Bokt.nl

Avalanche81 schreef:

DeMolenhoek schreef:

Suzanne: Dan snap ik helemaal niet dat je zo doet tegen TS. Dan snap je zelf ook wel dat het verre van evident is.

Ik snap dat wel.

Ik ben mijn ouders en mijn zus zo verschrikkelijk dankbaar geweest (en nog) dat ze zeiden waar het op stond. Toen pas zag ik echt in hoe belachelijk hij deed, en hoe kinderachtig hij was. Dat heeft me echt geholpen om er een eind aan te maken, en ook hun steun na die tijd. Maar ook het steeds: 'niet toegeven! Voet bij stuk houden nu!' heeft echt geholpen en me sterker gemaakt.

I love them

CharleyT schreef:

DeMolenhoek schreef:

Suzanne: Dan snap ik helemaal niet dat je zo doet tegen TS. Dan snap je zelf ook wel dat het verre van evident is.

Integendeel, het is zeer evident, juist omdat Suzanne als ervaringsdeskundige meer recht van spreken heeft dan mensen die het(gelukkig) niet meemaken of hebben meegemaakt.
Ze geeft een heldere duidelijke reactie gebaseerd op haar eigen nare ervaringen. Daar heeft TS meer aan dan het meer gebruikelijke goedbedoelde maar softe medelijden en mee zuchten en steunen.

Nagini schreef:

Ach en iedereen die zegt dat ze haar vriend aan het lijntje houd.. wat stopt hem om het uit te maken? Die jongen is niet achterlijk, die weet dat ze zal gaan en ze heeft in feite al gezegd dat ze geen toekomst meer samen ziet, geen kinderen samen wilt, en niet wilt trouwen en dat er geen gevoelens meer zijn. Wat meer moet ze dan nog zeggen?
Dat is toch vrij duidelijk. Moet hij dan echt wachten totdat ze zegt 'Jantje, het is uit.' Hij WILT aan het lijntje gehouden worden want anders had ie zelf gezegd 'weet je, laten we dan maar uit elkaar gaan want het werkt niet'.
Maar, hij vind dit spelletje waarschijnlijk gewoon leuk... dus dat mensen zeggen 'niet eerlijk tov de vriend', vind ik best apart.

Avalanche81 schreef:

Ik verwijt het mijn ex wel. Hij heeft 100.000 kansen gehad, zowel van therapeuten, psychiaters, meerdere keren is hem therapie aangeboden, wat hij weigerde, omdat er volgens hem niks mis is met hem, hij heeft interne behandeling aangeboden gekregen op het GGZ, wat hij ook weigerde, is in een therapeutische gemeenschap geweest (wat hem alleen maar erger maakte), hij heeft pastorale gesprekken aangeboden gekregen, ik heb relatietherapie voorgesteld, en hij wilde niets, en in alle gevallen trok de therapeut toch partij voor mij.

Nou, donder maar op dan. Toen heb ik mijn handen er van af getrokken. Als je zo hardnekkig bent, en iederéén geeft aan dat er iets niet goed zit...... dan wíl je volgens mij niet anders, en dan is het geen kwestie meer van niet kunnen, maar niet willen.

Dit hele verhaal is over de duur van 10 jaar geweest, ik ben eindeloos geduldig geweest, ben járen bij hem gebleven (uit empathie? en waarschijnlijk trauma bonding, let's be honest) hij had een verhaal dat hij vreselijk getraumatiseerd was, waarvan ik later leerde dat álles ervan gelogen was, en waarschijnlijk alleen maar om empathie te triggeren) en ik kan met de hand op mijn hart zeggen dat ik alles heb geprobeerd, en al die tijd dacht ik dat hij een PTSS had, dat hij daarom zo deed.

Hij had geen PTSS, hij was gewoon een abusieve, manipulatieve klootzak. Er was zonder meer iets mis, en een stoornis zal ie ook wel gehad hebben, maar dat interesseert me verder niet. Hij heeft keuzes gehad, en de verkeerde keuzes gemaakt. En dat verwijt ik hem. Want ik had wel een PTSS. En dat is iets wat nu, na intensieve therapie, prima te hanteren is, maar ik word er een beetje gallisch van dat zovaak zo iemand wordt neergezet als slachtoffer van...... vul maar in. Dit soort mensen zijn geen slachtoffer. Ze hebben kansen gekregen.
Er is altijd wel iemand die heeft gezegd: Joh, dit kan zo niet, wat je doet is niet normaal. Ze hebben de keus gemaakt daar niets mee te doen, en doorgaan met iemand te traumatiseren. En dat vind ik zeer verwijtbaar.

MarlindeRooz schreef:

Ts, wat jammer dat hij het allemaal pas in wil zien als het bijna mis dreigt te gaan. Je moet jezelf afvragen of hij de vader van je kinderen gaat zijn. Ga je dan ook steeds bijna je relatie beëindigen en dan weer doorgaan omdat het dan opeens wél kan.

bigone schreef:

Je ziet hem niet als de vader van je kinderen. IPV zag. Lieve ts, wanneer hij nu niet alleen kan zijn kan hij dat over een dag,maand, week, jaar ook niet. Hij gooit het nu op de afhankelijke toer. Doet een beroep op je zorgzaamheid en het jezelf wegcijferen. Mijn oma zou zeggen, je word besodemietert waar je bij staat. Hij geeft je een dag de volledige aandacht, met knuffels , praten enz en je draait onbewust toch weer bij. Weet je nog, poosje geleden?? Hij was zo lief s'avonds op de bank om in de morgen weer naar zijn gebruikelijke manier van doen te switchen. Prima dat het voor nu is uitgesproken , ik ben wel heel benieuwd hoe lang hij deze houding vol houd, succes er mee.

Anoniem schreef:

MarlindeRooz schreef:

Ts, wat jammer dat hij het allemaal pas in wil zien als het bijna mis dreigt te gaan. Je moet jezelf afvragen of hij de vader van je kinderen gaat zijn. Ga je dan ook steeds bijna je relatie beëindigen en dan weer doorgaan omdat het dan opeens wél kan.

Dat is dus één vd vragen waar ik over na moet denken. Ik zag hem niet als vader van mn kinderen, dat heb ik duidelijk gemaakt, en dat die gedachte niet 123 verandert ook..

Citaat:

- Hij heeft me gevraagd of ik er nog heel even over wilde denken.
- Ik heb aangegeven dat ik dat wel wilde doen, maar het liefst wel van een afstand.
- Ik blijf open en eerlijk dat ik nog bij mijn standpunt blijf