Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-03-18 11:46

Geplaatst: 29-03-18 11:46

Goof schreef:
Kortom; het heeft je niets opgeleverd want er wordt nog steeds geluisterd naar de grillen van die man.
Hij wil geen zorgboerderij, dus het gebeurt niet. Hij wil geen opvang, dus het gebeurt niet.
Ik denk dat jij gewoon beslissingen moet gaan nemen en eisen moet gaan stellen; 'ik ga 3 dagen in de week voor mezelf kiezen, dus ik regel oovang voor jou'. Punt. Klaar. Geen keuze.
Ga aan jezelf denken ts. Ga leven. Zorg voor jezelf.

Ik had het niet beter kunnen zeggen. Lees vol verbazing mee.

Jij moet ook eigenlijk een schop onder je kont.

**Geplaatst**: 29-03-18 12:24

Geplaatst: 29-03-18 12:24

Jildau schreef:
Maar dat vertellen we haar al sinds september 2015.. Misschien wil TS wel geen verandering.

Die indruk krijg ik ook eigenlijk. Ik denk dat TS even goed moet nadenken, vind ze zorgende rol niet ergens ook juist fijn? Het feit dat iemand afhankelijk van je is en alleen maar jou wil en niets anders kan ook een gevoel van veiligheid en waardering geven, een bepaalde zingeving. En daar is niks mis mee!

**Geplaatst**: 29-03-18 12:28

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 29-03-18 12:28

Ts, dan nogmaals de vraag die in het begin werd gesteld, waarom blijf je bij hem!!! Omdat je je anders financieel niet kunt redden, omdat je bang bent voor praat?? Niemand doet iets aan de situatie en jij bent de enigste die voor jou kan kiezen. Maar dan moet je het wel doen, want ook zijn kinderen doen niets omdat jij toch alles regelt en naar je toetrekt.

**Geplaatst**: 29-03-18 12:33

Geplaatst: 29-03-18 12:33

Dit soort keuzes zijn sowieso moeilijk, en als je langere tijd overbelast bent, al helemaal.
Daarbij is dit een situatie die sluipenderwijs is ontstaan.
TS, ik denk dat het goed is als je hulp voor jezelf vraagt. Dat kan via de huisarts.
Dat je niet zomaar in je eentje zo'n beslissing kan maken, is allerzins begrijpelijk.
Sterkte.

**Geplaatst**: 29-03-18 12:41

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 29-03-18 12:41

Je kunt beter tegen een muur gaan praten. Dit topic is in september 2015 gestart. Nu dus ruim 2,5 jaar later is er nog steeds niets veranderd. Er zijn harde woorden gevallen in dit topic, maar niets is tot TS doorgedrongen. Dit is een hopeloze situatie. Y;(

Ik blijf duimen voor TS dat ze het licht ziet voordat ze zelf tussen 6 plankjes gaat.

**Geplaatst**: 29-03-18 14:35

Geplaatst: 29-03-18 14:35

Wat zijn jullie “onaardig” tegen ts.

Deze situatie glijdt heel langzaam af. Hulpverlening zegt vaak “we gaan kijken wat kan” en dan krijg je keer op keer de deksel op de neus want patiënt is nog te fit/wil niet/heeft recht op inspraak etc.
Het is niet zo makkelijk om dingen geregeld te krijgen! Als je dan ook nog overbelast bent door de situatie is ergens energie vandaan halen om wel de juiste mensen zover te krijgen dat ze de juiste omschrijving actie doen heel lastig. Dan zit je met wachtlijsten etc... er moet dan ook nog plek zijn.

