HO eens eventjes...
Citaat:
Op Bokt valt dat me nu juist op dat er bokkers zijn die steeds zodra er zich een gelegenheid voordoet roepen dat ze iets niet kunnen.
Steeds weer hun ziekte erbij halen, steeds weer die aandacht vragen, steeds weer om medelijden vragen. Ik kan daar dus echt niet tegen.
Punt één voel ik me hier verder niet aangesproken, aangezien ik al talloze malen heb genoemd dat ik mijzelf niet zielig vind, en alleen in besloten kring echt over mijn problemen praat, maar toch vind ik dit wel een schofterige opmerking... Want JIJ begon dit topic, niet een chronisch ziek persoon...
Citaat:
Iedereen heeft zijn ding. Ook ik.
Ik ben gelukkig en tevreden met de dingen die ik heb.
Moi aussie, hardstikke mooi.
Citaat:
Er zijn altijd mensen die het veel beter hebben als ik. Maar ook mensen die het minder hebben als ik.
En omdat ik toevallig mijn paarden aan huis heb en part-time werk zou ik daarom niet beseffen hoe geluksvogel ik ben?
Dat is ook niet aan komen waaien hoor.
Ik ben ook maar een eenvoudige timmermansdochter en mijn vriend is vrachtwagenchauffeur, dus we hebben het ook niet kado gekregen.
Niemand krijgt het cadeau. Maar sommige mensen krijgen ook de mogelijkheid niet het te BEREIKEN....
Heb je daar wel eens aan gedacht?
Ik ga zo richting bed, dus ik ga mijn eigen verhaal niet uitgebreid meer neerzetten...
Maar hier even een kort stukje die je wel zal interesseren: ik ben niet vrijwillig met mijn studies gestopt, en ook niet met mijn baan. Dat werd voor mij beslist. Door mijn werkgever, en door mijn docenten. Dat laatste mag vreemd lijken, maar als ze het verdommen jou portfolio te tekenen, mag jij niet verder in je studie, punt. En dat ik zat punten had om door te mogen, werd niet gehonoreerd. Zij hadden een bepaald beeld van mij en mijn handicap, een handicap waarvan ze de NAAM niet eens konden uitspreken. Maar wat het vreemdste was... mijn handicap was vóór aanvang van de studie uitgebreid besproken, en er werd mij toen verzekerd dat dat in mijn studie geen probleem zou vormen en ik begeleiding zou krijgen. Die begeleiding HAD ik... maar toch werd mij toegang tot de volgende jaren geweigerd ondanks prima prestaties.
Leg jij het me uit??
Niemand kon het me uitleggen. Mijn begeleider was compleet stomverbaast en mijn stagebegeleider is nog voor me in de bres gesprongen, maar niks heeft gebaat.
De docenten beroepten zich op ''persoonlijke ervaringen'', whatever ze daarmee bedoelden. Kennelijk was het toegestaan, zelfs mijn begeleiders konden niets doen.
Twee jaar voor niets me kapot gewerkt... twee jaar keihard gewerkt, regelmatig weer ingestort, en waarvoor?? Niets dus.
Ja, een propedeusepapiertje HBO, dat wel, maar geen werkgever die daar een tweede keer naar kijkt.
Eerlijke kansen?
Ik heb ze nooit gemerkt.
En dat bedoel ik dus... oordeel niet voor je iemand kent.
Ik heb me kapotgewerkt voor een eerlijke kans. Ik kwam daar weg met een mensenhaat die niet te zuinig was.
Ben ik nu zielig? Nee, want waarschijnlijk is het beter zo; de kans dat ik de baan had volgehouden was klein geweest. Maar ik heb ook geen eerlijke kans gehad!
Laatst bijgewerkt door Nakisha op 10-10-07 22:20, in het totaal 1 keer bewerkt