Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-11-20 10:42

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 05-11-20 10:42

Ah shhhit, maar we hebben Present nog he?

**Geplaatst**: 05-11-20 10:44

Geplaatst: 05-11-20 10:44

Hoe weten jullie dit nou weer dan :')

**Geplaatst**: 05-11-20 10:49

Geplaatst: 05-11-20 10:49

Oeps

**Geplaatst**: 05-11-20 10:50

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 05-11-20 10:50

Ik vind het heel dubbel dat een topic met een heel mooi onderwerp en mooie verhalen zo'n rare bijsmaak krijgt door gebruikersgedoe... -O-

**Geplaatst**: 05-11-20 11:14

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 05-11-20 11:14

Ik ook, Cer.

**Geplaatst**: 05-11-20 11:25

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 05-11-20 11:25

Misschien is het nu klaar en kunnen we weer gewoon door?

**Geplaatst**: 05-11-20 11:25

Geplaatst: 05-11-20 11:25

Nou dat vond ik dus ook maar hoe kinderachtig moet je zijn om je onder een ander account aan te melden en dan dit topic te vergallen

**Geplaatst**: 05-11-20 13:10

Geplaatst: 05-11-20 13:10

chanicha schreef:
Nou dat vond ik dus ook maar hoe kinderachtig moet je zijn om je onder een ander account aan te melden en dan dit topic te vergallen

Je snapt dat TS (topicstarter) degene is met een vals account en dat zonder haar het topic er nooit geweest zou zijn.

**Geplaatst**: 05-11-20 13:12

Geplaatst: 05-11-20 13:12

Suzanne F. schreef:
Ah shhhit, maar we hebben Present nog he?

Jazeker ben ik present!

Ik laat jullie niet in de steek hoor, als dat geen liefde is...

Jis_ schreef:
Een hele relatie er naast hebben met kinderen waar ik dan achter kom zou ik niet zo tof vinden. De rest valt voor mij makkelijk overheen te komen.

Waarom dan niet een open relatie zou je zeggen, daar heb ik gewoon geen behoefte aan. En ik heb mijn partner heel graag om me heen, dat is andersom ook. Hij werkt al sinds maart thuis en geen moment dat we dat als vervelend ervaren.

Bij verliefd wel de angst hem te verliezen door die verliefdheid. Daar valt dan over te praten.

Mooi en herkenbaar. Ik vind het ook fijn om veel tijd samen door te brengen met mijn man en dat doen we ook. Mijn behoefte aan een meer open relatie ontstond eigenlijk pas toen ik voor iemand viel hoor. Daarvoor hield ik het wel voor mogelijk, maar was ik er niet mee bezig.

**Geplaatst**: 05-11-20 13:19

Geplaatst: 05-11-20 13:19

Ja dat snap ik maar om nou een topic te openen om te rellen 8)7

**Geplaatst**: 05-11-20 13:23

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 05-11-20 13:23

Even hoor... ongeacht wat er van die accounts gevonden wordt, en dat interesseert mij persoonlijk geen ene moer.. is het topic niet begonnen om te rellen en staan er niet echt relberichten in ..

Ik zelf heb best persoonlijke ervaringen gedeelt in dit topic en ik vind het echt vervelend dat dit nu zo verloopt... het eerste bericht van TS kwam op mij ook echt niet rellerig over..en verder vond ik de meeste posts van de twee vermeende accounts gewoon prima en verdiepend..

En zonder dit topic hadden een paar prachtige verhalen hier niet gestaan.. dus wat is nou precies het probleem?

**Geplaatst**: 05-11-20 13:29

Geplaatst: 05-11-20 13:29

Cer schreef:
Even hoor... ongeacht wat er van die accounts gevonden wordt, en dat interesseert mij persoonlijk geen ene moer.. is het topic niet begonnen om te rellen en staan er niet echt relberichten in ..

Ik zelf heb best persoonlijke ervaringen gedeelt in dit topic en ik vind het echt vervelend dat dit nu zo verloopt... het eerste bericht van TS kwam op mij ook echt niet rellerig over..en verder vond ik de meeste posts van de twee vermeende accounts gewoon prima en verdiepend..

