Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-06-13 16:24

Geplaatst: 05-06-13 16:24

Ik voel hem aankomen: dan moet je er een gezamelijke activiteit van maken, bijv dat moment uitkiezen om te gaan dweilen, of je kind een andere activiteit aanbieden.
Overigens denk ik dat zoiets op dat moment ook daadwerkelijk het beste werkt bij die kleintjes. Het gaat hier immers opnieuw niet om opzet, in de zin dat het kind het niet doet om stout te zijn, maar om iets leuks te doen en hij de consequenties nog niet volledig overziet.

Ik vind dat nog het moeilijkste: het opzet-aspect. Misschien ben ik het al weer vergeten (gaat ook zo snel hier) maar ik snap nog niet helemaal hoe je daar mee om gaat. Behalve dan dat er gezegd is dat kinderen vanwege hun intrinsieke motivatie die opzet niet meer hebben, maar dat vraag ik me dus af.

Chubby: hoe uit jij je boosheid op zo'n moment dan? Want ik denk dat straf vaak een uiting van die boosheid is.

**Geplaatst**: 05-06-13 16:28

Geplaatst: 05-06-13 16:28

Sofy schreef:
Chubby: hoe uit jij je boosheid op zo'n moment dan? Want ik denk dat straf vaak een uiting van die boosheid is.

Ehm. Ik mopper. Verhef mijn stem. Ik zeg dat ik boos ben. Ik stamp op de vloer

Hoe laat je weten dat je boos bent aan mensen? Je straft je vriend of moeder of collega ook niet als je boos bent toch, terwijl je je onvrede wel met hen kan delen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 16:30

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 16:30

sallandval schreef:
anneliesdj schreef:
Waarom ik dat zeg is omdat ik bij mijn eigen kinderen zie dat die karakters enorm verschillen.
Bij mijn oudste zou dit inderdaad werken op deze manier, die is meegaand en als ik zeg dat hij de hond pijn doet dan heeft ie meteen medelijden. Zoals ik al zei, dat kan bij mij ook zo gebeuren.
Maar de jongste is anders, die vind dat ook niet leuk als ze de hond pijn doet en is wel even sip maar daarna wint de nieuwsgierigheid het. Zij mag graag een beetje provoceren en als mama zegt dat je dat niet moet doen dan wil ze graag zien wat er gebeurd als ze dat toch doet.
Dus daarom zeg ik, dat is imo kindafhankelijk en heeft niets met de manier van opvoeden/aanpak te maken.

Alles heeft met elkaar te maken! Opvoeding, karakter, omgeving, geslacht, hoeveel oudere/jongere broertjes/zusjes... hebben allemaal invloed op gedachten, gedrag en overtuigingen van het kind.

Zo zie je vaak er in gezinnen waar frustraties afreageren op een ander wordt toegestaan, de oudere/sterkere kinderen dus afreageren op de jongere/zwakkere en daardoor het jongste kind het meest recalcitrant is en/of het meest de neiging heeft zich af te reageren op dieren. Dat is dan omdat er geen mens is waar de agressie naartoe kan worden geleid en er ook geen andere manieren aangeleerd zijn om met frustraties om te gaan dan afreageren.

Sorry hoor maar ik vind het niet netjes dat je zo zit te insinueren.

**Geplaatst**: 05-06-13 16:32

Geplaatst: 05-06-13 16:32

Floris is nu ook wel eens "een beetje boos" waarbij hij een fronsje trekt en zich omdraait

En hij zegt ook gerust als hij ligt te 'kwallen" in bed "mama beu he" dat ik het beu ben en wil dat hij gaat slapen. Of "papa boos" als mijn man eens moppert. Geweldig toch, om je kind emoties te leren onder woorden te brengen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 16:34

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 16:34

Shadow0 schreef:
En jawel, het is zeker wel een keuze. Er zijn weinig situaties waarin jonge kinderen onvermijdelijk en gedwongen met een erfstuk in een ruimte moeten zijn. Het omgaan met de wereld kun je prima leren zonder dat dat meteen leidt tot confrontaties.

