Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-12-22 10:24

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 05-12-22 10:24

Je mag best praten over dingen die je niet weet. Maar dan wel in open vraag-vorm, niet in statement-vorm.

**Geplaatst**: 05-12-22 10:26

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 05-12-22 10:26

Nou sinterklaas overleefd.
Normaal doe ik daar niet aan, maar bekenden wilden me heel graag weer eens zien.
Pa heeft co-ouderschap en het kind was bij hem (4 jaar oud).

Zucht - slik - door.

Ik probeer me altijd in te houden, maar ik vraag me af wat er van dat kind terecht komt.
Ouders volgen hun eigen regels niet op. En er is echt nul structuur. Was blij dat ik twee uur later naar huis kon. Zoveel prikkels niet normaal. En 100% van de tijd focus op het kind. Hij moet vermaakt worden, kan niks zelf. Zelfs geen vijf minuten. En als hij iets niet wil, dan hoeft het niet.

Gebeurtenissen die meermaals plaats vonden:
Nu even rustig doen - kind rent gillend door de kamer - ach, voor deze avond kan het wel.
Nu gaan we rustig eten - kind wil spelen, duwt speelgoed bij iedereen op zijn bord - eten - spelen.
Je mag 1 cadeautje uit de zak halen - pakt er 1 scheurt het papier er meteen af - oh, is voor papa - pakt meteen de volgende.

Zoveel geluid, zoveel drukte. Dan ben je als ouder toch ook gewoon kapot aan het einde van de dag?

**Geplaatst**: 05-12-22 10:37

Geplaatst: 05-12-22 10:37

Wij hebben zaterdag Sinterklaas gevierd, heb me wederom kapot geërgerd aan mijn neefje. Dat kind kan alleen nog maar zeiken om snoep en ijs/toetjes.. We moesten nog beginnen met gourmetten en hij kwam naar me toe, Tante Relaxed ijsje? Dus ik vroeg hem wat precies zijn vraag was

Laatst ook, was ik met hem naar zo'n indoor speeltuin, nog geen 2 minuten binnen en hij vroeg al om snoep en dat heeft ie volgehouden totdat ik er klaar mee was en we weggingen.

Ze hebben nu een puppy

daar pas ik toch veeel liever op :')

**Geplaatst**: 05-12-22 10:41

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 05-12-22 10:41

Ik was op de verjaardag van een vriendin, haar 10 jarige nichtje was er nog even (en ging gelukkig daarna naar huis) en die was best druk en irritant. Dus ze zei al grappend (context ben ik wat kwijt); "ja, want Qimm houdt helemaal niet van kinderen.'
Waarop ik op mijn meest serieuze toon uit wist te brengen. 'Hoe kom je daar nou bij, ik ben dol op kinderen. Vooral met een beetje curry. Lekker hoor'

Meisje wist even niet zo goed wat ze er mee aan moest en was mooi rustig daarna :')

**Geplaatst**: 05-12-22 10:43

Geplaatst: 05-12-22 10:43

MarlindeRooz schreef:
Heerlijk hoe onwetende domme mensen faalangst en andere psychische aandoeningen bagataliseren.

Vooral als het ook nog eens mensen zijn die zo dom zijn om kinderen te nemen. En zich dan ook nog melden in een kindvrij topic.

If only I had the confidence of a mediocre white male. :')

**Geplaatst**: 05-12-22 10:43

Geplaatst: 05-12-22 10:43

Qimm schreef:
Ik was op de verjaardag van een vriendin, haar 10 jarige nichtje was er nog even (en ging gelukkig daarna naar huis) en die was best druk en irritant. Dus ze zei al grappend (context ben ik wat kwijt); "ja, want Qimm houdt helemaal niet van kinderen.'
Waarop ik op mijn meest serieuze toon uit wist te brengen. 'Hoe kom je daar nou bij, ik ben dol op kinderen. Vooral met een beetje curry. Lekker hoor'

Meisje wist even niet zo goed wat ze er mee aan moest en was mooi rustig daarna

**Geplaatst**: 05-12-22 10:51

Geplaatst: 05-12-22 10:51

oomens schreef:
Ze heeft op zich wel een punt. Die paniekaanvallen zullen vast oprecht zijn, maar dan hoeven we toch nog steeds niet te doen alsof het normaal is dat jongeren om het minste of geringste in een paniekaanval schieten.

