Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-03-23 13:25

Re: Wat heb jij vandaag op te biechten?

Geplaatst: 10-03-23 13:25

Is het fout omdat je (beiden) in een relatie zit of omdat je weet dat het op niets gaat uitlopen? In het tweede geval doen jullie alleen jezelf pijn op langere termijn, of zijn jullie levens nu zo dat het wel kan werken. In het eerste geval doen jullie ook je partners pijn en vind ik dat je óf open kaart moet spelen naar je partners, óf het contact moet afkappen want dan wordt het een smerige situatie.

**Geplaatst**: 10-03-23 14:45

Geplaatst: 10-03-23 14:45

fleurtjeuh schreef:
Anoniem:
Sinds een tijdje spreek ik weer een oude bekende van mij, iemand waar ik een behoorlijke tijd echt smoorverliefd op ben geweest. Korte tijd gedate/officieel geweest maar het werd hem niet.
Het is fout wat we aan het doen zijn, maar ondertussen voelt het zo goed en vertrouwd! Gewoon zoals het was tijdens het daten.
Er komen nu ook weer oude gevoelens boven bij ons beide. Maar dat is het gevaarlijke hieraan want dat gaat gewoon niet, het is echt niet goed. Maar stoppen willen we ook niet.

Fml.

Zijn jullie beiden bezet? Omdat je spreekt over weten dat het fout is? Of weet je dat het fout is omdat jullie niet bij elkaar passen?

**Geplaatst**: 10-03-23 14:57

Geplaatst: 10-03-23 14:57

fleurtjeuh schreef:
Anoniem:
Sinds een tijdje spreek ik weer een oude bekende van mij, iemand waar ik een behoorlijke tijd echt smoorverliefd op ben geweest. Korte tijd gedate/officieel geweest maar het werd hem niet.
Het is fout wat we aan het doen zijn, maar ondertussen voelt het zo goed en vertrouwd! Gewoon zoals het was tijdens het daten.
Er komen nu ook weer oude gevoelens boven bij ons beide. Maar dat is het gevaarlijke hieraan want dat gaat gewoon niet, het is echt niet goed. Maar stoppen willen we ook niet.

Fml.

Anoniem update: Er is 1 relatie in het spel, daardoor is het fout. De kans dat dit uiteindelijk echt iets gaat worden durf ik niet te zeggen. Het zou kunnen werken omdat we beide best wel veranderd(op een positieve manier) zijn sinds de tijd dat we gedate hebben.

**Geplaatst**: 10-03-23 20:22

Geplaatst: 10-03-23 20:22

Ik kan alleen maar als advies geven, niet aan beginnen :')

maar dat komt vooral omdat ik er wel aan begonnen ben en je er zelf 9 van de 10x alleen maar slechter uit komt. Hij is een relatie, ik niet. En we zijn echt heel ver gegaan zonder dat zijn vriendin het weet. Dit was allemaal heel recent (staat zelfs nog een paar pagina's terug denk ik) en het is nog steeds een soort van drama.

Mocht je er over willen praten, mijn PB staat er voor open

**Geplaatst**: 11-03-23 19:36

Re: Wat heb jij vandaag op te biechten?

Geplaatst: 11-03-23 19:36

Zoals je eraan komt, komt je er ook vanaf

dus ik adviseer je je hart te beschermen en weg te rennen voordat het echt fout gaat....

**Geplaatst**: 11-03-23 19:56

Geplaatst: 11-03-23 19:56

Mer1980 schreef:
Zoals je eraan komt, komt je er ook vanaf dus ik adviseer je je hart te beschermen en weg te rennen voordat het echt fout gaat....

Dit inderdaad.
Naast dat ik het voor diegene de relatie met 1 van jullie 2 heeft ook echt het ergste eigenlijk.
Dus of afkappen en afstand nemen of de relatie uitmaken en het nog eens samen proberen.

**Geplaatst**: 11-03-23 20:34

Geplaatst: 11-03-23 20:34

Anoniem: Ik heb een hele lieve vriend, heb t heel fijn met m samen en ben echt gek op hem. Maar nu heb ik gewoon een paar dingen waar ik helemaal gek van word.

Hij is een paar jaar jonger dan ik ben (maar 3 jaar hoor) en woont nog bij zijn ouders. Ik woon op mezelf en heb eigenlijk heel weinig met familie. Als ik ze 3x per jaar zie vind ik t ook prima.

