Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-06-13 21:04

Geplaatst: 05-06-13 21:04

Nou sorry zeg! Dat was niet bepaald denigrerend bedoeld, dat was heel oprecht. Je schreef gewoon dat je wat had opgepast in andere gezinnen. Daar antwoord ik op. En ook al werk je op die manier, waarmee je ongetwijfeld veel meer al leert over gezinnen en opvoeding, toch blijf ik erbij dat het heel anders is als je daadwerkelijk zelf kinderen hebt.

Tjonge, ik ben gewoon een beetje van slag van je wat doe jij denigrerend opmerking

Ik denk dat ik nooit bewust op zo'n manier naar iemand zou reageren. Het was ook helemaal niet onaardig bedoeld. Het is gewoon echt heel anders als het eenmaal je eigen kinderen betreft.

**Geplaatst**: 05-06-13 21:07

Geplaatst: 05-06-13 21:07

horseyfries schreef:
Sjapaz schreef:

Zo vroegen ze mij laatst op het consultatiebureau of ze goed te corrigeren was. Ik moest gewoon even goed nadenken en de term laten bezinken, die zit zó buiten mijn referentiekader. Ik zou nooit de term corrigeren gebruiken voor dingen die mijn kind en ik doen. Dat klinkt meteen zo negatief. Ik stond echt eerst even met mijn mond vol tanden toen ze met dat woord aan kwamen, was apart om te werken. Ik zie de dingen gewoon niet zo. In de dagelijkse omgang met mijn kind komen woorden als straffen en corrigeren niet eens in mij op.

Corrigeren is niets anders dan gedrag bijsturen, ik begrijp niet waarom je dat woord ook al zo erg vind als straf. Straf kan ik me nog iets bij voorstellen, al zie ik het gewoon als de negatieve consequentie die aan fout gedrag vasthangt en niet als "vergelding", maar corrigeren? Wat is daar nou weer fout aan?

Ik vind wat het betekend niet persé verkeerd. Maar het klinkt zo negatief. Gedrag bijsturen klinkt al heel anders dan corrigeren, vind je ook niet? Dat is dus ook de manier waarop ik er aan denk, het woord corrigeren komt niet echt in me op. Ik beschrijf het liever op een positievere manier, want als ik haar moet bijsturen zie ik dat ook niet als een negatief iets, maar gewoon als iets wat hoort bij opgroeien en leren.

**Geplaatst**: 05-06-13 21:08

Geplaatst: 05-06-13 21:08

Sjapaz schreef:
Nou sorry zeg! Dat was niet bepaald denigrerend bedoeld, dat was heel oprecht. Je schreef gewoon dat je wat had opgepast in andere gezinnen. Daar antwoord ik op. En ook al werk je op die manier, waarmee je ongetwijfeld veel meer al leert over gezinnen en opvoeding, toch blijf ik erbij dat het heel anders is als je daadwerkelijk zelf kinderen hebt.

Tjonge, ik ben gewoon een beetje van slag van je wat doe jij denigrerend opmerking Ik denk dat ik nooit bewust op zo'n manier naar iemand zou reageren. Het was ook helemaal niet onaardig bedoeld. Het is gewoon echt heel anders als het eenmaal je eigen kinderen betreft.

Ik geloof niet dat ik dat ergens zo omschreven heb Sjapaz? Weet niet waar je het vandaan haalt.

**Geplaatst**: 05-06-13 21:11

Geplaatst: 05-06-13 21:11

Overigens houd denigrerend in dat je minachtend doet, iemand behandeld alsof hij minderwaardig is enz. Nou, ik zei toch alleen maar dat je wel dingen leert van oppassen, maar dat het heel anders is dan daadwerkelijk je eigen kinderen opvoeden? Het was echt bepaald niet onaardig bedoeld. En het was zeker niet mijn bedoeling te zeggen dat je DUS nergens verstand van hebt ofzo. Dat zeg ik ook niet. Ik zeg gewoon alleen maar dat je eigen kind heel anders is dan andere kinderen. En ik bedoelde het echt niet onaardig of iets. Ik snap ook niet zo goed waarom je er wel zo fel en onaardig op terug reageert. Alsof je automatisch een beetje uitgaat van het feit dat mensen toch vaak onaardig doen tegen anderen ofzo? Ik ga in elk geval liever altijd uit van de goede bedoelingen van een ieder. Ik zit hier echt niet om andere mensen af te kraken of te zeggen dat ze nergens verstand van hebben, alleen maar om mijn gezichtsveld een beetje te delen. (goed, jullie kunnen wel merken dat het me wat dwarszit

dat denigrerend gedoe)

