Rock schreef:Ik zou het opbiechten. Heb het er wel eens met mijn man over gehad tijdens mijn zwangerschappen. Hij weet wel dat het zijn kindjes zijn (kan je zien ook! behalve aan de middelste dan, die zou zó van de melkboer kunnen zijn) maar we hebben het er dus wel eens over gehad..
Hij zou het me nooit vergeven als hij jaren van een kindje zou houden om er daarna pas achter te komen dat het niet zijn kind is.
Daarnaast staat dat ik (behalve in zeer uitzonderlijke situaties zoals een zware handicap of na een verkrachting) géén abortus zou laten plegen. Als ik dus zwanger zou zijn en niet zou weten of het van mijn man is of een ander, dan zou ik dat eerlijk opbiechten tijdens de zwangerschap.
Het is dan zijn keuze of hij mij verlaat of het kindje accepteert als zijn eigen.
Maar goed, ik denk dat als je tijdens het 'proberen' met je man, je vreemdgaat met een ander, er wel iets héél erg fout zit in je gedachtengang.
Want hoe stom ben je bezig als je probeert zwanger te raken terwijl je relatie zo instabiel in elkaar zit dat je het in je hoofd kan halen om vreemd te gaan?
Hier ben ik het volledig mee eens. Zo zou ik het doen en denk ik er ook over. Eerlijkheid boven alles maar sowieso is er IMO al iets mis.