Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-08-18 10:52

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 22-08-18 10:52

Ik heb geen tijd om alles te lezen nu, maar er zo doorheen scrollend komt er 1 gedachte bij me op. Die wil ik toch even met jullie delen, al zal de meerderheid het stom vinden.

Pff... Wat denken mensen die dit niet hebben meegemaakt hier makkelijk over zeg! Palliatieve zorg kan jaren duren en is super zwaar. Beetje makkelijk om tegen ts te zeggen dat ze niets regelt en niet voor zichzelf zorgt. Ze heeft genoeg aan haar hoofd al, en dat hoofd boven water houden zal haar al haar energie kosten. Tuurlijk laat je een hulpbehoevend persoon niet zomaar alleen dat je een paar dagen spontaan weg gaat. Wat denk je eigenlijk als je dat voorstelt?
Maar goed, dat is maar mijn bescheiden mening. Waarschijnlijk vinden mensen het ook raar dat ik voor mijn vader mijn eigen sociaal leven opzij heb gezet, studie heb vertraagd en dat terwijl ik een baantje erbij moest zoeken om het financieel te redden. Ik ben alleen maar blij dat ik dat gedaan heb.

**Geplaatst**: 22-08-18 11:49

Geplaatst: 22-08-18 11:49

senna21 schreef:
TS, jouw leven, jouw keuzes.
Als jij er achter staat is het goed.
Aan de kantlijn/van achter een beeldscherm is het o zo gemakkelijk praten.

Precies!

**Geplaatst**: 22-08-18 11:59

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 22-08-18 11:59

Maar dat er zo moeilijk een indicatie gegeven kan worden lijkt mij zo moeilijk te geloven. Is de zorg in Nederland dan zo slecht als hij in de laatste fase zit van COPD dat er nog zoveel grenzen zijn tot hulp.
Zijn gediagnostiseerde COPD zou toch al een indicatie op zich moeten zijn.

**Geplaatst**: 22-08-18 12:02

Geplaatst: 22-08-18 12:02

Furrow schreef:
Maar dat er zo moeilijk een indicatie gegeven kan worden lijkt mij zo moeilijk te geloven. Is de zorg in Nederland dan zo slecht als hij in de laatste fase zit van COPD dat er nog zoveel grenzen zijn tot hulp.
Zijn gediagnostiseerde COPD zou toch al een indicatie op zich moeten zijn.

Nee dat is zeker niet moeilijk. Maar de ts moet dit dan wel aankaarten. En zorg accepteren. Tuurlijk is dat lastig en zal haar vriend tegen stribbelen maar hij heeft het ook maar even te nemen zoals het is lijkt mij.
Dit hele topic komt bij mij over alsof de ts net zo hard de zorg niet kan/wil accepteren.
Er is al van alles geopperd en er wordt vanuit alle hoeken mee gedacht met haar. Maar niks schijnt goed genoeg te zijn...

**Geplaatst**: 22-08-18 12:20

Geplaatst: 22-08-18 12:20

mirriezz schreef:
Ik heb geen tijd om alles te lezen nu, maar er zo doorheen scrollend komt er 1 gedachte bij me op. Die wil ik toch even met jullie delen, al zal de meerderheid het stom vinden.

Pff... Wat denken mensen die dit niet hebben meegemaakt hier makkelijk over zeg! Palliatieve zorg kan jaren duren en is super zwaar. Beetje makkelijk om tegen ts te zeggen dat ze niets regelt en niet voor zichzelf zorgt. Ze heeft genoeg aan haar hoofd al, en dat hoofd boven water houden zal haar al haar energie kosten. Tuurlijk laat je een hulpbehoevend persoon niet zomaar alleen dat je een paar dagen spontaan weg gaat. Wat denk je eigenlijk als je dat voorstelt?
Maar goed, dat is maar mijn bescheiden mening. Waarschijnlijk vinden mensen het ook raar dat ik voor mijn vader mijn eigen sociaal leven opzij heb gezet, studie heb vertraagd en dat terwijl ik een baantje erbij moest zoeken om het financieel te redden. Ik ben alleen maar blij dat ik dat gedaan heb.

