Bokt.nl

denisesilver schreef:

Dezelfde projectleider weer. Vraagt aan mij een overzicht te maken. Die maak ik dan al zo simpel mogelijk, zowel voor hem als voor de provincie. Ja. Was dus niet goed, dus hij zou zelf even een voorzet maken die ik dan kan invullen. Ten eerste heb je alle informatie al dus waarom moet ik dat per se dom gaan over tikken? Ten tweede, waar de fiets doe ik al dat werk vooraf voor als je toch per se je eigen opzet ervoor wilt maken?? Echt deze man.... ben blij als het project volgend jaar klaar is. Zal je zien dat die twee jaar verlenging erachter wordt geplakt

Marcella schreef:

Kapot gaan van de jeuk van de muggenbeten.

Wescha schreef:

Wescha schreef:

Dat ik vanavond een appje kreeg dat mijn stal sluit per 31 aug. En ik dus met spoed wat moet zoeken

Ja totaal onverwacht… want ik sta er net vanaf begin deze maand. Vanavond een app in de groeps app dat ze gingen stoppen

Shenavallie schreef:

Dat ik zo enorm getriggerd raak door het gedrag/mentaliteit van mensen die hier- vanuit de andere kant van het land - zijn komen wonen (en zelf totaal niet in de gaten hebben hoe ze zich gedragen). Er vindt hier inmiddels een ware aardverschuiving aan normen en waarden plaats, dat zelfs collega's er wat van vinden. Ik weet waar mijn ergernis vandaan komt, maar door de afbouw van de medicijnen komt alles des te harder binnen en dat vind ik ontzettend irritant. Het vreet dusdanig aan me, dat ik het zelfs thuis niet meer los kan laten. Dat vind ik niet gezond. Ik zou heel graag willen weten hoe ik van deze ergernis af kan komen. Mijn eigen oplossing zou emigreren zijn, maar dan laat ik mij weer wegjagen.

Gisteren kwam er zo'n Karin-van-de-broekpakjes-met-instapmuiltjes-brigade een winkel binnenstappen. De kassamedewerker liep net bij de kassa weg, want er stond niemand meer. Toen Karin de winkel vrijwel gelijk weer uitliep, zei ze op afstand tegen de medewerker (waardoor alle andere klanten opkeken) dat er al een tijdje iemand bij de kassa stond, die wel èrg graag geholpen wilde worden. De medewerker gaf aan dat ze net bij de kassa weggelopen was en liep gelijk terug. Degene die er stond was compleet verbaasd: "Huh, ik sta er echt nèt, waar heeft die vrouw het over?". Ik was net zo verbaasd. Waar bemoeide Karin zich überhaupt mee. In een dorp wacht men sowieso wel als het nodig is.

In een andere winkel wilde ik afrekenen en voor mij stond er iemand uit Zuid-Holland op standje discotheek bij elk product te schetteren dat er korting op zit. De kassamedewerker gaf aan dat het klopte, maar dat het later in beeld te zien zou zijn. Al klagend en zeurend bleef de klant doorpraten, dan weer over het (in haar ogen te warme) weer, dan weer over dat het niet zichtbaar was dat er korting op zou zitten. Ik vroeg de mevrouw of ze hier misschien op vakantie was. Ze gaf aan dat iedereen haar dat steeds vraagt, maar dat ze "toch echt al 25 jaar hier woont". Ik heb aangegeven dat dat niet te horen en te merken was. De kassamedewerker keek mij veelbetekenend en dankbaar aan.

De volgende Karin-van-de-broekpakjes-brigade kwam op een medewerker aflopen en vroeg op ietwat neerbuigende toon waar iets zou liggen. De medewerker zei alleen: "Goedemorgen". Ik moest wel lachen om de reactie van deze Karin: "Eh, oh ja, goedemorgen". Ze was helemaal van haar à propos en kon haar vraag daarna alleen nog wat onsamenhangend stellen. Ja mensen, hier groeten we elkaar nog netjes.
Ik woon in de randstad. Hier ergeren we ons ook aan dit soort mensen.
Zo, en nu maar hopen dat ik deze ergernissen kwijt raak doordat ik ze nu opgeschreven heb. Dit waren overigens maar drie voorbeelden op één dag. Ik kan inmiddels dagelijks wel hele A4-tjes volschrijven. Misschien moet ik dat wel gaan doen, lucht op.

