Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-07-10 13:20

Geplaatst: 23-07-10 13:20

@Polly...dan had jij een zeer sterkte wilskrachtige pa...een pa om met trots op terug te kijken!!

**Geplaatst**: 23-07-10 13:38

Geplaatst: 23-07-10 13:38

Onassa schreef:
@Polly...dan had jij een zeer sterkte wilskrachtige pa...een pa om met trots op terug te kijken!!

Dank je wel voor dit.

Ik ben ook heel blij met de vader die hij was... Dat had ik al eerder gezegd.

Wat ik van hem heb meegekregen is: Kijken naar wat je wel kunt ipv niet kunt....kijken naar mogelijkheden en niet naar beperkingen...

En dingen waar je niets aan kunt veranderen accepteren zoals ze zijn...het is zoals het is....

En dat helpt mij echt om lastige dingen in mijn leven goed aan te kunnen.....

**Geplaatst**: 23-07-10 13:51

Geplaatst: 23-07-10 13:51

Quellian schreef:
Onassa schreef:
Dus wat wil ik hiermee zeggen....vergeet nooit dat iemand die onvrijwillig kinderloos is ook nog eens het verdriet krijgt zijn/haar dier te verliezen.
En ik kan je verzekeren....dat hakt erin als een moker!
Ik ben alleen zo dom om steeds weer op zielige dieren te stuiten.....en ja...dan neem ik het mee om ze beter te maken.
gelukkig is me dat iedere keer ook nog gelukt, maar inmiddels heb ik straks 8 dieren die ik vaarwel moet zeggen....alleen de gedachten al kan me doen janken!!!

Ik ben niet kinderloos, maar ook ik ken het verdriet van het verliezen van dieren. Ook ik ben zo'n knurft om op de kneusjes te vallen, steek veel centen in mijn dieren, want ik ga tot het uiterste.
Maar stel mijn pony is ziek en mijn kind is ziek en er is behandeling mogelijk voor 1, ja... dan is de keuze snel gemaakt (en moet ook wel, anders heb je denk ik de kinderbescherming op de stoep staan). Wel een cru voorbeeld, maar om even aan te geven.
Ligt mijn vriend ziek op bed en staat mijn pony op dat moment ziek, tja... dan zal vriendlief toch even zijn mama moeten bellen

Laat hem dit maar niet lezen

Editje:
Onassa, vorige week heeft mijn moeder haar hond in laten slapen, ik was erbij. De hond was 13,5 jaar (grote hond, kruising Labrador) en ik bedacht me op dat moment: 'deze beslissing moet ik nog 12x nemen'. Daar word ik ook beroerd van, dan ga ik me afvragen wie er als eerste gaat en waarom.
Elke verjaardag van mijn pony is moeilijk, want hij wordt al zo oud... stel je voor dat we de langste tijd samen al gehad hebben.
Pumbaa is officieel een seniorenkat, nou... dit is ook al over de helft.
Mum, we slepen haar elk jaar de winter door en in de zomer is ze als nieuw. Hoe lang gaat ze nog mee? Ze is zo gek op de kleine, ze moet wel 100 worden.
En zo kan ik mezelf ook gek maken... een kind verandert niets aan je gevoelens tegenover je dieren, enkel aan je prioriteiten.

polly2 schreef:
@ Quellian: IK begrijp wat je zegt over het ouder worden van je dieren. Ik heb hier een schaap van 17 jaar (schapen worden meestal hooguit 12) rondlopen, die zich als een hond kan gedragen (ze kan hierkomen, blijf, terug, poot...hahahaha). Gisteren heeft ze een paardenmiddel geïnjecteerd gekregen, omdat de artrose aan haar ene voorpoot erg begint op te spelen. Ik denk ook wel eens aan het moment dat dit leventje eindigt. Het leven van zo'n bijzonder dier voor mij...
Maar ik denk dan ook: het is volbracht.... Liefde voor je dieren is ook loslaten...voor mij.

