Leuk topic dit! Recent had ik een gesprek met mijn stagiaire. Zij wil jong moeder worden en ik vroeg haar waarom. Ik vind namelijk dat veel teveel mensen niet diep genoeg na hebben gedacht over hun kinderwens en hun toekomst en alle gevolgen. Ze gaf als 'reden' dat ze zichzelf niet zonder kinderen zag. Echte redenatie zat er niet achter. Ze wilde dat gewoon. Grappig is dat we er nu achter zijn dat ze als persoon helemaal niet alleen kan/wil zijn en geen keuzes kan maken of voor zichzelf kan opkomen. Daar werken we met z'n allen natuurlijk aan en ze is echt hartstikke lief (te lief voor deze wereld). Maar ik vond de reden zo apart. Ben benieuwd naar haar toekomst.
Ik heb best veel ouders tussen mijn vrienden met drie kinderen maar die pakken allemaal van die vochtige doekjes om het schoon te maken. Voordat je hele huis onder de vingerafdrukken zit van de chocolade. Kom er altijd wel wat tegen.
Trouwens, voor de mensen met Spotify en/of een Correspondent abonnement, er staan een aantal podcasts online over kindvrij zijn Ik heb ze nog niet geluisterd maar wellicht is het leuk voor iemand hier
Kesje
Berichten: 659
Geregistreerd: 02-01-14
Woonplaats: Veenendaal
Geplaatst: 16-03-19 20:03
Ik ben ook bevriend met iemand die eigenlijk jong vader wilde worden. Is nu bijna 30, geen vaste relatie en geen kinderen. Hij heeft intussen wel een wereldreis gemaakt, heeft een aantal maanden in China gewerkt en gaat 3x per jaar op vakantie en tussendoor nog af en toe een weekendje weg, dit alles met verschillende vrienden, of alleen.
Ik vroeg hem laatst dus wat er met zijn kinderwens was gebeurd. Die is er nog, maar nu is hij blij dat hij eerst nog van zijn ongebonden vrijgezelle leven heeft kunnen genieten. Ik zei al: "I told you so" En natuurlijk nog jong zat voor een gezin. Genoeg vaders van 40+.
Op zich hè...ik ben niet vies van mijn eigen huisdieren, wel (soms) van die van andere mensen (kwijl, haren, wondjes). Met kinderen zal het net zo zijn. Maar toch vind ik het vies, je kind zo aflebberen. Pak gewoon een zakdoekje.
Anoniem
Geplaatst: 16-03-19 20:23
sanso schreef:
Zie je vaker, zovan; omdat het erbij hoort. Dat zinnetje wordt meestal in een mooie verpakking gestopt zonder enige diepgang.
Bij mijn vriend was het een ‘gevoel’
Kesje
Berichten: 659
Geregistreerd: 02-01-14
Woonplaats: Veenendaal
Geplaatst: 16-03-19 20:37
Mijn moeder tagged me net bij dit
Ze heeft het begrepen
sanso
Berichten: 5486
Geregistreerd: 20-12-10
Woonplaats: Brabant
Geplaatst: 16-03-19 20:48
DeMolenhoek schreef:
sanso schreef:
Zie je vaker, zovan; omdat het erbij hoort. Dat zinnetje wordt meestal in een mooie verpakking gestopt zonder enige diepgang.
Het is ook een domme vraag als ik eerlijk ben. Ik zou ook echt niet weten wat mijn biggest achievement is
Ibbel
Berichten: 51310
Geregistreerd: 01-09-04
Woonplaats: West-Veluwe
Geplaatst: 16-03-19 21:01
Sportief zou ik zeggen: die endurancerit van 101 km bij 35 graden - en dan ook nog grotendeels over de hei, dus zonder schaduw. En muzikaal zou ik zeggen: de etudes van Chopin. Weliswaar imperfect en ook niet allemaal, maar er waren er bij die ik redelijk kon spelen. Constructief: het ontwerpen van het huis waar we nu in wonen. Ook best aardig gelukt. En qua carriere mijn baan van de afgelopen 18 jaar. Heb ik best aardig gedaan, als ik half reumaonderzoekend NL mag geloven. Dus ja, ik heb wel wat achievements waar ik best met een goed gevoel op terugkijk en trots op ben.
Maar ik denk eigenlijk dat mijn grootste achievement was om op mijn 28ste te besluiten dat ik mezelf ben. En dat wie daar een probleem mee heeft, zichzelf ermee heeft, en niet mij. Dát is echt het beste was ik ooit gedaan heb. En daar hoort dus ook bij dat je weet wat je waard bent, en dus ook trots mag zijn van jezelf op wat je bereikt hebt
Mungbean
Berichten: 36370
Geregistreerd: 21-04-06
Geplaatst: 16-03-19 21:07
Ik ben ook heel tevreden met mijn leven, maar ik heb gewoon niet echt specifieke kernpunten. Alles wat ik behaald heb is uiteindelijk deel van een groter plaatje waarin de omstandigheden er naar waren en omdat gewoon hopeloos eigenwijs en koppig ben. Maar niet iemand die de geschiedenisboeken haalt zullen we maar zeggen
Hilli
Berichten: 23036
Geregistreerd: 28-07-04
Woonplaats: My home is where my horse is...
Geplaatst: 16-03-19 21:13
Sizzle schreef:
Het is ook een domme vraag als ik eerlijk ben. Ik zou ook echt niet weten wat mijn biggest achievement is
Hilli: jij bent wel een beetje meer dan een 7 als het op data-analyse aan komt hoor Daar ben je gewoon goed in en mag je best trots op zijn.
Mungbean
Berichten: 36370
Geregistreerd: 21-04-06
Geplaatst: 16-03-19 21:38
Trots zijn op iets, is toch niet hetzelfde als biggest achievement? Toen ik jong was, was ik kei trots dat ik clubkampioen was op een pony die bekend stond als lui. Daarna kei trots dat regio kampioen in de B paarden was. Nu is dat inmiddels gewoon zo‘n dingetje wat je ooit gedaan hebt. Idem met promotie, gepubliceerdd papers. Allemaal van die zaken waar je op dat moment heel trots op bent maar dan onderdeel worden van het geheel. Toen ik op de basisschool zat was ik vast ook vreselijk trots dat ik veters kon strikken.
Als biggest achievent denk ik meer aan iets als naar de olympische spelen mogen of zo. Een van de betere ruiters in NL schreef ooit in mijn vriendenalbum wat ik mee had op ponykamp dat ze later naar de OS wilde. Zij is daadwerkelijk als reserve meegeweest als volwassene. Zulke coole verhalen heb ik niet geloof ik
Mwoah, ligt wat mij betreft wel in elkaars verlengde. An achievement is wel iets min of meer tastbaars, dat wel. Dus je kunt trots zijn op dat je je mond open trekt als je iets ziet gebeuren, en het is een achievement als je, door je mond open te trekken, voorkomt dat iemand aangevallen wordt, ik noem maar iets.
Op zich wel, maar het ontzettend tijd afhankelijk. Iets wat je op je 15e echt ontzettend knap vond van jezelf vind je 10 jaar later bij wijze van spreken iets wat ‚schattig“ was. Dan denk je vervolgens op je 30e dat nu echts knaps gedaan hebt maar als je 80 bent denk je daar misschien weemoedig aan terug als die spatjes uit je jeugd.