Shenavallie schreef:

Dat ik zo enorm getriggerd raak door het gedrag/mentaliteit van mensen die hier- vanuit de andere kant van het land - zijn komen wonen (en zelf totaal niet in de gaten hebben hoe ze zich gedragen). Er vindt hier inmiddels een ware aardverschuiving aan normen en waarden plaats, dat zelfs collega's er wat van vinden. Ik weet waar mijn ergernis vandaan komt, maar door de afbouw van de medicijnen komt alles des te harder binnen en dat vind ik ontzettend irritant. Het vreet dusdanig aan me, dat ik het zelfs thuis niet meer los kan laten. Dat vind ik niet gezond. Ik zou heel graag willen weten hoe ik van deze ergernis af kan komen. Mijn eigen oplossing zou emigreren zijn, maar dan laat ik mij weer wegjagen.

Gisteren kwam er zo'n Karin-van-de-broekpakjes-met-instapmuiltjes-brigade een winkel binnenstappen. De kassamedewerker liep net bij de kassa weg, want er stond niemand meer. Toen Karin de winkel vrijwel gelijk weer uitliep, zei ze op afstand tegen de medewerker (waardoor alle andere klanten opkeken) dat er al een tijdje iemand bij de kassa stond, die wel èrg graag geholpen wilde worden. De medewerker gaf aan dat ze net bij de kassa weggelopen was en liep gelijk terug. Degene die er stond was compleet verbaasd: "Huh, ik sta er echt nèt, waar heeft die vrouw het over?". Ik was net zo verbaasd. Waar bemoeide Karin zich überhaupt mee. In een dorp wacht men sowieso wel als het nodig is.

In een andere winkel wilde ik afrekenen en voor mij stond er iemand uit Zuid-Holland op standje discotheek bij elk product te schetteren dat er korting op zit. De kassamedewerker gaf aan dat het klopte, maar dat het later in beeld te zien zou zijn. Al klagend en zeurend bleef de klant doorpraten, dan weer over het (in haar ogen te warme) weer, dan weer over dat het niet zichtbaar was dat er korting op zou zitten. Ik vroeg de mevrouw of ze hier misschien op vakantie was. Ze gaf aan dat iedereen haar dat steeds vraagt, maar dat ze "toch echt al 25 jaar hier woont". Ik heb aangegeven dat dat niet te horen en te merken was. De kassamedewerker keek mij veelbetekenend en dankbaar aan.

De volgende Karin-van-de-broekpakjes-brigade kwam op een medewerker aflopen en vroeg op ietwat neerbuigende toon waar iets zou liggen. De medewerker zei alleen: "Goedemorgen". Ik moest wel lachen om de reactie van deze Karin: "Eh, oh ja, goedemorgen". Ze was helemaal van haar à propos en kon haar vraag daarna alleen nog wat onsamenhangend stellen. Ja mensen, hier groeten we elkaar nog netjes.

Zo, en nu maar hopen dat ik deze ergernissen kwijt raak doordat ik ze nu opgeschreven heb. Dit waren overigens maar drie voorbeelden op één dag. Ik kan inmiddels dagelijks wel hele A4-tjes volschrijven. Misschien moet ik dat wel gaan doen, lucht op.

Telpeva schreef:

Shenavallie schreef:

Dat ik zo enorm getriggerd raak door het gedrag/mentaliteit van mensen die hier- vanuit de andere kant van het land - zijn komen wonen (en zelf totaal niet in de gaten hebben hoe ze zich gedragen). Er vindt hier inmiddels een ware aardverschuiving aan normen en waarden plaats, dat zelfs collega's er wat van vinden. Ik weet waar mijn ergernis vandaan komt, maar door de afbouw van de medicijnen komt alles des te harder binnen en dat vind ik ontzettend irritant. Het vreet dusdanig aan me, dat ik het zelfs thuis niet meer los kan laten. Dat vind ik niet gezond. Ik zou heel graag willen weten hoe ik van deze ergernis af kan komen. Mijn eigen oplossing zou emigreren zijn, maar dan laat ik mij weer wegjagen.

