Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-15 18:43

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-15 18:43

MarjanB schreef:
Tja ik weet niet zo goed wat ik er van denk

Aan de ene kant denk ik ja het kan zijn dat jij een eenmalig geval bent en hij wel echt gevoelens voor je heeft/had. Probleem alleen is dat hij daarbij verder ging dat jij wilde en wat gebruikelijk is als collega's zijnde. Vooral in het licht van collega's en dat jij dit niet wilde is hij gewoon te ver gegaan en snap ik dat dit onder seksuele intimidatie valt. Ook al zeg jij ja ik heb er niks op uit gedaan maar moet dat dan? Ik heb een vriendin die in de kroeg elke keer werd vastgepakt door een jongen, ze zei daar niks van en opeens ging ie verder en wilde ie haar zoenen. Toen zag ik haar kijken en heb die gozer gelijk aan de kant gezet en aangegeven dat ie op kon flikkeren. Vriendin durfde gewoon niks te zeggen en die bevroor. Ze is me dankbaar geweest dat ik toen heb ingegrepen. Zat zij toen fout? Nee, ze was gewoon niet zo assertief, zat die gozer fout, tja hij ging gewoon door zonder ook maar ergens op te letten of te vragen..opzich niet erg, alleen daarna kwam ie dus gewoon weer terug om haar lastig te vallen nadat hij wist dat ze dit niet wilde, tja en dan ben je als man dus wel verkeerd bezig. Iets wat ik ook in jouw verhaal terug lees (dat ie ondanks jouw afwijzingen gewoon doorgaat).

Ik begrijp wat je probeert aan te geven, maar het vetgedrukte vind ik hierbij het essentiële verschil. Dat hij me heeft losgelaten toen ik me verzette. Hier had een heel ander verhaal gestaan als hij me vast had gehouden. Ja, ik had eerder al aangegeven dat ik niet verliefd was, dus hij had me überhaupt niet mogen zoenen. Dat zit me wel dwars. Waarom? Maar ik had het idee dat hij zelf de controle verloor en het in impulsiviteit deed, in emotie. Maar niet met boze bedoelingen.

Het liefst zou ik op iedereen apart reageren, omdat ik merk dat iedereen het beste met me voorheeft, maar dat past helaas niet. Ik kan me enorm goed vinden in de woorden van pmarena. Niet omdat ze 'mijn kant' kiest, maar vanwege de beredeneringen die heel goed kloppen bij hoe ik me gevoeld heb en nu voel.

Overigens is die gymzaal groter dan de gemiddelde rijbak en had ik de mogelijkheid om tientallen meters weg te lopen, er zat een nooduitgang in en de gewone deur kan met een hendel in het plafond en vloer open. Dus ik kon weglopen, maar die noodzaak was er niet. Het was echt om anderen buiten te houden, niet om mij binnen te houden.

Rocamor schreef:
Ik lees in de eerste posts eigenlijk wat anders. En pas nadat ts van school hoorde dat ze niet meer terug hoefde te komen heb ik het gevoel dat ts het probeert te nuanceren / wegwuiven.

Ik Denk, en dat is mijn persoonlijke mening, dat ts de collega en zijn daden heel anders had gezien als hij was ontslagen en vooral zij nog op school terug mocht komen.

Dat is zeker niet zo. In de weken dat het onderzoek nog liep was mijn grootste angst dat hij ontslagen zou worden. Dat wilde ik niet voor 'zoiets onbenulligs' op m'n geweten hebben. Hoewel ik wel inzie dat een school geen risico's wil nemen en dát een onderzoek nodig was. Maar blijkbaar zijn ook zij tot de conclusie gekomen dat hij geen gevaar vormt, anders hadden ze hem echt wel ontslagen. Maar ik zou mezelf niet kunnen vergeven als hij nu werkloos thuis zou zitten doordat ik hem niet op tijd gecorrigeerd heb (ook al is hij in de eerste plaats zelf verantwoordelijk voor zijn gedrag).

