Hoihoi! Sorry dat ik zo lang niets heb laten horen. Na die week geen contact hebben we nog eens goed gepraat. Hij was helemaal in de war, maar dacht dat het verstandig was in ieder geval voorlopig apart verder te gaan, allebei onze eigen dingen doen, je eigen leven weer meer oppakken etc. Ik heb 2,5 week lang bijna niets kunnen eten, brok in mn keel, en huilen, huilen, huilen. Nu gaan we gewoon als goede vrienden met elkaar om. zien elkaar hooguit 2x in de week. Nu is het wel een paar keer zo geweest, dat als we alleen met zn 2en waren, hij begon over knuffelen enz, en dat het nog een paar keer iets "te gezellig" is geworden zegmaar (denk dat de meeste zo wel snappen wat ik bedoel). een keer of 3 is dat gebeurd, de laatste keer nu 2,5 week geleden. Ik blijf stilletjes de hoop houden dat hij het ook gaat missen. Gisteravond zijn we met de vriendengroep uitgegaan, was heel gezellig, maar ik weet het nog steeds niet. Ik ben blij dat ik hem nog regelmatig spreek, maar vooral wat er naderhand nog is gebeurd enz, hoop ik zo ontzettend dat we weer bij elkaar komen.. De ene keer geeft ie me echt hoop, de andere keer wat minder. Hij weet zelf ook echt niet wat hij wil, nog niet.
Voor vragen oid, reageer maar! ik ben weer te vinden in mn topic, nogmaals, sorry voor de late reactie.