Het zal zeker voorkomen, maar dan is er toch echt wat mis.
We hebben het hier over een middelbareschoolproefwerk toch? Niet over een levensbedreigende situatie waarbij daadwerkelijk het onmogelijke van ze gevraagd wordt? Ze hoeven niet ongezekerd op honderden meters hoogte een wolkenkrabber te bouwen, of op te rukken dwars door vijandelijk vuur of iets dergelijks.

Het is het hele idee van een aandoening he, dat je op het mentale vlak iets meemaakt wat niet normaal is

In deze zin zijn alle jongeren met ASS, AD(H)D, PTSS, depressie, you name it, niet "normaal", ofwel, ze kunnen moeite hebben met taken en verwachtingen die voor mensen zonder deze aandoeningen gesneden koek zijn. Maar ze leren niet met hun beperkingen om te gaan d.m.v. "schop onder hun hol en niet zo aanstellen" :')

Of die specifieke jongen iets aan het faken is, het is niet aan de buitenstanders om er oordeel over te hebben. Er zijn zeker mensen (en dus ook tieners) die tig mentale aandoeningen faken voor de aandacht, Munchausen by internet en dergelijke, maar als iemand van buitenaf kun je dat gewoon NIET weten. En het kost je niets om respectvol om te gaan met zo'n iemand en je oordeel toch beter voor jezelf te houden.

Ik kom trouwens uit de wereld waar allerlei labels niet bestonden, ofwel, je moest een redelijk zware verstandelijke beperking hebben om een diagnose erbij te krijgen. En afwijkend gedrag letterlijk uit je kinderen proberen te meppen werd ook niet raar van opgekeken

En toch had ik een meisje met faalangst in klas, ze kreeg forse paniekaanvallen met ongecontroleerd trillen, luchthappen etc van alle toetsen waar helemaal niets van af hing. Geen idee of ze er beter van is geworden dat ze telkens maar een schop onder haar hol kreeg, denk het niet, alle andere kinderen met mentale issues die ik kende hadden er echt geen baat bij dat kun problemen in theorie niet bestonden en dat er nooit over gepraat mocht worden.

Geen idee of het in Nederland ooit ook zo is geweest, bij ons mocht je het woord "psycholoog" niet in een gesprek laten vallen, laat staan iets wat nog zwaarder klinkt. Ik moest als kind een tijdje naar kinderpsycholoog en daar werd zo geheimzinnig over gedaan alsof ik iemand vermoord had :')

NIEMAND mocht het weten en mijn ouders hadden er allerlei vage synoniemen voor om af te kunnen spreken wie mij zou brengen en halen. Toen mijn zusje diagnose depressie kreeg mocht ze het ook niet zo noemen, dat was "dat dingetje wat ze had" en "die medicijnen van haar weet je". Ik verbaas me eerder dat sommigen in zulke setting mentaal gezond zijn gebleven

Laatst bijgewerkt door Fly_high op 05-12-22 10:51, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-12-22 10:51

Geplaatst: 05-12-22 10:51

Qimm schreef:
Ik was op de verjaardag van een vriendin, haar 10 jarige nichtje was er nog even (en ging gelukkig daarna naar huis) en die was best druk en irritant. Dus ze zei al grappend (context ben ik wat kwijt); "ja, want Qimm houdt helemaal niet van kinderen.'
Waarop ik op mijn meest serieuze toon uit wist te brengen. 'Hoe kom je daar nou bij, ik ben dol op kinderen. Vooral met een beetje curry. Lekker hoor'

Meisje wist even niet zo goed wat ze er mee aan moest en was mooi rustig daarna

**Geplaatst**: 05-12-22 11:27

Geplaatst: 05-12-22 11:27

Mkango schreef:
MarlindeRooz schreef:
Heerlijk hoe onwetende domme mensen faalangst en andere psychische aandoeningen bagataliseren.

Vooral als het ook nog eens mensen zijn die zo dom zijn om kinderen te nemen. En zich dan ook nog melden in een kindvrij topic.

If only I had the confidence of a mediocre white male.

Ik zag je foto's die gepubliceerd zijn

.