Geryon schreef:
Ze is zeker gaan nuanceren, maar niet bewust. Eerst was ze emotioneel, paniekerig, en bevestigden tig bokkers de misbruik en daarmee de paniek (goed bedoeld!), waardoor emoties alleen maar hoger opliepen en de gedachte 'hij misbruikt me' alleen maar groter werd. Nu kan ze objectiever terug kijken en daardoor de boel een beetje nuanceren. Waardoor ze denk ik dichter bij haar 100% eigen waarheid komt.
Ook voor de uitslag kwam ze er beetje bij beetje op terug.

$_/-\o_$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-15 18:49

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-15 18:49

pmarena schreef:
Ik persoonlijk heb ook echt niks tegen jouw reacties gehad hoor Lielle, jij houdt het nog netjes bij jezelf, maar de reacties van sommige anderen gaan veel verder...

Volgens mij zegt of denkt er ook niemand dat deze man niks fout heeft gedaan, toch?

Verder ben ik het eens met Geryon, het hele verhaal is op mij ook overgekomen dat TS een beetje "gek" gemaakt is door de bokkers in dit topic, waardoor ze besloten heeft direct hogerhand bij het "misbruik" te betrekken in plaats van eerst gewoon even zelf heel duidelijk met de man in gesprek gaan.

Het klinkt alsof ze nu achteraf meer zelf vanuit haar eigen beleving (ipv. die van de bokkers) naar de feiten is gaan kijken en spijt heeft dat alles zo hoog opgelopen is omdat ze dat eigenlijk niet nodig had gevonden. En dat ze het vooral vervelend vind dat er nu een overtrokken verhaal op papier staat en niet háár verhaal.

Maargoed dat kan TS alleen zelf zeggen natuurlijk

Dit klopt helemaal! En als buitenstaander snap ik dat dit hele verhaal ook enorm fout overkomt. En er zijn dingen gebeurd die niet mochten gebeuren. Maar ik heb hier psychisch geen last van (gehad). Wel aanvankelijk een enorme schrikreactie, maar daarna was het ook over. Mijn aandacht is toen verlegd naar de uitkomst van het onderzoek. Naar de baanzekerheid van die man. En uiteindelijk dat er dingen op papier zijn gekomen die niet mijn woorden zijn. Maar ik heb me tijdens mijn werkperiode niet bedreigd gevoeld.

Remy schreef:
Citaat:
"Nadat hij me het cadeau had gegeven heeft hij me vastgepakt, geknuffeld, gezoend, gestreeld. Ik werd van de een op de andere seconde ineens doodsbang en begon me los te trekken. Toen stopte hij wel en vroeg wat er was. Toen heb ik aangegeven dat het me enorm overviel. Daarna pakte hij me toch weer vast en knuffelde me. Van tevoren zei hij letterlijk ‘je hoeft niet bang te zijn, ik ga je echt niet neuken’

Lieve TS, LEES dit nou nog eens.. Dit is zo FOUT!

Ik heb ooit in dezelfde situatie gezeten en het feit dat hij überhaupt zegt dat hij je niet gaat ****** (krijg het woord m'n strot niet uit, sorry ) zegt eigenlijk al alles...

En natuurlijk gaat hij je niet ****** want stel dat je zwanger wordt.... ai ai Dat hij de laatste stap niet zou hebben willen nemen wil niet zeggen dat hij niet alle honkjes daarvóór wilde bereiken hoor!

Hij zei dit op het moment dat hij de deur dicht deed. Achteraf denk ik dat hij het meer als grapje heeft bedoeld, dat hij dacht dat ik dat best wist. Niet om me gerust te stellen. Hoewel ik het inderdaad wel een vreemd woordgebruik vind. En ik heb het inderdaad ook in de gesprekken niet over m'n lippen kunnen krijgen om dit te zeggen. Wel heb ik het in de brief gezet die ik heb gestuurd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-10-15 18:50

Re: Moeilijke werksituatie (TS)

Geplaatst door de TopicStarter : 02-10-15 18:50

Vanmiddag heb ik de directeur zelf opgebeld, omdat ik nog niks had gehoord over het vervolggesprek. Maandag 12 uur weer op het stafbureau!