Zo is dat.Gelukkig zijn er nog mensen die wel bereid zijn heel ver voor een ander te gaan.Bovendien zit dat ik je karakter.Als je zo iemand in de steek laat gaat dat enorm aan je knagen en ga je jezelf ook niet goed voelen.
Dat de ts haar paard heeft weggedaan vind ik ook knap en wijs.Hoewel ik altijd roep er gaat bij mij geen dier buiten kan ik haar beslissing voorstellen.Een paard is niet alleen leuk maar vraagt ook veel zorg,zeker of juist als hij aan huis staat.Zeker als je dan ook nog problemen met je buren hebt.

Ik denk dat de ts vooral het topic voor zichzelf heeft geopend ,iets waar ze haar hart kan luchten.Jammer dan ze dan weer veroordeeld word.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-08-18 12:23

Geplaatst door de TopicStarter : 22-08-18 12:23

Ilsje87 schreef:
Furrow schreef:
Maar dat er zo moeilijk een indicatie gegeven kan worden lijkt mij zo moeilijk te geloven. Is de zorg in Nederland dan zo slecht als hij in de laatste fase zit van COPD dat er nog zoveel grenzen zijn tot hulp.
Zijn gediagnostiseerde COPD zou toch al een indicatie op zich moeten zijn.

Nee dat is zeker niet moeilijk. Maar de ts moet dit dan wel aankaarten. En zorg accepteren. Tuurlijk is dat lastig en zal haar vriend tegen stribbelen maar hij heeft het ook maar even te nemen zoals het is lijkt mij.
Dit hele topic komt bij mij over alsof de ts net zo hard de zorg niet kan/wil accepteren.
Er is al van alles geopperd en er wordt vanuit alle hoeken mee gedacht met haar. Maar niks schijnt goed genoeg te zijn...

Tuurlijk kan ik bepaalde dingen erdoorheen drukken. Dat komt de sfeer hier thuis alleen niet ten goede terwijl ik al op eieren loop om maar geen verkeerd woord te laten vallen. Want dan is t heibel.
Dus ik probeer steeds met alles een gesprek aan te gaan. Ik probeer het via goede vrienden die hem proberen over te halen zodat hij weet dat ik niet de enige ben die er zo over denkt.
De ggz arts probeert ook op hem in te praten maar die moet ook voorzichtig zijn met wat hij zegt omdat vriend anders die hulp ook afkapt.
Ik heb hier te maken met een stronteigenwijs persoon het moet op zijn manier en niet anders.
Ik heb de afgelopen dagen ook alleen maar discussies gevoerd over de zorgboerderij en die liepen allemaal op ruzie uit. Maar heb voor morgen wel de regiotaxi besproken en ik zorg ook dat hij erin gaat.
Kreeg gister het verslag van de WMO binnen wat hij moest tekenen zodat het weer retour kon. Ik heb moeten banketstaaf als brugman en heb ook gezegd als je dit niet tekent prima maar dan trek ik mijn handen van je af.
Hij heeft uiteindelijk wel getekend.
Ik zal vandaag zorgen dat dat op de post komt.
Formulieren zorgboerderij zelf geef ik hem morgen mee en ik heb dat ook aan de zorgboerderij gemeld. Zodat ze er daar van weten dat hij ze mee heeft. En ze niet kan verdonkeremanen.

**Geplaatst**: 22-08-18 12:42

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 22-08-18 12:42

Pff, je klinkt eerder als zijn moeder dan als zijn partner. Ik vind de situatie oprecht heel rot voor je.

**Geplaatst**: 22-08-18 12:47

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 22-08-18 12:47

Ts wat erg voor jou dat je paard terug is naar de vorige eigenaar.
Dat zal zwaar zijn.

Iemand die ziek is en geen hulp wil is lastig over te halen.
En als je een gevoelig persoon ben draai je ook niet zomaar je rug naar iemand toe.
Hoe vervelend en veeleisend hij/zij ook is.