Maar dat zijn dus keuzes. Als jij vindt dat het kind zich zo snel mogelijk moet aanpassen aan de omgeving omdat jij geen concessies wilt doen, dan is die vaas een probleem waar je niet anders mee om kunt gaan dan streng optreden.

Maar andere mensen kunnen andere keuzes maken, en blijken best veel mogelijkheden te hebben om hun omgeving zo in te richten dat die ongeveer past bij wat het kind aan kan. Denk aan het kiezen van een school die aansluit bij je eigen opvattingen... Dat kind leert ook dan prima met de wereld omgaan, maar via een andere route.

Ik bedoel dat natuurlijk wel iets breder, dat erfstuk is maar een voorbeeld.
Natuurlijk zet ik dat wel weg, maar ik kom ook weleens met de kids bij anderen, of in de super, of in een kledingwinkel, of in een eetgelegenheid. Of je gaat gewoon met ze over straat, stoeprand, sloot, stoplicht enz.
Ze zullen toch echt moeten leren dat er in sommige situatie's regels zijn die gewoon niet overtreden mogen worden, ook niet om een keer te proberen.
Terwijl het op andere momenten wellicht niet zo'n probleem is dat ze er zelf achter komen wat de gevolgen zijn.

**Geplaatst**: 05-06-13 16:39

Geplaatst: 05-06-13 16:39

Chubby schreef:
Floris is nu ook wel eens "een beetje boos" waarbij hij een fronsje trekt en zich omdraait En hij zegt ook gerust als hij ligt te 'kwallen" in bed "mama beu he" dat ik het beu ben en wil dat hij gaat slapen. Of "papa boos" als mijn man eens moppert. Geweldig toch, om je kind emoties te leren onder woorden te brengen!

En is hij daar dan van onder de indruk? Soms vind je kind wat hij aan het doen is toch belangrijker dan dat hij jou daar boos mee maakt? Zoals als hij weet dat je het beu bent en dat je wilt dat hij wil gaan slapen. Dan doet hij dat alleen omdat hij merkt dat jij het beu bent?
Hoewel, met die kleintjes gebeurt dat idd nog niet zo heel vaak denk ik.

**Geplaatst**: 05-06-13 16:40

Geplaatst: 05-06-13 16:40

anneliesdj schreef:
Ze zullen toch echt moeten leren dat er in sommige situatie's regels zijn die gewoon niet overtreden mogen worden, ook niet om een keer te proberen.
Terwijl het op andere momenten wellicht niet zo'n probleem is dat ze er zelf achter komen wat de gevolgen zijn.

Maar daar hoef je toch geen straf voor te gebruiken? In zulke situaties geef je júist uitleg. Ik zie niet in wat de meerwaarde van straf is, als ik omwille van de veiligheid grenzen stel. Ik heb liever dat mijn kind echt begrijpt waaróm die grens er is, al moet ik het bij wijze van spreken 100x uitleggen, dat dat ik hem straf geef omdat hij niet is overreden maar die kans er wel was.

Alles op niveau van het kind. Zolang een kind niet begrijpt dat oversteken zonder kijken gevaarlijk is, laat ik hem niet zonder begeleiding naar buiten gaan.

**Geplaatst**: 05-06-13 16:42

Geplaatst: 05-06-13 16:42

Sofy schreef:
Chubby schreef:
Floris is nu ook wel eens "een beetje boos" waarbij hij een fronsje trekt en zich omdraait En hij zegt ook gerust als hij ligt te 'kwallen" in bed "mama beu he" dat ik het beu ben en wil dat hij gaat slapen. Of "papa boos" als mijn man eens moppert. Geweldig toch, om je kind emoties te leren onder woorden te brengen!

En is hij daar dan van onder de indruk? Soms vind je kind wat hij aan het doen is toch belangrijker dan dat hij jou daar boos mee maakt? Zoals als hij weet dat je het beu bent en dat je wilt dat hij wil gaan slapen. Dan doet hij dat alleen omdat hij merkt dat jij het beu bent?
Hoewel, met die kleintjes gebeurt dat idd nog niet zo heel vaak denk ik.