**Geplaatst**: 02-10-15 19:39

Geplaatst: 02-10-15 19:39

schaduw15 schreef:
Maar ik had het idee dat hij zelf de controle verloor en het in impulsiviteit deed, in emotie. Maar niet met boze bedoelingen.

Maar doet dat er zoveel toe dan? Ik wil best meegaan dat het van hem geen vooropgezet plan was. Maar tegelijkertijd zijn de standaarden die we voor mensen hebben in onze maatschappij wel wat hoger dan dat. Een volwassene hoort niet alleen maar goede intenties te hebben, maar ook nog een beetje verstand.

Deze man is volwassen en hij kent de regels van onze maatschappij. Dat maakt hem inderdaad nog niet meteen een structurele verkrachter die een uitgewerkt masterplan klaar heeft liggen, maar tegelijkertijd is het wel iemand die heel gestaag over allerlei grenzen is gegaan, ver voorbij het aanvaardbare.

En de enige reden dat het niet nog veel verder is gegaan is eigenlijk tijd. Denk toch ook eens na hoe het verder gegaan was als de zomer niet simpelweg voorbij was. Er is geen enkele reden om te denken dat het ergens zou zijn opgehouden... en dan is het misschien geen bewuste grooming van zijn kant, maar het was wel stapje voor stapje steeds verder gegaan. Dat patroon is duidelijk te zien.

Ik vind dat je daar wat te makkelijk overheen stapt, en trouwens niet alleen in relatie tot jezelf, maar ook in relatie tot het hele onderwerp van hoe je met elkaar om dient te gaan.

Citaat:
Maar blijkbaar zijn ook zij tot de conclusie gekomen dat hij geen gevaar vormt, anders hadden ze hem echt wel ontslagen.

Die conclusie kun je absoluut niet zo stellen!
De school zit daar met heel veel belangen die anders zijn dan de jouwe. Veel van hun overwegingen hebben niks met jou te maken. Aan sommige zaken kunnen ze niks doen (bv juridische mogelijkheden, als het niet genoeg basis is om iemand te ontslaan, dan trek je als werkgever toch min of meer aan het kortste eind), andere zijn vrij banaal van aard, maar het gaat NIET alleen om een inschatting van het gevaar. Dus gebruik het vooral ook niet om te rechtvaardigen dat het wel meeviel.

Citaat:
Maar ik zou mezelf niet kunnen vergeven als hij nu werkloos thuis zou zitten doordat ik hem niet op tijd gecorrigeerd heb (ook al is hij in de eerste plaats zelf verantwoordelijk voor zijn gedrag).

Ik denk dat je hier alsnog, achteraf, de keuze moet maken wat je wel en niet wilt toestaan bij jezelf. Want je kunt jezelf natuurlijk best ontwikkelen om een volgende keer eerder grenzen aan te geven. En dat kan dan inderdaad in een aantal gevallen voorkomen dat de situatie escaleert. Daarmee kun je zeker die mensen die door een groot gebrek aan zelfreflectie, respect voor andermans grenzen en fatsoensnormen steeds verder gaan wel op tijd laten weten dat dat niet ok is. En dan kun je verder als gewone collega's werken en hoeft de boel ook niet tot en met eventueel ontslag te escaleren.

Dus als je een deel van de verantwoordelijkheid/schuldgevoel bij jezelf wilt leggen, gebruik dat dan in elk geval als motivatie om daar sterker in te worden.

**Geplaatst**: 03-10-15 10:08

Geplaatst: 03-10-15 10:08

Ik vind dat je het super goed bekijkt hoor TS +:)+

Je kijkt er op een hele volwassen manier tegenaan, gaat niet als een zielig hoopje in een hoekje zitten grienen over welk verschrikkelijk leed je is aangedaan zeg maar

Maar je bekijkt het (zoals het op mij over komt) gewoon als een grote meid die er weer iets wijzer van is geworden en zonder trauma's en sluimerende negatieve gedachtes dit lekker met een nette punt er achter, achter zich wil laten.

