Bokt.nl

Goof schreef:

Als jullie toch weer offtopic gaan, willen jullie dan ook mijn vraag nog even beantwoorden?

Ibbel schreef:

De christelijke feesten zijn bijna allemaal 'gebouwd' op bestaande 'heidense' feesten. We vieren kerstmis rond de winter solstice, niet omdat Jezus op 25 december geboren is, want dat weten we niet. Als er toen al een kalender werd aangehouden, liep die in ieder geval niet gelijk met de huidige.
Maar dat heidense feest was er al, en was niet uit te roeien. Vandaar ook bv die kerstboom. Niks christelijks aan. Gewoon geadopteerd. Net als de eieren met Pasen. Ook heidens gebruik, idd om het voorjaar te vieren. Sowieso is de datum van Pasen heidens. De eerste volle maan na het begin van het voorjaar. Opnieuw niks christelijks aan.

Blue_Eyes schreef:

Shenavallie schreef:

Wat ik al eerder in dit topic aanhaalde, zou ik wel als vraag willen stellen aan de gelovigen hier. Stel je voor dat er werkelijk een god zou zijn (of een jezus of wat dan ook) en die belt bij mij aan, dan kan ik denken: "Goh, 'het' bestaat toch. Wat leuk, kom binnen, kop koffie? Vertel." Maar wat als blijkt dat een god of een jezus NIET bestaat. Hoe zouden jullie je dan voelen? Ik kan dat in mijn eigen bewoordingen wel gaan invullen, maar ik ben oprecht benieuwd of jullie daar wel eens over hebben nagedacht en welk gevoel dat bij je teweegbracht.

Tuurlijk wel. Ik heb daar niet zo'n moeite mee, omdat ik helemaal niet het gevoel heb dat ik iets moet opofferen ofzo. Ik leef mijn leven op een manier die bij mij past, met een geloof waarbij ik mij prettig voel. En wanneer kom je erachter of God 100% zeker al dan niet bestaat? Als je dood bent toch? Dan zijn er twee opties: of ik had het goed en dan kan ik gaan feesten, of ik had het mis en dan weet ik daar nooit meer iets van

(Ik ben overigens geen JG, ik ben een refomeisje )

Babootje schreef:

Shenavallie schreef:

Wat ik al eerder in dit topic aanhaalde, zou ik wel als vraag willen stellen aan de gelovigen hier. Stel je voor dat er werkelijk een god zou zijn (of een jezus of wat dan ook) en die belt bij mij aan, dan kan ik denken: "Goh, 'het' bestaat toch. Wat leuk, kom binnen, kop koffie? Vertel." Maar wat als blijkt dat een god of een jezus NIET bestaat. Hoe zouden jullie je dan voelen? Ik kan dat in mijn eigen bewoordingen wel gaan invullen, maar ik ben oprecht benieuwd of jullie daar wel eens over hebben nagedacht en welk gevoel dat bij je teweegbracht.

Leuk dat je dat vraagt Shenaville, want daar heb ik inderdaad over nagedacht.
Stel dat het nu allemaal niet waar zou zijn wat ik geloof. Stel dat ik de bijbel nu helemaal verkeerd zou hebben geinterpreteerd / begrepen (los van het bestaan van God of Jezus) Of ik dan het gevoel zou hebben dat ik iets zou hebben gemist. De normen en waarden die ik uit de bijbel heb geleerd vind ik waardevol.
Liefde, vreugde, vrede, lankmoedigheid, goedheid, geloof, zachtaardigheid en zelfbeheersing. De vruchten van de Geest zoals de bijbel die noemt in Galaten. Dat soort waarden meekrijgen in je leven is echt niet verkeerd. Niet dat we er allemaal 100% aan kunnen voldoen, maar het streven is mooi.
Ik heb niet het gevoel dat ik in mijn leven als JG iets mis of heb gemist. Maar misschien ligt dat ook aan mijn karakter dat zou kunnen. Dat is heel persoonlijk. Ik zou het zelfs niet erg vinden dat ik al die tijd voor niks aan de deur heb gestaan. Want dat heeft me ook wel het een en ander gebracht. Mensenkennis, sociale vaardigheden en plezier (of je dat nu gelooft of niet).

