Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-09-13 21:07

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 10-09-13 21:07

Ik probeer mn leven weer op te pakken, ben vorige dinsdag weer naar school gegaan. Het besef begint nu pas te komen wel confronterend dat bijvoorbeeld aardappelen schil voor 3 personen ipv 2. Het is net alsof hij ieder moment thuis kan komen. Slaap al hele week bij mama in bed omdat ik 's nachts wakker word en niet meer kan slapen. Met mama gaat helemaal niet goed probeer haar te helpen maar weet niet zogoed hoe.

**Geplaatst**: 10-09-13 21:24

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 10-09-13 21:24

Litlaura ken je gevoel heel goed. Toen mijn moeder vorig jaar overleed was ik ook enorm bezig met de zorg voor mijn vader. Ik woon niet meer thuis, mijn broertje gelukkig nog wel. Maar als mijn vader es alleen thuis was, vond ik dat enorm moeilijk! Wilde het liefst altijd bij hem zijn zodat ie niet alleen was.. Het gaat nu een jaar later wel beter en kan er aself ook beter mee omgaan. Als ik het ff moeilijk had, bleef ik juist een dag bij mijn, ouders huis weg. Soms wel lastig, want mijn paard staat er.. Maar voor jou is het geen optie om een x aan jezelf te denken en even niet feconfronteerd te worden met het thuisfront.. Klinkt heel banketstaaf, maar je moet soms even aan je eigen verdriet denken.. Maar ik snap heel goed je zorg voor je moeder, vreselijk.. Heeft ze veel familie of vrienden in de buurt wonen waar ze mee kan praten? Je moeder zal zich waarschijnlijk erg groot houden tegenover jou, ze is natuurlijk wel je moeder.. Hopelijk heeft ze genoeg mensen om haar heen waar ze mee kan praten.. Heb jij genoeg mensrn om je heen waar je mee kan praten?

**Geplaatst**: 12-09-13 21:21

Geplaatst: 12-09-13 21:21

litilaura schreef:
Ik probeer mn leven weer op te pakken, ben vorige dinsdag weer naar school gegaan. Het besef begint nu pas te komen wel confronterend dat bijvoorbeeld aardappelen schil voor 3 personen ipv 2. Het is net alsof hij ieder moment thuis kan komen. Slaap al hele week bij mama in bed omdat ik 's nachts wakker word en niet meer kan slapen. Met mama gaat helemaal niet goed probeer haar te helpen maar weet niet zogoed hoe.

ik kan me echt heel goed voorstellen dat dat moeilijk is. ik vond het vooral moeilijk weer naar school te gaan omdat mama dan alleen thuis was. wat opzich dan ook gek was, want mama was altijd door de week alleen thuis, want mijn papa was internationaal vrachtwagenchauffeur, dus die was sws nooit thuis door de week.
wat vervelend dat het helemaal niet goed gaat met je moeder

nu heb je daar ook nog zorgen over. Hoe je haar kunt helpen weet ik ook niet zo goed.

vergeet vooral niet aan je eigen verdriet te denken! Je moeder is belangrijk, maar jij moet je zelf niet compleet over de rooie helpen hoor!

**Geplaatst**: 12-09-13 21:54

Geplaatst: 12-09-13 21:54

litilaura schreef:
Ik probeer mn leven weer op te pakken, ben vorige dinsdag weer naar school gegaan. Het besef begint nu pas te komen wel confronterend dat bijvoorbeeld aardappelen schil voor 3 personen ipv 2. Het is net alsof hij ieder moment thuis kan komen. Slaap al hele week bij mama in bed omdat ik 's nachts wakker word en niet meer kan slapen. Met mama gaat helemaal niet goed probeer haar te helpen maar weet niet zogoed hoe.

Ik slaap sinds drie weken ook weer bij mn moeder hoor, we slapen er beide fijner door, dus waarom niet ..
En verder herken ik je zorg-gevoel ook heel erg.