Hij hoeft ook niet onder de indruk te zijn en hij hoeft zijn gedrag niet te stoppen. Als hij moe is, gaat hij slapen. Als hij de slaap niet kan vatten, is dat niet om mij te pesten. Maar ik kan wél mijn irritatie onder woorden brengen en hem daar deelgenoot van maken, ook al heeft het in principe weinig nut voor dát moment.

Het nut daarvan is overigens dat ík het even kwijt ben. Ik ben ook maar mens. Met emoties en frustraties. Het lucht soms op om dat gewoon te uiten

**Geplaatst**: 05-06-13 16:45

Geplaatst: 05-06-13 16:45

anneliesdj schreef:
Ik bedoel dat natuurlijk wel iets breder, dat erfstuk is maar een voorbeeld.

Breder geldt het ook. Het is in heel veel gevallen een keuze waar je je kinderen brengt en hoe je dat doet. Wat voor jou onvermijdelijk en noodzakelijk lijkt kan door andere mensen toch creatief anders opgelost worden waardoor ze veel vaker hun kind brengen in situaties die passen bij de ontwikkeling van het kind, en veel minder vaak de confrontatie aan hoeven te gaan in situaties waar de gevolgen te ernstig zijn.

**Geplaatst**: 05-06-13 16:47

Geplaatst: 05-06-13 16:47

Bij het slapen idd niet nee, maar ik meende dat je in andere gevallen wel wilde dat hij zou stoppen omdat hij ziet dat jij boos wordt en hij dat erg vindt.

Emoties uiten kan idd erg opluchten

. Hoe je dat doet blijft wel een punt van aandacht, ik heb vrienden die nu nog (in de twintig ondertussen) keihard op de muur meppen of spullen op de grond gooien als ze boos zijn, ik kan daar persoonlijk slecht tegen.

**Geplaatst**: 05-06-13 16:55

Geplaatst: 05-06-13 16:55

Sofy schreef:
Bij het slapen idd niet nee, maar ik meende dat je in andere gevallen wel wilde dat hij zou stoppen omdat hij ziet dat jij boos wordt en hij dat erg vindt.

Boos, verdrietig, etc. Ja, een kind is een sociaal dier en houdt van nature graag rekening met de gevoelens van anderen. Juist als ze jong zijn, is het belangrijk dat je duidelijk toont wat voor emotie (oprechte!) gedrag oproept. Kinderen kunnen nog niet tussen de regels door lezen. Veel ouderen ook niet natuurlijk.

Hoe je omgaat met je emotie is júist ook belangrijk om te leren. Je kunt dat leren door goed voorbeeld te krijgen van de rolmodellen in je omgeving en door zelf te mogen experimenteren ermee. Dat is een van de redenen waarom een time out m.i. geen goed idee is. je haalt een kind uit een situatie terwijl het juist van die situatie zou moeten kunnen leren.

Natuurlijk is het voor een ouder soms wel nodig om even afstand te nemen van elkaar. Ik zou er dan eerder voor kiezen om mezelf uit een situatie te verwijderen. Bijv. om overlopen van frustratie of overmand worden door mijn emoties met gevolgen die ik liever niet zie gebeuren te voorkomen. Van een escalerende situatie leert niemand iets.

**Geplaatst**: 05-06-13 17:02

Re: Hoe straffen jullie je kind(eren)?

Geplaatst: 05-06-13 17:02

Maar kan een time-out niet ook een vorm van leren omgaan met je frustratie zijn? Namelijk dat het werkt om even iets anders te gaan doen/jezelf even uit die situatie te halen? Je zegt het zelf al, je legt jezelf ook soms een time-out op

**Geplaatst**: 05-06-13 17:05

Geplaatst: 05-06-13 17:05

Niet als de time out van hogerhand wordt opgelegd. Over het algemeen vindt een kind dat op dat moment alleen maar oneerlijk en wordt het er bozer van. Uiteraard kun je altijd suggereren dat je je even terugtrekt, dat dat wellicht helpt om wat af te koelen.

**Geplaatst**: 05-06-13 17:11

Geplaatst: 05-06-13 17:11

Daar heb je wel een punt. Hoewel een kind het wellicht een keer eerst ervaren moet hebben voordat ze weten dat een time-out werkt, wat lastig kan zijn omdat ze zichzelf geen time-out zullen opleggen als ze nog niet weten dat het werkt

. Maar wie weet dat dan inderdaad geldt dat goed voorbeeld doet volgen.
Overigens heb ik het weglopen van mijn broertje in een ruzie altijd als een vorm van mij straffen ervaren, waar ik zelf altijd alleen maar bozer van werd. Dus dan escaleert de boel alsnog. Lastig.