Nou is hij dus wel heel erg van de familie, en dat vind ik voor hem heel fijn, maar voor mij is het dus gewoon heel veel tegelijkertijd en ik raak dan overprikkeld. Dus dan is er wel eens een 'discussie' over hoe ik met mijn moeder/familie om zou moeten gaan, terwijl ik dus gewoon echt geen goede verstandhouding met mijn moeder heb. (Gaat ook niet veranderen, teveel gezeur gehad de afgelopen jaren).

Nou probeer ik dat dus maar gewoon een beetje te laten gaan.

Maar nu is dus punt 2 dat ik door (chronische) ziekte gewoon vaak niet lekker ben, ontzettend veel buikpijn, vermoeidheid, hoofdpijnen, misselijk koortsig en t gevoel dat ik flauw kan vallen.

Ik sta voor 1 van mijn klachten al maanden op de wachtlijst bij de gynaecoloog en hoop dat er dan verheldering in komt en hopelijk gewoon verbetering.
Nu kreeg ik dus de opmerking dat ik wel heel vaak ziek ben en dat hij het wel vind opvallen dat het vaak rond de tijden zou zijn dat hij iets van zn familie heeft waar ik ook ben uitgenodigd.

Het enige wat ik kan en wil op de dagen dat ik zo ontzettend ziek ben is slapen en huilen van de pijn.

Heb het al meerdere keren proberen uit te leggen met voorbeelden erbij, maar ik merk dat hier gewoon niet echt besef voor is. En daarnaast heb ik gewoon ook geen zin om constant bij zijn ouders te zitten. (Zijn hele lieve mensen verder, maar ben natuurlijk niet voor niks op mezelf gaan wonen).

Heel soms spookt het door mijn hoofd om de relatie te verbreken omdat ik gewoon geen zin heb om mezelf constant te moeten verantwoorden voor mijn dingen.

Ik weet dat een relatie geven en nemen is, maar ik word echt moe van dit negatieve.

Maar ik ben dus wel echt gek op hem en eigenlijk als we samen zijn is het altijd gezellig en leuk en houden we van elkaar.

T is denk ik gewoon wel een onzekerheids dingetje, want ik wil de relatie helemaal niet kwijtraken, maar ik ben soms gewoon zo moe en moet echt even opladen..

Ik zal van de week maar eens een gesprek aangaan om te kijken of hij me kan en wil begrijpen. Hoop het natuurlijk wel enorm..

**Geplaatst**: 11-03-23 20:58

Re: Wat heb jij vandaag op te biechten?

Geplaatst: 11-03-23 20:58

Ik denk het belangrijk is om goed het gesprek aan te gaan met je vriend. En ook bij jezelf te kijken waar je wel toe bereid bent ten opzichte van zijn familie. Als je maar heel weinig mee gaat naar zijn familie terwijl hij graag samen wil gaan is natuurlijk voor hem ook niet leuk. Probeer tot een compromis te komen. Je kunt niet alles uit de weg gaan.
Daarnaast kan je vriend het misschien jammer vinden hoe de verstandhouding tussen jou en je familie is, maar meer heeft hij er ook niet over te zeggen.
Je hoopt dat hij je kan en wil begrijpen, maar ik hoop dat je ook begrip kan tonen voor zijn standpunt. Ook dat gaat twee kan op.

**Geplaatst**: 12-03-23 12:05

Re: Wat heb jij vandaag op te biechten?

Geplaatst: 12-03-23 12:05

Mocht het een soort van tijdelijk probleem zijn,
Wanneer je een x je fit voelt
Kijken of je spontaan dan bij zijn familie een x langs gaat.
Ondanks dat je schijnbaar geen echte familiemens bent. Is het voor hem wel belangrijk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-23 14:46

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-23 14:46

Anoniem:

Ik (dertiger) overweeg te breken met mijn moeder. Ik merk dat mijn relatie met haar me vooral energie kost, en dat ik grote delen van mijn leven niet met haar wil delen.

