En natuurlijk kan je in een relatie uit elkaar groeien, bij nader inzien pasten we ook minder goed bij elkaar. Maar hij heeft al die tijd de schuld bij mijn depressie gelegd en zijn eigen woorden waren dan ook: "Ik kan niet langer tegen mijn natuur in positief voor je zijn".
En ik snap wel dat hij mij door die depressie minder leuk vond maar dat geeft hem nog niet het recht om zijn pleziertjes ergens anders te halen, dat vind ik een stap te ver.
Tijdens mijn slechtste periode was ik ook niet leuk in de slaapkamer.


Maar een 'sorry' kon er niet vanaf.
En ook in een gezonde relatie kan het gebeuren dat het gras aan de overkant groener is, maar dan blijft het bij kijken en niet aankomen. Een beetje flirten kan zelfs de spanning in je relatie verhogen maar wees daar dan wel eerlijk over.
En nu we uit elkaar zijn heb ik er niks meer van te vinden wat hij allemaal met wie uitspookt, al doet hij het met 10 anderen. Ik heb ook zo'n mijn eigen rebound. Maar als ik de tijdlijn zo bekijk dan kan ik met zekerheid zeggen dat hij ook al aan het "shoppen" was tijdens onze relatie.
Op momenten dat ik ernaar vroeg, ook op een rustige manier erover willen praten, werd hij vreselijk boos en zei hij: "Het gaat je niks aan!" en heeft hij gedaan alsof ík de achterlijke was.
En ondertussen moet ik de situatie maar nemen zoals het is. Hij wil de deur niet uit, ik kán hem de deur niet uit schoppen want het is ook zijn huis dus het is zijn goed recht om hier te zitten.
Ik probeer ook om me er niet te druk om te maken en die energie in mezelf te steken maar ik wil ook niet ontkennen dat dit een vreselijk kl*terige situatie is waarin hij me flink in de maling heeft genomen.