Ts ik hoop datje morgen even wat ademruimte hebt.

**Geplaatst**: 22-08-18 12:49

Geplaatst: 22-08-18 12:49

Furrow schreef:
Maar dat er zo moeilijk een indicatie gegeven kan worden lijkt mij zo moeilijk te geloven. Is de zorg in Nederland dan zo slecht als hij in de laatste fase zit van COPD dat er nog zoveel grenzen zijn tot hulp.
Zijn gediagnostiseerde COPD zou toch al een indicatie op zich moeten zijn.

Is ook niet moeilijk, we doen het bijna dagelijks op mn werk. Op basis van deze info krijg je binnen een dag thuiszorgindicatie, en zelfs het CIZ is snel tegenwoordig dus de volgende dag heb je een verzorgings-/verpleeghuisindicatie

Maar je moet het wel toelaten/willen

Man laat het niet toe en TS indirect ook niet.

**Geplaatst**: 22-08-18 12:53

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 22-08-18 12:53

Kan je 'vriend' niet terug naar de vorige eigenaar?
Heeft ie geen exvrouw/vriendin ?:')

Maar doet het je niks dat zijn kinderen ook niks voor hem doen? Voel je je dan niet gekke henkie?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-08-18 13:06

Geplaatst door de TopicStarter : 22-08-18 13:06

RoyceMack schreef:
Kan je 'vriend' niet terug naar de vorige eigenaar?
Heeft ie geen exvrouw/vriendin ?:')

Maar doet het je niks dat zijn kinderen ook niks voor hem doen? Voel je je dan niet gekke henkie?

Hij heeft een ex vriendin en daarvoor is hij getrouwd geweest.
Beide heb ik ook wel eens gezien.
En beide willen hem niet terug.

Op je laatste stukje. Ja tuurlijk doet dat me wat. Maar het lukt me nog niet om keihard te zeggen doei zoek het lekker uit.

Heb zijn verhaal gehoord en ook veel van zijn jongste dochter en beide verhalen komen op geen enkel vlak overeen dus weet niet wat nou de waarheid is.

**Geplaatst**: 22-08-18 13:07

Geplaatst: 22-08-18 13:07

Ts, elke keer wanneer je dreigt geeft hij toe . Je loopt continu op eieren want anders maakt meneer stampij. Zie je wel in welke destructieve cirkel je zit?? Daarom zeg ik ook, pak eens door. Bel zijn kinderen op vrijdag en ga zelf een weekend of nog beter , een week weg. Heeft niets met in de steek laten te maken maar alles met het leven voor jezelf een stuk gemakkelijker maken. Ik heb ooit te maken gehad met een oom in het verpleegtehuis. Hij begon me de huid volvte schelden terwijl ik zijn rolstoel naar de auto rolde om hem op te halen. Rolstoel omgekeerd en gezegd dat ik voor hem kwam en me niet liet uitschelden en ben weg gegaan. Vervolgens nog veel prettige jaren gehad met hem. Een keer hard zijn geeft duidelijk aan waar hij rekening mee moet houden .

**Geplaatst**: 22-08-18 13:17

Geplaatst: 22-08-18 13:17

Jij moet op eieren lopen want anders is het heibel? Een stronteigenwijs persoon waarmee geen normaal gesprek meer mee te voeren is? Lijkt me voor jou een erg ongezonde en onleefbare situatie. Hoezo moet jij je gaan aanpassen want anders gaat meneer moeilijk doen? Heeft hij het zo over je te zeggen dat jij niks meer mag? Laat hem svp in zijn eigen sop gaarkoken en zorg dat je weer snel je eigen ruimte in kan nemen. Desnoods even een hotelspecial ergens en vanuit daar de telefoon pakken en de andere hulptroepen maar eens laten opdraven. Familie en anders de GGZ arts of huisarts. Ja eng en moeilijk maar zou het maar eens uitproberen. Kun je nu mooi doen nu je paard ook weg is. Nu jij nog.