**Geplaatst**: 05-06-13 21:12

Geplaatst: 05-06-13 21:12

http://kiind.nl/articles/364/Onvoorwaar ... schap.html

http://kiind.nl/articles/441/Grenzenstellen.html

http://kiind.nl/articles/188/Hetbrekenv ... erwil.html

http://kiind.nl/articles/138/Pedagogischetik.html

http://kiind.nl/articles/179/Reagerenopgedrag.html

Zomaar wat leesvoer voor wie interesse heeft.

Laatst bijgewerkt door Chubby op 05-06-13 21:14, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-06-13 21:12

Geplaatst: 05-06-13 21:12

Als je alles zo positief opvat, waarom ga je dan niet ervan uit dat ze "corrigeren" in dat gesprek op een heel positieve manier bedoelden? Misschien gebruikten ze juist al met opzet niet het woord straffen, heb je daar al aan gedacht?

De discussie over denigreren wil ik verder graag laten voor wat hij is, maar ik hoop dat je begrijpt dat als je tegen me zegt "dat ik het wel een beetje kan als ik een beetje hebt opgepast maar dat het toch echt niet te vergelijken is met ...", dat dat dan bepaalt wel de definitie benadert die je zelf geeft. Zeker omdat ik al eerder in het topic heb aangegeven als au-pair te hebben gewerkt in verschillende gezinnen met moeilijke kinderen, en ik daar dus ook gewoon 24/7 voor verantwoordelijk was. Dat is iets heel anders dan ergens 's avonds met een bak chips voor de tv bankhangen als oppasmeisje.

Laatst bijgewerkt door horseyfries op 05-06-13 21:17, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-06-13 21:13

Geplaatst: 05-06-13 21:13

Misschien had ik het dan verkeerd gelezen/het verhaal van iemand anders bij jou voor ogen. Voor mijn gevoel was jij iemand die niet zelf kinderen had maar wel her en der had opgepast door de jaren heen en zo had gezien hoe het ging in gezinnen en wat wel en niet werkt. Ik kan niet herinneren te hebben gelezen dat je als nanny werkt en dus heel veel bij andere gezinnen bent. Als ik dat heb gemist, sorry. Dan heb ik er nog steeds moeite mee dat je met zo'n onaardige term rondstrooit

En blijf ik ook bij mijn standpunt dat het hoe dan ook, met alle ervaring van de wereld, anders blijft dan met je eigen kind(eren)

**Geplaatst**: 05-06-13 21:15

Geplaatst: 05-06-13 21:15

Daar heb ik inderdaad toen over nagedacht. Maar dan nog vind ik corrigeren een stuk onvriendelijker klinken dan je kind een beetje bijsturen in zijn/haar leerproces. Ik gaf alleen maar weer hoe ik het toen had ervaren, het was voor mijzelf toen ook een beetje een eye opener dat ik zo verbaasd was bij die term en dat ik echt even moest nadenken huh? corrigeren? wat bedoelen ze precies. Ik zei dus niet dat het persé iets slechts is, alleen dat ik het woord an sich negatief vind klinken én dat het sowieso een woord is wat voor mij dus eigenlijk niet heel 'gewoon' is en ik daarom even moest schakelen in dat gesprek.

**Geplaatst**: 05-06-13 21:18

Geplaatst: 05-06-13 21:18

horseyfries schreef:
Als je alles zo positief opvat, waarom ga je dan niet ervan uit dat ze "corrigeren" in dat gesprek op een heel positieve manier bedoelden? Misschien gebruikten ze juist al met opzet niet het woord straffen, heb je daar al aan gedacht?

Voor mij heeft corrigeren ook een negatieve bijsmaak. Je corrigeert een hond of een paard en meestal is dat van ongewenst gedrag op een niet heel vriendelijke manier.

Ik heb het toen met het CB besproken en zij gaven idd aan dat het niet zo negatief bedoeld werd. Meer als in "kun je het gedrag van je kind sturen".