Mijn vader woont gelukkig al jaren in een verzorgingshuis. Eigenlijk hoort hij op een andere afdeling thuis. Maar de meneer van riagg vond het 3jaar geleden nog niet nodig. Besliste hele andere dingen dan huisarts, verpleging/verzorging en familie nodig vond. Omdat mijn vader die tijd met meneer van riagg zich veel beter voor deed dan hij is.... ze moesten maar wat meer structuur bieden..... Nu is iedereen het er over eens dat hij beter elders zou wonen maar plekken met verslavingszorg en 24u begeleiding om hem op te rapen als hij valt... zijn er niet binnen 50 km.... of wegbezuinigt dus moddert het aan, het heeft mij heel veel tijd, gesprekken, boos worden etc gekost om te beseffen dat we de komende jaren nog zullen moeten aanmodderen. En tref ik pa dus om 9:30 vanmorgen aan met een glas wijn op zijn kamer...

Dus tegen ts mopperen heeft geen zin, haar vertellen wie ze welke formulering moet laten zetten op welk formulier, daar komt ze wellicht verder mee!

**Geplaatst**: 29-03-18 14:47

Geplaatst: 29-03-18 14:47

Bloemetje75 schreef:
Wat zijn jullie “onaardig” tegen ts.

Deze situatie glijdt heel langzaam af. Hulpverlening zegt vaak “we gaan kijken wat kan” en dan krijg je keer op keer de deksel op de neus want patiënt is nog te fit/wil niet/heeft recht op inspraak etc.
Het is niet zo makkelijk om dingen geregeld te krijgen! Als je dan ook nog overbelast bent door de situatie is ergens energie vandaan halen om wel de juiste mensen zover te krijgen dat ze de juiste omschrijving actie doen heel lastig. Dan zit je met wachtlijsten etc... er moet dan ook nog plek zijn.

Mijn vader woont gelukkig al jaren in een verzorgingshuis. Eigenlijk hoort hij op een andere afdeling thuis. Maar de meneer van riagg vond het 3jaar geleden nog niet nodig. Besliste hele andere dingen dan huisarts, verpleging/verzorging en familie nodig vond. Omdat mijn vader die tijd met meneer van riagg zich veel beter voor deed dan hij is.... ze moesten maar wat meer structuur bieden..... Nu is iedereen het er over eens dat hij beter elders zou wonen maar plekken met verslavingszorg en 24u begeleiding om hem op te rapen als hij valt... zijn er niet binnen 50 km.... of wegbezuinigt dus moddert het aan, het heeft mij heel veel tijd, gesprekken, boos worden etc gekost om te beseffen dat we de komende jaren nog zullen moeten aanmodderen. En tref ik pa dus om 9:30 vanmorgen aan met een glas wijn op zijn kamer...

Dus tegen ts mopperen heeft geen zin, haar vertellen wie ze welke formulering moet laten zetten op welk formulier, daar komt ze wellicht verder mee!

Dit is niet mijn ervaring

Ik werk dagelijks met mensen die zorg nodig hebben en we komen regelmatig overbelaste mantelzorgers tegen.
We geven advies over woonomgeving en eventuele in te zetten zorg/hulp.
De mantelzorger moet echter wel aangeven dat het te zwaar is! En vragen om de hulp, het komt idd niet allemaal kant en klaar aangewaaid.

Dat het ‘moeilijk is om de juiste mensen zover te krijgen dat ze de juiste actie doen’ vind ik ook erg onaardig klinken. Daar zijn hulpverleners namelijk voor, dat is hun werk. Die hoef je ‘niet zover te krijgen’, daarbij geef je gewoon aan dat je overbelast bent, dat je de zorg niet trekt en jij je handen er vanaf haalt. Dan gaat elke beetje hulpverlener gewoon een indicatie aanvragen; die overigens niet eens erg moeilijk te krijgen is. Zeker niet met alleen deze omschrijving in dit topic al, dat is echt genoeg voor zelfs een verpleeghuisindicatie. Laat staan verzorgingshuis of dagopvang.
Bij ons wordt er iig vrijwel nooit wat afgewezen.

Ik lees ook geen gemopper tegen TS. Mensen maken zich zorgen en er worden goede tips gegeven over welke wegen te bewandelen en hoe je hulp kan aanvragen. Toch kiest TS er zelf voor om in deze situatie te blijven zitten. Kiest ja, dit is een keuze die je maakt. Een keuze is overigens nooit fout, dus als TS liever de zorg zelf wil blijven doen is dit ook helemaal goed.
Maar je hebt altijd een keuze hier in NL en er is genoeg hulp. Als je er om vraagt. Je kunt namelijk niet zomaar hulp ergens in gaan zetten als er niet over gesproken is en als iemand dit niet heeft aangegeven dit te willen.

