Appeltje_1 schreef:Vanmiddag een gesprek gehad met een begeleider.
Een gesprek die ik niet perse wilde, maar goed iedereen moet het doen.
En dan gaat hij lopen zeggen dat ik geen huilbuien mag hebben of zonder reden verdrietig mag zijn.
Ik heb niks gezegd om dit aan te sporen, ik ben heel gesloten. Maar toch.
Waarom zou dat niet mogen?
Ik vond het gewoon geen fijn gesprek. Te veel flashbacks. En nou zit ik hier natuurlijk te proberen niet te huilen en geen herinneringen te krijgen.
Ik wil gewoon schreeuwen en huilen. En ik wil dat die herinnering niet meer in mijn hersens gebrand staan