Toch, met de wetenschap dat Triple P en supernanny's van overheidswege als de oplossing gezien worden en binnen die programma's straf en time outs worden gepropageerd, blijf ik het maar zozo bezien

**Geplaatst**: 05-06-13 21:24

Geplaatst: 05-06-13 21:24

Haha Chubby, ik kom nog even op je terug, zit nog even op de tablet.
Ik heb mij op verzoek van zoon en schoondochter ingelezen in UP, maar we hebben samen besloten dat het ons te ver gaat. Als mijn kleinkinderen iets leuks of goeds doen dan reageer ik daar heel enthousiast op, applaus goed zo, grote jongen, wat goed van je, etc.
En als ik hem van de Psz haal en ik krijg een krastekening van hem, dan zeg ik oprecht voor oma? wat mooi!

Bij Up zou ik dan iets moeten zeggen van, ik kan zien dat jij trots bent dat je het kan, beetje ruim gezegd overigens.
Nou dat wil ik niet, want zij is blij als iets lukt dus ik ook, en dan beloon ik ze ervoor.

Maar wat ik zou graag willen weten, hoe deze methode werkt als ze in de puberteit komen en de kont tegen de krib gooien. Heeft iemand daar dan al ervaring mee?
En nog een oprechte vraag, moet je nou niet bij alles nadenken? Gaat het spontane er niet een beetje af?

**Geplaatst**: 05-06-13 21:27

Geplaatst: 05-06-13 21:27

Sjapaz schreef:
Rumina schreef:
dat ze soms tegen haar eigen beperkingen aan loopt volgens mij. Ze snapt al hoe je een trap moet opklimmen voordat ze snapt dat je er van af kan vallen.

Daarom hebben we ook zo veel driftbuien al gehad hier denk ik. Ze wil zo veel, knokt daar ook hard voor en is zó gefrustreerd als dat nog niet kan of lukt. Vanaf dat ze is gaan praten gaat het echt zó veel beter, ze heeft nu nog maar zelden driftbuien. Maar het heeft me heeeeel veel energie gekost om geduldig te blijven en haar te blijven begeleiden in alles, omdat ze constant met dingen bezig is die niet geschikt zijn voor haar. Het wordt nu pas beter, sinds 1/2 maanden en dat geeft echt heel veel ademruimte!

Ik vind Kashmira ook wat kort door de bocht. Maar ben het wel met haar eens, dat het toch hééél anders is om je eigen kind op te voeden, waar je 24/7 voor zorgt, dan enkel oppasadressen te hebben. Dat heb ik ook altijd veel gedaan en ja horseyfries, je hebt wel gelijk dat je dan wel een beetje leert en ziet wat voor jou zou werken en wat je juist niet zou willen. Het geeft je wel wat inzicht en overzicht van verschillende aanpakken en het resultaat ervan. Maar echt, het is niet te vergelijken met wanneer je daadwerkelijk je eigen kind op gaat voeden.

Ik snap diegene wel die het er niet mee eens is, en dat je verschillende plekken hebt gewerkt, maar eerlijk is eerlijk. Een eigen kind bij zijn of haar moeder is altijd echt andrs dan dat je een vaste oppas/ of nanny bent die daar woont, ik begrijp best dat je dat allemaal ziet en leert enz in een gezin en elke keer nieuwe situaties, maar je eigen kind kent zijn of haar mama zo goed.. Om alles uit te proberen, als een andr wat ervan zou zeggen dan heeft dat even effect op het kind, maar ben er van overtuigd en zeker van, dat als een kind bij mama is dat ze echt hunzelf zijn en niet dat lieve kindje op school is op dat moment..hoe vaak hoor je het wel niet.. Opa en oma.. Een een weekend oppassen, kindjes zijn zoooooo lief geweest.. Eenmaal thuis zijn het weer draken..

**Geplaatst**: 05-06-13 21:32

Geplaatst: 05-06-13 21:32

Wij zeggen idd geen "goed zo" enzo. Dat heb ik al wel afgeleerd

Maar dat aspect van UP vind ik inderdaad het moeilijkste toe te passen, ook omdat je het zo ontzettend gewend bent vanuit eigen opvoeding en vanuit de maatschappij.

Ik "vier" overigens feestjes wel mee hoor, met mijn kindje. Als hij blij en trots met iets is, dan kan ik dat voor en met hem zijn en natuurlijk ben ik trots op wie hij is en wat hij doet. Maar ik sta niet om alles te klappen en te juichen, terwijl ik dat in mijn omgeving wel zie gebeuren. Op een of andere manier zit wel in mijn systeem dat klappen en juichen niet nodig zijn en zeker niet voor alledaagse dingen, zoals inmiddels met een vork eten, met een kleurpotlood krassen of assebief zeggen als hij iets weggeeft.