**Geplaatst**: 29-03-18 14:53

Geplaatst: 29-03-18 14:53

Maar tegen iemand die in de put zit zeggen dat degene eruit moet klimmen, is geen echte hulpverlening. Onder het mom van 'eigen regie' worden mensen die door omstandigheden niet in staat zijn om zelf meer de beslissing te maken aan hun lot overgelaten. Als ze dat kon , had ze dat al lang gedaan.
Dus daar is echt meer voor nodig dan 'advies geven'. Helaas komen veel hulpverleners niet veel verder.
Een filmpje om te illustreren wat verschil inhoudt.
ttps://www.youtube.com/watch?v=gDDtx3oDdWk

**Geplaatst**: 29-03-18 14:59

Geplaatst: 29-03-18 14:59

senna21 schreef:
Maar tegen iemand die in de put zit zeggen dat degene eruit moet klimmen, is geen echte hulpverlening. Onder het mom van 'eigen regie' worden mensen die door omstandigheden niet in staat zijn om zelf meer de beslissing te maken aan hun lot overgelaten. Als ze dat kon , had ze dat al lang gedaan.
Dus daar is echt meer voor nodig dan 'advies geven'. Helaas komen veel hulpverleners niet veel verder.
Een filmpje om te illustreren wat verschil inhoudt.
ttps://www.youtube.com/watch?v=gDDtx3oDdWk

Dat zeg ik ook niet, maar het werkt in NL wel zo dat je zelf hulp moet vragen.

De artsen waar de vriend van TS bij komt kijken naar hun eigen deel; hun werk/doel is zorgen dat de vriend behandeld wordt en zorg krijgt. Die zorg geeft TS en dat is blijkbaar voldoende voor de vriend.
Als TS dan niet aangeeft bij de behandelend artsen, haar eigen huisarts of wie dan ook dat zij de zorg niet kan bieden weet niemand dat zij overbelast is. Dan kunnen ze niet op eigen houtje zorg gaan regelen voor de vriend. Want er is dan niet eens duidelijk wat er nodig is.
Er is immers ook nog geen probleem dan want vriend krijgt voldoende zorg van TS. Pas als TS aangeeft dat ze de zorg niet aan kan of niet meer gaat doen kan er überhaupt actie ondernomen worden.

Maar TS geeft niet aan dat het teveel is en ze het niet meer kan/gaat doen; zelfs niet als artsen het aan haar vragen.

**Geplaatst**: 29-03-18 15:02

Geplaatst: 29-03-18 15:02

Waarschijnlijk vinden mensen het gewoon moeilijk om te lezen. De één gaat dood en de ander heeft geen leven. Het confronteert mensen met hun eigen sterfelijkheid. Daardoor wordt er denk ik sneller fel gereageerd, terwijl men het wel goed bedoelt.

**Geplaatst**: 29-03-18 15:16

Geplaatst: 29-03-18 15:16

verootjoo schreef:
senna21 schreef:
Maar tegen iemand die in de put zit zeggen dat degene eruit moet klimmen, is geen echte hulpverlening. Onder het mom van 'eigen regie' worden mensen die door omstandigheden niet in staat zijn om zelf meer de beslissing te maken aan hun lot overgelaten. Als ze dat kon , had ze dat al lang gedaan.
Dus daar is echt meer voor nodig dan 'advies geven'. Helaas komen veel hulpverleners niet veel verder.
Een filmpje om te illustreren wat verschil inhoudt.
ttps://www.youtube.com/watch?v=gDDtx3oDdWk

Dat zeg ik ook niet, maar het werkt in NL wel zo dat je zelf hulp moet vragen.