Maar stel dat alles wat ik nu geloof niet waar zou zijn, dan zou ik echt verdrietig zijn. Betekent dat ik mijn hoop op een mooiere wereld verlies. Want mensen hebben inmiddels wel bewezen dat het hen al niet lukt om de vrede te bewaren. Laat staan dat ze zouden kunnen bewerkstelligen dat we eeuwig zouden kunnen leven.
Dat de aarde inderdaad door ons als mensen vernietigd wordt, terwijl ik nu het vertrouwen heb dat God dat niet zal toelaten.

Geen spijt dus van mijn leven, behalve dat je - with hindsight, zoals de Engelsen dat zo mooi uitdrukken - soms zou willen dat je andere beslissingen had genomen. Bijvoorbeeld qua opleiding of de keuze waar je gaat wonen. Maar dat geldt voor iedereen wel, denk ik.

Babootje schreef:

Maar stel dat alles wat ik nu geloof niet waar zou zijn, dan zou ik echt verdrietig zijn. Betekent dat ik mijn hoop op een mooiere wereld verlies. Want mensen hebben inmiddels wel bewezen dat het hen al niet lukt om de vrede te bewaren. Laat staan dat ze zouden kunnen bewerkstelligen dat we eeuwig zouden kunnen leven.
Dat de aarde inderdaad door ons als mensen vernietigd wordt, terwijl ik nu het vertrouwen heb dat God dat niet zal toelaten.

Babootje schreef:

Dat de aarde inderdaad door ons als mensen vernietigd wordt, terwijl ik nu het vertrouwen heb dat God dat niet zal toelaten.

Ibbel schreef:

Kijk, en dit staat me dus zo tegen hè.
'God laat het niet toe'. Hallo-ho! Wij met z'n allen kunnen daar zélf voor zorgen, nee moeten daar zelf voor zorgen. En dat kan best, en misschien wel beter zonder religies die vinden dat ze de waarheid in pacht hebben.

Ik leef mijn hele leven al volgens het principe: "wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet."

Als iedereen nou eens volgens die simpele regel zou leven, zonder daar een label aan te hangen 'dat heeft mijn God me opgedragen' (en wie het niet met me eens is, wee hem, ook nog eens vaak, en daar begint het gelazer dan dus ook), wat zou de wereld dan mooi zijn.

Niet persoonlijk bedoeld hè, maar er zit een zekere passiviteit in (in ultieme vorm de 'voorbeschikking' - we're doomed whatever we do) waar ik echt principieel op tegen ben.

safina schreef:

Soms vraag ik me wel af of het mensen niet lukt om vrede te bewaren ondanks hun geloof of juist dankzij hun geloof. Al die narigheid en intolerantie op de wereld...en dat allemaal uit naam van het geloof...

Babootje schreef:

Maar mensen hebben al duizenden jaren laten zien dat het ze niet lukt om de vrede te bewaren. Sterker nog, er is nog nooit zoveel ellende geweest als nu. Daarom ben ik blij om te geloven dat God ons daarbij gaat helpen.

safina schreef:

Soms vraag ik me wel af of het mensen niet lukt om vrede te bewaren ondanks hun geloof of juist dankzij hun geloof. Al die narigheid en intolerantie op de wereld...en dat allemaal uit naam van het geloof...

Kinke schreef:

Maar dat god dit nog steeds niet voor elkaar heeft gekregen, hoe verklaar je dat dan.

Babootje schreef:

Maar mensen hebben al duizenden jaren laten zien dat het ze niet lukt om de vrede te bewaren. Sterker nog, er is nog nooit zoveel ellende geweest als nu. Daarom ben ik blij om te geloven dat God ons daarbij gaat helpen.

Ibbel schreef:

Ik vraag me af waarom jouw God (de mijne is het niet) mensen dan op deze manier geschapen heeft. Puinhopen en rotzooi achterlatend. En waarom je denkt dat-ie het achteraf gaat opruimen.

Ik denk trouwens niet dat er nu meer ellende is dan vroeger. Integendeel. We weten alleen tegenwoordig iedere scheet die er op aarde gelaten wordt.

Ibbel schreef:

Maar je weet toch niet dat je belazerd bent? Want je komt er pas na je dood achter Als er niets is na de dood, ga je vol vertrouwen in een eeuwig leven die drempel over, en als er niets is, weet je dat dus nooit.

Dat is natuurlijk wel het mooie van al die geloven. Als het niet klopt, kom je daar nooit achter.