Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-06-13 15:16

Geplaatst: 05-06-13 15:16

Sofy schreef:
Ik geloof dat ik nogal vooringenomen ben overgekomen, maar dat was m'n bedoeling absoluut niet. Ik wil het alleen begrijpen, ik krijg m'n hoofd nog niet helemaal om de praktische implementatie. Vooral omdat ik me niet kan voorstellen dat ik zo'n geduld en betrokkenheid zou kunnen opbrengen, en ik het dus ook moeilijk vind om te begrijpen dat iemand anders dat wel kan .

Intrinsieke motivatie is mooi, maar gaat er wel van uit dat je met uitleggen die intrinsieke motivatie kunt triggeren. Ik vraag me af of dat in de allerkleinsten kan. Oorzaak/gevolg is dan nog niet zo duidelijk, en het geheugen kort . Snappen ze dit allemaal vanaf het begin?

En heel fijn dat je kind zich zo goed gedraagt en geprezen wordt, maar ik blijf wel nieuwsgierig. Hoe gaan jullie kinderen om met mensen die zich niet aan jullie manier van opvoeden houden? Hoe reageren ze daar op? Dat ze braaf zijn geloof ik, maar wat doen ze als ze ergens op aan gesproken worden? Het zijn idd geen engeltjes dus ze zullen af en toe toch een correctie nodig hebben, is dat dan niet gek voor het kind?

Als mijn dochter ergens anders is, hoort ze best wel eens nee. Of oma pakt haar bij haar arm bij het oversteken. Dat accepteert ze. Zoveel mensen, zoveel regels.

**Geplaatst**: 05-06-13 15:30

Geplaatst: 05-06-13 15:30

Hebben jullie gisteren gekeken naar 'Van de straat'? (ned3)
Daar was heel duidelijk te zien wat 'te' in de opvoeding met kinderen doet.

Té liefdevol en alles toestaan en toedekken met de mantel der liefde: meisje kan niet met regels omgaan, luistert nergens naar en is wietverslaafd.
Té onpersoonlijk en niet liefdevol: jongen zit 24/7 op z'n kamer en is gameverslaafd omdat hij zich bij zijn familie niet gehoord voelt. Schreeuw om liefde.
Té gemakkelijk, nuchter en zaken wegpraten: meisje schreeuwt om aandacht met anorexia.
etc etc.

Echt een goede om eens even te kijken. Hier zie je wat er mis ging in de opvoeding en hoe dat in de pubertijd een volledig eigen leven gaat leiden!

**Geplaatst**: 05-06-13 15:36

Geplaatst: 05-06-13 15:36

NoName126 schreef:
Té liefdevol en alles toestaan en toedekken met de mantel der liefde

Toedekken met de mantel der liefde is meestal niet 'te liefdevol' maar gemixt met schuldgevoel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 15:37

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 15:37

ukkiepuk schreef:

In dit voorbeeld werkt het dus erg goed. De zoon van Quellian zegt terecht tegen haar vriend (die per ongeluk hetzelfde deed) dat hij de hond zeer doet en het goed moet maken met de hond. Kwartje gevallen zonder straf.

anneliesdj schreef:
Maar dat gebeurt bij mij ook gerust hoor, ik heb echt niet standaard straf nodig om mijn punt te maken?
Dat zou wel heel sneu zijn.

Ik doelde hierop:

anneliesdj schreef:
Maar ik kan me dus echt niet voorstellen dat er geen kinderen zijn die het dan niet nog een keer proberen, en nog een keer. Die de reactie van de hond grappig vinden of het geluid wat het maakt.
Ze voelen zelf dat zere hoofd niet en verplaatsen in een ander is voor een kind heel moeilijk.