Laatst bijgewerkt door Sabri op 22-08-18 13:23, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-08-18 13:20

Geplaatst: 22-08-18 13:20

RoyceMack schreef:
Kan je 'vriend' niet terug naar de vorige eigenaar?
Heeft ie geen exvrouw/vriendin ?:')

Maar doet het je niks dat zijn kinderen ook niks voor hem doen? Voel je je dan niet gekke henkie?

Nou moest deze man mijn vader zijn en zijn vriendin zou bellen en zeggen: Zoek het maar uit. Dan zeg ik simpelweg: Fijn, wens hem er maar veel succes mee. Ik ga het niet doen.

Niet elke ouder/kind relatie is goed. Ik ga echt geen zorg opnemen van mijn ouders bv. Die hebben hun keuzes gemaakt en zoeken het nu ook maar lekker uit. Het is echt allemaal niet zo makkelijk als hier in het topic voor ogen wordt gehouden.

**Geplaatst**: 22-08-18 13:22

Geplaatst: 22-08-18 13:22

leestmee schreef:
Tuurlijk kan ik bepaalde dingen erdoorheen drukken. Dat komt de sfeer hier thuis alleen niet ten goede terwijl ik al op eieren loop om maar geen verkeerd woord te laten vallen. Want dan is t heibel.

Maar die goede sfeer is er eigenlijk toch allang niet meer. Dan heb je heibel, maar ook een grote last van jou schouders af. Zou toch overwegen of wat eigen tijd en ontspanning terug je niet meer waard is. Een scheldende kerel in huis heb je, zo te lezen uit je verhalen, toch wel al zitten. Zo kan je niet nog jaren verder TS :(:)

**Geplaatst**: 22-08-18 13:35

Geplaatst: 22-08-18 13:35

Ken ook iemand met zo'n scheldende mopperende vent. Zij durft niks meer en heeft inmiddels chronische pijnen, hoofdpijnen, kaakpijn enz. Het kan je dus ook echt zelf ziek maken zo'n situatie, vraag me af of dat je je echt realiseert dat dat is wat je allemaal voor hem over hebt? Hoe was trouwens de relatie met je eigen vader? Vaak zie je dat als je het thuis niet goed hebt gekend je denkt dat dit soort dingen gewoon zijn. En dus hulpeloos blijft. Je zou ook echt recht hebben op zelf een goede coach of therapeut die je een spiegel voorhoudt. Het is niet niks al die stress die je hebt en lijkt te moeten ondergaan zonder zelf goed voor jezelf nog op te kunnen komen. De donderdag is nu de eerste stap en laat dat het begin zijn van verdere stappen

Laatst bijgewerkt door Sabri op 22-08-18 13:37, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-08-18 13:36

Geplaatst: 22-08-18 13:36

Ts, ik heb zowel medelijden met je als respect voor je!!
Respect hoe lang je het al volhojd en respect daje voor je pony koos ipv voor jezelf.
Ik hoop dat je morgen kun genieten van je vrije dag, en vanaf daaraan elke vrije donderdag!

**Geplaatst**: 22-08-18 13:43

Geplaatst: 22-08-18 13:43

leestmee schreef:
Tuurlijk kan ik bepaalde dingen erdoorheen drukken. Dat komt de sfeer hier thuis alleen niet ten goede terwijl ik al op eieren loop om maar geen verkeerd woord te laten vallen. Want dan is t heibel.

Ik heb hier te maken met een stronteigenwijs persoon het moet op zijn manier en niet anders.
Ik heb de afgelopen dagen ook alleen maar discussies gevoerd over de zorgboerderij en die liepen allemaal op ruzie uit.

Kreeg gister het verslag van de WMO binnen wat hij moest tekenen zodat het weer retour kon. Ik heb moeten banketstaaf als brugman en heb ook gezegd als je dit niet tekent prima maar dan trek ik mijn handen van je af.

