Huertecilla schreef:Dat je het kunt ventileren is iets anders dan dat je het gaat praktiseren. Dat het voor jou zo werkt, HC, is prima. Veel plezier ermee en ik ben blij dat jij er gelukkig mee bent. En ja, dat meen ik echt.
Maar accepteer nou eens dat er mensen zijn die dat NIET willen,
========================================================
Je springt weer naar conclusies. Ik schrijf niet dat je niet kan kiezen een relatie gesloten te willen houden.
Het is in deze maatschappij van snelle verandering en ontelbare contacten de regel dát je interessante personen tegenkomt waar je iets meer, diepers, of gewoon lust voor gaat voelen.
Wat er daarná gebeurt hangt sterk af van de openheid van jouw relatie.
Kan je thuis niets bespreken, dan ís er al een geheim en en ís er al een kiem van schuldgevoel.
Dát is wat ik schrijf.
Het grote probleem daarvan is dat dít de grootste stap is. het is van 0 naar 1. Van 1 naar 2 naar 3 is dan een graduele toename. De kern is het begín van ´geheim´, van iets niet vertellen.
Hoe je met gevoelens voor anderen als er wel openheid is samen omgaat is een heel anders aspect en daar zijn veel keuzes in mogelijk. Onder meer het geestelijk en lichamelijk gesloten willen houden van de relatie. Daar schrijf ik verder niets aan waardeoordeel over.
De kern is dat gebrek aan openheid een voorprogrammeren van het falen van het gesloten houden is.
Na 10 jaar is er níets in een relatie hetzelfde. Het is danook onverstandig om star vooropgezet dezelfde verwachtingen vast te willen blijven houden.
Ook al wil je hetzelfde doel nastreven, dan zal je daar een andere weg voor moeten vinden want de wereld is veranderd, jij bent veranderd, jouw partner is veranderd.
Ik streef na >30 jaar nog dezelfde doelen na en met succes. De weg echter die ik daartoe bewandel met mijn partner heeft NIETS van doen met de weg over de roze wolken van de eerste duurzame relatie.
Let wel, voor je weer zlef gaat invullen; ik schrijf niet wélke weg. Er zijn namelijk heel veel wegen, niet alleen alles gesloten of alles open.
Zonder openheid over gevoelens echter is elke weg doodlopend
Hc,
Realiseer je dat het tempo van het ontwikkelen van levenswijsheid en de daaruit voortvloeiende meningen, gevoelens normen en waarden zich niet laat afdwingen door iets wat hen verteld wordt, maar door wat ze ervaren? Een ander valt niet iets bij te brengen. Dat is het verschil tussen het pad kennen of het pad bewandelen... Jij was die mening ook niet toegedaan toen je 18 was. Dat evolueert. Laat deze tieners en twintigers gewoon nog lekker principieel in het leven staan. Daarom is het zo leuk om die verschillende meningen te lezen; het zegt iets over waar ze staan in ontwikkeling, complexiteit vd achtergrond ect. Mooi toch!
Het zal dus altijd een welles/nietes ding blijven met name tussen jong en oud!
(maar jongeren: luister maar goed naar de ouderen in dit geval; zie het als een voorproefje van hoe je meningen zich verder evolueren en aanpassen aan de dingen die je ervaart.
) 
- ik spring niet naar conclusies. Ik leid dit alles af uit uitgebreide bestudering van al jouw berichten op Bokt over dit thema. Je spreekt weliswaar nergens een expliciet waardeoordeel uit, maar in al deze berichten zit een behoorlijk minachtende ondertoon.