Maar ik denk dat dat juist kindafhankelijk is en dus aan het karakter zit.
Dat heeft imo helemaal niets met de manier van opvoeden te maken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 15:40

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 15:40

ukkiepuk schreef:
Sofy schreef:
Ja, maar dat het in 1 voorbeeld niet nodig was, geeft toch nog geen antwoord op de vraag wat je zou doen als het kind wel gewoon door zou gaan? Of wat als hij iets ouder is (wat langer geheugen ) en hij het de volgende dag weer doet?

Dan gebruik ik dezelfde aanpak en meestal valt dan het kwartje. Als die niet valt zorg ik ervoor dat de situatie een andere wending krijgt.

Wij hebben 2 katten, fabiënne vindt het leuk om er achter aan te rennen. De katten uiteraard niet Ik heb bij de kat die het makkelijkst is (met de fles grootgebracht) haar laten zien dat de kat het fijner vindt als ze aait en dat ze bang wordt en het niet fijn vindt als ze opgejaagd worden. Deze kat wordt nu door haar geaaid.
De andere kat wil haar niet in de buurt hebben, na een krabbel van de kat weet ze dat nu erg duidelijk. Gevolg van haar eigen actie. Ik heb uitgelegd dat de kat het fijn vindt om geaaid te worden en ze duwde de kat steeds van zijn plek.

Dat is ook een vorm van straf, alleen heb jij die niet zelf opgelegd.
Waarom zou het niet goed zijn haar bv in de hoek te zetten voor het zo ver komt dat de kat zichzelf moet verdedigen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 15:44

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 15:44

Chubby schreef:
Sofy schreef:
Wanneer mag je dan een keertje boos worden? Willens en wetens de wet (of in huis jouw regels) overtreden hoort toch consequenties te hebben?

Natuurlijke consequenties ja, opgelegde consequenties (straf) nee

En ik ben van mening dat ik óók boos mag zijn en allerhande emoties mag hebben en tonen. Die mag mijn kind ook leren kennen. Ik geef daarmee een goed voorbeeld, ik moet hém leren wat emoties zijn en hoe je daarmee om kunt gaan. Alternatieven geven voor slaan of dingen kapot slaan, dat leef ik ook gewoon voor.

Even doorgaand op die natuurlijke consequentie's; als het kind zijn eigen speelgoed stuk maakt heeft hij geen speelgoed meer, gooit hij zijn drinken om heeft hij geen drinken meer, gooit hij zijn koekje uit het raam heeft hij geen koekje meer.
Maar was als hij mama's drinken omgooit, of mama's koekje opeet? Heeft voor hem geen natuurlijk consequentie, wél voor mama want die moet het opruimen en in het geval van koekje wordt hij zelfs beloond voor zijn eigen gedrag.
Zou daar dan niet ook een natuurlijke consequentie op moeten volgen?

**Geplaatst**: 05-06-13 15:48

Geplaatst: 05-06-13 15:48

anneliesdj schreef:
Maar ik denk dat dat juist kindafhankelijk is en dus aan het karakter zit.
Dat heeft imo helemaal niets met de manier van opvoeden te maken.

Ik denk dat je je met zo'n instelling zelf machteloos maakt, terwijl dat niet nodig is. Als je vooraf al van mening bent dat het niet werkt, dat dergelijke dingen in het karakter zitten en dat correctie via straf de enige manier is... dan gaat het niet werken.

Heel illustratief was bv dat ik op een school zat waar je in de les zelfstandig aan het werk ging. Dat werd netjes opgebouwd door de tijd, de lesstof was ingedeeld met een duidelijk overzicht wat je moest doen en je kreeg steeds wat veranwoordelijkheid erbij. Dat werkte uiteindelijk prima. Met name in de bovenbouw kon iedereen prima geconcentreerd zelfstandig werken en af en toe wat overleggen... en ja, soms op een stormachtige vrijdagmiddag zat dat er niet in.