Veel gezonder voor jezelf dan maar blijven hangen in het idee dat er hele slechte bedoelingen achter zouden hebben gezeten +:)+

Je hebt ook duidelijk dat hij de enige echte veroorzaker is van de escalatie dus niet dat je jezelf helemaal voor het hoofd slaat maar ook niet dat je hem maar makkelijk wegzet als een slechte viezerik, maar ziet gewoon een gezond totaalplaatje van het geheel.

Wat wil een mens nog meer, prima toch, zo kun je het ook zonder allerlei nare gevoelens achter je laten maar wel met een les rijker en weer een stukje sterker in je schoenen.

Ik vind dat je het zo hartstikke super doet +:)+

Hopelijk kun je met dat komende gesprek overal een fijne punt achter zetten zodat het echt helemaal klaar is, maar ik denk dat dat nu het grootste probleem zal zijn eigenlijk dat je dat misschien helemaal zo glad kan gaan trekken als je graag zou willen.... maar de duimen draaien voor je uiteraard!

Ben wel benieuwd.... hoop je nog steeds dat je alles achter je kan laten en nog terug kan naar de school volgend jaar? Of ben je wellicht al aan het kijken naar de mogelijkheden om weer eens ergens anders nieuwe ervaringen op te gaan doen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-10-15 12:08

Geplaatst door de TopicStarter : 03-10-15 12:08

Citaat:
Maar doet dat er zoveel toe dan? Ik wil best meegaan dat het van hem geen vooropgezet plan was. Maar tegelijkertijd zijn de standaarden die we voor mensen hebben in onze maatschappij wel wat hoger dan dat. Een volwassene hoort niet alleen maar goede intenties te hebben, maar ook nog een beetje verstand.

Deze man is volwassen en hij kent de regels van onze maatschappij. Dat maakt hem inderdaad nog niet meteen een structurele verkrachter die een uitgewerkt masterplan klaar heeft liggen, maar tegelijkertijd is het wel iemand die heel gestaag over allerlei grenzen is gegaan, ver voorbij het aanvaardbare.

En de enige reden dat het niet nog veel verder is gegaan is eigenlijk tijd. Denk toch ook eens na hoe het verder gegaan was als de zomer niet simpelweg voorbij was. Er is geen enkele reden om te denken dat het ergens zou zijn opgehouden... en dan is het misschien geen bewuste grooming van zijn kant, maar het was wel stapje voor stapje steeds verder gegaan. Dat patroon is duidelijk te zien.

Ik vind dat je daar wat te makkelijk overheen stapt, en trouwens niet alleen in relatie tot jezelf, maar ook in relatie tot het hele onderwerp van hoe je met elkaar om dient te gaan.

Persoonlijk vind ik de intentie het allerbelangrijkst.
Maar ik ben het volkomen met je eens dat het van hem incorrect en niet netjes was om dit binnen de schoolmuren te doen. Als hij inderdaad iets van/met mij wilde had hij dat moeten bespreken en na mijn werkperiode pas ten uitvoer moeten brengen, in ieder geval niet in een verlaten gymzaal. Maar ik denk niet dat hij zo uitgekiend was. Hij vond het ook naar om afscheid te moeten nemen en liet zich meeslepen in emotie. Dat had nooit gemogen! Hij is oud en wijs genoeg om dat in te zien. En daarmee wil ik hem ook confronteren.

Citaat:
Die conclusie kun je absoluut niet zo stellen!
De school zit daar met heel veel belangen die anders zijn dan de jouwe. Veel van hun overwegingen hebben niks met jou te maken. Aan sommige zaken kunnen ze niks doen (bv juridische mogelijkheden, als het niet genoeg basis is om iemand te ontslaan, dan trek je als werkgever toch min of meer aan het kortste eind), andere zijn vrij banaal van aard, maar het gaat NIET alleen om een inschatting van het gevaar. Dus gebruik het vooral ook niet om te rechtvaardigen dat het wel meeviel.

Ik heb wel het idee dat de school het van beide kanten goed heeft geëvalueerd. De school kan het risico gewoon niet veroorloven. Stel dat er te zijner tijd naar boven komt dat hij iets met een leerling heeft uitgehaald en de school moet dan zeggen: 'ja, sorry, zoiets is al eerder gebeurd, maar we vonden het niet zo ernstig'. Nee, ik denk dat ze daar echt wel goed naar hebben gekeken.

