik had niet de indruk dat het een probleem was gisteren, maar dat het nu pas speelt. Misschien kan je de mods vragen hier een andere titel boven te zetten en jou topic te heropenen met alleen straffen als onderwerp. Bij deze zal ik hier niet meer posten, blijkbaar wordt input vanaf onze kant niet gewaardeerd.

Wat een onzinreactie, ik stel gewoon vragen?
Ik heb nergens gezegd dat mijn topic verpest is, ik zie het niet eens als 'mijn'.
Ik vind dit ook een intressante discussie, alleen jammer dat sommigen er niet mee om kunnen gaan dat anderen niet alles klakkeloos overnemen.

@ Chubby; mijn reactie 'kunnen we dan terug naar origineel onderwerp' was nav een aantal die zeiden dat we in kringetjes bleven draaien.

Laatst bijgewerkt door anneliesdj op 06-06-13 12:49, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-13 12:47

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-13 12:47

Chubby schreef:
anneliesdj schreef:
Waarom zou dat? Als je als ouders dat zinloze gekras ook gewoon mooi vind en daarvoor beloont ziet het kind toch niet het verschil in mooi tussen een kunstwerk en gekras?

Je beloont een kind wat prima poppetjes en huizen en paarden kan tekenen eigenlijk nooit meer voor gekras? Toch?

Weet ik niet eigenlijk, is wel goed om over na te denken.
Ik denk dat als ik zie dat mijn kind bewust heeft zitten krassen dat ik daar ook gewoon van zeg dat het prachtig is, is hier al wel voorgekomen alleen zijn die van mij nog zo onhandig met tekenen dat er nog geen poppetjes uit komen.

**Geplaatst**: 06-06-13 12:49

Geplaatst: 06-06-13 12:49

anneliesdj schreef:
Dat klinkt op zich wel logisch alleen moet je dan dus bij elke keer dat je blij/enthousiast bent jezelf inhouden? Of even om het hoekje gaan staan en daar blij zijn dat je kind iets gepresteerd heeft?

En het doorzetten belonen, in het voorbeeld van een opleiding ben je dan dus wel heel lang bezig met belonen, dan wordt het een sleur of vergeet je het? Op het kind maakt het geen indruk meer en ziet misschien het nut er niet van om door te zetten?

Nee, je moet je niet inhouden. Je moet( nou ja niks moet

) het alleen anders benoemen.

Wat heb je er hard voor gewerkt, wat goed geprobeert. Je hebt zo goed geprobeert om zonder zijwietjes te fietsen en kijk het is gelukt. (oid)

**Geplaatst**: 06-06-13 14:49

Geplaatst: 06-06-13 14:49

Chubby schreef:
Eerste impuls zonder stil te staan bij de gevolgen is leeftijd. Dat kun je ook gewoon nog helemaal niet verwachten. Zeker niet als ze een impulsieve persoonlijkheid heeft. Het helpt ook niet om haar te waarschuwen, ze moet het zélf beleven, dat is de beste leerschool. Als jij als moeder nou zorgt dat ze haar nek niet breekt, en je durft het, laat haar dan gewoon haar gang gaan. Of faciliteer haar in het ontdekken van haar fysieke grenzen. Ga naar de speeltuin, naar het zwembad, laat haar gym- of turnlessen nemen.

Dat hebben wij ook steeds gedaan (en nog) werkt echt bij ons. Zo mocht ze hier ook al heel vroeg zelf de trap op. Onder onze voorwaarden natuurlijk zoals alleen als wij erbij waren en de traphekjes voor ze open maakten etc. Gevolg dat ze dat al heel snel goed konden en nog nooit ergens stiekem een trap opgeklommen zijn en zich op die manier in een gevaarlijke situatie hebben gebracht. Dat is wat ik eerder al een keer schreef over vooraf uitleggen en doen.

Ook ik denk dat de term praatmoeders echt verkeerd is. Bij praatmoeders denk ik aan ouders die niet consequent zijn en niet op willen vallen in de massa. Bang zijn dat een kind gaat huilen of schreeuwen en waarvan de kinderen ook weten dat de ouders dat ze daar bang voor zijn. Zie ze ook regelmatig. en maar sussen om vooral geen herrie te gaan maken of ze alsjeblieft toch mee willen lopen. Onze jongens weten al vanaf het begin, dat we niet eindeloos wachten als we ergens zijn om bijvoorbeeld boodschappen te doen. Die blijven echt wel bij ons. Mochten ze afgeleid zijn door het een of ander, is zeggen dat ik verder ga voldoende om ze mee te laten lopen.