Toen ging ik naar een andere school, veel ouderwetser. Kop houden, zitten, rijtjes stampen, etc. Die moesten echter ook het studiehuis invoeren, en dus werden wij proefkonijn voor 'het nieuwe leren'. We moesten zelfstandig aan de slag. Wat inhield dat 1 uur per dag een docent ineens ophield met lesgeven, en verwachtte dat de leerlingen het nu ineens zelf gingen doen. Maar wij als leerlingen hadden net 5 uur stil in de klas gezeten en niet mogen praten, het lesmateriaal en de opdrachten waren niet goed georganiseerd, en niemand was eraan gewend. Gevolg: iedereen ging met elkaar kletsen. En dus constateerden de docenten na een uurtje chagrijnig dat het 'ziejewel!' helemaal niet werkte.

Eh... nee. Dat werkt inderdaad niet. Je moet wel de hele visie erbij halen, je kunt niet verwachten dat het patsboem zonder moeite ineens perfect werkt.

**Geplaatst**: 05-06-13 15:50

Geplaatst: 05-06-13 15:50

anneliesdj schreef:
Dat is ook een vorm van straf, alleen heb jij die niet zelf opgelegd.
Waarom zou het niet goed zijn haar bv in de hoek te zetten voor het zo ver komt dat de kat zichzelf moet verdedigen?

Omdat ik van mening ben dat dat niet werkt (op de lange termijn). Als ik haar in de hoek zet, ben ik degene die haar straft, als ik de kamer uitloop kan ze nog steeds de kat duwen. "Stiekem" doen om geen straf te krijgen.

Als ik het imo helemaal juist had willen doen had ik voorkomen dat ze de kat duwde.

**Geplaatst**: 05-06-13 15:53

Geplaatst: 05-06-13 15:53

anneliesdj schreef:
Even doorgaand op die natuurlijke consequentie's; als het kind zijn eigen speelgoed stuk maakt heeft hij geen speelgoed meer, gooit hij zijn drinken om heeft hij geen drinken meer, gooit hij zijn koekje uit het raam heeft hij geen koekje meer.
Maar was als hij mama's drinken omgooit, of mama's koekje opeet? Heeft voor hem geen natuurlijk consequentie, wél voor mama want die moet het opruimen en in het geval van koekje wordt hij zelfs beloond voor zijn eigen gedrag.
Zou daar dan niet ook een natuurlijke consequentie op moeten volgen?

Mama's drinken omgooien kan hij ook prima opruimen

En mama's koekje opeten voorkom ik zelf wel, is ie helemaal mal geworden

Maar zonder gekheid: een natuurlijke consequentie kan zijn dat hij moet dealen met mijn emotie. En als ik boos of verdrietig ben, vindt hij dat ook niet leuk. Dat is in principe voldoende natuurlijke consequentie, heb ik tot nu toe gemerkt. Hoe jong mijn zoontje ook is, hij kent echt wel een vorm van medeleven, ook naar andere kindjes toe, ook als hij geen rol speelde in de oorzaak.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 15:55

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 15:55

Rumina schreef:
Met alle respect hoor, maar je hebt wel een kleine meisjesukkepuk die weten zich over het algemeen best te gedragen. De intrinsieke motivatie van mijn oudste zeker aanwezig, maar wordt soms wel eens overschaduwd door zijn honger naar kennis. dan zit hij rustig op zijn kamer met de meccano te spelen en ineens ligt zijn elektrische lego/zijn wekkerradio los geschroeft op de grond..... Of liggen er ineens schroeven onder de verwarming (van de beugels waar hij mee vat zit) of zit zijn kastdeur ineens per ongeluk los... Of zijn speelgoedlaptop ligt in 100onderdelen op de grond omdat hij de printplaatjes wilde bekijken.

's avonds mag hij in zijn bed een aflevering van how its made op de telefoon bekijken. Ondertussen installeert hij allerlei apps die alle instellingen van de telefoon veranderen. Na een paar keer uitleg volgt dan toch echt de straf dat er niet meer aan de telefoon gezeten mag worden (2 dagen ofzo). Als de uitleg niet aan komt moet je soms toch wat. Ik zou niet weten hoe dat anders opgelost kan worden hoor.