Toen ik 14 was en mijn broer sexuele advances maakte, zei ze dat ik me niet moest aanstellen, want haar broers hadden haar tenminste effectief aangerand/verkracht ipv dat het slechts bij woorden bleef. Ik hoopte op steun, en ik kreeg afwijzing.
Toen ik 15 was, zei ze dat ze hoopte dat ik niet gay was, want dan zou ik een moeilijk leven kunnen hebben. Ik weet niet precies wat ik ben, maar ik ben niet hetero...
Nu ik mijn eerste relatie heb, wil ik mijn lover niet aan haar voorstellen.

Ze is een neurotisch, conflict vermijdend persoon met in 1982 ontstane geheugenproblemen (ze heeft een heel slecht korte-termijnsgeheugen, veroorzaakt door een traumatische gebeurtenis) – en ze neemt nooit verantwoordelijkheid voor haar daden (iets dat een GGZ-psychiater al in 1983 opmerkte, nadat ze een reeks winkeldiefstallen pleegde; ze achtte zichzelf niet verantwoordelijk voor de winkeldiefstallen).

Therapie weigert ze, in plaats daarvan drinkt ze zoveel (zeker 3 tot 4 glazen wijn per dag – ELKE DAG) dat ze effectief alcoholist is. Toen ik weigerde in mijn eigen huis met kerst 2021 alcohol te schenken, werd ze passief-agressief en manipulatief (ze zei dat ze zich ook niet met mijn eetstoornis bemoeide) en ze eiste wijn.
Inmiddels geef ik haar maar 2 glazen als ze bij mij is; ze neemt ook gerust zelf wijn mee…

Mijn broer heeft effectief al met haar gebroken.
Ik merk dat ik vooral bang ben dat mijn relatie met mijn tante (haar zus) zal verslechteren. Mijn tante mag ik wel, ondanks dat ze me niet helpt met mijn moeder.

Mijn ouders zijn een paar jaar geleden gescheiden na een niet al te best huwelijk met veel spanningen (mijn vader had vooral een zorgende rol richting mijn moeder) en mijn vader is kort daarna gestorven. Mijn broer zegt nu al dat hij niks voor mijn moeder regelt als zij naar een verzorgingstehuis zou moeten. Ik ben bang dat haar hoge alcoholgebruik bespoedigd dat ze straks niet meer zelfstandig kan wonen – mag ik dan voor haar gaan zorgen?

Als ik haar vertel over mijn angst dat haar hoge alcoholgebruik slecht is voor haar toch al beschadigde hersens weet ik zeker dat ik te horen krijg dat dit haar eigen zaken zijn...

**Geplaatst**: 13-03-23 14:51

Geplaatst: 13-03-23 14:51

Voor wie het ook is: :(:)

Ellende. Soms is het inderdaad beter om met dat soort mensen te breken, familie of niet. Familie heb je helaas niet voor het uitkiezen.

**Geplaatst**: 13-03-23 19:03

Re: Wat heb jij vandaag op te biechten?

Geplaatst: 13-03-23 19:03

Wat een heftige biecht. Als ik het zo lees is de relatie verstoord en zal dat niet verbeteren. De keuze om het contact te verbreken kan ik niet voor je maken, ik snap het wel als je ervoor kiest. Veel sterkte.

**Geplaatst**: 13-03-23 19:09

Geplaatst: 13-03-23 19:09

Jeetje wat moeilijk, nu horen wel alleen maar 1 kant en alleen al het negatieve, ze zal wellicht ook 'goede' kanten hebben anders hou je het niet al zo lang vol contact te houden. Je moeder komt ook behoorlijk manipulatief over en wellicht meer, maar dat is speculatief. Ik maak mij wel zorgen over de opmerking dat je broer seksuele avances maakte naar jou op jonge leeftijd. Wat is hiermee gebeurd? Heb je nog wel contact met je broer?

Persoonlijk zou ik haar een brief sturen met het gevoel vanuit jezelf en dat jullie relatie je meer energie kost dan dat het oplevert en dat je daarom afstand neemt totdat je zelf sterk genoeg bent om te kunnen dealen met haar persoonlijkheid. Nu kun je dat niet, misschien wel nooit. De deur helemaal dichtgooien zou ik zelf niet kunnen, maar straks als je gegroeid bent als mens kun je er wellicht makkelijker mee omgaan.