**Geplaatst**: 05-12-22 11:57

Geplaatst: 05-12-22 11:57

Sorry voor het duits, deze vind ik te leuk om niet te delen :')

Ik vanavond als we sinterklaas vieren met schoonouders en neefjelief
Afbeelding

**Geplaatst**: 05-12-22 12:16

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 05-12-22 12:16

Haha, die eerste :))

.

**Geplaatst**: 05-12-22 13:22

Geplaatst: 05-12-22 13:22

Hjartje schreef:
Ik duik heel eventjes onder mijn steen vandaan:
https://youtu.be/v6wOTV-VIxQ
De video is wel in het Duits, dus sorry als de grappen niet overkomen, maar echt heerlijk deze satire jegens pro-livers.

Ik heb deze gekeken, maar mijn Duits is helaas onvoldoende om dit te kunnen volgen Y;(

Wij zijn jaaaaaren geleden gestopt met Sinterklaas vieren. Vanavond gaan we met de hele familie soep eten, dat is wel traditie. De jongens van mijn broer zijn inmiddels (jong)volwassen dus dat is wel leuk.

@Fly_high: toen ik ca. 40 jaar geleden op de lagere school zat bestonden al die labels ook nog niet. Althans niet in mijn dorp/op onze dorpsschool. Nu heb je dyslexie, maar toen was je gewoon dom. Nu heb je AD(H)D, toen moest je gewoon een uur op de gang of in de hoek staan omdat je (te) druk was of een (huiswerk)taak niet had gemaakt. Toen waren er leerlingen die "met het busje naar school gingen" (lees: naar speciaal onderwijs gingen in de stad). En dat werd dan gefluisterd, want dat was een schande en dan was er wel echt een steekje los bij het kind hoor. En naar een kinderpsycholoog ging je pas als je zo ongeveer de stoelen door de ruiten gooide.

**Geplaatst**: 05-12-22 14:19

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 05-12-22 14:19

Hier net zo roodvos
Strafwerk voor wie te druk was of juist niet oplette
Dyslexie bestond niet, dyscalculie wat ik (niet gediagnostiseerd) heb net zo min.
Dan was je idd dom of deed je je best niet,
Psycholoog was voor als je gek was, punt. Niet voor welke andere hulp dan ook.

**Geplaatst**: 05-12-22 14:43

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 05-12-22 14:43

Ben ik toch blij dat we nu in een andere samenleving leven

**Geplaatst**: 05-12-22 14:46

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 05-12-22 14:46

Zeker weten

Maar helaas lees je ook nu nog schop onder je hol en door....
En soms zal het dat ook wel zijn...maar vaker niet....

**Geplaatst**: 05-12-22 14:48

Geplaatst: 05-12-22 14:48

30 jaar geleden was mijn basisschooltijd en al die labels waren er idd niet. Gescheiden ouders waren toen ook nog een zeldzaam fenomeen en ik ben daar dan ook naar behandeld als zijnde "dat Specialleke". Ik gaf enkel extra werk namelijk en was immens verlegen en bang voor het oordeel van anderen.

Hoe daar mee werd omgegaan? Deal with it. Kon ik niet mee met rekenen? Jammer dan. Zat ik immens achter met breien? Doe thuis dan maar alleen verder. Nieuwjaarsbrieven? Ik moest het dubbele aantal schrijven, want mama's kant en papa's kant, maar ik kreeg enkel dezelfde tijd als de andere kindjes. Niet klaar? Dan had iemand geen brief.

Is het leuk geweest? Absoluut niet. Het heeft mijn jeugd getekend en heb er echt mee afgezien en de slechte paden gekozen, omdat ik nooit de sturing kreeg die ik nodig had. Maar heb ik eruit geleerd? Dat wel.
Dus ja, angsten en problematieken hebben begeleiding nodig. Alleen niet op de manier waarin er nu doorgeslagen wordt. Want da's ook wel een keerzijde aan alle kennis en kunde van vandaag.