Mensen zeggen ook wel eens "oh zo'n knap jongetje, daar zul je wel trots op zijn!". Ja natuurlijk, maar niet omdat hij knap is? Daar heeft hij toch niks voor gedaan? En ik ook niet? Dat is hem gegeven, dat is geen bewuste prestatie of zo iets.

**Geplaatst**: 05-06-13 21:35

Geplaatst: 05-06-13 21:35

Ik weet dat er een aantal gezinnen zijn met oudere kinderen die met dit gedachtengoed zijn opgegroeid. Die komen ook zo hun dingen tegen hoor, ook die pubers zijn niet altijd engeltjes enzo. Voor wat ik van en over hen heb gelezen, zijn het wel heel zelfbewuste en sociale jongens en meisjes, die minder de behoefte voelen zich af te zetten tegen de maatschappij en tegen ouders.

**Geplaatst**: 05-06-13 21:36

Geplaatst: 05-06-13 21:36

Dat zeg ik ook toch kashmira. Je vorige post was alleen wel wat bot/kort door de bocht. Deze is al een stuk genuanceerder.

Margreet, je hoeft ook niet 100% een methode toe te passen toch? Je kan er uit pikken wat je wel aanspreekt, en als er dingen zijn die voor jou/jullie niet werken zoek je daar een andere weg in. Lijkt me ook prima werken!

Ik kan niet nu zeggen hoe dat dan in de puberteit gaat. Maar ik denk dat je op deze manier al een bepaalde basis creeert en een bepaalde manier van omgang met elkaar, die je dan ook voort zet. En je kan er toch niks van zeggen verder, je weet niet wat voor problemen je tegen komt in de puberteit. En sommige kinderen hebben heftiger last van hun hormonen dan anderen. Ik ben ervan overtuigd dat wij gaandeweg in iedere leeftijd zullen groeien, en als de puberteit daar is dat we dan, net als iedere ouder, gewoon ons uiterste best zullen doen om onze dochter daar goed doorheen te lozen.

Wat Chubby zegt verder. Sommige dingen moest ik mezelf wel wat aanleren, maar anderen gingen heel natuurlijk zo, dat voelde voor mij gewoon als de meest natuurlijke reactie. Maar inmiddels is het zeker niet geforceerd of iets, het is nu echt een way of life die we ons hebben aangemeten. Het loopt gewoon zo. Als iets heel vanzelfsprekends.

**Geplaatst**: 05-06-13 21:40

Geplaatst: 05-06-13 21:40

Overigens: net zoals ik "negatieve" emoties toon aan mijn kind, toon ik ook "positieve" emoties. Als ik ergens blij of gelukkig mee ben, als ik iets fijn vind wat hij doet of laat, dan deel ik dat ook. Dat is niet hetzelfde als belonen, maar ik ben geen emotieloze, starre opvoeder ofzo

**Geplaatst**: 05-06-13 21:40

Geplaatst: 05-06-13 21:40

Chubby,

Vind overigens de artikels die je hier hebt geplaatst heel interessant en ik begrijp de theorie die erachter zit nu wat beter, maar krijg een beetje de kriebels van woorden als "onderhandelen" en zoals hierboven wordt aangegeven, ook van de manier waarop je dan dingen moet verwoorden.
Maar daar ben ik dan misschien te nuchter en te direct voor en is dat idd slechts een kwestie van de methode kiezen die ook bij jezelf past.

**Geplaatst**: 05-06-13 21:43

Geplaatst: 05-06-13 21:43

Dat is een kwestie van inlezen en bij jezelf blijven HF. En onderhandelen met een dreumes is anders dan onderhandelen met een tienjarige. Het is niet zo zwartwit natuurlijk en er is ook gewoon ruimte voor eigen interpretatie en invulling.

Het is niet een "methode" met goed of fout, met een handleiding of een zeker resultaat. Het is een manier van leven. Je gaat namelijk ook als vanzelf anders om met collegas, met je partner, met jezelf.