"Dan is het heibel".
Dat is natuurlijk wel aangeleerd gedrag he TS. Actie <-> reactie. Jij laat dat toe.
Jij zegt niets meer want dan is het heibel. Hij trapt heibel want dan zeg jij lekker niets meer. Ik heb het al een aantal keer gezegd; " Hij heeft jou echt heel goed getraind, en jij laat hem dat doen."

Je kan dreigen dat je je handen er vanaf trekt, maar hij weet toch dat je dat niet doet.
Doe het eens wel. Kies een voor jezelf. neem tijd voor jezelf. Trek de deur eens dicht en ga op pad. Doe oordoppen in en ga lekker lezen. Je verdient het. Schuif niet alles af op zijn eigenwijze gedrag.

Ik ben trouwens wel benieuwd hoe jullie het oplossen als er heibel is? Krijg je excuses aangeboden? Praat je het uit? Accepteer je het gewoon en krijgt hij gewoon weer wat hij wil en wordt hij op zijn wenken bedient?
Ga hem terug trainen; hij trapt heibel? Prima, lekker doen, maar jij doet weer iets voor hem als hij zich normaal gedraagt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-08-18 13:49

Geplaatst door de TopicStarter : 22-08-18 13:49

Sabri schreef:
Ken ook iemand met zo'n scheldende mopperende vent. Zij durft niks meer en heeft inmiddels chronische pijnen, hoofdpijnen, kaakpijn enz. Het kan je dus ook echt zelf ziek maken zo'n situatie, vraag me af of dat je je echt realiseert dat dat is wat je allemaal voor hem over hebt? Hoe was trouwens de relatie met je eigen vader? Vaak zie je dat als je het thuis niet goed hebt gekend je denkt dat dit soort dingen gewoon zijn. En dus hulpeloos blijft. Je zou ook echt recht hebben op zelf een goede coach of therapeut die je een spiegel voorhoudt. Het is niet niks al die stress die je hebt en lijkt te moeten ondergaan zonder zelf goed voor jezelf nog op te kunnen komen. De donderdag is nu de eerste stap en laat dat het begin zijn van verdere stappen

Mijn vader en ik waren 4 handen op 1 buik. Hij was niet zoveel thuis omdat hij internationaal vrachtwagenchauffeur was. Helaas overleden toen ik bijna 12 was. Mijn moeder is er ook al heel lang niet meer.

**Geplaatst**: 22-08-18 13:53

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 22-08-18 13:53

Ts, hij is dan ziek maar niet gek, dat blijkt al uit je woorden, hij heeft je precies waar hij je hebben wil. Geen probleem indien jij dit ook wil. Zo niet dan de knuppel in het hoenderhok gooien. Hoef je maar een keer te doen en dan bind hij gigantisch in want jij bent de enigste muur tussen hem en het verpleegtehuis .

