pmarena schreef:En bij die eigenaar kun je ook die dag wat subtiele signalen ogevangen hebben die je doen vermoeden dat er iets anders is dan anders , dat je (bewust of onbewust) een soort heel subtiel patroon herkent van eerdere keren dat hij toen later belde , waardoor je ook weer spontaan die prikkel krijgt vanuit je onderbewuste , terwijl je er zelf totaal niet mee bezig bent verder.
Dat is dus het grappige, die zie ik soms dagen niet, en soms belt hij niet maar een vriendin van hem die meestal onverwachte voerbeurten overneemt, áls hij eens wegmoet.
pmarena schreef:Er zijn zoveel zintuigen die zoveel signaaltjes oppikken , voor het meeste is echt geen telepathie nodig omdat die andere zintuigen al zoveel subtiele signaaltjes oppikken waaruit je onderbewustzijn conclusies trekt. En dat komt dan in "spontane" gedachtes en dromen je bewustzijn binnen glijden.
Dit vind ik trouwens ook een hele plausibele verklaring hoor, niets l#lligs aan
.
Ik heb ook dat ik aanvoel wanneer een dier ziek gaat worden, dan krijg ik een kriebel in mijn buik. Toeval, paranormaliteit of idd onbewust subtiele signalen opvangen, you name it...(al blijf ik het apart vinden dat ik een dik jaar voor zijn overlijden eens tegen mijn moeder zei dat die kat niet oud zou worden)
Maar, wat ik al zei, het maakt mij niet uit hoe het heet of waar het vandaan komt al is dat laatste niet helemaal waar, ik vind het best interessant en denk er regelmatig over na, zoek er verklaringen voor enzo, en ja, toch het liefst de meest logische en minst zweverige al sta ik wel open voor 'meer tussen hemel en aarde'.
Ik vind het bovenal gewoon grappig, soms apart of mooi en vaak vooral erg handig (zeker in geval van zieke dieren, dat heeft al eens een paard het leven gered!).
Ik bedoel maar, bv dat met Prairie of die epileptiehonden, hoe je het ook noemt, het is toch gewoon prachtig dat dat bestaat?