**Geplaatst**: 05-06-13 21:44

Geplaatst: 05-06-13 21:44

Zo doen mijn zoon en schoondochter het ook hoor, uit verschillende methodes eruit pikken wat voor hen het beste is. Wat jij schreef over de driftbuien van je dochter herken ik ook goed van mijn kleinzoon. Had het bij hun nog nooit gezien, en bij mij deed hij het niet. Totdat ik het een keertje wel zag, en hun erop wees dat hij het deed uit frustratie omdat ze hem niet snapten want hij kon het niet vertellen. En nu klept hij je de oren van het hoofd en zijn die driftbuien nauwelijks meer aan de orde. En als hij ze een keer heeft, ook soms bij mij, dan neem ik hem op schoot en ga heel zachtjes met hem praten over onzindingen, want iets wat ze niet goed kunnen horen trekt hun aandacht, en zo kalmeren ze.

**Geplaatst**: 05-06-13 21:46

Geplaatst: 05-06-13 21:46

Dat laatste merk ik inderdaad heel erg Chub. Ik ben zelf ook zo veel veranderd sinds Sophie er is, in positieve zin vind ik. Ik was veel meer op mezelf ingesteld, wat egoistischer, sneller negatief en kon daar ook moeilijker mee om gaan. Ik heb best wat aan mijzelf moeten werken, maar nu gaat het vanzelf. Het voelt goed, en ik vind het leven nu zoveel makkelijker, nu ik er op een veel positievere en oplossingsgerichtere manier in sta.

**Geplaatst**: 05-06-13 21:50

Geplaatst: 05-06-13 21:50

kashmira schreef:
Ik snap diegene wel die het er niet mee eens is, en dat je verschillende plekken hebt gewerkt, maar eerlijk is eerlijk. Een eigen kind bij zijn of haar moeder is altijd echt andrs dan dat je een vaste oppas/ of nanny bent die daar woont, ik begrijp best dat je dat allemaal ziet en leert enz in een gezin en elke keer nieuwe situaties, maar je eigen kind kent zijn of haar mama zo goed.. Om alles uit te proberen, als een andr wat ervan zou zeggen dan heeft dat even effect op het kind, maar ben er van overtuigd en zeker van, dat als een kind bij mama is dat ze echt hunzelf zijn en niet dat lieve kindje op school is op dat moment..hoe vaak hoor je het wel niet.. Opa en oma.. Een een weekend oppassen, kindjes zijn zoooooo lief geweest.. Eenmaal thuis zijn het weer draken..

Als nanny woon je een jaar of langer bij mensen, dan is het niet meer een kwestie van dat ze een avond of een weekendje lief zijn, dus die "draken" waren ze ook als ik er was, want ze waren echt geen jaar lang aan één stuk lief. Alleen kon ik de moeders wel laten zien op welke manier de kinderen zich veel fijner gingen gedragen, omdat het op den duur ook de moeders opviel dat de kinderen wel luisterden als ik iets zei, niet huilden bij mij om iets te krijgen, geen tempertantrum kregen als ik erbij was met winkelen, enz.enz. Na twintig jaar heb ik nog contact met veel van die mensen dus ik zal wel iets goed hebben gedaan denk ik

Chubby, ben je niet bang dat je manier van omgang zo ver afstaat van de realiteit buiten de deur dat je kind daar straks heel erg aan moet wennen als het naar school gaat of later gaat werken?

**Geplaatst**: 05-06-13 21:57

Geplaatst: 05-06-13 21:57

Dat is een aantal pagina's terug wel uitgebreid aan de orde geweest. Sorry, heb ff geen puf om het te herhalen

Schuif zo mijn bed in.

**Geplaatst**: 05-06-13 22:10

Re: Hoe straffen jullie je kind(eren)?

Geplaatst: 05-06-13 22:10

Even iets over de Bumbatekening een pagina of 6 terug:
Mijn middelste is heel erg gek op het vernachelen van de tekeningen van haar oudere zus. Als kleintje vond ze het verscheuren helemaal te gek, tegenwoordig is het 'erbij tekenen', lees: erover heen krassen, want ze kan nog niks herkenbaars tekenen

. Vast in haar ogen een enorme verbetering

maar zus is in tranen als er een werkje waar ze veel tijd aan heeft besteed compleet overkrast is. Ook doet ze graag dingen als stickertjes enzo eraf trekken (pas uit het vriendenboekje alle foto's gescheurd, zus was woest)
Nou heb ik al 100 keer uitgelegd dat dit iets is van zus, dat zus heel veel tijd en moeite heeft besteed o het mooi te maken en dat zij het niet leuk vindt als er dan overheen gekleurd wordt/kapot gescheurd/ werkje gestript. Maar het zal geloof ik verder haar r**t roesten, want de volgende keer doet ze het stug weer opnieuw.
Ben wel benieuwd hoe de 'praatmama's' hierover denken.

