Bokt.nl

Twiggy2008 schreef:

Ik brul sowieso al, als een dier aanvallend richting mijn kind komt.
Dat doe ik al bij die honden bij ons en meestal helpt dat, soms in combinatie met mijn leadrope ofzo.
Ik kan die honden echt niet in hun nekvel of achterpoten pakken, dan bijten ze me zeker. Een kind van 6 schrikt absoluut van een brul, tenzij 'ie doof is misschien. Ik heb dagelijks met deze leeftijdsfase te maken, dus je mag aannemen dat ik weet waar ik het over heb.

Verder lijkt me duidelijk dat zowel dieren als kinderen geen agressief gedrag mogen vertonen.

En ik ben het oneens dat een kind overal aan mee zou moeten doen tegenwoordig en behandeld moet worden als een 'gelijke' (bedoel je in vergelijking met een volwassene?), dat zie ik heel anders in elk geval als moeder. Mijn kind mag zeker tot op zekere hoogte aan veel mee doen en mee maken, maar ze is en blijft een jong kind en een zekere bescherming lijkt me nog wel op zijn plaats.
En verder heb ik allang aangegeven hoe ik er als ouder mee om ga en mee om ben gegaan en dan snap ik je andere verhaal over 'als ze klerestreken uithalen etc. etc.' niet. Of heb je het dan over in het algemeen? Want ik zie hier niemand zeggen dat dit gedrag van desbetreffende 6-jarige voor lief zou moeten worden aangenomen. En zo ja, waar staat dat dan in dit topic?'

Mijn kind mag in elk geval absoluut geen dieren pijn doen, maar dat haalt ze ook niet in haar hoofd. Ze heeft dagelijks dieren om zich heen thuis. Ze is juist superlief (of bang ) voor dieren. Ja, ze is bang voor bepaalde honden, mede dankzij die onopgevoede herders bij ons op stal.

anneliesdj schreef:

Ayasha schreef:

anneliesdj: ik heb mijn hond bewust commando's geleerd die elk helder denkend mens als eerste reflex zal roepen. Ze kent bv ook "stop". Als jouw kind schopt vanuit het niets vind ik de kans ook groot dat ie echt niet naar mij gaat luisteren. Ik ben zijn moeder nl niet en het enige wat ik op dat moment wil, is dat kind weg van mijn hond.

Als je het hebt over een leeftijd van zo'n 8 jaar of jonger; die luisteren echt wel als je op een serieuze/boze toon zegt dat ze moeten stoppen.

Je kunt er wel eindeloos over doorgaan maar feit blijft dat je met een kind een stuk makkelijker kun communiceren dan met een hond en bovendien een agressieve hond veel gevaarlijker is dan een agressief kind.

trisca schreef:

jij hebt geen kinderen zeker?

Als een hond echt een kind grijpt en jij grijpt die hond heb je die hond aan je arm hangen. Als een echte hond grijpt laat ie niet los. Een kind kan je zonder dat je gegrepen wordt aan zijn arm trekken.

Als je de hardste schop die je kan geven een 6 jarige in zijn ribbenkast geeft zit je heel wat jaartjes achter tralies te bokken

Inderdaad, ik bedoel voormaat herder, dober, rotweiler en geen JR etc. Al kunnen die er ook wat van.

Trouwens, mijn honden geld hetzelfde voor hoor.

Twiggy2008 schreef:

Nou, ik heb nog weinig tot nooit gehoord dat een kind van 6 een hondje dood schopt, hoor.
Wel oudere mensen, tja, dat is absoluut niet ok. Maar dat vind ik andersom ook niet, een ouder iemand die een kind van 6 schopt.

Ayasha, het is op bokt inmiddels algemeen bekend dat jij niet van kinderen houdt.
Las ik niet ergens dat jouw hond katten pakt? Of ben ik in de war met iemand anders? (Kattentopic).

Ik denk dat iedereen het er hier over eens is, dat een kind een hond niet hoort te schoppen. Of lees je ergens wat anders?

Een hond die mijn kind grijpt heeft absoluut een megaprobleem met mij.
Wij hebben twee van die klieren op het erf bij de paarden lopen. Totaal onopgevoed, bijten in alles wat los en vast zit. Mijn paard mag ze van mij trappen, zodra de in de buurt van zijn achterbenen komen en komen ze in de buurt van mijn kind (die doodsbang is voor ze) dan ram ik ze weg met een bezem, mijn leadrope of mijn maat 38.
Dan zitten de stalbazen me ook wel eens aan te kijken, maar ik duld geen onopgevoede k..honden in onze buurt, vind het te gevaarlijk met een kindje van 5 (mijn paard trapt wel van zich af gelukkig).