**Geplaatst**: 12-09-13 23:10

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 12-09-13 23:10

Lieve laura, gecondoleerd, wat verschrikkelijk..

woorden schieten te kort...

Heb veel weer even bijgelezen, wat voelt het toch fijn dat het gevoel wat je heb niet "raar" is. Voel me zo begrepen hier!

Hier is het nu meer dan 9 maanden geleden... Maar pfff dat is het elke dag nog een gevecht

De ene dag gaat het beter als de ander.. Ik las maar zo'n 4 x per week ofzo

een nationale jank-dag zoals ik het zelf altijd noem.

Ik probeer het te verwerken.... Maar elke keer kom ik weer bij de zelfde vraag uit, hoe dan ??
T zal gewoon de tijd nodig hebben denk..

**Geplaatst**: 12-09-13 23:25

Geplaatst: 12-09-13 23:25

Bah wat een verhalen toch weer! Heel veel sterkte lieve allemaal :(:)

Ikzelf zit ook weer even een beetje in de knoei met mezelf..
27 september is in aantocht, de tijd vliegt, 3 jaar geleden alweer, en ondanks het feit dat ik 4x afscheid heb genomen van papa, doet het me pijn dat ik niet in de buurt was toen hij overleed

Ik merk ook dat ik steeds vaker een soort spijtgevoel heb, omdat ik dingen niet heb gezegd.. En dat het nu niet meer kan, dat ik niet meer alles kan delen..

**Geplaatst**: 13-09-13 19:40

Geplaatst: 13-09-13 19:40

Iedereen heel erg veel sterkte!
Gister is de moeder van een vriend van me overleden, die tweets... krijg er gewoon een brok in m'n keel van.
Kreeg gister ook te horen van stiefvader dat mama binnekort weer naar de doktor gaat omdat ze weer de hele tijd hoofdpijn heeft dus ben weer helemaal gestressd... En mijn 'vriendinnen' helpen ook niet echt mee want kan niks goed doen of zeggen bij hun. -O-

**Geplaatst**: 13-09-13 19:44

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-09-13 19:44

Jeetje wat heftig allemaal!
Heel veel sterkte.
Gelukkig zijn mijn papa en mama ernog, ondanks dat ze allebei vechten tegen de ziekte kanker.

**Geplaatst**: 14-09-13 22:24

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 14-09-13 22:24

Ik ben helaas ook een ouder verloren. Op 7 mei van dit jaar is mijn vader overleden aan een zeer agressieve hersentumor. Ik was toen 19. Het heeft allemaal maar 6 weken geduurd (vanaf dat we het wisten tot het overlijden). Dat iemand ziek is, is al erg genoeg, maar mijn vader werd helaas een soort van dement.
Hij heeft zelf nooit goed doorgehad wat hij had (of misschien toch onbewust wel). Hij dacht steeds dat hij gevallen was en dat hij aan het revalideren was. Wij hebben hem maar in die waan gelaten. Mijn vader was absoluut geen man die rustig zou blijven onder het idee dat hij dood zou gaan. Dat maakt het wel extra zwaar, want je kan niet echt goed afscheid nemen van iemand. Vijf dagen na zijn overlijden begonnen mijn examens en die heb ik wonderbaarlijk nog goed gemaakt ook. Toch met een beetje hulp van bovenaf denk ik zomaar..

Heel veel sterkte aan iedereen die hetzelfde meemaakt. Het is echt verschrikkelijk.
Hebben jullie ook niet dat de mensen in je omgeving (vrienden/kennissen/collegas) het allemaal weer een beetje vergeten zijn na een paar maanden? Hier heb ik zelf wel veel last van en dat zit me af en toe wel flink dwars.

**Geplaatst**: 20-09-13 09:25

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 20-09-13 09:25

Hoe gaat het met jullie allemaal? Laura, lukt het een beetje om het leventje weer op te pakken?
Caithlin, dat is ook niet niks zeg, dat je beide ouders vechten tegen die rotziekte.. Heel veel sterkte!
Frodo, jouw verhaal raakte me ook erg.. Dat moet heel erg moeilijk zijn geweest...