**Geplaatst**: 13-03-23 19:38

Geplaatst: 13-03-23 19:38

Mer1980 schreef:
Jeetje wat moeilijk, nu horen wel alleen maar 1 kant en alleen al het negatieve, ze zal wellicht ook 'goede' kanten hebben anders hou je het niet al zo lang vol contact te houden. Je moeder komt ook behoorlijk manipulatief over en wellicht meer, maar dat is speculatief. Ik maak mij wel zorgen over de opmerking dat je broer seksuele avances maakte naar jou op jonge leeftijd. Wat is hiermee gebeurd? Heb je nog wel contact met je broer?

Persoonlijk zou ik haar een brief sturen met het gevoel vanuit jezelf en dat jullie relatie je meer energie kost dan dat het oplevert en dat je daarom afstand neemt totdat je zelf sterk genoeg bent om te kunnen dealen met haar persoonlijkheid. Nu kun je dat niet, misschien wel nooit. De deur helemaal dichtgooien zou ik zelf niet kunnen, maar straks als je gegroeid bent als mens kun je er wellicht makkelijker mee omgaan.

Wat dacht je van loyaliteit naar je ouder(s) toe?
Dat gaat extreem ver.

Maar hoe dan ook, weg veel sterkte. :knuffel:

**Geplaatst**: 13-03-23 20:08

Geplaatst: 13-03-23 20:08

Mer1980 schreef:
Jeetje wat moeilijk, nu horen wel alleen maar 1 kant en alleen al het negatieve, ze zal wellicht ook 'goede' kanten hebben anders hou je het niet al zo lang vol contact te houden. Je moeder komt ook behoorlijk manipulatief over en wellicht meer, maar dat is speculatief. Ik maak mij wel zorgen over de opmerking dat je broer seksuele avances maakte naar jou op jonge leeftijd. Wat is hiermee gebeurd? Heb je nog wel contact met je broer?

Persoonlijk zou ik haar een brief sturen met het gevoel vanuit jezelf en dat jullie relatie je meer energie kost dan dat het oplevert en dat je daarom afstand neemt totdat je zelf sterk genoeg bent om te kunnen dealen met haar persoonlijkheid. Nu kun je dat niet, misschien wel nooit. De deur helemaal dichtgooien zou ik zelf niet kunnen, maar straks als je gegroeid bent als mens kun je er wellicht makkelijker mee omgaan.

Excuses, maar dit is een zeer bevoorrechte reactie.

Ik weet niet waarom mensen altijd maar vinden dat je je ouders moet vergeven voor alles omdat ze je ouders zijn maar dat is echt b*llsht.
Het gene wat de anonieme poster aangeeft is zeer schadelijk voor iemands leven en kan zelfs traumatische gevolgen hebben, zo iets hoef je niet te vergeven of begrip voor hebben.

Natuurlijk zou het super zijn als de relatie met haar moeder beter wordt maar dat hoeft niet alleen van anonieme poster te komen, zeker niet in zo'n "toxische" relatie, laat de verandering vanuit haar moeder zelf komen dan weet je zeker dat de moeder zich er überhaupt voor wil inzetten om de relatie met haar dochter te behouden.

**Geplaatst**: 13-03-23 20:51

Geplaatst: 13-03-23 20:51

Ehhh ik zeg nergens dat ze haar moeder moet vergeven, wat maak jij er nou van? Ik probeer alleen iets te adviseren omdat ik uit de biechter haar tekst opmaak dat ze het er wel moeilijk mee heeft om de harde stap te maken. Ik probeer het voor haar makkelijker te maken. Wie weet hoe het leven loopt. Kijk naar Patricia Paaij en haar dochter. Ik kan niet in een glazen bol kijken, maar je zet dingen neer die ik niet heb geschreven.

**Geplaatst**: 13-03-23 21:01

Geplaatst: 13-03-23 21:01

Sorry als het wat fel overkwam, helaas heb ik een goede vriendin aan zo'n relatie kapot zien gaan hoe goed ze het ook deed.

Ik weet alleen wel dat je als persoon zijnde je niet hoeft aan te passen om met een persoon met verkeerde daden om te gaan.
Alsjeblieft blijf gewoon lekker gezelf en als de andere persoon écht contact met je wilt houden (al helemaal met ouders) dan zullen ze hun eigen verkeerde gedrag verbeteren, en als ze dat niet doen dan weet je ook gelijk waar je aan toe bent.

