Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Evelijn schreef:Nou dat is een mooi streven Alexandra... en daar heb je ook helemaal gelijk in... en hoe iets serieus is als je tiener bent... en hoe dat verhoudt tot hoe je bent als je rond de 30 bent... tja ik denk niet dat je dat kan bevatten... en dat is ook hoe het hoort.
Evelijn schreef:Nou dat is een mooi streven Alexandra... en daar heb je ook helemaal gelijk in... en hoe iets serieus is als je tiener bent... en hoe dat verhoudt tot hoe je bent als je rond de 30 bent... tja ik denk niet dat je dat kan bevatten... en dat is ook hoe het hoort.
Evelijn schreef:Dwaallicht... ik zeg toch ook nergens dat je in een relatie moet blijven waar je ongelukkig mee bent... ik geef alleen aan dat hoe je met dingen omgaat wel veranderd (met leeftijd)... en samenhangt met je levensfase... net als jij aangeeft dat als er kinderen zijn dat je het anders aan zou pakken.
(daarnaast vind ik 18 of 26 ook wel groot verschil)
Raponsje schreef:Lianne: Er zijn echt dingen gezegd die niet kunnen.
Dingen die hij met haar zou doen als ze op dat moment bij elkaar zouden zijn en dat zijn voornamelijk naakte activiteiten.
Niet 1 bericht, maar een stuk of 20 berichten per dag een paar maanden lang.
Ook op de avonden dat ik in het ziekenhuis lag omdat ik door de zwangerschap zelfs geen drinken meer binnen kon houden en aan het infuus lag, zat hij lekker thuis met haar vunzige berichtjes te sturen.
Limanade schreef:Wantrouwen kan een mens tot waanzin drijven
Ik hoop dat je eruit kan komen raponsje
Al kan ik je wel zeggen dat als het vertrouwen eenmaal weg is, dat nooit meer voor 100% terug komt
Sterkte ermee..
Maartje1990 schreef:Limanade schreef:Wantrouwen kan een mens tot waanzin drijven
Ik hoop dat je eruit kan komen raponsje
Al kan ik je wel zeggen dat als het vertrouwen eenmaal weg is, dat nooit meer voor 100% terug komt
Sterkte ermee..
dat geloof ik niet, dit verschilt per persoon en per relatie. Zoals ik eerder zei heeft mijn oom m'n tante ooit bedrogen, verlieft geweest op een ander etc. dáárna zijn de kinderen pas gekomen en zover ik weet is dat vertrouwen toch weer 100% terug hoor. En ze zijn zielsgelukkig met elkaar.
Limanade schreef:Wantrouwen kan een mens tot waanzin drijven
Ik hoop dat je eruit kan komen raponsje
Al kan ik je wel zeggen dat als het vertrouwen eenmaal weg is, dat nooit meer voor 100% terug komt
Sterkte ermee..
Raponsje schreef:Mocht er geen kindje in het spel zijn dan zou ik ondanks alle woede en gekwetste gevoelens nog steeds 3 keer nadenken.
Bij hem tenminste wel. Als dit in een voorgaande relaties was gebeurd had ik gezegt, tot nooit.
Voor ik zwanger werd heb ik wel eens avonden gehad dat hij al lag te slapen en ik bijna moest huilen omdat ik eigenlijk niet kon geloven hoe gelukkig ik ben door en met hem.
Alles klopt gewoon, we passen zo goed bij elkaar en behalve dat we elkaar veel beter kennen zijn we eigenlijk nog steeds zo met elkaar als toen we pas net een relatie hadden.
Hij opent nog steeds alle deuren voor mij, knuffelt me tot in slaap gevallen ben, we hebben elkaar nog zoveel te vertellen of grapjes te maken samen elke dag maar genieten ook van een stilte zonder dat het ongemakkelijk is, we hebben zoveel plannen samen, we missen elkaar ook echt als we een drukke dag apart gehad hebben.
Maar blijkbaar voelde ik dat toch verkeerd en mist hij iets.
Ik voel me bijna schuldig dat ik zo gelukkig ben met hem maar hij dat blijkbaar heel anders voelt.
Raponsje schreef:Mocht er geen kindje in het spel zijn dan zou ik ondanks alle woede en gekwetste gevoelens nog steeds 3 keer nadenken.
Bij hem tenminste wel. Als dit in een voorgaande relaties was gebeurd had ik gezegt, tot nooit.
Voor ik zwanger werd heb ik wel eens avonden gehad dat hij al lag te slapen en ik bijna moest huilen omdat ik eigenlijk niet kon geloven hoe gelukkig ik ben door en met hem.
Alles klopt gewoon, we passen zo goed bij elkaar en behalve dat we elkaar veel beter kennen zijn we eigenlijk nog steeds zo met elkaar als toen we pas net een relatie hadden.
Hij opent nog steeds alle deuren voor mij, knuffelt me tot in slaap gevallen ben, we hebben elkaar nog zoveel te vertellen of grapjes te maken samen elke dag maar genieten ook van een stilte zonder dat het ongemakkelijk is, we hebben zoveel plannen samen, we missen elkaar ook echt als we een drukke dag apart gehad hebben.
Maar blijkbaar voelde ik dat toch verkeerd en mist hij iets.
Ik voel me bijna schuldig dat ik zo gelukkig ben met hem maar hij dat blijkbaar heel anders voelt.