**Geplaatst**: 22-08-18 14:04

Geplaatst: 22-08-18 14:04

Ik was tot mijn 21e ontzettend close met mijn oma. Zat er elke week. Als er iets nieuws was (nieuwe auto, rijbewijs, nieuwe partner of geslaagd voor iets) da gingen we naar oma als eerste. Bracht de familie samen.
Uiteindelijk werd haar man ziek. Nu moet even voorop staan dat haar man mij werkelijk geen reet uitmaakt. Ik maak me niet druk om hem, interesseer me niet en hij bestaat niet voor me. Dit heeft natuurlijk een reden maar hiervoor heb ik me 15 jaar af kunnen sluiten.
Op gegeven moment werd hij ziek. Oma iedere dag naar het ziekenhuis (was afhankelijk van anderen ivm vervoer) en daarna elke dag naar het verpleeghuis waar ie revalideerde. Weer even thuis en weer t ziekenhuis in na een val. Als oma een dagje niet kon komen, kreeg ze gezeik waar ze was. Dan hoefde ze gelijk de volgende dag ook niet te komen en zat ie de hele week te chaggerijnen. Zij voelde zich direct schuldig.
Uiteindelijk was hij weer thuis maar te lam om de ene poot voor de andere te steken. Ik heb het een tijdje aangekeken maar uiteindelijk gaf oma aan dat het boven dr pet steeg. Ik gevraagd of ik hulp in mocht zetten (denk aan thuiszorg huishoudelijke hulp, vervangende mantelzorg, dagbesteding etc) dat mocht van haar. Alles in gang gezet. Krijg ik uiteindelijk telefoon van oma. Waar ik mee bezig was. Uh nou zorg regelen voor je. Ik hoorde haar man op de achtergrond mompelen (dit flikte hij altijd, als hij iets te melden had dan liet hij oma bellen. Dan bleef hij net zo lang drammen tot ze belt). Oma geeft aan dat haar man de thuiszorg voor de deur had staan en hij heeft ze met vreselijke woorden weggestuurd. Meneer schreeuwde op de achtergrond dat ik me er niet mee moest bemoeiem, k*twijf.
Toen heb ik oma zeer nadrukkelijk gezegd dat dit niet aan haar ligt maar aan haar man. Dat ik voorlopig niet meer langskom want ik laat me door niemand zo toespreken. Doe verd*mme zo mijn best en het interesseerd hem niet dat znvrouw eraan kapot gaat..
Oma haar keuze om bij dat monster te blijven maar ik kom daar nooit meer.
Tenzij hij zijn oprechte excuses maakt, dan wil ik erover nadenken.

Ik kom op oma dr verjaardag want dat kan de laatste zijn, maar hij krijgt nog geen blik van me. Geen letter.
Ik denk dat jij een gevalletje van mijn oma bent, en dat je 'vriend' een gevalletje is als haar man.

Ik vrees dat je heel veel contacten en geliefden zult verliezen door deze keuzes.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-08-18 14:06

Geplaatst door de TopicStarter : 22-08-18 14:06

Goof schreef:
Ik ben trouwens wel benieuwd hoe jullie het oplossen als er heibel is? Krijg je excuses aangeboden? Praat je het uit? Accepteer je het gewoon en krijgt hij gewoon weer wat hij wil en wordt hij op zijn wenken bedient?
Ga hem terug trainen; hij trapt heibel? Prima, lekker doen, maar jij doet weer iets voor hem als hij zich normaal gedraagt.

Ik probeer na een ruzie,het uit te praten maar dat lukt eigenlijk nooit. Het woordje sorry krijg ik ook nooit. Vaak weet hij het zo te draaien dat ik degene ben die verkeerd gereageerd heeft.
Als ik zo eens terugkijk is t af en toe een regelrechte mindfuck.
Maar ik weet dus ook niet zeker of hij het bewust doet of dat zijn eigen hersenpan al zo kapot is dat dat gebeurd.

**Geplaatst**: 22-08-18 14:10

Geplaatst: 22-08-18 14:10

leestmee schreef:
Goof schreef:
Ik ben trouwens wel benieuwd hoe jullie het oplossen als er heibel is? Krijg je excuses aangeboden? Praat je het uit? Accepteer je het gewoon en krijgt hij gewoon weer wat hij wil en wordt hij op zijn wenken bedient?
Ga hem terug trainen; hij trapt heibel? Prima, lekker doen, maar jij doet weer iets voor hem als hij zich normaal gedraagt.

Ik probeer na een ruzie,het uit te praten maar dat lukt eigenlijk nooit. Het woordje sorry krijg ik ook nooit. Vaak weet hij het zo te draaien dat ik degene ben die verkeerd gereageerd heeft.
Als ik zo eens terugkijk is t af en toe een regelrechte mindfuck.
Maar ik weet dus ook niet zeker of hij het bewust doet of dat zijn eigen hersenpan al zo kapot is dat dat gebeurd.

Dat laatste geloof ik persoonlijk niet, hij is ook in staat om na te denken over hulp en de zorgboerderij en daar een mening over te hebben.