En ik leef heel erg volgens: Better to have lost your love, then never to have loved at all.....

En hiermee is het voor mij zo dat ik met dieren zaken heel goed in balans kan brengen: een hond van 17,5 jaar in laten slapen...moeilijk op het moment dat de beslissing valt...maar daarna komt er rust over me...ik laat haar gaan...het is volbracht...het is goed zo... En dan heb ik er ook echt geen verdriet van... Ik mis haar wel...maar er is een berusting....het is volbracht....het is realiteit dat als een dier oud is dat het gaat... Ik ben dan alleen nog dankbaar voor het leven dat ze me gegeven heeft...

Alleen bij mijn hond van 11 de een tumor had en verder eigenlijk nog goed mee had gekund...dat was moeilijker. Daar zat een stuk boosheid achter...vanwege de tumor... Maar ja ook daar komt bij mij dan snel het gevoel boven van: het is zoals het is....

En ik moet heel eerlijk zeggen dat de rouw om mijn vader, met wie ik heel erg close was ook zo is verlopen....het is zoals het is....Better to have lost your daddy....then never had a daddy at all....

Wat prachtig verwoord, van allebei, kan me daar ook volledig in vinden.

Tuurlijk houd je van je dier, we zitten hier op een paardenforum dus ik denk dat iedereen dat wel snapt, maar op het moment dat je een keuze moet maken is mijn kind toch echt belangrijker.
Ik moet zeggen dat ik zelf heel nuchter ben als het gaat om dieren, bij de verkoop van een paard moet ik wel even slikken maar de gedachte dat hij naar een nieuw baasje gaat die er veel plezier mee gaat hebben maakt een hoop goed. Ik moet er dan ook niet achter komen dat hij/zij later verwaarsloosd wordt of kapot gereden is, daar kan ik echt ziek van worden. Twee maanden geleden is mijn maatje verkocht, waar ik 8 jaar lang vreselijk veel plezier mee heb gehad. Ze is bij ons gekomen als 4 jarige volbloed die alleen maar achteruit of omhoog kon omdat werkelijk elk spiertje in haar lichaam zo hard was als een plank. Met heel veel geduld en ondanks alle gehoon vanuit de rijvereniging zijn we aan de slag gegaan en na 3 jaar lang kon ze eindelijk ontspannen en haar rug goed gebruiken. Dat doet je toch wel wat als je een dier vanuit zo'n diep dal haalt en er helemaal bovenop helpt, ze is uiteindelijk zelfs verkocht als leerpony voor een meisje van 12 (ze was 3x M).
Was ik er niet mee aan de slag gegaan dan was ze waarschijnlijk heel anders geeindigd en zou ze misschien niet eens de leeftijd gehaald hebben die ze nu had.
Maar de gedachte dat een ander er net zoveel plezier aan mag hebben als ik heb gehad maakt veel goed, bij mij zou ze nu alleen nog af en toe een buitenrit maken en ze had nog lang niet de pensioengerechtigde leeftijd

En datzelfde geld voor het schaap van polly, nog meer dan bij een hond zullen de meesten denken; het is toch maar een dier? Dat kruipt ook stiekem mijn gedachten in maar watvoor dier het ook is, je krijgt er een band mee en dan zou je soms bijna vergeten dat het een dier is en dat die niet in huis horen te slapen.

**Geplaatst**: 23-07-10 14:02

Geplaatst: 23-07-10 14:02

[quote="maikeltje
Ik heb wel in mijn kinderjaren eens dieren ongemak bezorgd, misschien wel pijn ook. Alleen zag ik dat zelf toen niet zo, wist ik veel. Heb ik ook moeten leren. En ik ben echt een dierenliefhebber hoor.