**Geplaatst**: 05-06-13 22:35

Re: Hoe straffen jullie je kind(eren)?

Geplaatst: 05-06-13 22:35

Maar Urielle, jij bent toch geen 'praatmama'? Of pas je die methode in de rest van je opvoeding wel toe?
Als je normaal gesproken wel corrigeert lijkt me dat het hier ook op van toepassing is. (En dan bij voorkeur op het moment dat de middelste richting de tekening van de ander gaat en niet later.)

Daarnaast zou ik eens observeren wat er precies gebeurt. In de verbeteringstheorie geloof ik niet zo

Motivatie lijkt me eerder dat ze graag wil doen als haar zus, of dezelfde bewondering wil krijgen als haar zus. Of eventueel frustratie. In alle gevallen lijkt het me handig om dat wat te bekijken en te bedenken hoe je dat beter in goede banen kunt leiden.

Bij het 'doen als haar zus' denk ik dat het concreet samen iets maken kan helpen om het verschil met 'apart' aan te geven. Gaat het om de bewondering van jullie dan is het denk ik goed dat ze dat op haar eigen manier en haar eigen terrein meer voelt. Bij frustratie en dus echt de wens om iets van haar zus kapot te maken is het wat ingewikkeld om zo ideeen te bedenken, dat gaat wat dieper.

Oh ja, en natuurlijk om haar bv tijdschriften en dergelijke te geven die ze wel mag scheuren en bekrassen. Zodat je steeds de koppeling kunt maken: nee, je mag niet het werkje van je zus scheuren maar zullen we een paar mooie foto's uit het tijdschrift scheuren?

En tot slot kun je er nog voor kiezen om de werkjes zo te bewaren dat ze minder snel kapot gemaakt worden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 22:38

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 22:38

Chubby schreef:
anneliesdj schreef:
Ze zullen toch echt moeten leren dat er in sommige situatie's regels zijn die gewoon niet overtreden mogen worden, ook niet om een keer te proberen.
Terwijl het op andere momenten wellicht niet zo'n probleem is dat ze er zelf achter komen wat de gevolgen zijn.

Maar daar hoef je toch geen straf voor te gebruiken? In zulke situaties geef je júist uitleg. Ik zie niet in wat de meerwaarde van straf is, als ik omwille van de veiligheid grenzen stel. Ik heb liever dat mijn kind echt begrijpt waaróm die grens er is, al moet ik het bij wijze van spreken 100x uitleggen, dat dat ik hem straf geef omdat hij niet is overreden maar die kans er wel was.

Alles op niveau van het kind. Zolang een kind niet begrijpt dat oversteken zonder kijken gevaarlijk is, laat ik hem niet zonder begeleiding naar buiten gaan.

Je ziet het veel te zwart wit en heb het idee dat je ook mijn posts niet echt leest, anders had je al gelezen dat ik mijn kind niet straf als die bijna overreden is.

Chubby schreef:
Sofy schreef:
En is hij daar dan van onder de indruk? Soms vind je kind wat hij aan het doen is toch belangrijker dan dat hij jou daar boos mee maakt? Zoals als hij weet dat je het beu bent en dat je wilt dat hij wil gaan slapen. Dan doet hij dat alleen omdat hij merkt dat jij het beu bent?
Hoewel, met die kleintjes gebeurt dat idd nog niet zo heel vaak denk ik.

Hij hoeft ook niet onder de indruk te zijn en hij hoeft zijn gedrag niet te stoppen.

Laatst bijgewerkt door anneliesdj op 05-06-13 22:43, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-06-13 22:41

Re: Hoe straffen jullie je kind(eren)?

Geplaatst: 05-06-13 22:41

Maar Chub heeft ook genoeg dingen die echt niet mogen hoor.
En dan is er ook echt een 'nee no way' gevolgd door een uitleg(je). Ook dat is niet zo zwart-wit.

Alleen lijkt het zo ongrijpbaar op papier.
Je zou het eens in het echt moeten zien.