TS, stel dat dit een gezonde, normale relatie zou zijn met een gelijkwaardige partner.
Hoe zou je de communicatie dan zien? hoe zou je jullie relatie ten opzichte van elkaar zien? Hoe zou je je (willen) laten behandelen?
Wat haal jij hier nog uit? Schuldgevoel als je weg gaat? Een huis en woonruimte? Geld? Gemak? Angst om weg te gaan? Het feit dat je hier (hoe waardeloos ook) toch nog een partner hebt? dat je toch nog een sociaal contact hebt?

Als je alle mogelijkheden had, even zonder de beperkingen die er nu zijn, hoe zou je je leven dan (willen) zien en inrichten vanaf morgen?

**Geplaatst**: 22-08-18 14:12

Geplaatst: 22-08-18 14:12

Ik heb zo eens alles een beetje doorgelezen. Je moet echt een ruggengraat gaan kweken TS! Dit houdt je niet vol zo. Je laat over jezelf heen lopen.

Hij is stront eigenwijs. Eens. Maar hij krijgt wel elke keer zijn zin. Stop met banketstaaf als brugman. Dat werkt niet. Laat die heibel maar komen. En dan? nou ja, dan is er heibel! Nou en? Laat maar eens gewoon gebeuren. Ga even weg, zoek iets ontspannends op, laat hem maar even in zijn sop gaar koken. Hij gedraagd zich als een kleuter. Ik zou zeggen, behandel hem dan ook zo.

Geef hem een ultimatum en houdt jezelf en hem eraan. Ik zou tegen hem zeggen dat hij NU de keuze heeft. OF hij accepteert de hulp die jij voor hem wilt regelen. OF je bent per direct weg. En doe dat dan ook! Pak je spullen in een koffer, zet ze bij de deur dat hij ze ziet, zodat hij direct beseft dat je het meent. En zet hem voor dat ultimatum. En als hij kiest voor accepteren, maak hem dan ook duidelijk dat je geen gesputter meer duld, want dan ben je alsnog weg. !!en-doe-dat-dan-ook!!!

En dat hoeft niet perse in 1 keer permanent weg te betekenen. Desnoods regel je voor jezelf even een weekendje er tussen uit. Laat hem maar eens écht voelen wat dat betekend als je hem niet meer helpt en je er niet meer bent.

Je vroeg "moet ik hem dan in de steek laten" .... lieve TS, hij laat jou ook in de steek. Door jou en jou geluk niet te respecteren. Jou geluk kan hem geen f*ck schelen. Het is wel lekker makkelijk voor hem zo. En als hij het zo ver laat komen, dan laat jij hem niet in de steek, maar hij laat zichzelf in de steek. Hij heeft een keuze... meewerken, of het uitzoeken. Hij kiest voor het laatste. Dat doet hij dan zelf!

Wat houd je tegen?

Misschien wat 'te' directe vragen hoor maar?
Vind je jezelf een leuk persoon?
Vind je dat jij geluk verdient?
Mag je er zijn?
Vind je jezelf iets waard?

Misschien wat bot die vragen zo, maar ik denk dat iemand die volmondig op al die dingen 'ja' kan antwoorden, dat die nooit zo over zichzelf heen zou laten lopen.

Krijg jij eigenlijk hulp? Begeleiding? Gesprekken bij een psycholoog? Ik denk dat helemaal niet gek zou zijn namelijk. Als je professionele hulp zoekt om met deze situatie om te gaan. Om jezelf wat sterker in je schoenen te zetten.

Laatst bijgewerkt door Shiloh op 22-08-18 14:43, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-08-18 14:15

Geplaatst: 22-08-18 14:15

Shiloh schreef:
En dat hoeft niet perse in 1 keer permanent weg te betekenen. Desnoods regel je voor jezelf even een weekendje er tussen uit.

Ja dat verdien je!

Nog een andere optie; zoek andere woonruimte en wordt gewoon zijn verzorger. Laat hem ervoor betalen en kom 3x per dag de nodige verzorging bieden. Maar bouw daarnaast je eigen leven op.