Ik heb een zorgintensieve zoon, en zoals misschien bekend is is zorgland Nederland niet altijd fijn...
Maar mijn huisarts denkt echt altijd perfect met me mee. Luisterd naar mij, vraagt hoe ik over dingen denk en volgt me daar vaak ook in. Hoeveel dingen hij me wel niet al uit handen heeft genomen...

Brieven naar gemeenten, praktijken etc. Of een chronische verwijzing geven zonder gedonder zodat zoon makkelijker therapie kan volgen. Echt, dat soort hulpverlening mag ook wel eens in het zonnetje gezet worden wat mij betreft!
Het "ergste" wat ik heb meegemaakt, was de huisarts die me nog drie maanden wilde laten wachten met m'n schildklierproblemen in de hoop dat het zou verbeteren, omdat de waarden niet zó slecht waren dat ik er volgens de boeken veel last van zou moeten hebben. Toen ik echter tegen de assistente zei dat ik minimaal 16 uur per etmaal lag te slapen, en dan nog te moe was om naar de supermarkt te gaan of te studeren, hebben ze me direct aan de medicatie gezet.

. 
Wat verwacht ze nou na zo'n opmerking, een sorry van jouw kant?