**Geplaatst**: 05-12-22 14:53

Geplaatst: 05-12-22 14:53

Als kleuter stond ik elke zondagavond met hoofdpijn, trillend en overgevend van stress onder de douche omdat ik de volgende dag weer naar school moest. Het advies was: gewoon blijven brengen anders wordt het erger. Soms was ik zo overstuur dat ik op school ook over moest geven. Mijn moeder haalde me dan op, zette me thuis onder de douche en bracht me weer terug.
Idd schop onder je hol en gewoon door. Een reden voor de paniek daar zocht niemand naar, mijn moeder moest maar gewoon doorzetten anders zou het erger worden. Inmiddels ben ik een volwassene met een gegeneraliseerde angststoornis. Dat doorzetten en schop onder mijn hol heeft dat niet kunnen voorkomen.

Waar er in mijn kleutertijd te weinig oog was voor redenen achter angst en paniek is dat nu wel misschien wat teveel van het goede aan het worden. Spanningen en stress horen nu eenmaal ook bij het leven. Je hebt veel meer aan wat hulp om met die zaken om te gaan dan dat ze helemaal bij je worden weg gehouden want op een gegegevn moment krijg je er toch mee te maken.

**Geplaatst**: 05-12-22 15:09

Geplaatst: 05-12-22 15:09

Varekaj schreef:
Dus ja, angsten en problematieken hebben begeleiding nodig. Alleen niet op de manier waarin er nu doorgeslagen wordt. Want da's ook wel een keerzijde aan alle kennis en kunde van vandaag.

En dat is niet aan jou om voor een ander te bepalen of een behandeling doorgeslagen is of niet.

**Geplaatst**: 05-12-22 15:30

Geplaatst: 05-12-22 15:30

Dieuwke_ schreef:
Varekaj schreef:
Dus ja, angsten en problematieken hebben begeleiding nodig. Alleen niet op de manier waarin er nu doorgeslagen wordt. Want da's ook wel een keerzijde aan alle kennis en kunde van vandaag.

En dat is niet aan jou om voor een ander te bepalen of een behandeling doorgeslagen is of niet.

$_/-\o_$ $_/-\o_$ $_/-\o_$

Als buitenstaander heb je meestal 0 begrip van hoe het er wel aan toe gaat in bepaald gezin en wat wel en niet doorgeslagen is. Ik snap dat mensen aan de bel willen kunnen trekken als de manier waarop met een kind wordt omgegaan in hun ogen zwaar onvoldoende is, maar een toets een keertje (of paar keer zelfs) missen ondervindt niemand zoveel schade aan. Dan maar beter leven en laten leven

Wat we trouwens nu zien aan (jong) volwassenen die met allerlei aandoeningen lopen te strugglen zijn over het algemeen mensen die op "schop onder hun hol" manier zijn grootgebracht, wie weet misschien blijken al die sneeuwvlokjes en watjes van tegenwoordig het toch wel beter te doen.

**Geplaatst**: 05-12-22 15:48

Geplaatst: 05-12-22 15:48

Ik heb al mijn hele leven last van angsten (inmiddels gediagnosticeerd met gegeneraliseerde angststoornis, toendertijd "alleen" nog maar autisme en ADHD, wat imo al heel wat was voor 25 jaar geleden)
School was de hel, al in de kleuterklas moesten mijn juffen mij letterlijk van mijn moeder aftrekken. Ik ben erg vaak thuis gehouden omdat ik het soms gewoon niet kon, zo ontzettend overstuur en verlamd van angst.
De keren dat ik een zogenoemde schop onder de kont kreeg maakten het de keer erop alleen maar erger.
Ik had het geluk dat mijn ouders mij serieus namen en mij jarenlang naar therapieen en psychologen hebben gestuurd om met bepaalde dingen om te leren gaan.
De angsten zijn nooit helemaal weggegaan, en ik kan en durf nog steeds heel veel niet.
Zijn mijn ouders af en toe te soft geweest? Misschien, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat de wereld heel veel complexer is geworden de afgelopen jaren.
De sociale druk om mee te doen is niet zuinig, daar bovenop komt nog dat de wereld simpelweg groter is geworden door sociale media. Iedereen spuwt maar zn ongezouten (vaak ongeinformeerde) mening vanachter een schermpje en je word actief aangemoedigd je hele leven online te zetten.
(en dan heb ik het nog niet eens over onze beroerde staat wbt klimaatverandering, overbevolking, oorlogen, pandemieën etc, er is minder voor nodig om angsten of depressies te krijgen)
Ik ben erg blij 30 jaar geleden geboren te zijn, en niet vandaag de dag want ik had het simpelweg niet gered, en velen met mij.
Er zullen ongetwijfeld kinderen zijn die gewoon slecht opgevoed zijn, en er zijn ook vast ouders die graag een "hip" labeltje willen voor hun Vlinder, maar met de verbeterde diagnostiek en acceptatie van mentale klachten ontdekken we ook gewoon dat veel meer mensen problemen hebben dan tot een bepaald moment aangenomen werd. (als voorbeeld al die mensen die in hun volwassen jaren nog eens gediagnosticeerd worden met wat dan ook, dat is echt geen uitzondering)

