Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-01-08 11:02

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 11:02

Uppojono: als hij echt paracetamol in heeft genomen, bel dan alsjeblieft als de wiedeweerga 112! Een overdosis paracetamol kan dodelijk zijn, en ingrijpen is belangrijk.

Dat jij op dit moment helemaal genoeg van hem hebt is begrijpelijk, maar staat hier los van. Zorg dat jij het goede doet, dan kun je jezelf in elk geval niets verwijten!

**Geplaatst**: 31-01-08 11:05

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 11:05

Ik verbaas me er heel erg over hoe weinig mensen weten over pdd-nos en ander dingen en toch 'adviezen' gaan geven.

Ritalin is een medicijn voor ADHD, wat kunnen die niet? Precies concentreren, waarom word het als drug gebruikt door studenten? Precies om te kunnen concentreren voor het leren. (tuurlijk niet elke student Knipoog

)
Dat gaat dus niet werken bij een pdd-noser.

Krijgen jullie als gezin wel begeleiding voor je broertje? Als ik het zo lees weet je moeder niet helemaal wat ze er mee aan moet.
Pdd-nossers kunnen zich stuk voor stuk bijna niet in leven in anderen. Ze leggen niet de link 'als ik zus of zo doe vinden anderen dat niet leuk' en dan echt extreme acties als schelden, slaan ect.
Daarnaast is pdd-nos een vreselijk groot begrip, er vallen veel dingen onder en de een kan hele andere verschijnselen hebben dan de ander.

Ik heb een broertje met ADHD, een zusje met ADHD, Pdd-nos en een verstandelijke beperking. Daarnaast in mijn familie nog een aantal pdd-nossers.

Natuurlijk is het vreselijk vervelend, maar jij kan je wel in je broertje plaatsen. (zou je moeten kunnen) andersom niet. En om zo over hem te praten vind ik vreselijk, waarom denk je dat er deze diagnose is gestelt?
Er zijn ontzettend veel hulp instantie die jullie allemaal hier mee kunnen helpen.

Succes en veel sterkte, snap heus wel dat het niet fijn is.

En het 'zogenaam' zelfmoord plegen, grijp in. Zo ver hoeft het toch niet te komen?

**Geplaatst**: 31-01-08 11:06

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 11:06

Mijn broer heeft ADHD, en in jou verhaal is veel herkenbaar. Hij is ontzettend asociaal, houdt met niemand rekening maar verwacht wel dat er honderd procent rekening met hem wordt gehouden. zo zegt hij rustig 5 minuten voor het eten ik ga weg, of zou hij juist niet meeeten, en komt hij binnen om 6 uur en is hij gepikeerd dat er geen eten voor hem is. zowieso als hij voor zijn eigen eten meot zorgen. Maar ook niet meehelpen, terwijl we met een groot gezin zijn, waarvan mijn jongere zusje ook nog eens ADHD én PDD-NOS heeft. die twee kunnen elkaarn eit luchten of zien. hij heeft alleen maar commentaar op haar en loopt haar af te katten, maar owee als je hem erop wijst dat hij precies hetzelfde is als hem.

Uberhaupt als je probeerd met hem over iets te praten lukt neit, hij voelt zich bij het eerste woord al aangevallen en begint alleen maar heel boos te doen en te schreeuwen, en alsmaar harder te schreeuwen tot hij boos wegloopt en je nog niet eens een kwart hebt gezegt van wat je wilt zeggen.

Hij heeft ook totaal geen respect voor mijn ouders, doet gewoon zijn eigen zin en als ze hem op iets aanspreken haalt hij zijn schouders op. Hij kan niet met geld omgaan, geeft meer uit als er binnenkomt, en steeds knappen mijn ouders het weer voor hem op. Dat maakt me vooral wel eens boos, want zo leert hij nooit wat de bedoeling is.
En het ergste is nog wel gewoon dat hij het niet inziet, hij weet niet dat hij zo doet. In zijn ogen doet hij neits verkeerd, en hij vind dat hij veel rekening met ons houdt, wat in onze ogen dus heel anders is. Maar hij weet het gewoon niet... zijn beeld van de realiteit is totaal verdraaid, met alles.

Mijn ouders hebben nu een huisje voor hem gekocht en opgeknapt, wat hij nu vervolgens van hun gaat huren. Hij is sinds twee weken het huis uit, en ik moet zeggen dat het heerlijk is. De sfeer thuis is weer prettig en ontspannen, we hebben het gezellig met zijn allen, we kunnen weer eten wat we willen zonder dat er commentaar komt en alles is een stuk opgeruimder omdat er een chaoot minder is. Ook lijkt hij nou ineens in te zien wat mijn ouders voor hem doen, hij komt om de haverklap langs met weer een of ander kadootje, en helpt nu zelfs meer mee in huis als toen hij nog thuis was!