En zonder dit topic hadden een paar prachtige verhalen hier niet gestaan.. dus wat is nou precies het probleem?

Eens Cer, ik zou het leuk en interessant vinden als we het topic gewoon weer verder kunnen laten gaan over waar het om draaide.

**Geplaatst**: 05-11-20 13:50

Geplaatst: 05-11-20 13:50

Ik ben wel benieuwd of jullie de liefde en verliefdheid in de loop der jaren ook zo anders zijn gaan beleven. Mijn eerste verliefdheden waren echt van die wanhopige toestanden. Het had een leuke kant, maar verder was het eigenlijk verschrikkelijk. Alsof mijn leven ervan afhing, die onzekerheid, wat een diepe ellende nu ik er zo over nadenk. :))

Hoe was dat voor jullie?

**Geplaatst**: 05-11-20 15:19

Geplaatst: 05-11-20 15:19

present schreef:
Ik ben wel benieuwd of jullie de liefde en verliefdheid in de loop der jaren ook zo anders zijn gaan beleven. Mijn eerste verliefdheden waren echt van die wanhopige toestanden. Het had een leuke kant, maar verder was het eigenlijk verschrikkelijk. Alsof mijn leven ervan afhing, die onzekerheid, wat een diepe ellende nu ik er zo over nadenk. Hoe was dat voor jullie?

Als je jong en onervaren bent is het vaak voornamelijk een door hormonen aangestuurd iets denk ik.Door schade en schande wordt men vervolgens wijs en gaat meer letten op gevoelens met een langere houdbaarheidsdatum.Althans,dat is mijn persoonlijke idee hierover.

**Geplaatst**: 05-11-20 16:00

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 05-11-20 16:00

Wij zijn na 18 jaar getrouwd. Ik heb niks met trouwen en wilde het ook echt niet. Maar ik kon mn man er weleens mee pesten.

Hij vroeg het totaal onverwacht en ik had niet de leukste reactie, maar daarna vond ik het toch wel een apart gevoel. In de bruiloft zelf had ik niet heel veel zin, maar het was een gezellig samen zijn.

Het heeft echt ruim een jaar geduurt voordat ik mijn vriend, mijn man noemde en ook zijn achternaam gebruikte, zoals ik had gekozen. Ook omdat zoonlief daar al even naar vroeg. Die vond het nooit leuk dat ik anders heette.

Ik heb altijd gezegd; ik wil niet trouwen, maar als jij het wil, doen we het gewoon. Maar al het gedoe er omheen vind ik niks. Snap ook niet dat vrouwen ervan dromen.
Het getrouwd zijn vind ik verder prima en heb er geen last van.

Wij zijn ook gewoon in gemeenschap van goederen getrouwd. Ik maak me daar niet druk om verder.

Of liefde verandert? Ja, dat heb ik al ergens geschreven. Maar bij mn man nooit een hysterisch verliefd meisje geweest, want het ging allemaal heel makkelijk.
Ik ben wel veranderd als mens en heb nieuwe dingen ontwikkeld, nieuwe wensen gekregen, andere behoefte's etc. En ik ben zekerder over mezelf en mn lijf bijv.

**Geplaatst**: 05-11-20 16:15

Geplaatst: 05-11-20 16:15

anjali schreef:
Als je jong en onervaren bent is het vaak voornamelijk een door hormonen aangestuurd iets denk ik

Bij mij níets veranderd aan de hormonen mbt verliefd worden, houden van, lust.

Wel minder belast met onzekerheden/verantwoordelijkheden/verwachtinge/ambities; dus véél leuker en bevrijder om simpelweg volop van te genieten.

Prozaïscher verwoord zijn de vlinders nu alleen maar móói!

Wat lust en sex betreft is het helemáál veel beter. Meer besef van de emotionele diepgang, geen angst om te géven en tja... de technische ervaring. Ook bij/door de partners. Véél bevredigender.

Platvloerser verwoord; meer graag gegeven melk welke véél beter smaakt.

Ok, ouderdom komt met lichamelijk gebreken maar voor de rest wordt het door meer ervaring, diepere beleving en meer waardering, beter en beter.