Citaat:
Ik denk dat je hier alsnog, achteraf, de keuze moet maken wat je wel en niet wilt toestaan bij jezelf. Want je kunt jezelf natuurlijk best ontwikkelen om een volgende keer eerder grenzen aan te geven. En dat kan dan inderdaad in een aantal gevallen voorkomen dat de situatie escaleert. Daarmee kun je zeker die mensen die door een groot gebrek aan zelfreflectie, respect voor andermans grenzen en fatsoensnormen steeds verder gaan wel op tijd laten weten dat dat niet ok is. En dan kun je verder als gewone collega's werken en hoeft de boel ook niet tot en met eventueel ontslag te escaleren.

Dus als je een deel van de verantwoordelijkheid/schuldgevoel bij jezelf wilt leggen, gebruik dat dan in elk geval als motivatie om daar sterker in te worden.

Dat is inderdaad wel mijn insteek. Ik moet leren duidelijk te zijn, ook als ik iets niet leuk vind mag/moet ik dat uitspreken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-10-15 12:10

Geplaatst door de TopicStarter : 03-10-15 12:10

Citaat:
Ik vind dat je het zo hartstikke super doet

Hopelijk kun je met dat komende gesprek overal een fijne punt achter zetten zodat het echt helemaal klaar is, maar ik denk dat dat nu het grootste probleem zal zijn eigenlijk dat je dat misschien helemaal zo glad kan gaan trekken als je graag zou willen.... maar de duimen draaien voor je uiteraard!

Ben wel benieuwd.... hoop je nog steeds dat je alles achter je kan laten en nog terug kan naar de school volgend jaar? Of ben je wellicht al aan het kijken naar de mogelijkheden om weer eens ergens anders nieuwe ervaringen op te gaan doen?

Dank je wel voor de lieve woorden!

Ik hoop nog steeds dat ik volgend jaar terug mag komen, maar dat is niet mijn verwachting of het doel van het gesprek. Ik wil aangeven dat ik het niet waardeer dat mijn woorden in het rapport verdraaid zijn en daarnaast gewoon duidelijkheid hebben over inhoud van de berisping (wat hem precies wordt verweten, juridisch gezien) en wat de precieze reden is dat ik niet terug mag (het risico, of juridische redenen). En ik wil hierbij ook aangeven dat ik nog op korte termijn met hem zelf in gesprek wil om een definitief punt te zetten achter deze hele situatie.

Ik kan me er uiteindelijk wel bij neer leggen dat ik niet terug mag, maar het blijft gewoon erg wrang.

**Geplaatst**: 03-10-15 12:15

Re: Moeilijke werksituatie (TS)

Geplaatst: 03-10-15 12:15

Ja, het zou fijn zijn als je van die wrange / onduidelijke gevoelens nog een beetje af kan komen, hopelijk gaat dat lukken. Ik duim heel hard voor een fijn gesprek

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-10-15 18:55

Geplaatst door de TopicStarter : 05-10-15 18:55

Nou, dit gesprek is ook weer achter de rug. Jeetje zeg, het was wel een enorm 'vreemd' gesprek en gek genoeg ook het moeilijkste gesprek.

Ik had (zoals afgesproken met de vertrouwenspersoon) netjes op papier gezet welke delen uit het rapport mij niet aanstonden. Eigenlijk was, bot gezegd, de reactie van de directeur hierop dat de nuances geen bal uitmaakten, het enige wat telt is het feit dat er die laatste vrijdag in de gymzaal iets is gebeurd wat absoluut niet had gemogen en dat daarvoor een berisping is uitgedeeld. Overigens heeft de directeur dit gewoon netjes verwoord en was hij ontzettend vriendelijk, niks aan de hand.

Wel raadde hij me aan om, meer voor mezelf, alles nog eens uit te typen en te mailen, zodat het bij het dossier gevoegd wordt. Verder heeft hij me verteld dat mijn werkgever geen contact wil op dit moment. Er zal dus ook geen gesprek plaats gaan vinden. Dit omdat hij emotioneel ook heel veel last heeft van wat er is gebeurd. Zowel van het 3 weken thuis zitten, als van de schade die hij mij heeft berokkend, als van de klap van de berisping zelf. In januari mag ik de directeur nog een keer opbellen om te vragen of er dan wel een gesprek kan plaatsvinden, mocht ik daar dan nog behoefte aan hebben.

