Zebrastreep schreef:Ja en nee , ik ben bang dat ik er dan een enorme obsessie mee ga creëren. Ik ben ook gevoelig voor dwangneurose namelijk ( wat nu helemaal weg is hierdoor, maar dat sluimert er straks zo weer in).
Ik ben voor nu sowieo wel rustiger. Zo beetje onder verplichting van mijn moeder moet ik even lekker naar buiten en naar mijn paarden ( gewoon knuffelen en wat spullen meenemen)
Ik moet alleen heel langzaam bewegen en niet teveel taken te snel achter elkaar dat is een enorme trigger. Goede vriendin gaat mee die kan gelukkig snel aan mij zien als ik teveel doe en mij ook streng afremt.
Ik ben alleen gewend om alles snel te doen. Maar mijn lichaam zegt nu zelf wel je moet langzaam doen.
ik herken dat uit mijn burnout
Ik kon nog geen 60 meter lopen of het werd zwart voor de ogen, echt letterlijk.
Dan moest ik gaan zitten anders viel ik neer.
Met ook echt een heel naar beklemmend gevoel op de borst.
Met ook hoge hartslag die ik zo duidelijk voelde.
De paarden een hooinet geven buiten was dus ook echt bij de schuilstal verplicht gaan zitten.
Bij mij het dus geen paniekaanval, maar echt zo enorm opgebrand zijn.
Misschien dat dit bij jou ook meespeelt?
Bij mij is dat weer over gegaan, met rust.
Misschien helpt je mijn antwoord in geruststelling?