Respect terug hoor, maar over het algemeen zijn jongenspukjes een stuk braver en meegaander dan meisjespukjes.

En wbt jouw probleem (en weer alle respect); ik zou hem helemaal in bed geen tv laten kijken en ook niet aan mijn (?) telefoon laten zitten. Probleem opgelost. (alleen ik heb gemist hoe oud je kind is?)

**Geplaatst**: 05-06-13 15:56

Geplaatst: 05-06-13 15:56

ukkiepuk schreef:
Als ik het imo helemaal juist had willen doen had ik voorkomen dat ze de kat duwde.

Misschien. Maar hoeveel slechter is de kat er van geworden? Terwijl het leermoment wel veel groter en indrukwekkender is dan een waarschuwing van mama.

Je mag je kindjes ook laten gaan. Ze mogen ook best ruzie maken. Ik zeg zelfs, als ze aan elkaar gewaagd zijn; ze mogen elkaar best een keer een mep verkopen op deze leeftijd. Ook daar leren ze van. Dat het zeer doet, dat je een reactie kan verwachten, hoe je het weer goed kan maken en op kan lossen samen. Daar leren ze meer van dan van het altijd maar voorkomen en bemoeienis van ouders.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 15:56

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 15:56

Chubby schreef:
anneliesdj schreef:
Even doorgaand op die natuurlijke consequentie's; als het kind zijn eigen speelgoed stuk maakt heeft hij geen speelgoed meer, gooit hij zijn drinken om heeft hij geen drinken meer, gooit hij zijn koekje uit het raam heeft hij geen koekje meer.
Maar was als hij mama's drinken omgooit, of mama's koekje opeet? Heeft voor hem geen natuurlijk consequentie, wél voor mama want die moet het opruimen en in het geval van koekje wordt hij zelfs beloond voor zijn eigen gedrag.
Zou daar dan niet ook een natuurlijke consequentie op moeten volgen?

Mama's drinken omgooien kan hij ook prima opruimen En mama's koekje opeten voorkom ik zelf wel, is ie helemaal mal geworden

Maar zonder gekheid: een natuurlijke consequentie kan zijn dat hij moet dealen met mijn emotie. En als ik boos of verdrietig ben, vindt hij dat ook niet leuk. Dat is in principe voldoende natuurlijke consequentie, heb ik tot nu toe gemerkt. Hoe jong mijn zoontje ook is, hij kent echt wel een vorm van medeleven, ook naar andere kindjes toe, ook als hij geen rol speelde in de oorzaak.

O zeker, dat kunnen ze al heel jong, hoe oud is hij?
Maar wat dan als hij bv een vaas omgooit, vind je dan jouw emotie voldoende natuurlijke consequentie? Ook als die vaas bv een erfstuk was met veel sentimentele waarde?

**Geplaatst**: 05-06-13 15:58

Geplaatst: 05-06-13 15:58

Dat schreef ik al eerder, heb het a. nog niet aan de hand gehad en dat komt wrs wel door b. we hebben zulke spullen niet in huis.

Ik zou wel balen als de tv stuk gaat bijv. Maar daar heeft Floris helemaal geen oog voor eigenlijk. Hij heeft wel zo'n diertje met wieltjes op een stokje, maar we geven altijd aan dat die voor op de grond is omdat hij er anders iets mee kapot kan maken - en dat werkt tot nu toe prima.

**Geplaatst**: 05-06-13 15:58

Geplaatst: 05-06-13 15:58

Hij is bijna 2 trouwens.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 16:00

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 16:00

ukkiepuk schreef:
anneliesdj schreef:
Dat is ook een vorm van straf, alleen heb jij die niet zelf opgelegd.
Waarom zou het niet goed zijn haar bv in de hoek te zetten voor het zo ver komt dat de kat zichzelf moet verdedigen?