We hebben het ook gehad over mijn toekomst bij de school. De directeur heeft absoluut niets tegen mij en verwijt mij niks, maar kan eigenlijk op dit moment weinig hierover zeggen. Wel heeft hij aangegeven volgend jaar rond april/mei hierover nog een keer te willen praten met de directie en te kijken of er mogelijkheden zijn om toch een werkbare situatie te creëren. Dit is echter absoluut niet vanzelfsprekend en dit is gewoon een kwestie van afwachten, hier kan ik niks mee.

Tijdens het gesprek merkte ik, dat er bij mij (eindelijk) emoties opkwamen. Ik weet niet precies waardoor dit getriggerd werd, maar ik was er in ieder geval niet blij mee op dat moment. Ik wilde het gesprek op een constructieve manier afsluiten, omdat dit toch het eindstation is en de directeur alles voor me heeft gedaan wat maar mogelijk was. Maar uiteindelijk sloegen de emoties enorm naar binnen en kon ik geen zinnig woord meer uitbrengen. Er zat een brok in mijn keel en de tranen stonden achter mijn ogen, maar ik kon er niks mee. Zo hebben we het gesprek afgesloten en eenmaal in de auto rolden de tranen over mijn wangen. Het geheel aan (nieuwe) informatie, aan gedachten en emoties werd me eindelijk echt te veel.

Omdat ik naar huis moest, heb ik me toch weer vrij snel moeten herpakken en met het idee dat ik 's middags op stal uit mocht huilen lukte dat ook wel. Maar eenmaal op stal kon ik al niet meer bij die emoties komen.

Dus dit was het dan... Na een maand hectiek moet ik dan nu toch echt mijn leven weer op gaan pakken. Hiervoor ga ik vanaf morgen ook echt aan de slag: morgenochtend ga ik naar Randstad, omdat ik graag iets wil gaan zoeken voor mijn (overvloed aan) vrije tijd. Ook wil ik op zoek naar een nieuwe hobby buitenshuis in de vorm van een club of sport. Daarnaast is er natuurlijk nog mijn studie, waarvoor ik me vanaf nu weer volledig in wil gaan zetten. Ik neem rustig de tijd om nog die laatste mail te sturen, al gaan daar nog twee weken overheen. Het is een stukje verwerking en daarvoor wil ik de tijd nemen.

**Geplaatst**: 05-10-15 19:21

Re: Moeilijke werksituatie (TS)

Geplaatst: 05-10-15 19:21

Dit is eigenlijk wel ongeveer wat ik had verwacht, zo'n rare niet echt bevredigende afsluiter :(:)

Ik hoop dat het voor jezelf wel lukt om dit als afsluiter te zien, super dat je vooruit aan het kijken bent in ieder geval en hopelijk kan je dit gebeuren "gewoon" lekker achter je laten want je kan er verder toch niks meer mee....de toekomst ligt wel helemaal voor je open en dat is al spannend zat

**Geplaatst**: 05-10-15 19:39

Geplaatst: 05-10-15 19:39

Ik vind dat je het goed hebt gedaan TS.
En je bent hier een heel stuk sterker en wijzer uit gekomen. Voortaan geef jij (eerder) je grenzen aan.
En ik zou lekker op zoek gaan naar een andere leuke werkplek. Voor deze school is het een gemiste kans door jou te laten weggaan. Ik weet zeker dat jij over een half jaar of jaar zegt dat het goed is geweest door iets anders te gaan doen. jij komt hier beter uit. En je toekomst staat open voor nieuwe leuke dingen.
't komt goed hoor.

**Geplaatst**: 13-10-15 20:41

Re: Moeilijke werksituatie (TS)

Geplaatst: 13-10-15 20:41

Hoe is het nu met je TS?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-15 17:37

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-15 17:37

Anoniem schreef:
Hoe is het nu met je TS?