Ik moet overigens even de discussie gaan verlaten, niet uit frustratie

, maar omdat ik ga paardrijden. Lees morgen graag weer verder!

**Geplaatst**: 05-06-13 17:24

Re: Hoe straffen jullie je kind(eren)?

Geplaatst: 05-06-13 17:24

Ik ben echt benieuwd hoe de niet-straffers het met mij hadden gesteld, zowel als peuter en als puber.
Ik heb mijn zus vroeger (peuter) meerdere malen geslagen en geschopt en ik denk niet dat mijn ouders veel indruk op mij hadden gemaakt als ze me uit hadden gelegd waarom dat niet mocht..

**Geplaatst**: 05-06-13 17:46

Geplaatst: 05-06-13 17:46

Chubby schreef:
Sofy schreef:
Chubby: hoe uit jij je boosheid op zo'n moment dan? Want ik denk dat straf vaak een uiting van die boosheid is.

Ehm. Ik mopper. Verhef mijn stem. Ik zeg dat ik boos ben. Ik stamp op de vloer

Hoe laat je weten dat je boos bent aan mensen? Je straft je vriend of moeder of collega ook niet als je boos bent toch, terwijl je je onvrede wel met hen kan delen.

Volwassenen kun je makkelijker ermee praten omdat ze meer gevoelens hebben dan een kind, een kind realiseerd de andere kant van het blad niet en volwassenen kunnen dat wel. Een kind krijg je pas aan denken als ze op strafstoeltje zit, op het stoel realiseren ze pas wat fout is en dan hebben ze spijt van.

Als mijn ouders mij gaat schreeuwen dan zet ik de gehoorapparaten uit, omdat ik er bang van wordt en dat doen ze bij mij niet meer. Dus schreeuwen is gewoon kinderachtig en slecht

**Geplaatst**: 05-06-13 18:00

Re: Hoe straffen jullie je kind(eren)?

Geplaatst: 05-06-13 18:00

Het klinkt wel mooi, er een gezamelijke activiteit van maken. Maar in de praktijk werkt het helaas niet altijd zo. De dingen gebeuren vaak als je net weg moet of iets dergelijks.
Ook heb je kids die heel erg jouw grenzen op gaan zoeken. Die er helemaal niets om geven om zo'n strafstoeltje.

**Geplaatst**: 05-06-13 18:17

Geplaatst: 05-06-13 18:17

Chubby schreef:
Niet als de time out van hogerhand wordt opgelegd. Over het algemeen vindt een kind dat op dat moment alleen maar oneerlijk en wordt het er bozer van. Uiteraard kun je altijd suggereren dat je je even terugtrekt, dat dat wellicht helpt om wat af te koelen.

Mag ik hier, als moeder van 3 oudere (lees dertigers) kinderen wat over vragen? Want ik heb de periode meegemaakt dat je dus alles met je kind moest bespreken en uitleggen en niet straffen en noem maar op, daarna de periode dat werd aangeraden dat je juist je grenzen moest stellen en gingen ze daarover heen je resoluut moest ingrijpen, daarna weer de fase van 'ze zijn nog zo klein', dus eigenlijk heb ik alles wat hier geschreven wordt al zo'n beetje meegemaakt. Maar ik lees alles met veel belangstelling, zeker omdat ik oppas op 2 kleinkinderen.

Maar goed, mijn vraag is: jij vind een time-out voor een kind een oneerlijke zaak waarvan het alleen maar bozer zou worden. En dat je dus beter kan suggeren (tegen het kind zeggen?) dat je je even terugtrekt om het wat te laten af koelen.
Lees ik nu goed dat als jouw kind strontvervelend is en al 3 waarschuwingen en dus uitleg over het hoe en waarom heeft gehad, dat je jezelf dan even terugtrekt? Zodat jouw kind dan alsnog z'n zin kan doordrijven of z'n gang kan gaan?
Misschien lees ik het wel verkeerd hoor.