De artsen waar de vriend van TS bij komt kijken naar hun eigen deel; hun werk/doel is zorgen dat de vriend behandeld wordt en zorg krijgt. Die zorg geeft TS en dat is blijkbaar voldoende voor de vriend.
Als TS dan niet aangeeft bij de behandelend artsen, haar eigen huisarts of wie dan ook dat zij de zorg niet kan bieden weet niemand dat zij overbelast is. Dan kunnen ze niet op eigen houtje zorg gaan regelen voor de vriend. Want er is dan niet eens duidelijk wat er nodig is.
Er is immers ook nog geen probleem dan want vriend krijgt voldoende zorg van TS. Pas als TS aangeeft dat ze de zorg niet aan kan of niet meer gaat doen kan er überhaupt actie ondernomen worden.

Maar TS geeft niet aan dat het teveel is en ze het niet meer kan/gaat doen; zelfs niet als artsen het aan haar vragen.

En dáár is een reden voor - die niet door "advies" kan worden opgelost.
Dat is waar het grootste deel van de hulpverleners blijft steken. "je moet het zelf doen" is een ware dooddoener.

Iemand zit in de put en kan het touw wat haar wordt toegeworpen niet vastpakken. Dit vastpakken kan ze ook niet zolang ze niet in contact komt met de onbewuste oorzaak daarvan. Dat is de stap die in de hulpverlening steeds minder wordt gemaakt onder het mom van eigen regie.
Fight, flight or freeze drijft nog steeds veel van ons handelen. 90% van wat een mens doet wordt aangestuurd door het onbewuste.
Dat is heel vaak niet met die 10 % rede op te lossen (alle positieve psychologie ten spijt).
Dit soort advies maakt dat mensen nog meer in hun schulp kruipen en zich nog meer onzeker en incompetent voelen.
TS heeft gewoon andere hulp nodig dan haar tot nu toe is geboden.

**Geplaatst**: 29-03-18 17:07

Geplaatst: 29-03-18 17:07

verootjoo schreef:
Bloemetje75 schreef:
Wat zijn jullie “onaardig” tegen ts.

Deze situatie glijdt heel langzaam af. Hulpverlening zegt vaak “we gaan kijken wat kan” en dan krijg je keer op keer de deksel op de neus want patiënt is nog te fit/wil niet/heeft recht op inspraak etc.
Het is niet zo makkelijk om dingen geregeld te krijgen! Als je dan ook nog overbelast bent door de situatie is ergens energie vandaan halen om wel de juiste mensen zover te krijgen dat ze de juiste omschrijving actie doen heel lastig. Dan zit je met wachtlijsten etc... er moet dan ook nog plek zijn.

Mijn vader woont gelukkig al jaren in een verzorgingshuis. Eigenlijk hoort hij op een andere afdeling thuis. Maar de meneer van riagg vond het 3jaar geleden nog niet nodig. Besliste hele andere dingen dan huisarts, verpleging/verzorging en familie nodig vond. Omdat mijn vader die tijd met meneer van riagg zich veel beter voor deed dan hij is.... ze moesten maar wat meer structuur bieden..... Nu is iedereen het er over eens dat hij beter elders zou wonen maar plekken met verslavingszorg en 24u begeleiding om hem op te rapen als hij valt... zijn er niet binnen 50 km.... of wegbezuinigt dus moddert het aan, het heeft mij heel veel tijd, gesprekken, boos worden etc gekost om te beseffen dat we de komende jaren nog zullen moeten aanmodderen. En tref ik pa dus om 9:30 vanmorgen aan met een glas wijn op zijn kamer...

Dus tegen ts mopperen heeft geen zin, haar vertellen wie ze welke formulering moet laten zetten op welk formulier, daar komt ze wellicht verder mee!

Dit is niet mijn ervaring Ik werk dagelijks met mensen die zorg nodig hebben en we komen regelmatig overbelaste mantelzorgers tegen.
We geven advies over woonomgeving en eventuele in te zetten zorg/hulp.
De mantelzorger moet echter wel aangeven dat het te zwaar is! En vragen om de hulp, het komt idd niet allemaal kant en klaar aangewaaid.