Mijn kinderen hebben ook weleens dieren (onbedoeld) pijn gedaan omdat die dan een reactie gaven die ze grappig vonden. En dat heb ik ze dan ook wel verteld. Ik denk dat dat bij de ontwikkeling hoort, daar leren ze weer van. Zielig voor het desbetreffende dier dat daar slachtoffer van wordt natuurlijk maar ik vind het verschijnsel an sich niet zo abnormaal.
Ik heb mijn kinderen overigens nooit betrapt op het schoppen van dieren maar 1 van de 2 heeft ooit weleens de kat van boven naar beneden laten vallen omdat ze had gehoord dat een kat ALTIJD op zijn/haar pootjes terecht kwam. Die nam de proef op de som en heeft daar uiteraard een flinke preek over gehad. Maar de hersenen van een kind werken nu eenmaal anders dan die van een volwassene. Oorzaak en gevolg kan een kind van die leeftijd nog niet inschatten.[/quote]

Ik ben het grotendeels met je eens, maar een kind van 6 zou dondersgoed het verschil tussen goed en fout moeten weten. Tuurlijk blijft een kind nieuwsgierig en wil het met eigen ogen zien. Maar doelbewust een klein hondje verrot schoppen? Dat valt hier naar mijn idee echt helemaal buiten.

Ik kan mezelf ook nog 2 gevallen herrinneren. Stelde niet veel voor, maar voel me er nu nog schuldig over!

Zo te horen zitten er dus ook op Bokt jammer genoeg ook veel mensen die het niet accepteren dat een ander persoon zijn of haar kind terrecht wijst (op een normale, gepaste manier) in een situatie als deze.
Ach gossie, is die mevrouw boos omdat je haar hondje mishandeld? Kom maar hier, krijg je een ijsje.
En dan nog boos worden als ouder zijnde? Waar haal je het lef vandaan.
Ik zou me de ogen uit mijn kop schamen als mijn kind zoiets zou doen. En reken maar dat er concuquenties aan kleven!

Ouders lopen erg met oogkleppen op valt me op. Klagen over andere kinderen die niet goed opgevoed worden enz enz. En weet je, hun eigen kinderen zijn vaak nog erger onopgevoed, brutaal, enz dan de kinderen en ouders waar ze kritiek op hebben.
Opvoeden gaat niet vanzelf! Als ouder ben je verplicht je kind normen en waarden bij te brengen. Helaas is dit bij steeds meer ouders heel ver te zoeken. Jammer

**Geplaatst**: 23-07-10 14:20

Geplaatst: 23-07-10 14:20

jes_sira schreef:
Zo te horen zitten er dus ook op Bokt jammer genoeg ook veel mensen die het niet accepteren dat een ander persoon zijn of haar kind terrecht wijst (op een normale, gepaste manier) in een situatie als deze.
Ach gossie, is die mevrouw boos omdat je haar hondje mishandeld? Kom maar hier, krijg je een ijsje.
En dan nog boos worden als ouder zijnde? Waar haal je het lef vandaan.
Ik zou me de ogen uit mijn kop schamen als mijn kind zoiets zou doen. En reken maar dat er concuquenties aan kleven!

Er heeft hier niemand gezegd dat hij/zij het prima vind dat zijn kind dat zou doen en een ijsje krijgt achteraf.

In zo'n situatie mag mijn kind best terecht gewezen worden door een ander (als ik er niet ben) op een normale, gepaste manier.
En dus niet door hem alle hoeken van het plein te laten zien, het licht uit zijn ogen te slaan of zorgen dat hij 5 jaar later nog elke maand bij de tandarts moet komen.

Als mijn kind dat doet en jij pakt hem bij zijn arm en spreekt hem stevig toe dan zeg ik dankjewel.
Maar als jij denkt dat je mijn kind moet slaan of schoppen heb je een probleem.

En dat is al 100x gezegd, door velen hier; terechtwijzen is goed maar je gaat het kind van een ander niet slaan.

**Geplaatst**: 23-07-10 15:27

Geplaatst: 23-07-10 15:27

anneliesdj schreef:
En dat is al 100x gezegd, door velen hier; terechtwijzen is goed maar je gaat het kind van een ander niet slaan.