Ik zit ook weer in een flinke dip. Morgen is het precies een half jaar geleden dat mama is overleden, niet te geloven hoe 'snel' de tijd gaat, voor mijn gevoel was het gisteren, hoewel het gemis met de dag erger wordt. Een tijd geleden kreeg ik een mooi stukje tekst doorgestuurd van een goede vriendin, hopelijk hebben jullie er ook een klein beetje steun aan:

“Keep the door to her life open” – Edith Fogg Hickman “Iedereen kent wel iemand die, overmand door verdriet, de naam van een overleden geliefde nooit meer noemt. Alsof door die naam uit te spreken, de vloedgolf van rouw en verlies weer sterker dan ooit terugkomt. Alsof door de naam te vermijden, het verdriet en gemis ook kunnen worden vermeden. Dit werkt niet. Houd de deur tot het leven van de overledene open. De herinneringen, het gevoel van diens aanwezigheid, zijn niet weg. In tegendeel. Naar mate de tijd verstrijkt kun je niet alleen kracht halen uit het ophalen van herinneringen, maar vooral aan het levend houden van je geliefde in je dagelijks leven. Het lichaam van je geliefde is weg, maar de geest van je geliefde is overal en omringt je. Het enige wat je moet doen is je hiervoor openstellen. Je geliefde is past echt weg als niemand meer aan haar/hem denkt. En dat zal nooit gebeuren.”

**Geplaatst**: 22-09-13 16:02

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 22-09-13 16:02

Dankje Avalon, had ik even nodig.
Ook ik zit weer in een flinke dip, mensen om mij heen verwachten van mij dat ik mijn leven weer oppak en verder kan gaan alsof er dit jaar niks gebeurd is. Begin dit jaar is mijn oom, wie ook mijn 2e voogd was, dood in huis gevonden. Als mijn opa en oma de zorg voor mij niet opzich hadden genomen had ik bij hem gewoont.

Mijn oom was enkel, na het overlijden van mijn moeder, zwaar alcoholist. Hij dronk en dronk en dronk. Hij kreeg vervolgens kanker en wonder boven wonder is hij hier compleet van genezen, hierna is hij gestopt met roken en drinken, dus ik mijn opa en mijn oma zagen weer een klein lichtpuntje.

Helaas is ook hij weer opnieuw begonnen met drinken, en dat is voor mij een punt geweest om het contact met hem te verbreken, ik had geen zin in elke avond een dronken man aan de telefoon die mij vertelde hoe erg hij het wel niet had en hoe erg hij mijn moeder miste. Ik miste haar immers ook..

Begin Januari belde hij opeens, na 1,5 jaar.. "Annelien ik heb longontsteking" Mijn reactie hierop "Das poedersuiker voor je"
Een week later was hij dood.. En wat voel ik me schuldig, wat als ik die avond was langsgegaan, wat als ik normaal met hem gepraat had.. Wat als.
Hans heeft in totaal 4 weken dood in huis gelegen en ik weet nou niet waar ik me schuldiger over voel. Toen wij van de GGD zijn huis in mochten werd dit schuld gevoel alleen maar bevestigd. Zijn gehele huis hing vol met foto's van mij, foto's van mijn moeder en nog meer foto's van mij

Verder hebben we lege flessen spiritus aangetroffen, de GGD gaat er vanuit dat hij daardoor aan zijn einde is gekomen, hij had geen geld meer om jenever te kopen, dus dan over op iets goedkoops, maar fataal.

Toen overleed later dit jaar mijn vader, een man die ik 9 jaar niet heb gezien.. en die ik in twee weken tijd opeens op een heel andere manier leerde kennen, op een goede manier, in plaats van op een slechte manier.. Ik heb altijd een vader figuur gemist in mijn leven en net op het moment dat ik die eindelijk weer vond, ging hij weer weg..