Dat het ‘moeilijk is om de juiste mensen zover te krijgen dat ze de juiste actie doen’ vind ik ook erg onaardig klinken. Daar zijn hulpverleners namelijk voor, dat is hun werk. Die hoef je ‘niet zover te krijgen’, daarbij geef je gewoon aan dat je overbelast bent, dat je de zorg niet trekt en jij je handen er vanaf haalt. Dan gaat elke beetje hulpverlener gewoon een indicatie aanvragen; die overigens niet eens erg moeilijk te krijgen is. Zeker niet met alleen deze omschrijving in dit topic al, dat is echt genoeg voor zelfs een verpleeghuisindicatie. Laat staan verzorgingshuis of dagopvang.
Bij ons wordt er iig vrijwel nooit wat afgewezen.

Ik lees ook geen gemopper tegen TS. Mensen maken zich zorgen en er worden goede tips gegeven over welke wegen te bewandelen en hoe je hulp kan aanvragen. Toch kiest TS er zelf voor om in deze situatie te blijven zitten. Kiest ja, dit is een keuze die je maakt. Een keuze is overigens nooit fout, dus als TS liever de zorg zelf wil blijven doen is dit ook helemaal goed.
Maar je hebt altijd een keuze hier in NL en er is genoeg hulp. Als je er om vraagt. Je kunt namelijk niet zomaar hulp ergens in gaan zetten als er niet over gesproken is en als iemand dit niet heeft aangegeven dit te willen.

Helaas heb ik echt andere ervaringen in Nederland.... bemoeizorg die ingeschakeld is waar de wijkagent niets van weet.... en die dan rustig 5 weken nadat ik volgens mij alle zorg die ik kan verzinnen (huisarts, maatschappelijk werk en bemoeizorg) na een volgende incident mij belt om te zeggen dat hij bemoeizorg gaat inzetten...
Evv’ers en huisartsen die riagg inschakelen om overplaatsing naar zwaardere afdeling te regelen en dit niet rond krijgen....
2 jaar later opnieuw riagg inschakelen en het nog niet rond krijgen...

Ik heb genoeg om hulp gevraagd, op de voor mij logische plaatsen, evv, huisarts van pa, maatschappelijk werk etc en er veranderde niets want a) meneer is te goed B) er is geen plek C) de plek waar hij 3 jaar geleden heen had gekund is wegbezuinigt.....

**Geplaatst**: 29-03-18 17:34

Geplaatst: 29-03-18 17:34

Hoe lastig ik de situatie ook vind voor TS, ik heb nog nooit in haar schoenen gestaan dus ik haal het niet in mijn hoofd om over haar keuzes te oordelen.
Natuurlijk denk ik bij sommige berichten ook 'kom op, jij doet er ook toe en je moet ook aan je eigen leven denken, geef die man een schop onder zijn ***'. Maar wat weet ik daar nou van?

**Geplaatst**: 29-03-18 17:39

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 29-03-18 17:39

Ik kan er als buitenstaander inderdaad ook niet over oordelen, maar waar het mij om gaat is dat ik het TS zo vreselijk gun om zelf ook weer te leven!

**Geplaatst**: 29-03-18 17:46

Geplaatst: 29-03-18 17:46

Goof schreef:
Ik kan er als buitenstaander inderdaad ook niet over oordelen, maar waar het mij om gaat is dat ik het TS zo vreselijk gun om zelf ook weer te leven!

Oh, dat kan ik ook alleen maar heel erg met je eens zijn.

**Geplaatst**: 29-03-18 22:47

Geplaatst: 29-03-18 22:47

Ik kan ts best goed begrijpen, de situatie is hier dan wel wat anders.
Zelf zie ik een vrouw, die haar heel hard wegcijfert, om voor haar vriend te zorgen.
En ook al is het allemaal heel rot voor je vriend, maar jij bent ook maar een mens hè!
Ook jou overkomt Dit, en ook jij heb recht op een "waardig" leven.
Kom voor je zelf op meid, jou vriend mag heel blij zijn met een vrouw zoals jou.
En als hij jou die waardering niet geeft, is de enige die dat wel kan doen, jijzelf.