Omdat ik van mening ben dat dat niet werkt (op de lange termijn). Als ik haar in de hoek zet, ben ik degene die haar straft, als ik de kamer uitloop kan ze nog steeds de kat duwen. "Stiekem" doen om geen straf te krijgen.

Als ik het imo helemaal juist had willen doen had ik voorkomen dat ze de kat duwde.

Daar heb je wel een punt.

@ Chubby; vind jij opruimen dan consequentie? Wat nu als hij dat juist leuk vind en daarom expres drinken om gaat gooien?

**Geplaatst**: 05-06-13 16:05

Geplaatst: 05-06-13 16:05

Overigens, ik heb een boek gelezen over een school die vrijwel zonder regels werkte. Maar hun voorwaarde was dat de omgeving wel zo werd ingedeeld dat de consequenties aanvaardbaar moesten blijven. Dat hield bv in dat de kleuters wel mochten klauteren en vallen, maar niet van hoogtes die zwaar letsel oplevert. Dat zijn dus wel grenzen, maar niet via verboden en straf: de omgeving van de kleuters was gewoon anders ingedeeld. De vrijheid om te experimenteren in een veilige omgeving.

Een van de zaken met het erfstuk is dat je het kind brengt in een omgeving die blijkbaar niet past bij de ontwikkeling van het kind. Dat is een keuze. Niet altijd vermijdbaar, maar in veel gevallen is dat wel een afweging: waarom wil je dat? Jij vindt het belangrijk dat jouw kind zich aanpast aan die omgeving, Chubby en Ukkiepuk kunnen de afweging maken dat ze liever een vrijere omgeving voor hun kind willen.

Maar wat je probeert te doen is het een ander systeem op jouw uitgangspunten te laten functioneren, en dan constateer je dat het niet kan werken. Dat klopt: omdat je er details uitpikt maar niet het grote geheel aanvaardt.

En nogmaals: als je dat bij kinderen consequent toepast is de kans heel groot dat er helemaal geen situatie is dat een kind per se die vaas om wil gooien. En dus is het probleem vooral hypothetisch.

**Geplaatst**: 05-06-13 16:09

Geplaatst: 05-06-13 16:09

ik heb geen kinderen en mag dus eigenlijk niet meepraten. Wil alleen maar even zeggen dat ik nooit gestraft ben en daar geen slechter mens van ben geworden

.

In mijn studie heb ik geleerd dat lijfstraffen niet voor het kind zijn maar voor de ouder; die kan kortdurend zijn frustraties afreageren. Het kind ondervind er op de korte termijn alleen maar narigheid van (pijn, angst, minderwaardigheidsgevoelens). op de middellange termijn kan het kind gaan denken dat het prima is als de sterkere zijn frustraties afreageert op de zwakkere (dus ook als een kind dat doet op dieren of een volwassene op bejaarde ouders bijvoorbeeld). Op de lange termijn is het hebben ondergaan van lijfelijke straffen als kind een variable die kan bijdragen tot sexuele opwinding bij pijn of het zien van pijn bij een ander maw. sado-masochistisch gedrag.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 16:10

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 16:10

Shadow0 schreef:
anneliesdj schreef:
Maar ik denk dat dat juist kindafhankelijk is en dus aan het karakter zit.
Dat heeft imo helemaal niets met de manier van opvoeden te maken.

Ik denk dat je je met zo'n instelling zelf machteloos maakt, terwijl dat niet nodig is. Als je vooraf al van mening bent dat het niet werkt, dat dergelijke dingen in het karakter zitten en dat correctie via straf de enige manier is... dan gaat het niet werken.