Inderdaad

Mijn kind zou ZEKER wel aangesproken en desnoods in z'n kraag gevat mogen worden, dat de schrik er in elk geval goed in zit! Maar fysiek geweld tegen mijn kind gebruiken? Nee, zeker niet!

**Geplaatst**: 23-07-10 16:21

Geplaatst: 23-07-10 16:21

anneliesdj schreef:
jes_sira schreef:
Zo te horen zitten er dus ook op Bokt jammer genoeg ook veel mensen die het niet accepteren dat een ander persoon zijn of haar kind terrecht wijst (op een normale, gepaste manier) in een situatie als deze.
Ach gossie, is die mevrouw boos omdat je haar hondje mishandeld? Kom maar hier, krijg je een ijsje.
En dan nog boos worden als ouder zijnde? Waar haal je het lef vandaan.
Ik zou me de ogen uit mijn kop schamen als mijn kind zoiets zou doen. En reken maar dat er concuquenties aan kleven!

Er heeft hier niemand gezegd dat hij/zij het prima vind dat zijn kind dat zou doen en een ijsje krijgt achteraf.

In zo'n situatie mag mijn kind best terecht gewezen worden door een ander (als ik er niet ben) op een normale, gepaste manier.
En dus niet door hem alle hoeken van het plein te laten zien, het licht uit zijn ogen te slaan of zorgen dat hij 5 jaar later nog elke maand bij de tandarts moet komen.

Als mijn kind dat doet en jij pakt hem bij zijn arm en spreekt hem stevig toe dan zeg ik dankjewel.
Maar als jij denkt dat je mijn kind moet slaan of schoppen heb je een probleem.

En dat is al 100x gezegd, door velen hier; terechtwijzen is goed maar je gaat het kind van een ander niet slaan.

$_/-\o_$ $_/-\o_$

En nu is dit punt volgens mij wel duidelijk toch, dat er mensen zijn die het kind wel alle hoeken van het plein laten zien is jammer, en die hoef ik niet tegen te komen, maar iedereen heeft recht op zijn eigen mening....

@ TS, hoe is het nu met je hondje??

**Geplaatst**: 23-07-10 20:24

Geplaatst: 23-07-10 20:24

Quellian schreef:
anneliesdj schreef:
En dat is al 100x gezegd, door velen hier; terechtwijzen is goed maar je gaat het kind van een ander niet slaan.

Inderdaad

Mijn kind zou ZEKER wel aangesproken en desnoods in z'n kraag gevat mogen worden, dat de schrik er in elk geval goed in zit! Maar fysiek geweld tegen mijn kind gebruiken? Nee, zeker niet!

Hier nog een mama die het met bovenstaande helemaal eens is.

**Geplaatst**: 23-07-10 20:34

Re: woedend op een kind van 6.......schokkend

Geplaatst: 23-07-10 20:34

je hoort een kind van een ander idd niet te slaan, maarja als ik zie dat mijn dier mishandeld wordt door een kind zou ik niet weten of ik me keurig kan houden tot alleen verbaal geweld.

**Geplaatst**: 23-07-10 22:11

Geplaatst: 23-07-10 22:11

Twiggy2008 schreef:
Quellian schreef:
Inderdaad

Mijn kind zou ZEKER wel aangesproken en desnoods in z'n kraag gevat mogen worden, dat de schrik er in elk geval goed in zit! Maar fysiek geweld tegen mijn kind gebruiken? Nee, zeker niet!

Hier nog een mama die het met bovenstaande helemaal eens is.

*count me in*

**Geplaatst**: 23-07-10 22:33

Geplaatst: 23-07-10 22:33

Dus kunnen die paar bokkers in dit topic die maar beweren dat ouders ijsjes toegeven na zo'n enorm nare actie nou eens aangeven, waar iemand dat zegt en doet in dit topic?????

Want ik ken ze echt niet, hoor, ook niet in het echte leven...... Ik ken wel ouders die het normaal vinden dat lespony's onterecht gemept worden met zwepen door hun kiddies, maar daar gaan ze op zich niet dood van (maar je kunt er op rekenen dat ik daar wel iets van zeg of pa en moe er nou naast staan of niet).