Ga naar je huisarts, en ga op je strepen staan.
Je vriend kan hoog en laag springen, maar wat heeft hij er aan als jij hier onderdoor gaat? Dan heeft ie niks meer.

Ik voelde me echt verschrikkelijk schuldig als vriendlief thuis ziek lag, en ik "even wat leuks ging doem" dat was een bakkie koffie doen met een vriendin een uurtje.
Maar ik had het wel nodig, juist om hier het hele huishouden draaiende te houden.
Mijn vriend was echt geen lieverdje toen hij de volledige zorg nodig had, ik werd ook aan alle kanten afgekaffert, en hoezeer ik hem ook begreep.
Ik heb dit toch echt niet gepikt, hoef heus niet voor alles dankje wel te horen, en ik vind het de normaalste zaak van de wereld dat je dit voor je geliefde doet.
Maar je mag wel gewaardeerd worden vind Ik!

**Geplaatst**: 22-05-18 15:23

Geplaatst: 22-05-18 15:23

We zijn weer even verder, hoe is het met jou ts?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-05-18 15:32

Geplaatst door de TopicStarter : 22-05-18 15:32

Goof schreef:
We zijn weer even verder, hoe is het met jou ts?

Gesprekken komen steeds weer op de zorgboerderij terug. Hij staat daar nu ook op de wachtlijst. Als er een plekje vrij komt kan hij erheen.

Ik heb mailcontact met de ggzarts gehad waarin ik mijn struikelpunten heb aangegeven. En hij gaf aan ook wat meer druk te gaan zetten bij vriend. Kan dan 2 kanten op. Of vriend accepteert dat of hij keert zich van de ggz arts af en dat laatste moet niet gebeuren.

Familie of kennissen kunnen of willen nog steeds niets betekenen.

Zo in 1 keer de stekker eruit rukken en hem laten barsten zit ook niet in mijn aard. Alhoewel die gedachte heus wel eens voorbij komt.

Het is niet dat ik niet wil dat er iets aan de situatie veranderd. Maar er is even geen andere mogelijkheid denk ik.

Ik durf haast in dit topic niet meer te posten omdat er nog weinig schot in de zaak zit.

**Geplaatst**: 22-05-18 19:40

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 22-05-18 19:40

Je bent ook zo vreselijk afhankelijk van de trage molen waarin je nu zit omdat hij nog als wilsbekwaam wordt gezien. Hij zou beter een eind heem kunnen zijn wat dat betreft, zodat je wél snel hulp krijgt. Of inderdaad de stekker eruit trekken en m in zijn sop gaar laten koken tot de instanties zien hoe jij alle ballen hoog hebt gehouden.
Maar ja, je hebt heel veel van die man gehouden, doet dat nog, dus is laten vallen geen optie

**Geplaatst**: 22-05-18 20:43

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 22-05-18 20:43

De situatie waarin jullie zitten, is in jaren gegroeid. Dat laat je niet zomaar kunt loslaten is wel te begrijpen. Van buitenaf is het gemakkelijk roepen om uit de situatie te stappen.
Ik hoop wel dat jij wel wat ruimte voor jezelf hebt.
Heb jij iemand waar jij je verhaal kwijt kunt? Met wie je af en toe even een wandeling kunt maken of een kop koffie drinken.
Sterkte!

**Geplaatst**: 22-05-18 21:43

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 22-05-18 21:43

Beste ts. Gewoon hier posten hoor. Je moet wel ergens je hart kunnen luchten.

Ik snap de reacties wel. Ze leven met je mee en zien je aftakelen en denken 'toe nou'. Misschien heb jij wel even een zetje nodig.

Maar soms lukt dat niet. En nu de stekker er uit trekken is ook niet te doen. Je moet doen wat goed voelt. Zodat je later geen spijt hebt.

