Geplaatst: 21-11-16 20:03 Allegra schreef:Ik vind dat er best een middenweg mag zijn. Ik ben getrouwd met zo'n man die de subtiele signalen zoals wij vrouwen die vaak geven gewoon niet ziet. Als ik hem niks vertel en maar aanneem 'dat hij dat heus wel weet' kom ik bedrogen uit, hij staat er gewoonweg niet bij stil. Als ik hem vertel waar ik moeite mee heb, dan probeert hij er rekening mee te houden en is de situatie voor ons allebij prettiger. En betekend echt niet dat ik continu loop te benadrukken hoe zielig ik mezelf vind. Ook pas ik me aan aan het moment waarop ik die dingen wil bespreken. Ik doe dat niet voor een belangrijke missie bijvoorbeeld. Het liefst helemaal niet als hij weg is, liever ervoor of erna. Maar soms zit het hoog, en dan moet je je tegen je partner kunnen uiten. Je weet waar je aan begint is zo kort door de bocht... Je weet pas hoe je iets gaat ervaren als je er middenin zit.
Hier sluit ik mij helemaal bij aan, mooi verwoord!
de mijne gaat vannacht/morgenochtend weg voor bijna 5 maand. Eerste uitzending voor ons allebei ook dus echt nog geen idee wat te verwachten, maar we gaan het meemaken! 
maar voelde verder goed en hij is ook al veilig aangekomen daar. Ik denk dat ik het over een tijdje pas ga voelen, maar het afscheid zelf was echt geen probleem. Is denk ik toch al snel als ze zovaak weg zijn, zal pas na een tijdje een gevoel hebben van duurt lang 