Rock schreef:

Ik vind sowieso die hele 'mijn dieren zijn mijn kinderen'-uitspraken zo'n onzin! Je kan zielsveel van je dieren houden, maar die band is nog steeds NIET vergelijkbaar met een (gezonde) ouder/kind band

Rock schreef:

Ik vind sowieso die hele 'mijn dieren zijn mijn kinderen'-uitspraken zo'n onzin! Je kan zielsveel van je dieren houden, maar die band is nog steeds NIET vergelijkbaar met een (gezonde) ouder/kind band

Blue_Eyes schreef:

Rock schreef:

Ik vind sowieso die hele 'mijn dieren zijn mijn kinderen'-uitspraken zo'n onzin! Je kan zielsveel van je dieren houden, maar die band is nog steeds NIET vergelijkbaar met een (gezonde) ouder/kind band

Wij moeten nou toch eens ophouden met het eens zijn, want het wordt flauw

Citaat:

maar degene die mijn kind een rotschop verkoopt heeft nog een veel groter probleem.

xXEviIXx schreef:

Citaat:

maar degene die mijn kind een rotschop verkoopt heeft nog een veel groter probleem.

voor sommige mensen is hun hond hun kind, of te wel, hetzelfde gevoel....

Rock schreef:

Ik vind sowieso die hele 'mijn dieren zijn mijn kinderen'-uitspraken zo'n onzin! Je kan zielsveel van je dieren houden, maar die band is nog steeds NIET vergelijkbaar met een (gezonde) ouder/kind band

rachel_j schreef:

maandagochtend, geen bijzondere ochtend normaal gesproken.
ga altijd om half 9 de kinderen naar school brengen, lekker lopend want is hier maar 2 straten vandaan.
boyke(mijn yorkshire terrier reutje van 2,5 kilo) stond zo enthousiast te springen bij de deur dat ik dacht;
ach laat ik hem deze keer meenemen, is weer eens iets anders voor hem.
zo gezegd zo gedaan, onderweg lopen kwebbelen met de buurvrouw, en eenmaal aangekomen op het schoolplein stond er naast de ingang een parasolvoet, dus ik denk ; dat is handig,dan leg ik daar boyke even aan vast als ik mn dochtertje naar binnen breng.
ook weer; zo gezegd zo gedaan.
dochterlief naar de klas gebracht, (2 minuutjes hooguit) en terug naar mn hondje.
en wat schetste mijn grote verbazing????

STAAT DAAR EEN BRAK VAN 6 JAAR LOEIHARD TEGEN MN HOND AAN TE SCHOPPEN!!!!!!!!

ons boyke vloog telkens de lucht in, kwam neer en kreeg dan de volgende schop te verwerken!
nou eerlijk waar, mn bloed kookte!!!

heb giga uitgehaald naar dat kind(verbaal uiteraard!) en heb gelijk mn hond gepakt.
staan daar notabene 2 achterlijke sufmutsen te kijken en zeggen; goh we zagen het al, ja dat is een raar kind hoor......

RAAR KIND???? ben je als volwassen vrouw dan wel helemaal normaal dat je domweg staat te kijken hoe een brak van 6 een hondje in elkaar staat te schoppen?????????
heb hun dus ook nog even gezegd hoe ik daar over denk.

ben ook nog even naar de leerkracht van het betreffende jongetje gegaan, en die schrok er zo van en nam het zo hoog op dat ze de ouders is gaan bellen.

dacht aanvankelijk dat boyke er goed vanaf gekomen was, maar kom thuis tot de walgelijke ontdekking dat ie nu 2 losse voortandjes heeft!!
de ouders krijgen dit van mij persoonlijk ook nog wel even te horen, ik laat dit echt niet onbestrafd!

wilde dit even met jullie delen, vind het zo ongelooflijk schokkend......als een kind van 6 nu dit soort dingen doet, waar is hij dan in hemelsnaam op latere leeftijd toe in staat???

Ayasha schreef:

xXEviIXx schreef:

voor sommige mensen is hun hond hun kind, of te wel, hetzelfde gevoel....

Dat is niet te begrijpen Evi, begrip moet maar van een kant komen in dit topic.

Quellian schreef:

Ayasha schreef:

Dat is niet te begrijpen Evi, begrip moet maar van een kant komen in dit topic.