Sterkte

**Geplaatst**: 22-05-18 22:24

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 22-05-18 22:24

Wat anderen (oa ik) ook zeggen, gewoon lekker blijven posten hoor!
Als ik vanuit mezelf spreek en ik lees jou situatie , zou ik je het liefst eruit slepen, maar snap (ondanks dat ik zo hard roep) ook wel dat dit niet zomaar even kan. Maar heb gewoon met je te doen.... sterkte ts

**Geplaatst**: 05-06-18 22:01

Geplaatst: 05-06-18 22:01

Ooh je zou die familie toch? Kan niet bestaat echt niet in deze. Ze willen gewoon niet! 1 dagje of zelfs een half dagje in de maand oppassen zou voor jou al zoveel schelen en kost hen bijna niks!
Ik snap jou volledig, ik zou hem ook niet zo a la minute aan zijn lot over kunnen laten, maar die familie... Grrr

Ik hoop voor je dat de instanties een beetje vaart erachter gaan zetten en jij je rust gaat krijgen.
Je zou hem bijna in een auto hijsen en bij zijn familie op de stoep dumpen met de mededeling dat hij die dag voor hen is. Maar daar zal hij zelf ook niet echt aan meewerken

**Geplaatst**: 06-06-18 12:03

Re: palliatieve fase ziekte vriend en wat dan.

Geplaatst: 06-06-18 12:03

Heb je enig inzicht hoe lang de wachtlijst is voor de zorgboerderij?

Vind een aantal reacties wel hard hier, maar vermoed dat mensen vooral hopen dat je voor jezelf kiest en meer voor jezelf op komt.
Je bent in zo'n situatie gegroeid, dat is erg moeilijk om te buigen. En als hij dan ook zo dwars en moeilijk doet, dan is het bijna onmogelijk.

Maar ik snap heel goed, dat je niet zo ff de stekker er uit trekt en hem laat stikken.

Hopelijk komt er goede zorg en hulp en krijg je meer lucht als de zorgboerderij door gaat!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-18 14:52

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-18 14:52

Nou een kleine update van deze kant.

Er is een plek op de zorgboerderij. Het gaat om de donderdagen.
Wij erheen voor een kennismakingsgesprek met degene die zijn persoonlijk begeleider zal worden.
Regiotaxi rit heen was drama want chauffeur kon ons huis niet vinden en dat betekende half uur extra wachttijd en ik moest de zorgboerderij bellen dat wij een half uurtje later kwamen.
Eenmaal daar aangekomen heeft vriend geen enkele poging gedaan info tot zich te nemen en was net een dwars kind.

Eenmaal thuis aangekomen nog een gesprek gehad en hij vertelde dat hij dan wel heen ging maar niet aan activiteiten zou deelnemen.

Er is naast het nodige papierwerk ook een indicatie van de WMO nodig dus die ook aangevraagd. Maar ze zijn druk en is vakantie periode.
Ik heb dit 2 weken geleden gelijk nadat duidelijk werd dat er plek vrij was aangevraagd en erbij gezegd dat het spoed heeft.
Anders kan hij niet heen of ik moet 70 euro per dag dat hij erheen gaat zelf betalen en dat gaat hier niet lukken. Vandaag nog eens gebeld naar hoe en wat bij de WMO maar ze konden nog geen datum indicatie gesprek geven. Dus moet dat maar warm houden met regelmatig bellen.

Samen met de ggz arts ook nog over de zorgboerderij gesproken samen met oeds en ook nog de dingen die achteruit gaan bij vriend benadrukt omdat hij dat zelf uiteraard niet doet.

Qua geheugen tsja hij kan me 3 keer achter elkaar vragen wat hij ook al weer te eten krijgt. En ik geef hem 3 keer antwoord want hij weet en het antwoord en het feit dat hij de vraag al gesteld heeft niet meer. Vooral ook omdat hij anders flink boos kan worden wanneer ik vertel dat hij dat al gevraagd heeft om vervolgens antwoord te geven.

En de rest wordt ook steeds minder.