Je hoeft niet te groeien als persoon alleen maar om met verkeerde mensen om te kunnen gaan, je moet groeien om in te kunnen zien dat de mensen je ook gewoon eerlijk en waardig kunnen behandelen.

Vanuit ap neem ik even haar kant aan, al helemaal omdat ze zegt dat haar moeder verschillende onderzoeken heeft gedaan die dit "gedrag" bevestigen.
Ik wil helemaal niet fel overkomen alleen ik heb gezien hoe iemands leven er bijna aan kapot is gegaan omdat ze zich wou aanpassen aan een persoon met zulke problemen.

En tegen je dochter zeggen dat het wel meevalt omdat ze nog niet is verkracht is echt misselijkmakend, dat zeg je zelfs niet tegen een vreemde laat staan je dochter 8)7

**Geplaatst**: 13-03-23 21:25

Geplaatst: 13-03-23 21:25

Hier persoonlijke ervaring met het verbreken van contact met mijn moeder. De relatie tussen ons is vanaf mijn puberteit alleen maar achteruit gegaan en uiteindelijk heb ik besloten dat ik er niet meer tegen kon.
Ongeveer een jaar na het beëindigen van het contact is mijn moeder onverwacht overleden aan een hartaanval. Veel mensen hebben mij gevraagd of ik het niet erg vind dat we het nooit meer goed hebben kunnen maken. Ik denk echter dat het nooit meer goed had kunnen worden.

Inmiddels heb ik zelf twee kinderen en hoewel ik soms best verdriet heb dat ik dit niet met een moeder kan delen besef ik me ook dat de kans dat we op een normale manier met elkaar hadden kunnen omgaan heel klein is.

Ik ben erbij gebleven dat het echte afscheid nemen van mijn moeder al jaren voor haar dood begon. Ik wil je hiermee geen advies geven maar wel aangeven dat je niet de enige bent. Ja het kan gebeuren dat ze plots overlijdt maar dat betekent niet dat je nu alles moet slikken. Wel is het fijn om voor jezelf te weten wanneer je er alles aan gedaan hebt en het ook klaar is.

Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-03-23 22:00

Geplaatst door de TopicStarter : 13-03-23 22:00

Een update om vragen te beantwoorden/meer toe te lichten:

Met mijn broer (1 jaar jonger) heb ik een goede band. Hij heeft me weleens opgebiecht spijt te hebben van bepaalde acties die hij deed toen hij jonger was. We hebben de seksuele avances niet met zoveel woorden aangesneden, maar ik weet dat hij spijt heeft. Daarnaast vergeef ik hem, omdat hij een tiener was toen hij dit zei. Mijn moeder was toen al 51 en ze had het voor mij moeten opnemen.

Mijn vader heeft in 2020 zelfmoord gepleegd. We hadden een zeer goede band en ik mis hem enorm. Met mijn vader kon ik diepgaande gesprekken hebben, met mijn moeder heb ik mijn hele leven lang al oppervlakkige gesprekken.
Laatst bracht ik een avond met mijn geliefde door en opeens wenste ik dat ze mijn vader kon ontmoeten (ze zouden het over zoveel dingen eens zijn geweest!) in plaats van mijn moeder. En die gedachte maakt me heel erg verdrietig. Mijn geliefde is vrij complex/heeft een complex leven geleid; mijn moeder onthoudt al slecht details uit het leven van mijn broer en ik – laatst staan van de vriendin van haar dochter. Ik zou haar steeds moeten souffleren over mijn geliefde.

Met mijn broer kan ik nog niet praten over een mogelijke breuk – mijn geliefde zit voorlopig nog in de kast (meer wil ik niet kwijt omwille van haar privacy/herkenbaarheid) en ze heeft gevraagd of ik mijn broer nog niet over haar wil vertellen.