En zal het ook allemaal wel niet goed gedaan hebben, maar bij ons was de middelste bij zeer veel tijd en wijle onuitstaanbaar.
En vanmiddag was ik in de supermarkt, afgematte moeder (zo zag ze eruit) met een werkelijk hysterisch krijsend kind in haar karretje, IK WIL DIEEEEEEEEEE! Nee nu niet, en weer uitleggen. En maar krijsen, en weer uitleggen.
Ik heb in het voorbijgaan dat kind een zeer boze blik gegeven, stil. Waarop die moeder zei, wil u aub met mij de winkel doorlopen.
Zal ik ook wel niet goed gedaan hebben, maar ik heb op dat moment echt zo gruwelijk de pest in door dat gekrijs, ik kan het niet helpen.

**Geplaatst**: 05-06-13 18:21

Geplaatst: 05-06-13 18:21

anneliesdj schreef:
Sorry hoor maar ik vind het niet netjes dat je zo zit te insinueren.

Ik insinueer niets, ik deel theorie. De meeste mensen die zelf straffen googlen immers meestal niet op termen als 'gevolgen straffen kind' of 'long term effects punishing child'. Ik denk namelijk oprecht dat niemand die zich wel eens behoorlijk ingelezen heeft in de materie bewust voor een dergelijke aanpak zou kiezen.

**Geplaatst**: 05-06-13 18:22

Geplaatst: 05-06-13 18:22

MargreetW: wat ik begreep (maar ik kan het ook fout hebben) is dat degenen die hier posten en ook deze aanpak gebruiken aan 1 keer zeggen voldoende hebben. Ik vind dat knap, mijn dochtertje heeft daar niet altijd genoeg aan en wil graag nog wel een keer extra uitproberen of het echtechtecht niet mag.

**Geplaatst**: 05-06-13 18:33

Geplaatst: 05-06-13 18:33

(een maar niet de enige) bron voor wat ik eerder zei:
http://www.angriesout.com/parents10.htm

**Geplaatst**: 05-06-13 18:41

Geplaatst: 05-06-13 18:41

sallandval schreef:
anneliesdj schreef:
Sorry hoor maar ik vind het niet netjes dat je zo zit te insinueren.

Ik insinueer niets, ik deel theorie. De meeste mensen die zelf straffen googlen immers meestal niet op termen als 'gevolgen straffen kind' of 'long term effects punishing child'. Ik denk namelijk oprecht dat niemand die zich wel eens behoorlijk ingelezen heeft in de materie bewust voor een dergelijke aanpak zou kiezen.

Mag ik jou vragen hoe oud jouw kinderen zijn?
Want sorry dat ik het zeg, ik moet vooral de laatste jaren heel hard lachen om al die onderzoeken zoals jij die beschrijft, omdat ik uit echte ervaring weet dat er over een paar jaar weer een ander onderzoek plaatsvindt die zegt dat het niet zo is.
En wat jij beschrijft zal misschien wel zo voorkomen, maar misschien vaker niet.
En de afreageren op dieren, dan had je dus als ouder veel eerder moeten ingrijpen.

Mijn ervaring is juist heel anders, en mijn kinderen zijn allemaal zeer volwassen mensen geworden met zeer goede opleidingen en met uitstekende banen. En ik waarschuwde 2x waarbij ik de 2x keer zei dat het niet nog een keer moest gebeuren, zowel (hing natuurlijk wel een beetje af van wat ze deden) dan was deze moeder niet mals.

Edit: ik zie nu je een bron hebt gegeven. Ik kan je nog wel 3 bronnen geven, maar dat zijn merendeel onderzoeken gebaseerd op opvoedkundige methodes waarin wordt geslagen etc. Hier worden de woorden punishment en spanking frequently gebruikt. En dat vind ik heel wat anders dan je kind een paar minuten in de gang of bv. op een stoeltje zetten om er maar eens even over na te denken.
En weet je wel dat dit soort onderzoeken, misschien niet specifiek deze hoor, maar het merendeel dat dit soort onderzoeken gedaan worden meest vrouwen die GEEN kinderen hebben?