Ik kan er werkelijk niet bij met mijn hoofd hoe die mensen van mij kunnen verwachten dat ik verder ga alsof er niksis gebeurd, alsof ik de draad weer op kan pakken en verder kan gaan met mijn studie dat ik alles kan vergeten wat er is gebeurd. Mensen die van mij verwachten dat ik mijn excuses aanbied als ik een keer een dipje heb en bepaalde dingen over het leven zeg, dat ik het niet meer zie zitten want ik heb niemand meer. Ik weet natuurlijk wel beter, maar die dipjes heb ik, die zullen jullie ongetwijfeld ook hebben.. Van de paar vrienden die ik had heb ik er nog 1 van over. Iemand die wel naar mij toe komt van "Goh Lien, het is niet erg, laat maar gaan, laat maar lopen"

Zo voel ik me nu, vrij klote dus..

**Geplaatst**: 22-09-13 16:52

Geplaatst: 22-09-13 16:52

Gisteren even wat bij me vader gebracht, omdat ik m elke dag een beetje meer mis.. Had nog zoveel met hem willen delen.... Hij had bovenal zo trots geweest op me, nu ook dat weet ik zeker!

Afbeelding

**Geplaatst**: 22-09-13 16:58

Geplaatst: 22-09-13 16:58

Weet je mensen noemen andere mensen vrienden die het woord vriend niet waardig zijn... Vrienden zijn er niet veel van, die moet je zoeken met een vergrootglas! Die ene die je overheb gehouden is zo 1 , koester die, verwen hem/haar soms eens lekker en wees een vriend voor hem/haar.
En al die andere mensen.. niet nodig om je druk over te maken. Lach s vriendelijk ,denk rot op trol, of zo, en ga verder met je eigen leven....
Jammer dat het zo heeft moeten zijn met je oom, maar daar is vast een reden voor, zoals met alles.
Probeer niet te denken van als... want daar schiet je niks mee op. Je kan er verder toch ook niets aan doen? Je had het heus niet kunnen voorkomen. Had je gegaan als hij je gebeld had van hee meis, ik wil eens met je praten? Nee vast niet daarvoor was het eigenlijk al te laat als ik dit zo lees. Dus , schouders eronder en geen zelfverwijten maken .... accepteren en je oom een plekje geven in dat stukje wat herinnering heet. In iedergeval een dikke knuf van hierzo.

Mooi Iris92!

**Geplaatst**: 22-09-13 17:07

Geplaatst: 22-09-13 17:07

Avalon87 schreef:
Hoe gaat het met jullie allemaal? Laura, lukt het een beetje om het leventje weer op te pakken?
Caithlin, dat is ook niet niks zeg, dat je beide ouders vechten tegen die rotziekte.. Heel veel sterkte!
Frodo, jouw verhaal raakte me ook erg.. Dat moet heel erg moeilijk zijn geweest...

Ik zit ook weer in een flinke dip. Morgen is het precies een half jaar geleden dat mama is overleden, niet te geloven hoe 'snel' de tijd gaat, voor mijn gevoel was het gisteren, hoewel het gemis met de dag erger wordt. Een tijd geleden kreeg ik een mooi stukje tekst doorgestuurd van een goede vriendin, hopelijk hebben jullie er ook een klein beetje steun aan:

“Keep the door to her life open” – Edith Fogg Hickman “Iedereen kent wel iemand die, overmand door verdriet, de naam van een overleden geliefde nooit meer noemt. Alsof door die naam uit te spreken, de vloedgolf van rouw en verlies weer sterker dan ooit terugkomt. Alsof door de naam te vermijden, het verdriet en gemis ook kunnen worden vermeden. Dit werkt niet. Houd de deur tot het leven van de overledene open. De herinneringen, het gevoel van diens aanwezigheid, zijn niet weg. In tegendeel. Naar mate de tijd verstrijkt kun je niet alleen kracht halen uit het ophalen van herinneringen, maar vooral aan het levend houden van je geliefde in je dagelijks leven. Het lichaam van je geliefde is weg, maar de geest van je geliefde is overal en omringt je. Het enige wat je moet doen is je hiervoor openstellen. Je geliefde is past echt weg als niemand meer aan haar/hem denkt. En dat zal nooit gebeuren.”