Jawel hoor, dat is wel te begrijpen
Alleen is het voor kinderlozen niet te begrijpen hoe de band is tussen kind & ouder, daar kun je enkel over oordelen als je zelf in die 'situatie' zit.

Ayasha schreef:

Ik denk dat het ook onmogelijk is om als kinderloze de moeder-kind band te begrijpen... Die moet je ervaren. Ik kan me echter wel voorstellen (in de mate van het mogelijke) dat die band speciaal is en dat die boven de band met je dieren gaat... Maar als je geen kinderen hebt dan is er niets dat "boven" de band met je dieren gaat...

Deesiej schreef:

De band is natuurlijk niet hetzelfde, maar "niet vergelijkbaar" vind ik ook weer vergaan.
Ik ken mensen die geen kinderen kunnen krijgen waarvoor bijvoorbeeld hun hond hun alles is. Natuurlijk is dit moeilijk te begrijpen als je zelf niet zo'n zelfde band heb met je dier, maar zeg niet dat het niet kan en dat het onzin is, want je weet niet wat een ander voelt. Daarin tegen kunnen de kinderloze hier zich weer slecht inleven in moeders (en misschien vaders?) onder ons.

polly2 schreef:

Ik snap wat je bedoelt...maar de band met mij partner gaat toch echt boven de band met mijn dieren! (zoals ik al eerder zei...ik ben dus zo'n kinderloze die dat wel begrijpt)

polly2 schreef:

Ik denk overigens wel dat een dier en een kind qua verantwoordelijkheid die je er voor moet nemen wel te vergelijken is. Al kan die verantwoordelijkheid inhoudelijk wel verschillen.

Ayasha schreef:

`Ik denk dat het ook onmogelijk is om als kinderloze de moeder-kind band te begrijpen... Die moet je ervaren. Ik kan me echter wel voorstellen (in de mate van het mogelijke) dat die band speciaal is en dat die boven de band met je dieren gaat... Maar als je geen kinderen hebt dan is er niets dat "boven" de band met je dieren gaat...

Onassa schreef:

polly2 schreef:

Ik snap wat je bedoelt...maar de band met mij partner gaat toch echt boven de band met mijn dieren! (zoals ik al eerder zei...ik ben dus zo'n kinderloze die dat wel begrijpt)

Oh nee....ik zal absoluut als ik voor de keus zal komen te staan voor mijn dieren kiezen.
Die hebben mijn zorg nodig en manlief kan prima voor zichzelf opkomen en zorgen.
dus ik denk ook hierin dat ik veel van een (kinder) moeder weg heb, die zullen ook ten aller tijden voor kun kids kiezen(normaliter)

Onassa schreef:

Idd, heel goed verwoord en dat kan ik als onvruchtbare woenstijn beamen!
Mijn dieren, hinden, katten en paarden, zijn in mijn geval mijn kinders, want ik ken het verschil niet ervaren omdat ik geen kinders heb kunnen krijgen (waar ik nu vele jaren later eerlijk gezegt ook blij om ben, maar das een ander verhaal).
Dus,....wat je niet hebt , kun je niet missen en daarom zijn kinderloze of kindvrije gewoonweg net zo ziels gelukkig met hun dieren als ouders met hun kiddo's zijn.
We hebben het hier allemaal over levende wezens, die gevoel hebben en pijn ervaren.....dus dan zie ik pertinent geen verschil tussen een kind of een onschuldig dier.
En eigenlijk (juist gezien mijn eigen situatie) word ik soms kots misselijk als er weer een moeder spreekt over het feit datr je een dier niet met een kind kunt vergelijken,....waarom niet??
Okee, ze zien er anders uit, maar alle mensen zien er ook verschillend uit.
Dan zou je ook kunnen gaan redeneren dat een je een blank persoon niet kunt vergelijken met een donker persoon.
Ik hoop op de tijd dat moeders en vaders,opa's en oma's (die vaak niet beseffen hoe bevoordeelt ze zijn omdat ze kinders hebben mogen krijgen)
eens ophouden met zukke uitspraken wanr je beseft je bij lange na niet hoeveel pijn je enkel met zo'n uitspraak iemand kunt aan doen (dan heb ik het over onvrijwillige kinderloosheid).

Onassa schreef:

Oh nee....ik zal absoluut als ik voor de keus zal komen te staan voor mijn dieren kiezen.
Die hebben mijn zorg nodig en manlief kan prima voor zichzelf opkomen en zorgen.
dus ik denk ook hierin dat ik veel van een (kinder) moeder weg heb, die zullen ook ten aller tijden voor kun kids kiezen(normaliter)