Lief dat je het vraagt.

Op dit moment gaat het redelijk goed.

Vorige week maandag, dinsdag en woensdag ging het echt enorm slecht. Ik was constant emotioneel en liep zowat de hele dag te janken. Waarom nou precies wist ik niet eens. Bij het idee naar mijn studentenkamer te moeten raakte ik bijna in paniek en ik ben dus ook niet gegaan. Ik sliep slecht, droomde onrustig, lag veel wakker... Donderdag ben ik ook naar de huisarts geweest omdat ik toch echt vond dat ik naar een psycholoog moest. Ik heb een verwijzing gekregen, maar kwam er ook achter dat er giga wachtlijsten zijn voor psychologen.

Maar deze week gaat het gelukkig stukken beter. Gisteren heb ik nog telefonisch contact gehad met de vertrouwenspersoon en het was heel fijn om even stoom af te kunnen blazen. Inmiddels ben ik redelijk over de emoties heen. Ook heb ik mijn gedachten weer wat beter op een rijtje en ik zie in dat de school geen andere keuze heeft gehad dan de beslissingen die zijn genomen. Ik probeer mijn leven normaal op te pakken en ik hoop dat we in januari nog een keer in gesprek kunnen. Maar ik wil niet dat mijn rust en dagelijks leven daarvan afhangen. Voorlopig wil ik zo min mogelijk met die school bezig zijn.

Over twee weken belt de vertrouwenspersoon me nog een keertje om te peilen hoe het gaat.

**Geplaatst**: 14-10-15 17:41

Re: Moeilijke werksituatie (TS)

Geplaatst: 14-10-15 17:41

Je klinkt een stuk beter ts. Fijn!

En die emoties. Tja alleen maar goed dat ze er uit gekomen zijn

**Geplaatst**: 14-10-15 19:14

Re: Moeilijke werksituatie (TS)

Geplaatst: 14-10-15 19:14

Je moet er even doorheen, maar als je het dan maar achter je kan laten :(:)

**Geplaatst**: 14-10-15 19:36

Geplaatst: 14-10-15 19:36

Rocamor schreef:
Je klinkt een stuk beter ts. Fijn!

En die emoties. Tja alleen maar goed dat ze er uit gekomen zijn

Lees jij een andere post als ik ofzo?! Heb niet het idee dat ze een stuk beter klinkt?

Ts hebben jullie geen studentenpsycholoog op school?

**Geplaatst**: 14-10-15 20:37

Geplaatst: 14-10-15 20:37

Dat emoties loskomen is deel van het verwerkingsproces, en dus in zekere zin een' gezonde' reactie.
Het is wel fijn om daar ondersteuning bij te hebben bijv. door naasten en/ of hulpverleners.
TS, zijn er nu mensen in je omgeving waarmee je het wilt/ kunt delen?

**Geplaatst**: 14-10-15 21:17

Geplaatst: 14-10-15 21:17

Maartje1990 schreef:
Rocamor schreef:
Je klinkt een stuk beter ts. Fijn!

En die emoties. Tja alleen maar goed dat ze er uit gekomen zijn

Lees jij een andere post als ik ofzo?! Heb niet het idee dat ze een stuk beter klinkt?

Ts hebben jullie geen studentenpsycholoog op school?

Geen idee of ik wat anders lees dan jij. Wellicht interpreteren we het anders.

Ts is kennelijk bij haar gevoel gekomen. Iets dat ze erg moeilijk vond. Daarnaast ziet ze nu dat de school geen andere keuze had.

Dat voor mij maakt het een positieve post. Dat ze flink wat stappen heeft gezet.