Wauw avelon, dit vind ik fijn dat je dat er heen zet.
Vervelend dat je nu een terugval hebt

maar een half jaar is nog zo kort. een hele dikke knuffel en heel veel sterkte.

Annelien, wat een heftig verhaal

ik weet niet zo goed wat ik zeggen moet, maar ik denk niet dat jij de schuld bij je zelf moet zoeken. hij is gaan drinken, ene daarna heb jij het contact verbroken. niet andersom. op dat moment heb je aan jezelf gedacht, omdat jij geen zin had om steeds elke avond met een dronken man aan de lijn te zitten. logisch toch, hoe erg hij ook jou moeder miste, jij bent niet de gene die dat op (had) moeten vangen! Het is zeker niet jou schuld!

Lieverd, je moet juist het laten gaan, je moet het niet opkroppen en steeds door gaan, dat trek je niet, ooit breek je. Ik weet dat mensen na 3 weken denken dat alles wel weer over is, maar pas als je het mee maakt weet je het, houd je taai, denk aan jezelf! en geen je zelf de ruimte om het te laten gaan! Een hele dikke knuffel :(:)

**Geplaatst**: 22-09-13 19:43

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 22-09-13 19:43

Het leven is soms zo oneerlijk. Hoe kan ik nou leven zonder papa

**Geplaatst**: 25-09-13 23:27

Geplaatst: 25-09-13 23:27

Avalon; dat was het zeker. Ik heb inmiddels wel geaccepteerd dat hij overleden is, maar de manier waarop kan ik nog steeds niet mee omgaan. Ik heb nooit kunnen zeggen hoeveel ik van hem hou of dat ik hem ga missen. Het gevoel dat je iemand hebt moeten voorliegen is ook echt niet fijn. Normaal als je stervende bent, kan je misschien alle dagelijkse dingetjes wel van je af zetten, maar dat was bij mijn vader niet het geval. Die zat alleen maar in over zijn geldzaken en hoe dat nou moest als hij thuis kwam .. erg triest om te zien.

Annelien; jeetje .. ik weet even niet wat ik moet zeggen. Je maakt wel een hoop ellende mee in zo’n korte tijd. Maar je moet jezelf geen dingen kwalijk nemen. Ik weet vanuit persoonlijke ervaring dat een alcoholist niet geholpen kan worden zolang hij dat zelf niet wil. Op een gegeven moment moet je voor jezelf kiezen en dat heb jij ook gedaan, wat een goede keuze is. Helaas is het bij jou allemaal erg triest afgelopen, maar jezelf dingen verwijten moet je niet doen.

Dat mensen denken dat het allemaal wel weer over is na een paar weken herken ik. Veel mensen denken dat de eerste weken het ergst zijn, maar bij mij is dit niet zo. De eerste weken heb ik meer in een soort roes gezeten, waardoor ik het allemaal niet zo besefte. De pijn wordt bij mij juist erger met de tijd ..
Ik ben er in de afgelopen tijd wel achter gekomen wie mijn vrienden zijn. Aan een hoop mensen heb ik helemaal niets gehad, terwijl ik altijd dacht dat het goede vrienden waren. Zelfs sommige hele goede vrienden laten me in de steek, wat extra pijn doet. Helemaal omdat ik eigenlijk altijd klaarsta voor iedereen ..

Sterkte aan iedereen!

**Geplaatst**: 26-09-13 17:03

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 26-09-13 17:03

Ik krijg gewoon kippenvel en tranen in mijn ogen van jullie verhalen.. $:\$

Morgen is het alweer 3 jaar geleden dat mijn vader ons heeft moeten verlaten

Merk dat ik het er echt wel moeilijk mee heb.. nu al, en het is nog niet eens morgen.
Ben aan het zoeken naar een mooi stukje tekst over iemand missen, maar kan het nog niet helemaal vinden. Zelf ook geprobeerd wat te schrijven, maar het lukt gewoon niet op het moment.. Iemand hier toevallig die iets heeft?