Want daar kan ik me nou echt kapot aan ergeren....... $:\$

**Geplaatst**: 23-07-10 23:46

Geplaatst: 23-07-10 23:46

Welnee beste mensen, ik stoor me er niet aan, jullie mogen zelf weten waar jullie het over willen hebben.

Ik las de 1e post van deze topicstarter en toen ik ging reageren zag ik ineens op de pagina waarin ik gereageerd had dat het over iets heel anders gaat dan dat het ging om een rotkind van 6 jaar dat niet spoort, want die schopte de hond op een abnormale wijze, dus snapte ik er niets meer van hahahaha.

**Geplaatst**: 24-07-10 10:57

Geplaatst: 24-07-10 10:57

Onassa schreef:
Deesiej schreef:
De band is natuurlijk niet hetzelfde, maar "niet vergelijkbaar" vind ik ook weer vergaan.
Ik ken mensen die geen kinderen kunnen krijgen waarvoor bijvoorbeeld hun hond hun alles is. Natuurlijk is dit moeilijk te begrijpen als je zelf niet zo'n zelfde band heb met je dier, maar zeg niet dat het niet kan en dat het onzin is, want je weet niet wat een ander voelt. Daarin tegen kunnen de kinderloze hier zich weer slecht inleven in moeders (en misschien vaders?) onder ons.

Idd, heel goed verwoord en dat kan ik als onvruchtbare woenstijn beamen!
Mijn dieren, hinden, katten en paarden, zijn in mijn geval mijn kinders, want ik ken het verschil niet ervaren omdat ik geen kinders heb kunnen krijgen (waar ik nu vele jaren later eerlijk gezegt ook blij om ben, maar das een ander verhaal).
Dus,....wat je niet hebt , kun je niet missen en daarom zijn kinderloze of kindvrije gewoonweg net zo ziels gelukkig met hun dieren als ouders met hun kiddo's zijn.
We hebben het hier allemaal over levende wezens, die gevoel hebben en pijn ervaren.....dus dan zie ik pertinent geen verschil tussen een kind of een onschuldig dier.
En eigenlijk (juist gezien mijn eigen situatie) word ik soms kots misselijk als er weer een moeder spreekt over het feit datr je een dier niet met een kind kunt vergelijken,....waarom niet??
Okee, ze zien er anders uit, maar alle mensen zien er ook verschillend uit.
Dan zou je ook kunnen gaan redeneren dat een je een blank persoon niet kunt vergelijken met een donker persoon.
Ik hoop op de tijd dat moeders en vaders,opa's en oma's (die vaak niet beseffen hoe bevoordeelt ze zijn omdat ze kinders hebben mogen krijgen)
eens ophouden met zukke uitspraken wanr je beseft je bij lange na niet hoeveel pijn je enkel met zo'n uitspraak iemand kunt aan doen (dan heb ik het over onvrijwillige kinderloosheid).

Je moet jezelf geen onvruchtbare woestijn noemen, als jij zo begaan bent met kinderen en beesten.
Staat zelfs in de bijbel hoor, "zij die niet baart heeft vele kinderen" waar ze denk ik de liefde mee bedoelen.
Ik heb er spijt van dat ik zo,n banketstaaf opmerking maakte dat je vast geen kinderen hebt.
En ik weet heus wel wat het verdriet om een dier is, maar na het verlies van mijn doodgeboren zoontje
vorig jaar kan ik me niet meer zo goed voorstellen dat andere mensen zo ontzettend veel om een
dier kunnen geven.

**Geplaatst**: 24-07-10 11:18

Re: woedend op een kind van 6.......schokkend

Geplaatst: 24-07-10 11:18

Zo is dit best een heftig topic met persoonlijke verhalen en visies geworden, ook al zijn we dan afgedwaald van het originele onderwerp.