Ik reageer alleen even op dit stukje want ik vind het tweede deel niet helemaal van toepassing

Waarom ik dat zeg is omdat ik bij mijn eigen kinderen zie dat die karakters enorm verschillen.
Bij mijn oudste zou dit inderdaad werken op deze manier, die is meegaand en als ik zeg dat hij de hond pijn doet dan heeft ie meteen medelijden. Zoals ik al zei, dat kan bij mij ook zo gebeuren.
Maar de jongste is anders, die vind dat ook niet leuk als ze de hond pijn doet en is wel even sip maar daarna wint de nieuwsgierigheid het. Zij mag graag een beetje provoceren en als mama zegt dat je dat niet moet doen dan wil ze graag zien wat er gebeurd als ze dat toch doet.
Dus daarom zeg ik, dat is imo kindafhankelijk en heeft niets met de manier van opvoeden/aanpak te maken.

**Geplaatst**: 05-06-13 16:11

Geplaatst: 05-06-13 16:11

anneliesdj schreef:
@ Chubby; vind jij opruimen dan consequentie? Wat nu als hij dat juist leuk vind en daarom expres drinken om gaat gooien?

Ja, opruimen is een consequentie. Maar dat hoeft inderdaad geen straf te zijn. Hij mag het dus best leuk vinden. Ik heb er ook geen problemen mee als hij knoeit en het netjes opruimt. Heb ik van mijn man of van vriendinnen ook niet

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 16:13

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 16:13

Shadow0 schreef:
Een van de zaken met het erfstuk is dat je het kind brengt in een omgeving die blijkbaar niet past bij de ontwikkeling van het kind. Dat is een keuze. Niet altijd vermijdbaar, maar in veel gevallen is dat wel een afweging: waarom wil je dat? Jij vindt het belangrijk dat jouw kind zich aanpast aan die omgeving, Chubby en Ukkiepuk kunnen de afweging maken dat ze liever een vrijere omgeving voor hun kind willen.

Willen? Nee. Een keuze? Ook niet.
Je kunt je kind niet weghouden bij de wereld dus moet je de wereld niet weghouden bij het kind.
Ze moeten onderdeel uitmaken van elkaar en met elkaar leren omgaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-13 16:15

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-13 16:15

Chubby schreef:
anneliesdj schreef:
@ Chubby; vind jij opruimen dan consequentie? Wat nu als hij dat juist leuk vind en daarom expres drinken om gaat gooien?

Ja, opruimen is een consequentie. Maar dat hoeft inderdaad geen straf te zijn. Hij mag het dus best leuk vinden. Ik heb er ook geen problemen mee als hij knoeit en het netjes opruimt. Heb ik van mijn man of van vriendinnen ook niet

Wat is netjes? Van alles onder een jaar of 6 mag je niet verwachten dat opruimen ook echt netjes gebeurd.
Dus zul je er alsnog zelf met een doekje achteraan moeten.
En dan is het knap vervelend als een kind expres bekers drinken omgooit omdat hij het zo leuk vind met zo'n doek te poetsen.

**Geplaatst**: 05-06-13 16:18

Geplaatst: 05-06-13 16:18

anneliesdj schreef:
Waarom ik dat zeg is omdat ik bij mijn eigen kinderen zie dat die karakters enorm verschillen.
Bij mijn oudste zou dit inderdaad werken op deze manier, die is meegaand en als ik zeg dat hij de hond pijn doet dan heeft ie meteen medelijden. Zoals ik al zei, dat kan bij mij ook zo gebeuren.
Maar de jongste is anders, die vind dat ook niet leuk als ze de hond pijn doet en is wel even sip maar daarna wint de nieuwsgierigheid het. Zij mag graag een beetje provoceren en als mama zegt dat je dat niet moet doen dan wil ze graag zien wat er gebeurd als ze dat toch doet.
Dus daarom zeg ik, dat is imo kindafhankelijk en heeft niets met de manier van opvoeden/aanpak te maken.

Alles heeft met elkaar te maken! Opvoeding, karakter, omgeving, geslacht, hoeveel oudere/jongere broertjes/zusjes... hebben allemaal invloed op gedachten, gedrag en overtuigingen van het kind.