Laatst vroeg mijn moeder of ik wist wie een van haar vriendinnen was … De vriendin in kwestie ken ik al 28 jaar lang (ze was de bijleslerares van mijn broer toen hij op de basisschool zat)! Zulke acties maken dat ik me afvraag of we straks geen tekenen van dementie/breinaantasting door alcohol gaan missen, omdat ze altijd al zo’n slecht geheugen had…

Hoe ik het contact met haar volhoud? Door jarenlang tegen mezelf te zeggen dat het mijn moeder is, dat ik loyaal naar haar moet zijn en dat ze me nooit mishandeld heeft (nu denk ik daar genuanceerder over).
Ik verwacht al jaren niks meer van haar en haar bezoeken/haar op bezoek krijgen voelt inmiddels als iets dat ik maar doe, omdat ik haar dan weer een paar weken tevreden stel.
Ik heb 4 zware & lange depressies gehad (naast meerdere kortere) en alleen tijdens de meest recente depressie (de zwaarste tot nu toe) heeft ze me gesteund. Vraag haar om een blik cannelinibonen bij de AH voor je mee te nemen, en ze neemt ze zelfs mee van de Jumbo omdat ze daar goedkoper zijn/je meer bonen voor je geld krijgt. Maar vraag haar niet om een diepgaand gesprek of echte emotionele steun, want die krijg je niet…. Toen ik eerder depressief was, zei ze dat de zon toch scheen en dat ik daar maar lol uit moest halen (ik heb meestal zomerdepressies).

Ze klaagt ook nog steeds over dat corona in haar leeftijdsgroep (70-plussers) zoveel heeft aangericht – iedereen valt weg, en niemand uit haar vriendenkring wil wat ondernemen … Maar nieuwe contacten zoekt ze niet.

Voorlopig ga ik low-contact met haar (we wonen gelukkig niet in dezelfde plaats) en ik zal als redenen veel veranderingen/omrust in mijn werk, prive-leven en therapie geven - dit klopt ook.

**Geplaatst**: 13-03-23 23:45

Re: Wat heb jij vandaag op te biechten?

Geplaatst: 13-03-23 23:45

paasei, wat een verhaal. Denk dat heel weinig mensen hier echt een goed advies over kunnen geven. Wat een extreem complexe situatie. Wellicht overheen gelezen maar wie weet kun je met professionele hulp je gedachte op een rijtje zetten en een stap de goede richting uitgaan. Dat verdien je wel na alle ellende. Heel knap hoe je erin staat!
Wees lief voor jezelf en doe rustig aan :knuffel:

**Geplaatst**: 14-03-23 00:18

Geplaatst: 14-03-23 00:18

Heel triest... Mijn pb staat open mocht je van gedachten willen wisselen, ik heb een aantal weken geleden met mijn vader gebroken. Opeens was het moment daar voor mij, na alle afstand die ik door de jaren heen al had genomen. Het was echt klaar. Ik heb de deur ook niet volledig dicht gegooid, maar waag te betwijfelen of het ooit nog goed komt. Dan moet hij zo'n persoonlijkheidsverandering ondergaan, ik denk niet dat hij dat kan. En dan nog, dan is er denk ik teveel stuk. Wat ik je vooral mee wil geven: je bent je moeder niks verschuldigd. Zij is je moeder, jij haar dochter, dat klopt. Maar in elke andere relatie had je er wrs al een punt achter gezet. Ze is een volwassen vrouw die zelf heeft gekozen voor het leven wat ze leidt, hoe onbevredigend en heftig het leven ook is voor haar. Het niet accepteren van hulp is ook een keuze. Dat doet mijn vader ook niet. Jij hoeft dat niet voor haar op te lossen. Sterker nog, je kunt het niet oplossen als ze dat zelf niet wil. Sterkte :(:)

**Geplaatst**: 14-03-23 11:10

Re: Wat heb jij vandaag op te biechten?

Geplaatst: 14-03-23 11:10

Jeetje wat een heftig verhaal. Ik kan me voorstellen dat dit een erg lastige situatie voor je is. Je hebt ook heel veel meegemaakt zo te lezen... heb je er wel eens over nagedacht om zelf iets van coaching of therapie te gaan volgen? Dat zou je misschien kunnen helpen om alles voor jezelf helder te krijgen en meer inzicht te krijgen in bepaald gedrag van je moeder en welke effecten dit op jou heeft. Dat zou je kunnen helpen met het maken van een bewuste keuze. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 14-03-23 11:28

Re: Wat heb jij vandaag op te biechten?

Geplaatst: 14-03-23 11:28

Voor mij is een laag contact tot nu toe wel iets wat redelijk helpt.
Ik herken helaas best veel in wat je schrijft.
Haar beleving van onze jeugd daar zegt ze ook dingen over dat ik denk: hoe kom je daar nu weer bij!!
Haar herinneringen zijn zo anders als die van mij. Maar als ik dan dat probeer uit te leggen is dat niet zo...