**Geplaatst**: 14-10-15 22:16

Geplaatst: 14-10-15 22:16

TS, knap hoe je het allemaal verder oppakt zo! Hopelijk werkt het verwerken nu, en kom je er op deze manier toch doorheen

Even een beetje out of the blue misschie, maar je zocht misschien een club/sport om wat vrije tijd op te vullen. Misschien is een vechtsport iets voor jou? Ik ben nu al een tijdje aan het kickboksen en wat ik heb gemerkt is dat het erg zwaar is, je krijgt er flink conditie van, meer zelfvertrouwen en kracht. Plus natuurlijk de mogelijkheid om jezelf te verdedigen (wat juist dat zelfvertrouwen geeft). Heerlijke fanatieke sport waar je emoties er uit kunnen, je verstand op 0 gaat, en je jezelf overstijgt! Elke les is weer een uitdaging +:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-10-15 07:47

Geplaatst door de TopicStarter : 16-10-15 07:47

Bedankt allemaal!

Het gaat zeker wel een stuk beter. Vorige week was ik de hele dag in gedachten bezig met alles wat er is gebeurd. Vanuit mijn perspectief, maar ook vanuit het perspectief van de man in kwestie en vanuit de school. Ook had ik veel 'wat als' gedachten die me niet rustig maakten. Blijkbaar was dit een stukje verwerking, want nu kan ik mijn gedachten beter bij mijn eigen leven houden en normaal functioneren. Ik denk dat die man uiteindelijk wel gevoelens voor mij heeft gekregen, en daardoor mijn subtiele signalen van twijfel en afwijzing volkomen gemist heeft (roze wolk). Hij heeft alles erkent en gezegd dat hij fout zat. Ik kan me dan ook voorstellen dat hij me nu niet onder ogen wil komen.

Inmiddels ben ik weer druk voor mijn studie aan de slag en ik probeer die school nu compleet uit mijn gedachten te bannen, het is geen onderdeel van mijn leven op dit moment en in de toekomst zie ik wel hoe het loopt. Ik heb het nog altijd niet gedeeld in mijn persoonlijke kring, maar dat wil ik in de toekomst wel een keer gaan doen. Niet met mijn ouders, maar wel met een goede vriendin. Maar dan wil ik zeker weten dat voor mij de emoties er flink vanaf zijn, dus daar wacht ik nog een tijd mee. Mocht het toch nog fout gaan, dan ga ik richting een psycholoog.

**Geplaatst**: 16-10-15 08:05

Re: Moeilijke werksituatie (TS)

Geplaatst: 16-10-15 08:05

Goed bezig TS. Je focus op de toekomst zetten.

**Geplaatst**: 16-10-15 09:31

Re: Moeilijke werksituatie (TS)

Geplaatst: 16-10-15 09:31

Heel goed bezig TS! Wat ben jij gegroeid in die paar weken, echt heel knap.

**Geplaatst**: 16-10-15 10:04

Re: Moeilijke werksituatie (TS)

Geplaatst: 16-10-15 10:04

Jij redt het wel +:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-16 10:53

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-16 10:53

Lieve bokkers,

We zijn weer een hele tijd verder. Met mij gaat het best goed op dit moment. Ik studeer volop, heb een bijbaan en heb een nieuwe hobby gezocht buitenshuis. Ik kan weer genieten van leuke dingen en sociale contacten. Zelfs de eerste tentamens van dit jaar (begin november) zijn goed gegaan, tegen mijn verwachting in.

Maar nu is dan toch januari aangebroken en de afspraak was om dan nog een keer contact op te nemen met school voor een gesprek. Ik heb nog steeds wel behoefte aan die 'confrontatie', omdat ik nog steeds met vragen zit en ik wil een stuk spanning wegnemen (stel dat we elkaar in de stad tegenkomen?).

Ik twijfel nu een beetje of en wanneer ik contact op moet nemen met school. De laatste week van januari heb ik tentamens en vanwege de eventuele impact wil ik het gesprek niet in de buurt van de tentamens plannen. Maar in de eerste week van januari al bellen komt ook wel heel wanhopig over. Wat zouden jullie doen en hebben jullie eventueel nog adviezen voor wat ik van zo'n confrontatie kan verwachten en wat goed is om wel of niet uit te spreken?

**Geplaatst**: 06-01-16 11:33

Re: Moeilijke werksituatie (TS)

Geplaatst: 06-01-16 11:33

Eerst je tentamens, dan pas bellen.
Wat je kan verwachten? Een hoop narigheid en emoties. Hij zal nooit jouw vragen gaan bevestigen namelijk.