Varekaj schreef:Alsof dat beter voelt voor het kind later?
"Mama wou je niet dus heeft ze je weggegeven aan ons". Hallo zeg, praat eens iemand een afdanker aan. Met dan als moeder/ouders nog de bijkomende kans dat dat kind later alsnog aan je deur staat want ze willen hun biologische ouders kennen.
Wordt helemaal mooi als jij product bent van een verkrachting, krijgt moeders dat trauma nog een keer onder ogen. Letterlijk. Of was ze toen nog niet klaar voor een kind, nadien wel en heeft ze nu een gezin.
Echt, wie wordt daar in godsnaam beter van?
Vanochtend, 7u45. Net uit bed gerold, zie door het keukenraam een moeke met 3 kinderen sukkelen rondom een auto op de parking. De oudste gaat zwijgend zitten in de auto, de middelste staat te krijsen en stampvoeten in een meltdown en de jongste, een kleuter, probeert de hele tijd weg te rennen.
Vriend en ik stonden erbij met onze mok verse koffie, keken ernaar en stonden beide te grinniken dat dit ons goddank bespaard blijft.
En je moet ook nog eens een zwangerschap en bevalling doormaken met risico op de nodige gevolgen (incontinentie, bekken problemen. Dat soort dingen)