
Moderators: Essie73, ynskek, Ladybird, Polly, Muiz, Telpeva, NadjaNadja
Captain schreef:Oke dan (vast niet smeuïg genoeg maar: ) ik heb helemaal niets met onze pup.We hebben hem nu 8,5 week maar ik voel echt vooral frustratie.
Heb het onderschat hoeveel werk er in gaat zitten en ondanks dat hij het echt top doet kan hij me ook vreselijk het bloed onder de nagels vandaan halen.
Daardoor heb ik nog totaal 0 connectie met hem opgebouwd. Hij leeft hier en dat is het wel zo'n beetje.Ik kan echt wel met hem knuffelen en hem leuk vinden als hij luistert maar kan hem wel wurgen als hij weer zit te janken in zijn ren omdat hij moe is maar niet zelf de bench in wil gaan om te slapen.
Ik hoop dat dat wel beter gaat worden, ik verwacht het wel. Als hij straks wel gewoon luistert en niet de ene keer wel en de andere keer niet. Plus dat we dan ook meer met hem kunnen doen want nu zijn het nog steeds constant korte wandelingen, zorgen dat hij niet overprikkeld raakt, en luisteren naar z'n gepiep.
Captain schreef:Echt? Oh gelukkig haha! Iedereen roept "oh wat is hij leeeeeuuuuuuk" en "bleven ze maar zo klein he?" Terwijl ik alleen maar denk: hier is z'n riem en z'n bench, succes ermee joe!
Mijn vriend voelt precies hetzelfde als ik.Die kan het wel iets beter relativeren maar toen ik hem pas vroeg of hij hem liever zou houden of terugbrengen ging hij voor het laatste.
Maar blij te horen dat het herkenbaar is.. Vind het écht zwaar en heb al gezegd dat er hierna nooit meer een pup komt. Wat een ellende.
Captain schreef:Maar blij te horen dat het herkenbaar is.. Vind het écht zwaar en heb al gezegd dat er hierna nooit meer een pup komt. Wat een ellende.
Captain schreef:Echt? Oh gelukkig haha! Iedereen roept "oh wat is hij leeeeeuuuuuuk" en "bleven ze maar zo klein he?" Terwijl ik alleen maar denk: hier is z'n riem en z'n bench, succes ermee joe!
Mijn vriend voelt precies hetzelfde als ik.Die kan het wel iets beter relativeren maar toen ik hem pas vroeg of hij hem liever zou houden of terugbrengen ging hij voor het laatste.
Maar blij te horen dat het herkenbaar is.. Vind het écht zwaar en heb al gezegd dat er hierna nooit meer een pup komt. Wat een ellende.
fotolijstje schreef:Dat ik stoned in de trein was, en het ergste was gewoon dat die er zo lang over deed en ik zat daar maar![]()
Uiteindelijk wel bij mijn halte uit kunnen stappen
Iemand zat naast mij en ging tegen mij praten en het was zo raar
Suliko schreef:Als je drugs gebruikt betekend het niet gelijk dat je verslaafd bent, problemen hebt, geen leven hebt, niets kan leren, etc.![]()
Mijn vriend is jarenlang speed verslaafd geweest. Is nu helemaal clean, heeft een enorm succesvol bedrijf op 32 jarige leeftijd en naast dit bedrijf 2 jaar terug een master in econometrics gehaald. Hij zei laatst nog dat als hij terug kijkt op zijn jaren dat hij gebruikte dat hij wel eens denkt, wat zonde van mijn tijd, ik had ook andere dingen kunnen doen. Maar vervolgens kwam hij daarop terug en zei hij dat het hem ook enorm veel gebracht en geleerd heeft en hem ook tot de persoon heeft gemaakt die hij nu is.
En dan is mijn vriend een vrij extreem voorbeeld van drugsgebruik. Maar recreatief drugsgebruik is echt doodnormaal. Ik ken meer mensen die wel drugs gebruiken dan niet en het zijn allemaal capabele, intelligente, sociale mensen met een goede studie en/of werk. Ik gebruik ook wel eens iets, wel zelden overigens, maar studeer aan de uni en heb een baan in de zorg als persoonlijk begeleider.
Ja, drugs kan ook een vlucht zijn en heeft hele negatieve kanten. Maar er zijn zó veel meer manieren om te vluchten, jezelf te saboteren, je leven kapot te maken en kansloos te zijn.![]()
Dan een smeuïge biecht: zo'n 1 tot max 3 keer in het jaar voelt mijn vriend behoefte om wat te gebruiken. Ik vind dat helemaal prima, want dat betekend dat ik erna een dag lang wordt gemasseerd en verwend omdat hij zin in me heeft maar zijn dingie niet omhoog krijgt.Ik hoef alleen maar te liggen en te genieten.
Captain schreef:Oke dan (vast niet smeuïg genoeg maar: ) ik heb helemaal niets met onze pup.We hebben hem nu 8,5 week maar ik voel echt vooral frustratie.
Heb het onderschat hoeveel werk er in gaat zitten en ondanks dat hij het echt top doet kan hij me ook vreselijk het bloed onder de nagels vandaan halen.
Daardoor heb ik nog totaal 0 connectie met hem opgebouwd. Hij leeft hier en dat is het wel zo'n beetje.Ik kan echt wel met hem knuffelen en hem leuk vinden als hij luistert maar kan hem wel wurgen als hij weer zit te janken in zijn ren omdat hij moe is maar niet zelf de bench in wil gaan om te slapen.
Ik hoop dat dat wel beter gaat worden, ik verwacht het wel. Als hij straks wel gewoon luistert en niet de ene keer wel en de andere keer niet. Plus dat we dan ook meer met hem kunnen doen want nu zijn het nog steeds constant korte wandelingen, zorgen dat hij niet overprikkeld raakt, en luisteren naar z'n gepiep.