Zo zie je vaak er in gezinnen waar frustraties afreageren op een ander wordt toegestaan, de oudere/sterkere kinderen dus afreageren op de jongere/zwakkere en daardoor het jongste kind het meest recalcitrant is en/of het meest de neiging heeft zich af te reageren op dieren. Dat is dan omdat er geen mens is waar de agressie naartoe kan worden geleid en er ook geen andere manieren aangeleerd zijn om met frustraties om te gaan dan afreageren.

**Geplaatst**: 05-06-13 16:18

Geplaatst: 05-06-13 16:18

anneliesdj schreef:
Maar de jongste is anders, die vind dat ook niet leuk als ze de hond pijn doet en is wel even sip maar daarna wint de nieuwsgierigheid het. Zij mag graag een beetje provoceren en als mama zegt dat je dat niet moet doen dan wil ze graag zien wat er gebeurd als ze dat toch doet.
Dus daarom zeg ik, dat is imo kindafhankelijk en heeft niets met de manier van opvoeden/aanpak te maken.

Soms kan het juist bijzonder krachtig zijn als er dan eigenlijk helemaal niets gebeurt en het provoceren dus volkomen zinloos is. Dat werkt uiteraard niet als het in een aantal gevallen wel reactie oplevert (intermittent reinforcement - dat bekrachtigt het gedrag enorm.)

Maar als er bij voorbaat van uitgaat dat het niet kan werken, dan kan het niet werken.

En jawel, het is zeker wel een keuze. Er zijn weinig situaties waarin jonge kinderen onvermijdelijk en gedwongen met een erfstuk in een ruimte moeten zijn. Het omgaan met de wereld kun je prima leren zonder dat dat meteen leidt tot confrontaties.

Maar dat zijn dus keuzes. Als jij vindt dat het kind zich zo snel mogelijk moet aanpassen aan de omgeving omdat jij geen concessies wilt doen, dan is die vaas een probleem waar je niet anders mee om kunt gaan dan streng optreden.

Maar andere mensen kunnen andere keuzes maken, en blijken best veel mogelijkheden te hebben om hun omgeving zo in te richten dat die ongeveer past bij wat het kind aan kan. Denk aan het kiezen van een school die aansluit bij je eigen opvattingen... Dat kind leert ook dan prima met de wereld omgaan, maar via een andere route.

**Geplaatst**: 05-06-13 16:20

Geplaatst: 05-06-13 16:20

Mijn katten ruimen ook niet zelf hun ruiende vacht op, toch. Met kinderen heb je nu eenmaal werk. Maar als ik uitleg dat ik het niet leuk vind als hij blijft experimenteren met bekers drinken omgooien, dan ben ik er van overtuigd dat hij er mee stopt. Mijn verdriet is ook een natuurlijk gevolg van zijn akties en hij wil mij geen verdriet doen.

Terzijde: ben zó blij met dit weer! Kind lekker buiten, theeserviesje erbij met water en experimenteren maar. Droogt vanzelf, al dat water.

Ik probeer oplossingen te vinden voor gedrag wat hoort bij opgroeien, zodat mijn kind te ruimte krijgt om te leren en experimenteren zoals bij zijn leeftijd past. Nee zeggen, dat is voor noodsituaties, niet omdat ik geen zin heb om rommel te ruimen.

**Geplaatst**: 05-06-13 16:24

Geplaatst: 05-06-13 16:24

anneliesdj schreef:
En dan is het knap vervelend als een kind expres bekers drinken omgooit omdat hij het zo leuk vind met zo'n doek te poetsen.

Als ie dat steeds doet, omdat het poetsen hem blijkbaar aanspreekt, lijkt het me handig om daar ruimte aan te bieden. Niet met andermans drinken, maar ga samen de auto wassen, de tuinmeubels schoonmaken, bouw een watertafel, iets dergelijks.