**Geplaatst**: 05-06-13 18:44

Geplaatst: 05-06-13 18:44

Even tussendoor: als je kijkt naar bijvoorbeeld Supernanny en dat soort programma dan worden de twee kampen hier toch juist gecombineerd? Die kinderen gaan dan op het strafstoeltje, koelen daar een paar minuten af, dan komt mevrouw Supernanny vragen waarom ze op het stoeltje zitten en dan bespreken ze het dus ook, en ze mogen er pas af als ze netjes hun minuten uit hebben gezeten, begrip tonen en hun excuses hebben aangeboden.

Ik weet niks van kinderen verder hoor maar ik vind dit onderwerp wel interessant

**Geplaatst**: 05-06-13 18:45

Geplaatst: 05-06-13 18:45

Dat laatste is overigens juist een goed punt Margreet, dat maakt een onderzoeker onafhankelijk. Als de onderzoeker zelf ook kinderen heeft, moet die vrij goed zijn/haar best doen om geen 'gekleurd' onderzoek neer te zetten waarbij de eigen mening en ervaringen een rol spelen.

**Geplaatst**: 05-06-13 18:49

Geplaatst: 05-06-13 18:49

SusanH schreef:
MargreetW: wat ik begreep (maar ik kan het ook fout hebben) is dat degenen die hier posten en ook deze aanpak gebruiken aan 1 keer zeggen voldoende hebben. Ik vind dat knap, mijn dochtertje heeft daar niet altijd genoeg aan en wil graag nog wel een keer extra uitproberen of het echtechtecht niet mag.

Volgens mij is er helemaal niet gezegd dat het met 1 keer zeggen over is. In tegendeel zelfs. Er is door Chubby uitgelegd dat je dingen soms regelmatig moet herhalen.

Maar de hele basis is anders, en ik heb de indruk dat mensen dat lastig vinden om te erkennen. Geen grenzen aangeven maar wel verwachten dat kinderen meteen luisteren, en in allerlei omgevingen kunnen komen op jouw voorwaarden is inderdaad niet mogelijk. Je moet niet alleen je omgang met het stellen van grenzen veranderen, maar ook je verwachtingen en je indeling van tijd en omgeving.

Het ene doen zonder het andere lijkt me gedoemd te mislukken, net zo mislukt als de docenten die de studiehuismethode onvolledig doorvoerden. En niet elke ouder die niet straft is ook bewust aan het niet-straffen. Veel ouders die niet ingrijpen doen dat omdat ze niet weten hoe, niet altijd het inzicht hebben wanneer wel en niet, omdat ze moe zijn, zich schamen en nog tal van andere redenen. Die vormen van niet-ingrijpen zijn niet automatisch hetzelfde als het bewust kiezen voor een aanpak zoals Chubby doet.

Als je basis anders is verwacht je niet dat het kind met 1 keer zeggen luistert, maar neem je de tijd om een andere route te bewandelen, en zorg je dat je tot die tijd geen situaties opzoekt waarin confrontatie onvermijdelijk is omdat het kind nog niet uit zichzelf de grenzen kan bepalen. Je laat het dus niet langs de weg voor het zelf het verkeer in kan schatten. Je laat ze niet in een ruimte met dure erfstukken voordat ze ervaringen hebben opgedaan met 'voorzichtig zijn' in de buurt van goedkope Xenosvazen. En dan vang je ook de supermarktsituatie anders op, namelijk doordat het kind al veel eerder te leren dat 'wil ik hebben' niet automatisch betekent dat je het ook moet krijgen. Je kunt iets wensen zonder dat dat tot drama leidt. En dat het kind ook heeft geleerd dat je met krijsen niets bereikt. Als je kind krijsend in een karretje belandt heb je vermoedelijk een aantal kansen gemist om het in een eerder stadium bij te sturen.

Maar ik heb de indruk dat er in dit topic vooral gezocht wordt om te bewijzen dat deze aanpak hoe dan ook fout is, ipv te proberen in te voelen hoe het mogelijk ook zou kunnen. Veel vragen lijken dan ook niet echt oprecht om informatie te gaan, maar meer om gevolgd te worden door een 'ziejewel'. Dat vind ik jammer.