**Geplaatst**: 05-11-20 17:10

Geplaatst: 05-11-20 17:10

Na 18 jaar pas trouwen, dat hoor je niet zo vaak. Lijkt mij best lastig als de één er heel veel waarde aan hecht en de ander eigenlijk niet wil.

anjali schreef:
Als je jong en onervaren bent is het vaak voornamelijk een door hormonen aangestuurd iets denk ik.Door schade en schande wordt men vervolgens wijs en gaat meer letten op gevoelens met een langere houdbaarheidsdatum.Althans,dat is mijn persoonlijke idee hierover.

Begrijp ik goed dat je denkt dat hormonen bij een verliefdheid op latere leeftijd een kleinere rol spelen? Daar kan ik mij niets bij voorstellen eerlijk gezegd. Ik ben in elk geval blij dat ze het bij mij nog doen. Dat maakt verliefd zijn toch juist zo leuk? Natuurlijk kun je niet eeuwig verliefd blijven helaas. In mijn beleving is het wel zo dat het niet 'consumeren' van de verliefdheid fantastische dingen doet voor het in stand houden ervan.

**Geplaatst**: 05-11-20 17:37

Geplaatst: 05-11-20 17:37

present schreef:
Ik ben wel benieuwd of jullie de liefde en verliefdheid in de loop der jaren ook zo anders zijn gaan beleven. Mijn eerste verliefdheden waren echt van die wanhopige toestanden. Het had een leuke kant, maar verder was het eigenlijk verschrikkelijk. Alsof mijn leven ervan afhing, die onzekerheid, wat een diepe ellende nu ik er zo over nadenk. Hoe was dat voor jullie?

Mijn eerste verliefdheid was een kort geluk en drama, wat een verdriet toen hij het al weer snel uit maakt, heb de hele nacht gebroken hartjes getekend. Was de lagere school, 2e klas (groep 4). :')

Toen bedacht ik om er nooit meer zo'n verdriet door te gaan hebben, daar heb ik mezelf aan gehouden.

**Geplaatst**: 05-11-20 17:50

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 05-11-20 17:50

Mijn eerste verliefdheid op mijn 19e (jawel) wat enorm hevig, ongeremd, wederzijds. Ben nog nooit weer zo gelukzalig verliefd geweest. Maar toen het na 2 maanden uit ging ben ik ook nog nooit weer zo zo zo verdrietig geweest.
Hierna was ik toch wel voorzichtiger geworden. Uiteindelijk helemaal niet vaak verliefd geweest en al vrij snel mijn huidige partner ontmoet. En wij vinden elkaar, na 17 jaar samen waarvan 11 getrouwd, nog steeds lief, leuk, en sexy

Dit was gevoelsmatig een heel andere beleving dan de eerste verliefdheid

**Geplaatst**: 05-11-20 18:11

Geplaatst: 05-11-20 18:11

Jeetje wat zie ik dat dan fundamenteel anders.:
Verliefd, liefde etc heb ik altijd ervaren als een geschenk.
Als het ophoudt is het fijne herinneringen, ´alleen maar´ niet méér.

Soort superovertreffende trap van een héérlijke mango eten. Zálig genieten en als het op is blijft een heerlijke culinaire ervaring. Niemand die door het ´op´ van de mango van streek raakt en van de volgende voorzichtiger gaat smullen.

Nooit last gehad van het wegvallen van toekomstverwachtingen. Dat is fantasie, dromen. Ook leuk maar het bestaat niet; mis ik dus niet. Het reeds geleefde/beleefde wel en dat hád ik al, héb ik voor altijd.

Voor míj is liefde een superervaring. Verder is die ervaring voor mij voor altijd. Het zijn herinneringen, waren fijne gevoelens en die zíjn voor altijd.

Ok, het stoppen is een verandering en daarbij moet je altijd even aanpassen maar verder sta ik met mijn glas meer dan half vol positieve ervaring open voor volgende verliefdheid/liefde/lust/ect.

Laatst bijgewerkt door Huertecilla op 05-11-20 18:16, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-11-20 18:13

Re: Echte liefde, bestaat dat nog?

Geplaatst: 05-11-20 18:13

Niet verdrietig zijn of iemand niet missen na een breuk lijkt mij anders niet normaal hoor. Dat is geen loutere 'zienswijze'. Je emoties kan je toch niet uitschakelen?

