Charlenexx schreef:Tja ik moet toegeven dat ik door mijn gebroken hartje heel anders ben gewordenik durf me juist niet vast te houden aan dingen, stil te staan. Zodra een jongen 1 x afstandelijk doet dan heb ik al zoiets van ok move on, hij wil me niet, ik heb geen zin gekwetst te worden dus op naar de volgende. Terwijl als ik wat meer geduld had en wat meer lef, het met sommige jongens echt wel wat had kunnen worden, maar ik geef het vaak de tijd niet
![]()
En in naath dr geval... het is misschien eng niet te weten wat er komen gaat, maar it cant be worse than this.
Dat is natuurlijk ook voor iedereen anders.
Na wat er allemaal gebeurd is met mij, is het voor mij gewoon makkelijker om me aan het verleden vast te houden. Wie weet helpt dit gebroken hart mij wel net zo als jou te gaan denken, want dat is eigenlijk veel logischer.
Ik denk niet dat het zal gebeuren. Ik hou ervan de moeilijke weg te nemen, wat sommige dingen betreft. Ik loop niet voor mijn problemen weg. En dat is uiteindelijk denk ik de makkelijkste manier.
Soms werkt het natuurlijk tegen.
Maar precies wat jij tegen Nathalie zegt, it could be worse.
Stel je eens voor dat het na jaren gebeurd, als je getrouwd bent en kinderen hebt. Nee, dat zou verschrikkelijk zijn.
Dit hoort er blijkbaar bij.
ik durf me juist niet vast te houden aan dingen, stil te staan. Zodra een jongen 1 x afstandelijk doet dan heb ik al zoiets van ok move on, hij wil me niet, ik heb geen zin gekwetst te worden dus op naar de volgende. Terwijl als ik wat meer geduld had en wat meer lef, het met sommige jongens echt wel wat had kunnen worden, maar ik geef het vaak de tijd niet
VInd nu wel een jongen écht leuk (denk ik) maar die wil dus sowieso geen relatie. Nu is het dus mijn uitdaging om hem zo verliefd te maken dat ie dat wel wil en voor mijn gedachte heb ik dan het ultieme bereikt en dan ben ik echt perfect gelukkig xD
Dacht dat-ie klaar met me was