**Geplaatst**: 24-07-10 12:00

Geplaatst: 24-07-10 12:00

Rock schreef:
Zo is dit best een heftig topic met persoonlijke verhalen en visies geworden, ook al zijn we dan afgedwaald van het originele onderwerp.

Kan je wel zeggen.

Ik ben wel benieuwd hoe het nu met het hondje van TS gaat en of de ouders van het jochie nog iets hebben laten horen.

Ik denk dat je de ouders schriftelijk aansprakelijk moet stellen ivm eventuele wa verzekering.

**Geplaatst**: 24-07-10 12:10

Re: woedend op een kind van 6.......schokkend

Geplaatst: 24-07-10 12:10

Ik bedoelde het eigenlijk positief yvonnedv.

Uiteraard ben ik ook nog steeds nieuwsgierig hoe het gaat met de ts. In ieder geval is het fijn dat de ouders hebben aangegeven alles te willen betalen. Dat vind ik positief!

**Geplaatst**: 24-07-10 15:18

Geplaatst: 24-07-10 15:18

Lisa_pluisje, dat is ook heel, heel heftig wat jij hebt meegemaakt....... Hoop dat je dat enorme verlies een plekje kunt geven, sterkte hoor!!! :(:)

Maar ik blijf er,bij dat je intense liefde voor een kind prima kan bestaan naast je liefde voor je dieren. Ik zie dat in elk geval aan mezelf. Mijn dochtertjes is mijn allergrootste liefde en zal dat altijd blijven. Mijn dieren zijn mijn schatjes en die horen bij het gezin en krijgen alle zorg en liefde, die ze nodig hebben. Zou er nu een man in mijn leven komen, die niets met dieren heeft, dan kan hij toch echt gaan, want weg gaan ze niet. :wave:

Bovendien vind ik het ook een hele slechte boodschap naar je kind toe. Alsof dieren wegwerpartikelen zijn. Nou, bij mij niet!!! Ben juist blij met mijn dieren, vooral op momenten als mijn dochter bij mijn ex is. Kan ik toch ergens mijn liefde aan geven.

**Geplaatst**: 24-07-10 16:15

Geplaatst: 24-07-10 16:15

Rock schreef:
Ik bedoelde het eigenlijk positief yvonnedv.

Uiteraard ben ik ook nog steeds nieuwsgierig hoe het gaat met de ts. In ieder geval is het fijn dat de ouders hebben aangegeven alles te willen betalen. Dat vind ik positief!

Inderdaad.

De laatste pagina's hebben voor nieuwkomers weinig te maken met de begin post, maar ik denk zeker dat we allemaal het nodige van elkaar en elkaars verhalen geleerd en begrepen hebben. Mijn gedachte bij mijn eerste post is niet meer te herkennen zoals ik er nu over denk als ik de ts zou zijn in haar situatie. Ik kwam nogal kort door de bocht binnen vallen maar denk er nu heel anders over.

Maar de grote vraag blijft inderdaad hoe het met het hondje gaat, want de ts heeft voor zo ver ik weet niet meer gereageerd.

**Geplaatst**: 24-07-10 17:50

Re: woedend op een kind van 6.......schokkend

Geplaatst: 24-07-10 17:50

Ik denk dat ik me niet in had kunnen houden...

**Geplaatst**: 25-07-10 10:50

Geplaatst: 25-07-10 10:50

Deesiej schreef:
Rock schreef:
Ik bedoelde het eigenlijk positief yvonnedv.

Uiteraard ben ik ook nog steeds nieuwsgierig hoe het gaat met de ts. In ieder geval is het fijn dat de ouders hebben aangegeven alles te willen betalen. Dat vind ik positief!

Inderdaad.

De laatste pagina's hebben voor nieuwkomers weinig te maken met de begin post, maar ik denk zeker dat we allemaal het nodige van elkaar en elkaars verhalen geleerd en begrepen hebben. Mijn gedachte bij mijn eerste post is niet meer te herkennen zoals ik er nu over denk als ik de ts zou zijn in haar situatie. Ik kwam nogal kort door de bocht binnen vallen maar denk er nu heel anders over.