En dat kinderen zo geboren worden, dat klopt. Natuurlijk kan een kind iets hebben waardoor ze sneller afgeleid zijn of wat dan ook, maar van geboorte af kan echt ieder kind leren mee te lopen, van spullen af te blijven etc etc. Vind het altijd wel makkelijk als mensen zeggen dat wij ook van die lieve rustige kindjes hebben. Dat zijn ze ook, maar dat komt ook door onze manier van opvoeden. (waar ook af en toe echt wel steekjes vallen hoor en wij ook echt niet altijd alles helemaal goed doen)

**Geplaatst**: 06-06-13 15:08

Geplaatst: 06-06-13 15:08

KozieZ schreef:
Chubby schreef:
Eerste impuls zonder stil te staan bij de gevolgen is leeftijd. Dat kun je ook gewoon nog helemaal niet verwachten. Zeker niet als ze een impulsieve persoonlijkheid heeft. Het helpt ook niet om haar te waarschuwen, ze moet het zélf beleven, dat is de beste leerschool. Als jij als moeder nou zorgt dat ze haar nek niet breekt, en je durft het, laat haar dan gewoon haar gang gaan. Of faciliteer haar in het ontdekken van haar fysieke grenzen. Ga naar de speeltuin, naar het zwembad, laat haar gym- of turnlessen nemen.

Dat hebben wij ook steeds gedaan (en nog) werkt echt bij ons. Zo mocht ze hier ook al heel vroeg zelf de trap op. Onder onze voorwaarden natuurlijk zoals alleen als wij erbij waren en de traphekjes voor ze open maakten etc. Gevolg dat ze dat al heel snel goed konden en nog nooit ergens stiekem een trap opgeklommen zijn en zich op die manier in een gevaarlijke situatie hebben gebracht. Dat is wat ik eerder al een keer schreef over vooraf uitleggen en doen.

Wij doen dat ook, maar mijn middelste heeft een ontwikkelingsachterstand en jouw logische gevolg is dus niet ons logische gevolg

Enya heeft van mij altijd gewoon trap mogen klimmen (liefst wel als ik erbij stond toen het nog niet zo vlotte

) maar haar grove motoriek is gewoon heel beroerd geweest. Dat is nog iets wat niet helemaal op peil is hoor, ze loopt ook nog breedsporig met van die wapperende brede armen om balans te houden. Binnenkort gaat ze terug op onderzoek en ik heb ook al eens dyspraxie laten vallen, just for sure. Dus ze is ook al heel vaak van de trap gevallen ondertussen. Maar wij gaan bijna elke twee weken naar de binnenspeeltuin, op school turnt ze drie keer per week, we hebben een grote trampoline op het erf en nu met het mooie weer is het elke dag buitenspelen. Oefening genoeg dus! Helaas ook blauwe plekken en open knieën genoeg

En gevaarlijke situaties opzoeken doet ze alsnog, want het gaat haar niet om de uitdaging van die trap maar om het doel. Pas was ze weer op de planken van een boekenkast aan het klimmen omdat er tekenpapier bovenop ligt, ik zie dan in gedachten die hele kast al van de muur afkomen. Of in de speeltuin naar een gedeelte klimmen waar ze vervolgens niet meer verder kan omdat ze de vaardigheid nog mist die nodig is voor de volgende etappe. Levert wel hilarische beelden op: moeder die vervolgens op haar knieën door de binnenspeeltuin gaat tussen de kinderen door om haar kleuter te redden :')

Maar zoals gezegd: ze leert ook finaal niet van haar fouten. Ze kan 1000 keer vallen als ze over de schoolbanken aan het rennen is en de 1001e keer loopt ze nog niks voorzichtiger erover.

**Geplaatst**: 06-06-13 15:29

Geplaatst: 06-06-13 15:29

Klinkt alsof je aan de middelste een flinke kluif hebt.

Denk echter dat jij wel niet de enige bent die zijn kleuter af en toe moet redden.

**Geplaatst**: 06-06-13 16:01

Re: Hoe straffen jullie je kind(eren)?

Geplaatst: 06-06-13 16:01

Wij hebben ook echt wel eens zo'n klimtoestel in moeten gaan, omdat ze de uitgang niet meer konden vinden of zo

En ik bedoelde dan natuurlijk ook voor kinderen die geen dyspraxie hebben

Hoewel het ook daarbij dus binnen grenzen wel kan, alleen zal je waarschijnlijk de grenzen veel langer kleiner moeten houden. (Als je begrijpt wat ik bedoel)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-13 17:09

Re: Hoe straffen jullie je kind(eren)?

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-13 17:09

Bij mijn kinderen heeft het nooit enige indruk gemaakt om weg te lopen als het me te lang duurde.

**Geplaatst**: 06-06-13 18:13

Geplaatst: 06-06-13 18:13

Echt niet Annelies? Dat vindt mijn dochtertje echt het ergste wat er is en doe ik ook alleen wanneer ik echt geen tijd en zin heb om lang te wachten. Wat ook goed helpt is haar dag te laten zeggen tegen de glijbaan/schommel of waar we dan ook van weg moeten. Dan weet ze dat we een volgende keer weer terugkomen.