Ze heeft mij vanaf mijn 9 laten vallen, alles draaide om haar en nog. En ik heb daar een ouderlijke rol gaan vervullen. Zij uitte zich suïcidaal, was aan de drank en ik haar mentale coach.
Ze heeft een alcohollist als vriend gehad, die losse handjes had en meer....
En als 15 jarige heb ik er voor gezorgd dat deze uit huis is gegooid met contactverbod, niet zij.
Ze is er pas een paar jaar gelden achter gekomen hoe het toch "ineens" kwam dat Riagg en huisarts het daar ineens over hadden met haar

En als ik zou vragen om de pot cannelinibonen komt ze die echt niet brengen zonder daar eigen gewin uit te halen.
Zo heb ik een half jaar in een mitella gezeten, plus mijn gebruikelijke lichamelijke problematiek. Daar heeft ze nooit hulp voor aangeboden, maar toen met die mitella vroeg ze "spontaan" eens zal ik de ramen dan eens voor je wassen.
En zo loyaal als je dan als kind bent dacht ik dan ook nog dat ze het beste met mij voorhad.
Tot ze die dag dan ook hier was en tussen neus en lippen door dan liet glippen van: ja ik moet nu je ramen wassen want ja dadelijk moet je dat ook voor mij doen als ik ouder ben.

Dat was voor mij echt de druppel, sindsdien weet ik dat als ze iets van een poging tot positief richting mij doet het altijd met een dubbele bodem is, nooit echt om mij te helpen maar voor eigen gewin.
Naar familie toe, instanties toe speelt ze mooi weer, daar laat ze nooit de ware aard zien. Iedereen ziet haar daar als een fijne vrouw met hele mooie verhalen over vroeger.
En hebben er wel medelijden mee dat ze haar man zo vroeg verloren is. Niemand weet hoe ze naar ons toe is.
Weten niet dat ze mijn ene broer altijd uitscheld voor rotte vis, naar mij toe tot een paar jaar terug dreigde met zelfmoord. En wat dat met je doet als kind.

Ik heb ook regelmatig aan compleet breken zitten denken, nog wel eens.
Maar dat vond ik dan weer een erg grote stap.
Maar als ik dan hoor dat andere dat wel doen vind ik ze heel dapper en heel knap. En ze groot gelijk hebben.

Geen idee of je wat hebt aan mijn ego post, en ondanks dat het zelf dus niet helemaal doe wil ik jou wel zeggen, kies voor jezelf.
Je moeder gaat niet veranderen.
En ik wens je het allerbeste :knuffel:

**Geplaatst**: 14-03-23 11:34

Re: Wat heb jij vandaag op te biechten?

Geplaatst: 14-03-23 11:34

Ik ga mee met duopenotti

Zeer minimaal contact werkt voor mij een soort van okay.
Nu dik 3 jaar dat ik niet meer thuis woon.
En sindsdien dus ook minimaal contact.
En ik kan zo er toch deels mee omgaan.
Het vreet geen negatieve energie meer

**Geplaatst**: 14-03-23 11:51

Geplaatst: 14-03-23 11:51

Ik vind low-contact in zulke situaties nog best een flinke opoffering eerlijk gezegd

"Maar het blijft familie" is zo'n dooddoener, als iemand een asociale hork is die je alleen maar weet te kwetsen, nooit wat aan zijn/haar gedrag doet en die je anders niet eens in de 1000km straal bij je leven vandaan zou willen hebben dan verandert familie zijn IMO helemaal niets.

Mijn advies is zo'n iemand gewoon uit je leven schoppen, de verantwoording om haar problemen op te lossen ligt niet bij jou. Zelf jaren geleden no-contact gegaan en geen dag spijt van gehad

Ik heb er wel weleens spijt van dat ik geen moeder heb en daardoor bepaalde ervaringen mis, maar nooit spijt dat deze specifieke persoon niet meer in mijn leven is.

Ben overigens ook niet "echt" mishandeld (als in, lichamelijke mishandeling of ernstige verwaarlozing) en daardoor vinden sommige mensen mij ook maar een ondankbaar kind, nou dan moeten ze het lekker vinden

mishandeling kent meer vormen dan alleen je kind elke dag in elkaar meppen en psychisch geweld is zeker niet minder echt