**Geplaatst**: 27-09-13 11:43

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 27-09-13 11:43

**Geplaatst**: 27-09-13 13:03

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 27-09-13 13:03

Mooi stukje PSM...
Danique, heel veel sterkte vandaag :(:)

**Geplaatst**: 27-09-13 22:40

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 27-09-13 22:40

Mooi stukje PSM!

Annelien, jeetje.. Vind het lastig om hier op te reageren. Snap wel dat je het jezelf kwalijk neemt, maar je kunt het niet meer terugdraaien. Voor mij zijn er ook zeker dingen waarvan ik denk had ik dat maar anders gedaan. Ik probeer mezelf tegenwoordig maar op de toekomst te richten ipv naar de negatieve dingen uit het verleden te kijken. Heel veel sterkte hoor! :(:)

Avalon, mooi stukje wat je post! De tijd vliegt he, dat gevoel heb ik ook

Jij ook veel sterkte!

Alweer enige tijd geleden dat ik gereageerd heb, lees wel regelmatig even bij. Hier is de afgelopen week weer heel wat gebeurt. Ik zat de laatste tijd zelf weer wel een beetje in een dip door het overlijden van mijn vader. Afgelopen maandag was het weer al 9 maanden geleden. Naast dat ik het al moeilijk had, is vorige week ook mijn schoonvader die al enige tijd ziek was overleden. Toch nog vrij onverwachts en erg snel gegaan. Gisteren was de uitvaart, jee wat heb ik het moeilijk gehad. Vandaag zou ik eigenlijk weer gaan werken, heb maar een vrije dag genomen. Alles komt weer dubbel zo hard terug, kan wel zeggen dat ik vandaag een echte dipdag had.. Mijn vriend zegt nu wel dat hij nu pas echt beseft wat ik doorgemaakt heb. Hij zei altijd als ik het moeilijk had, ach dan denk ik maar het is beter zo voor je vader. Ik zei altijd daar heb je niks aan als je zoveel verdriet hebt, want het voelt helemaal niet beter zo

Ik merk wel dat het gemis steeds groter wordt, steeds meer dingen waarvan ik denk goh dat had papa leuk gevonden om te weten of om mee te maken.. Die zullen er vast nog veel meer komen in het leven vrees ik..

**Geplaatst**: 08-10-13 15:49

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 08-10-13 15:49

Hoe gaat het hier met iedereen?

Hier gaat het voor het moment redelijk, ik heb het erg druk met mn studie, maar ik merk dat concentreren ontzettend veel energie kost en dat ik na een paar uur aan school werken echt gebroken ben.. Hebben jullie dat ook zo erg (gehad)? Ik heb hele dagen hoofdpijn en ben constant vermoeid.

Ik zit momenteel ook erg over mijn broertje in. Hij wordt komend weekend 21. Toen mijn moeder overleed, moest hij noodgedwongen het huis uit. Gelukkig had de woningbouw een appartementje voor hem. Hij had al geen werk of studie toen mama nog leefde en hij doet nu ook niets om zijn leven invulling te geven. Want hij moet eerst wennen, zegt hij. Inmiddels zijn we een half jaar verder. Ook papa is overleden 2 maanden geleden. Hij heeft nu helemaal niemand meer om op terug te vallen, behalve op mij. Helaas hebben wij aan beide kanten geen familieleden die iets voor anderen over hebben. Maakt voor mij niet uit, ik had mijn leven altijd al op orde. Maar voor mijn broertje ligt het anders. Ineens heb ik een kind van 21 gekregen.. Hij betaald de huur niet en geeft het beetje geld dat hij heeft, uit aan andere dingen. Ik zie het al gebeuren, dat hij binnen enkele maanden met zijn koffer onder de ene arm en zijn hond onder de andere arm, bij mij voor de deur staat. Natuurlijk laat ik hem niet staan, maar het is geen oplossing voor de lange termijn. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen om hem te helpen.. Ik heb al een paar keer subtiel gezegd dat hij zelf achter dingen aan moet gaan, maar het komt niet binnen.