**Geplaatst**: 05-11-20 18:25

Geplaatst: 05-11-20 18:25

Voor mij was het allemaal prima en stopte het dan fladderde ik weer verder, maar ik denk dat niet alle relaties zo leuk zijn voor sommige om op terug te kijken, als het goed is leer je er wel van.

Een vriendje lang geleden dus niet mijn huidige partner, zei een keer dat hij vreemd was gegaan, enige wat ik zei 1-0 voor jou, heel stom misschien maar dat was wat in me op kwam. Ik hou daar gewoon geen knauw aan over.

**Geplaatst**: 05-11-20 18:25

Geplaatst: 05-11-20 18:25

Schemerdier schreef:
Niet verdrietig zijn of iemand niet missen na een breuk lijkt mij anders niet normaal hoor. Dat is geen loutere 'zienswijze'. Je emoties kan je toch niet uitschakelen?

Definieer ´missen´.
Ik denk elke dag aan mijn verongelukte vrouw. Met warmte. Niet met een gat in mijn hart.

Geldt op andere manieren ook voor andere duurzame liefdesrelaties.

Poep overkomt ons allemaal.
Hoe je daar mee vérder gaat bepaal je zelf.
Als Homo sapiens heb je de ratio om de emoties een plek te geven.
Je hebt er alleen jezelf mee als je toestaat dat het jouw kwalitijd van leven vermindert.
Ík haal uit verlies dat je niet weet hoe lang iets moois gaat duren; dat je er beter méér van kan genieten.

Beter van liefde genieten en verliezen dan er niet van genieten :)*

**Geplaatst**: 05-11-20 18:34

Geplaatst: 05-11-20 18:34

Na de breuk met mijn ex, was ik blij en opgelucht dat ik eindelijk had gedurfd om er een punt achter te zetten.

Bij huidige vriend ben ik nooit verliefd geweest. Maar wist ik vanaf het begin dat ik hem ontmoette, dat hij het gewoon was. Leren kennen via een datingsite, maar was meer uit verveling. En heeft ook ruim een half jaar geduurd dat we elkaar überhaupt ontmoet hebben.

Heb hem zelfs nog geholpen met andere meiden, om af te spreken _O-

Dus na een half jaar toch maar eens afgesproken, vanuit mijn kant omdat ik toch wel enorm nieuwsgierig naar hem was geworden. En andersom net zo.

En toen hem ik de eerste keer dus zag, wist ik het meteen. Zijn ogen, zijn enorme pretbek etc. Zijn hele uitstraling klopte gewoon.

Inmiddels zijn we bijna 4 jaar samen. Nog steeds even gek op elkaar. Terwijl we meer slechte tijden kennen, dan goede tijden. Nog eventjes geduld en dan lacht ons de toekomst weer tegemoet.

En nog steeds laten we elkaar enorm vrij. Gaan ook rustig apart van elkaar naar feestjes en festivals. Vertrouwen elkaar ook 100%, wetende dat er ook ruimte om er over te praten, als diegene toch behoefte heeft aan wat anders etc. Aangezien we beide lust los zien staan van de liefde.

Maar op dit moment is er door beide er nog geen behoefte aan. Maar we willen elkaar ook niks verbieden.

Trouwen of geregistreerd partnerschap zien we beide ook niet zitten. Maar waarschijnlijk ontkomen we er niet aan, omdat het toch makkelijker is ivm het bedrijf wat we overnemen.

**Geplaatst**: 05-11-20 18:37

Geplaatst: 05-11-20 18:37

Jis_ schreef:
maar ik denk dat niet alle relaties zo leuk zijn voor sommige om op terug te kijken,

Tja... een relatie moet voor mij een toegevoegde waarde hebben. Dat ´waarde´ daarbij niet materieel maar in beleving. Dat kan ook intellectueel zijn!
Vóór dat punt bereikt wordt zou er over gepraat moeten worden of je er samen wat aan wil/kan en zál veranderen, of je er een mouw aan kan passen op overzienbare termijn. Als daar uit komt dat het redelijkerwijze niet gaat/kan verbeteren, dan ga je in goed overleg uit elkaar.
Heb je dus alleen ´leuks´ om op terug te kijken.