Gisteren kwam er zo'n Karin-van-de-broekpakjes-met-instapmuiltjes-brigade een winkel binnenstappen. De kassamedewerker liep net bij de kassa weg, want er stond niemand meer. Toen Karin de winkel vrijwel gelijk weer uitliep, zei ze op afstand tegen de medewerker (waardoor alle andere klanten opkeken) dat er al een tijdje iemand bij de kassa stond, die wel èrg graag geholpen wilde worden. De medewerker gaf aan dat ze net bij de kassa weggelopen was en liep gelijk terug. Degene die er stond was compleet verbaasd: "Huh, ik sta er echt nèt, waar heeft die vrouw het over?". Ik was net zo verbaasd. Waar bemoeide Karin zich überhaupt mee. In een dorp wacht men sowieso wel als het nodig is.

In een andere winkel wilde ik afrekenen en voor mij stond er iemand uit Zuid-Holland op standje discotheek bij elk product te schetteren dat er korting op zit. De kassamedewerker gaf aan dat het klopte, maar dat het later in beeld te zien zou zijn. Al klagend en zeurend bleef de klant doorpraten, dan weer over het (in haar ogen te warme) weer, dan weer over dat het niet zichtbaar was dat er korting op zou zitten. Ik vroeg de mevrouw of ze hier misschien op vakantie was. Ze gaf aan dat iedereen haar dat steeds vraagt, maar dat ze "toch echt al 25 jaar hier woont". Ik heb aangegeven dat dat niet te horen en te merken was. De kassamedewerker keek mij veelbetekenend en dankbaar aan.

De volgende Karin-van-de-broekpakjes-brigade kwam op een medewerker aflopen en vroeg op ietwat neerbuigende toon waar iets zou liggen. De medewerker zei alleen: "Goedemorgen". Ik moest wel lachen om de reactie van deze Karin: "Eh, oh ja, goedemorgen". Ze was helemaal van haar à propos en kon haar vraag daarna alleen nog wat onsamenhangend stellen. Ja mensen, hier groeten we elkaar nog netjes.

Zo, en nu maar hopen dat ik deze ergernissen kwijt raak doordat ik ze nu opgeschreven heb. Dit waren overigens maar drie voorbeelden op één dag. Ik kan inmiddels dagelijks wel hele A4-tjes volschrijven. Misschien moet ik dat wel gaan doen, lucht op.

Wat ik schrijf schijf ik liefdevol, neem dat ajb van mij aan, ik zeg het als goedbedoelde feedback omdat je zegt dat het je dwars zit dat je je zo ergert.
Als je je nu zou verplaatsen in een ander die in een ander gebied woont, en je leest je tekst nog eens... Zie je dan dat je zelf ook best lelijk je praat over 'andere' mensen? Je beschuldigd anderen van anders kleden, anders praten, andere gebruiken, onaardig gedrag. Maar dat onaardige verdrag vertoon je zelf ook

Broekpakjes herken ik niet als zijnde iets van hier, elkaar niet groeten in een winkel net zo goed niet. Mensen die zich asociaal gedragen daar wordt hier net zo goed een wenkbrauw bij opgetrokken, dat ligt niet aan hun afkomst, maar aan het individu hoe ze zijn.

Normaal zou ik er niet op reageren omdat ik vind dat iedereen zich hier lekker mag uiten, de reden dat ik reageer is omdat je zelf aangeeft dat je er last van hebt dus hier is mijn feedback. Voel je niet aangevallen ajb, dat is mijn doel namelijk niet.
Groetjes van een Rotterdammert

Berdien schreef:

Wat zuur Wescha, volgens mij zag ik je berichtje al voorbij komen in één van de FB-groepen voor stalling hier in de buurt. Hopelijk vinden jullie snel wat nieuws!

Paard gisteren te kort bekapt blijkbaar, ze liep zo allemachtig beroerd vanochtend DA komt vanmiddag, dan moet ze maar op pijnstillers want zo kan het ook niet.