**Geplaatst**: 08-10-13 17:57

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 08-10-13 17:57

Met mij gaat het wel hoor

Kan de draad gelukkig weer goed oppakken na het overlijden van mijn schoonvader en de flasbacks die ik daardoor kreeg naar het overlijden van mijn eigen vader.. Weer lekker aan het werk en lekker met het paardje bezig

Die vermoeidheid is herkenbaar hoor! Dat hebben wij ook best lang gehad na het overlijden van mijn vader, dat is gewoon zo enorm slopend dat je maanden nodig hebt om bij te komen..

Lastige situatie met je broertje, is het misschien een idee om bijvoorbeeld hulp te zoeken bij een maatschappelijk werker? Zo hoef je zelf niet alles te doen, en kunnen zij hem helpen om zijn leven weer op de rit te krijgen..

**Geplaatst**: 08-10-13 18:15

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 08-10-13 18:15

Fijn dat het je lukt om het leven weer een beetje op te pakken Wietsje! Lekker even je gedachten verzetten kan fijn zijn.

Ik zat idd ook aan iets van maatschappelijk werk te denken, want ik kan het niet voor ons beiden recht houden. Weet iemand misschien waar ik dan moet beginnen? Misschien bij de huisarts? Misschien een stomme vraag, maar ik ben echt een nitwit in dat soort dingen.

**Geplaatst**: 08-10-13 21:18

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 08-10-13 21:18

Dat durf ik dan weer niet te zeggen.. Wellicht kun je er met wat googlen achter komen waar maatschappelijk werk bij jou in de buurt zit en even bellen of een verwijzing nodig is?

**Geplaatst**: 09-10-13 08:54

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 09-10-13 08:54

Avalon ik denk idd dat je bij de huisarts contact op kan nemen voor een maatschappelijk werkster. Lastige situatie hoor.. En vermoeidheid klinkt bekend, heb ik ook erg lang gehad.

Wietsje de eerste begrafenis/crematie na het overlijden van mijn moeder heb ik het ook zo moeilijk gehad.. Het was ineens weer zo herkenbaar allemaal, had ik ook heel veel moeite mee..

Hier gaat het wel redelijk, is nu anderhalf jaar geleden, maar er zijn nog steeds momenten dat het besef er niet is. Ook heb ik nog vaak momenten dat ik denk: Kon ik nu maar even naar mijn mama bellen. Er is zoveel wat ik haar wil vertellen. En ik weet niet meer wie het zei, maar het klinkt zo bekend dat je zoveel meemaakt wat zij niet meer meemaakt en wat je haar gewoon had willen vertellen. De week dat mijn moeder plosteling overleed waren wij druk met de tuin en de bestrating bezig. Mijn moeder was altijd in de tuin bezig, dus die vond dat geweldig. Helaas heeft ze nooit meegemaakt hoe onze tuin is geworden. Ook heb ik nu een nieuwe baan, ze zou enorm trots op me zijn, maar ook dat kan ze niet meer meemaken.. En zo zijn er nog zoveel dingen meer..

Ondertussen heeft mijn vader een nieuwe vriendin. Ben erg blij voor hem, hij is nog te jong (54) om alleen te blijven en gun het hem heel erg. Tegelijkertijd vind ik het nog wel erg moeilijk soms om een andere vrouw bij mijn vader te zien en om bij ons in huis te hebben, want ze komt toch zo af en toe langs. Ook dit is dan weer een nieuw hoofdstuk na het overlijden van mijn moeder en dat neemt ook de nodige tranen met zich mee.. Maar ik ben blij voor hem en wil dat hij toch ook weer gelukkig kan zijn!