Ik teken voor zo vaak kunnen rijden per week. Ik mag blij zijn met 1x per week. Het is niet fijn dat er geen overleg is geweest maar je kan beter kijken naar wat nog mogelijk is en hoe je daar gaat komen. Bedenk wel dat het prognoses zijn en dat die voor jou niet zo uit hoeven te pakken...
En dan had je de keus gehad en die was niet goed uitgepakt? Wat dan? Het is niet leuk en het hoort ook niet zo. Ik had eigenlijk ook weinig keus als ik het hele gebeuren van de arts zo aanhoorde. Het was opereren en kijken wat er van te maken viel of niets. Dat was voor mij niet voldoende. Ik heb gezegd dat als het niet te repareren viel dat ik dan voor proteses ging. Het is voor mij nu nog te jong om in een rolstoel te zitten, met proteses kon ik dat na revalidatie nog 10 tot 15 jaar uitstellen en dan in de rolstoel terecht komen. Dat was voor mij meer te accepteren dan nu al zeg maar. Ik was heel stellig in mijn uitspraken naar de arts toe, repareren met platen/schroeven/pennen of proteses erin maar niet open maken, conclusie trekken van nee daar kunnen we niets mee en maar weer dicht maken. Gelukkig heeft de arts bij mij de boel van binnen weer aardig op orde kunnen krijgen wat het bot betreft, mij knie is kapot, ernstige slijtage en artrose, alles is kapot van binnen en dat merk je bij elke pas die je zet, om over traplopen nog maar niet te praten...
Een keuze hebben is niet altijd goed, voor je eigen gevoel wellicht wel maar op de lange termijn is het altijd maar afwachten. Ik ben blij dat ik weer ben waar ik nu ben en moet me er bij neer leggen dat veel dingen niet meer kunnen, probeer daar niet te veel bij stil te staan en te genieten van wat wel kan. Stemt mij een stuk vrolijker!
Oh maar dat doe ik ook echt wel, heb een groot voorbeeld aan mijn moeder (die mist een been, heel haar rug is kapot, schouders allebei kapot en nu aan (nek)hernia 20. Als er iemand mij onder mijn kont schopt is zij het.
Maar ook daar zijn grove fouten gemaakt en dat maakt mij gewoon HEEL boos.
medische missers zijn ook niet de minste dat klopt! het kan je voor de rest van je leven beinvloeden! helaas geven artsen/ziekenhuizen niet snel zoiets toe...
Het gaat wel. Ben het stilzitten echt heel erg beu... Vrijdag word ik ontvoerd Naar horse event door een bokker, super leuk! Dus iemand in rolstoel, dikke kans dat ik het ben Wel veel pijn helaas, ook in mijn onderbeen.. Zal wel overbelasting zijn..,
Horse event was zoooo leuk! Heeeel veel bokkers Gemeet en gesproken en gewoon hele gezellige dag gehad! Was er echt even aan toe en was ook echt weer een keer punt in mijn herstel. Ik heb namelijk de hele dag met mijn krukken gehobbeld en ben alleen tijdens shows in mijn rolstoel gezeten! De constante pijn is eindelijk weg en ik heb weer het idee dat ik flink vooruit ga! Gisteren zei de fysio dat ik best heel goed liep voor iemand met een pen in haar been en dat dat haar wel verbaasde na vorige week Heb weer nieuwe oefeningen mee en snachts gaat het ook eindelijk steeds wat beter!
Lopen zonder krukken is helaas nog ver weg maar dat overleef ik wel! Zolang er maar vooruitgang voelbaar is
Dit verdient ook wel een update; Ik heb gisteren bij de fysio 7 hele minuten op de hometrainer gefietst, weliswaar zonder weerstand maar toch! Voelde zooooo fijn!
Ook op wat beenspiertoestellen geweest, heerlijk! Ik kan inmiddels aardig pijnvrij stilstaan zonder krukken en in het begin van de dag ook redelijk in huis rondhobbelen zonder krukken. Mag kruislings met krukken lopen en hoop op gauw 1 kruk, dan heb ik iig al 1 hand vrij
Gisteren heerlijk met mijn lieve paardje geknuffeld en lekker gevd't.
Komende week ben ik helaas veel alleen (ouders op vakantie) en daar zie ik wel wat tegenop... Maargoed, dat overleef ik ook wel weer!
Zo, es even bijgelezen, dat ging even van een dal naar wat hoogtepunten. Gelukkig niet andersom. Als je alleen thuis bent, misschien kan je er voor zorgen dat je zo min mogelijk de trap op en af hoeft? Scheelt heel veel belasting voor je been lijkt mij. Enne, als ik je hoor, dan komt ook dat weekje helemaal goed. Enne, als het soms allemaal wat langzamer gaat....tsja, ook als je langzamer gaat kom je er wel hoor! En als je je daar soms bij neerlegt, dan is het niet zo frustrerend (ben zelf net bevallen- wel heel wat anders- en was super gefrustreerd omdat ik na een week niet gewoon weer in mijn oude doen was )