Maar de grote vraag blijft inderdaad hoe het met het hondje gaat, want de ts heeft voor zo ver ik weet niet meer gereageerd.

Dat is ook nog mijn vraag idd.

Wat knap van je dat je zo aa kunt geven dat je toch wel een verandering van mening hebt doorgemaakt mbt dit topic!

**Geplaatst**: 25-07-10 10:53

Geplaatst: 25-07-10 10:53

lisa_pluisje schreef:
Je moet jezelf geen onvruchtbare woestijn noemen, als jij zo begaan bent met kinderen en beesten.
Staat zelfs in de bijbel hoor, "zij die niet baart heeft vele kinderen" waar ze denk ik de liefde mee bedoelen.
Ik heb er spijt van dat ik zo,n banketstaaf opmerking maakte dat je vast geen kinderen hebt.
En ik weet heus wel wat het verdriet om een dier is, maar na het verlies van mijn doodgeboren zoontje
vorig jaar kan ik me niet meer zo goed voorstellen dat andere mensen zo ontzettend veel om een
dier kunnen geven.

respect dat jij je spijt zo openlijk toegeeft!!!!
En heftig wat je hebt meegemaakt.

Ik wist trouwens niet dat dat in de bijbel stond.
Maar moet eerlijk zeggen dat het me raakte toen ik het las. En dat het voor mij zeker van toepassing is. Ik heb idd het gevoel dat ik vele kinderen heb. Niet zo in de letterlijke zin...maar toh.
Door mijn werk....en dit werkt ook privé door. Mensen (en kinderen) weten dat ze altijd op me kunnen rekenen als er iets is...
En dat krijg ik ook terug, dus zo interpreteer ik de tekst.

**Geplaatst**: 25-07-10 14:15

Geplaatst: 25-07-10 14:15

Dat krijg je ook terug Polly. Ik ervaar dat zelf ook zo: wat men zaait, oogst men

**Geplaatst**: 27-07-10 15:56

Re: woedend op een kind van 6.......schokkend

Geplaatst: 27-07-10 15:56

En, nog nieuws?

**Geplaatst**: 27-07-10 19:17

Geplaatst: 27-07-10 19:17

Een kind van zes is vollop bezig met zijn geweten te ontwikkelen en volwassenen kunnen dus niet verwachten dat dat een 6-jarig kind een normaal voltooid inlevingsvermogen heeft.
Daarom is het ook zo belangrijk dat volwassenen kinderen niet zomaar alleen laten omdat zij gewoon nog onvoldoende geleerd hebben op dit gebied, en andere gebieden! (denk aan gevaar)

TS: Ik heb zelf een hond en ik vind het heel knap van jij je in hebt kunnen houden. dan mag ik wel professioneel jeugdwerker zijn maar minn bloed zou ook koken wanneer mijn hond mishandeld zou worden.. Laat de ouders maar flink betalen denk ik dan, getuigen heb je immers..

edit: Wil ik nog wel bijvoegen dat dit natuurlijk een zorgelijk punt is, dat zeker de moeite waard is om in de gaten te houden. Kinderen die op jonge leeftijd bezig zijn met het mishandelen/martelen/doden van dieren (en stelen, liegen, vernielen etc) vertonen gedrag dat zich kan ontwikkelen tot een anti sociale gedragstoornis, of in de volksmond (18+) een psychophaat.

**Geplaatst**: 27-07-10 19:25

Re: woedend op een kind van 6.......schokkend

Geplaatst: 27-07-10 19:25

Milo is me voor..... Heb idd ook meer dan eens opgevangen dat psychopaten zijn begonnen met het mishandelen van dieren... Gevalletje jeugdzorg, zo'n ettertje?

@ TS; ook ik vind het ontzettend knap van je dat je je hebt weten in te houden, weet niet of ik hetzelfde had gekund als ze aan mijn beessie zouden komen...

Hoe is t intussen met je hondje?