Varekaj schreef:Als je de specificaties wil, hier heb je ze:
Op 16/3 zijn we in België in Lockdown gegaan. Daarin mochten uitsluitend essentiële verplaatsingen, zeer kleine bubbels en alleen winkelen. Hij heeft zich dus bezig gehouden met wandelen door het dorp, het hele huishouden runnen en af en toe iemand anders zien dan mij. Een week voor de horeca weer open mocht, eind mei, is mijn vriend vertrokken naar Taiwan. Daar was het verplicht 14 dagen quarantaine in een hotelkamer. Eten bestellen via een app. Op 8e verdiep, geen optie tot raam openen, midden in een stad. Elke dag meermaals temperaturen en doorgeven via een telefoon die ze verplicht (!!) moesten bij hebben van de overheid ginds, met verplicht contacttracking gedurende de hele werkperiode. Na afloop van die quarantaine, waarin hij gewoon telewerk deed voor zijn job, is hij binnen de 8u aan boord moeten gaan zonder enige toegelaten verplaatsing buiten de hotelkamer behalve van hotel naar taxi naar schip.
Aan boord leeft hij sowieso in "lockdown": een hut van 3x3 met een bed, bureautje, zitbank (soms), kledingkast en een piepkleine badkamer met douche en wc. Op dit schip was het dan nog eens een kajuit voor 2 personen. Nee, die is niet groter. Er hangt alleen een extra bed boven het zijne.
Hij heeft daar gezeten tot en met 2 of 3 mei, zonder een dag rust, in werkshiften van 7/7 en 12u/dag minimaal.
4 september is hij geland. Tel maar uit, van 16/3 tot en met 3/9.
Sinds 2 weken werkt hij deels op kantoor, deels vanuit huis. België gaat waarschijnlijk binnen vandaag en maandagochtend in (semi) lockdown. Vanaf 1/11 voor wss minimaal 8 weken.
Sinds begin juni 2019 (!!) hebben wij geen vakantie langer dan een verlengd weekend gehad.
Dit jaar hebben we pas afgelopen september 1 (!!) weekendje weg gehad, wat bestond uit 2 dagen en 1 overnachting elders.
Ik werk in de zorg. Ik heb van 16 maart tot einde mei full-time in de zorg gestaan. Weken van 9 dagen op rij, 11u/dag. Met personeelstekort. In cohorte. Tussen ouderen met en zonder dementie, die al die tijd niemand konden of mochten zien. Ik heb collega's de handdoek in de ring zien gooien. Ik heb mensen de handdoek in de ring zien gooien. Ik heb moeten toekijken hoe bewoners na overlijden ter plekke de kist in gingen en hoe die ter plekke dichtgetimmerd werd. Ik heb mensen horen smeken om er alsjeblieft een einde aan te maken, omdat ze niet begrepen wat covid met hen deed. Ik ben in juni 3 weken thuis geweest omdat mijn hoofd in lockdown is gegaan. Ik had geen besef meer van dag van de week, uur van de dag, welk seizoen we waren. Eten, werken, slapen.
Ik hoor alle dagen meer en meer hulpeloosheid van collega's dat het vaatje leeg is. Ik hoor collega's in de ziekenhuizen huilen, omdat ze mensen met minimale zorg weg moeten sturen, want de bedden moeten vrij voor covid. De spoed ontploft en ze weten niet meer waarheen.
Ik heb alle dagen van het jaar afgeteld naar deze 3 weken. Ik heb hier enorm naar uitgekeken. Wij weten zelfs niet eens OF we de komende jaren (samen) vakantie gaan kunnen nemen.
Vakantie is voor ons niet zomaar even leuk er tussenuit. Het is voor ons de enige periode in het jaar dat we écht 100% tijd voor elkaar vrij kunnen maken. Alles even achter ons, verstand op 0 en genieten. En zelfs daar de onzekerheid bij dat we nooit weten of dat het jaar nadien mogelijk is.
Dus dat bewust onbeschermd? Ja, dat doet mij als verpleegkundige pijn. Omdat ik besef welk idioot risico je neemt, wat achteraf wel mijn lieve bewoners weer de dupe laat zijn. Omdat het al mijn lieve collega's ervoor laat opdraaien.
En al die vakanties, die zo "noodzakelijk" waren? Die doen pijn. Omdat WIJ vaak die even noodzakelijke vakantie gewoon keihard door de plee gespoeld zien. Wij nemen geen vakantie om te vieren. Wij "nemen" alleen maar een noodzakelijke adempauze om er hierna weer vol tegenaan te rammen, in de hoop dat de rest van de wereld dan weer lekker verder kan. Veel te vieren hebben we niet. Vaak zijn batterijtjes bij collega's niet eens terug opgeladen.
Het is een ademteug voor we weer de diepte in gaan, en dan maar hopen dat we niet verzuipen.
Ik zeg echt niet dat je werk niet zwaar is.
Maar waar ik wél moe van wordt is het geroep steeds uit de zorg: wij draaien lange dagen, wij kunnen nu niet op vakantie... wij hebben hulp nodig!
Het spijt me, maar heb jij enig idee hoe het in andere bedrijven eraan toe gaat?
Ik ken een bedrijf waar werkdagen van 06:00 tot 17:00 per dag, 5 dagen per week gewoon normaal zijn. Zn 7 maanden per jaar, IEDER jaar!
Nu met de 1e golf, die precies in een van de drukste periodes viel, dat werknemers ipv een kantoorbaan ineens zware spullen moesten gaan tillen. Mensen die een "kantoorbaan" hadden genomen omdat ze lichamelijke kapot zijn na 40 jaar zwaar lichamelijk werk.
Die zet ook gewoon de schouders eronder en zeurt niet!
Vriend van mij werkt op een schip: dan zijn schiften van enkele maanden aan boord en enkele weken van boord gewoon doodnormaal.... leeft dan ook in een kajuit van 3x3..
Als je voor dat soort werk kiest, moet je niet zeuren.
Je vriend zat dus helemaal niet in quarantaine op het schip, dat was gewoon zijn werk en "huis" op dat moment.
Als laatste dat dikgedrukte: ik denk dat 95% van de Nederlanders / Belgen zo over hun vakantie denkt. Iedereen leeft naar zn vakantie toe en heeft behoefte aan "Even helemaal niets"
En dan mag jij nog van geluk spreken dát je "Even helemaal niets" kán in je vakantie.
Mijn vader is ondanks vakantie altijd wel minimaal 1 a 2 uur per dag toch met zn werk bezig. Heeft zn werklaptop mee op vakantie....
Echt, jij en de andere in de zorg zijn echt echt niet de enige die maar met half opgeladen batterij terug komen van vakantie. Héél véél mensen hebben niet genoeg aan maximaal 3 weken aaneengesloten vakantie om het lijf en hoofd voor 100% op te laden.
Laatst bijgewerkt door mvdende op 30-10-20 12:06, in het totaal 1 keer bewerkt
Geplaatst: 30-10-20 11:30 
. 
.
. 
... echt hoor ga een naar grote steden en kijk in en aan de schoolpoorten , ga eens op het openbaar vervoer zitten , ga eens door de winkelstraten lopen in het weekend en vooral bel eens aan bij heel veel mensen thuis om te kijken met hoeveel ze samen een etentje of feestje hebben inclusief lekker bj elkaar kleffen en knuffelen 
... verleden week aangeven te twijfelen on naar Frankrijk op vakantie te trekken terwijl er daar net zoveel broeihaarden zitten ...serieus ?
ik hoor op het werk dagelijks al gekwetter en lawaai genoeg. 
)