Wat ik zeggen wil: cut those kids some slack. Het leven is al lastig genoeg zonder dat er allemaal volwassenen een mening of oordeel hebben.

Laatst bijgewerkt door Laurora op 05-12-22 16:06, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-12-22 15:50

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 05-12-22 15:50

Ik denk dat die weer tegen andere problematiek aan (gaan) lopen. En uiteindelijk een gulde middenweg voor vele fijn gaat zijn

**Geplaatst**: 05-12-22 15:55

Geplaatst: 05-12-22 15:55

Ik denk dat het gewoon heel lastig is om te bepalen wie een schop onder zijn hol moet hebben, want die zijn er vast, of wie gewoon even meer tijd/begrip/andere aanpak nodig hebben. Ik vind het voor mezelf notabene soms al lastig te bepalen of ik een dagje voor mezelf nodig heb of een beetje hulp of gewoon toch een schop onder mijn hol. Laat staan dat ik dat voor een ander zou willen (of moeten) bepalen.

Blij dat ik daarom geen kinderen heb en die keuzes niet hoef te maken. Daarbij wil ik dan wel zeggen dat ik respect heb voor ouders die wel hiermee moeten dealen en dan ook proberen hun kind zo goed mogelijk te ondersteunen. Ik denk dat kinderen daarmee het verste (meest ver :o?

) komen, dat ze zich gehoord voelen.

**Geplaatst**: 05-12-22 17:48

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 05-12-22 17:48

Ik denk als het je eigen kind betreft, je gauw genoeg bemerkt of het een stukje demotivatie is, of dat iemand echt vastloopt in angst of leerproblemen.

Gister weer zo blij kind vrij. Was gister jarig, 's avonds met mijn ouders uit eten, dat was bekend bij m'n schoonfamilie. Videobelt mijn schoonzusje eerst twee keer, maar ik neem niet op want ik zit in het restaurant. Appt ze dat hun zoontje graag nog even voor me wilde klappen voor mijn verjaardag, dat ze daarvoor gebeld had. Dus ik app ah, wat lief, dankjewel. Fijne avond!
Belt ze daarna nog een keer, dus toch maar opgenomen. Zegt ze dat ik geluk heb, want hij lag nog net niet op bed. Ik dat geklap aangezien en daarna kwam er nog een heel verhaal over hoe het nu met hem ging. Men wat was ik chagrijnig. Klere kind. Rot op.

**Geplaatst**: 05-12-22 17:50

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 05-12-22 17:50

Nee dat is niet zo, tenminste in mijn omgeving niet. Ze dachten dat ik ongemotiveerd was voor school. Eigenlijk was ik chronisch overprikkeld en bang om naar school te gaan. En daar stonden hulpverleners, mentoren, docenten, ouders etc alles bij te kijken. Kreeg alleen maar verwijten dat ik niet goed genoeg mijn best deed.

Ik spijbelde niet omdat ik niet meer wilde of ongemotiveerd was. Ik was doodsbang.

**Geplaatst**: 05-12-22 18:32

Re: [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!

Geplaatst: 05-12-22 18:32

Hmm, schrijnend om te horen Marlinde

Mijn ouders hadden wel door dat ik faalangst had, maar probeerden me op de verkeerde manier te stimuleren; 'Je weet toch dat je het kunt? Daar hoef je toch niet bang voor te zijn?'
Inmiddels met een studie bezig op de universiteit, en met een propranolol net vóór het tentamen kan ik het redelijk onder controle houden. Wat mijn ouders er van vinden heb ik inmiddels losgelaten.