Hier in huis zijn alle lichtfeesten de revue gepasseerd.
Ik vertelde van Channuka, en de jongste riep ogenblikkelijk 'Doe je best, God doet de rest.' Niets aan toe te voegen.
De twaalf heilige dagen van de antroposofen, en stille meditatie op het eigenlijke moment van zonnewende.
Plus iets over Father Christmas die vast anders heette op de Noordpool en met rendieren door de lucht vliegt. Net als Wodan met zijn Sleipnir op acht benen. De kerstboom komt ook uit die hoek.
En dat de oude Romeinen de verjaardag van keizer Augustus vierden als lichtjesfeest - "dus moest dat maar aan het christendom worden toegevoegd."
Verder is er nog

"Oh, Kerstnacht schoner dan de dagen,
hoe KAN Herodes het licht verdragen
dat in de duisternisse blinkt".
(Als Rotterdamse vind ik het toch mooi.)
Het kerstverhaal zelf vind ik weinig feestelijk, keizer Augustus die zijn bevolking beter wil kunnen beheersen, dus verplichte landverhuizing 'en er was geen plaats in de herberg voor een zwangere vrouw'. Gevolgd door de moordpartij van Herodes.
... al kan ik het wel lezen als 'een sprankje hoop in gitzwarte duisternis'.
De wijzen 'uit het Oosten' die niet in het klatergoud trappen, de engelen die het (uiteraard) weten, en de armsten van de armen (de herders die buiten op het veld op de schapen letten) die het te horen krijgen.
... en toen was er een dominee die de woorden sprak 'dat de toekomst begint in een voerbak' - sindsdien is het goed gebruik hier in huis om te stellen dat de dieren het ook weten.
(In mijn favoriete boek staat een opmerking dat men in Silezië gelooft dat dieren in de Kerstnacht kunnen praten.)
Hmmm- men lette dus op de wijzen, de engelen, de allerarmsten en de dieren. Mooi feest.
(En alle djinglebels mogen van mij afgeschaft. 'Vreten op aarde', desnoods - maar vegan en met de armsten aan tafel.)