Mijn zusje heeft dus beiden, en zij is ook erg lastig in omgang. Ze is ook een tijdje uit huis geweest, worstelt erg met zichzelf zeker omdat ze ook in de pubertijd is,en kan alle frustraties soms behoorlijk op ons afreageren. Daarentegen is ze op het internaat wel een stuk zelfstandiger en volwassener geworden, en doet ze ook erg haar best om neit boos te worden en dergelijke, en om mee te helpen. Ik heb vooral met haar erg veel moeite gehad zeker vroeger, en regelmatig geroepen dat ik haar haat(ook van mijn broer trouwens) Nu ze sinds kort weer thuis woont gaat het steeds beter, we zoeken elkaarn eit te veel op en dan gaat het goed, als ik haar iets te veel zie ga ik em wel compleet ergeren maar ik kan er nu aardig mee omgaan.

Ik meot zeggen dat ik het erg moeilijk vind om met twee van zulke mensen te leven. Wij zijn met 5 kinderen, waarvan de oudste en de middelste dus een gedragsstoornis hebben, en mijn jongste broertje is nog wat klein maar wij vermoeden dat hij ook ADHD is, zoveel gelijkenissen met die andere twee. Ik en mijn broertje staan er juist echt weer buiten, wij zijn beiden door alles thuis al heel vroeg volwassen geworden, heel zelfstandig en rustig. Juist ook daarom krijgen wij en vooral mijn broertje vaak de volle laag, we zitten totaal tussen twee vuren. En het vervelende is nog wel dat als je terugreageert het vaak alleen maarv erder escaleert, en wij vervolgens op onze kop krijgen omdat wij de verstandigsten zouden meoten zijn volgendsm ijn ouders. Dit heb ik vroeger erg moeilijk en oneerlijk gevonden, het voelt in alles heel erg alsof zij worden voorgetrokken, en zeker mijn zusje omdat dat een beetje het zorgenkindje van mijn ouders is. maar voor andere broertjes en zusjes is dit soms erg moeilijk te accepteren, gelukkig vinden wij wel steun bij elkaar en proberen mijn ouders soms ook op een andere manier even wat leuks met ons te doen zonder hen erbij, zodat wij ook even wta leuks hebben.

Mijn vader werkt overigens bij shell in nigeria, dus hij is ongeveer 1 week per 2 en een halve maand thuis, wat het er ook neit makkelijker op maakt. Maar nu mijn broerh et huis uit is gaat alles een stuk beter, iedereen is rustiger en ontspannender en gaat goed met elkaar om, en de sfeer thuis is eindelijk sinds zo'n 10 jaar weer een beetje prettig. Maar ook al zijn ze soms een doorn in het oog en denk ik regelmatig wat ene hekel heb ik toch aan ze, ik zou ze ook neit willen missen! een groot gezin is heel gezellig, en het hoort gewoon zo....stiekem houdt je toch ook wel van ze.

**Geplaatst**: 31-01-08 11:10

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 11:10

@ judith: mooi gezegd!! het heeft dus lang geduurt voor ik echt heb beseft dat zij er eigenlijk bijna neits aan kunnen doen als ze zo doen, ze weten gewoon niet dat als zij lelijk tegen jou doen, jij dat heel vervelend kan vinden, dat realiseren ze zich neit, het is niet zo dat ze alles express doen, en dat veranderd een hoop aan de situatie!! maar het is voor mij wel een heel lang leerproces geweest vor ik goed met ze kon omgaan en goed kon reageren op situaties.

mijn broer heeft trouwens geen medicijnen, mijn zusje wel maar ze helpen weinig. zij heeft wel ook 1 keer per week therapie, wat haar ongelofelijk helpt even haar ei kwijt te kunnen. Ook komt mijn moeder er zo een beetje achetr wat er in haar koppie afspeelt, waar wij vervolgends als gezin weer op inspeleno mdat te verbeteren, zodat zij weer lekekrder in haar vel zit.

**Geplaatst**: 31-01-08 11:17

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 11:17

Citaat:
Ik zeg echt vanuit het diepst van mijn hart dat ik m'n broertje haat. En wanneer ik uit huis zou zijn, zou ik hem het liefst nooit meer willen zien..

Ik vindt jou situatie heel erg vervelend voor je.. en denk dat je idd voor jezelf moet gaan kiezen.
Ik denk ook niet dat je je broer als persoon haat, maar dat je het gedrag haat wat hij vertoont.

Wel ben ik van mening dat, ondanks zijn 'ziekte', je moeder wel op haar strepen moet blijven staan.
Doet ze dat niet, krijgt hij elke keer zijn zin, en zo leert hij altijd zijn zin te krijgen.. en dan zal het straks in de echte maatschappij nog wel eens heel moeilijk voor em zijn.

Tuurlijk, begrip is soms erg moeilijk om op te brengen voor iemand met deze 'ziekte', maar aan de andere kant hoef je natuurlijk niet alles te accepteren..

**Geplaatst**: 31-01-08 11:17

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 11:17

misschien is het verstandig om je moeder eerst even te raadplegen voordat je 112 zou bellen. Dadelijk krijgt ze daarvoor weer op haar sodemieter. Ik weet wel dat ik in dat soort gevallen geen 112 zou bellen, heb ik het dadelijk gevreten, ik zou het je ouders laten doen.

**Geplaatst**: 31-01-08 11:28

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 11:28

Citaat:
mijn broer heeft trouwens geen medicijnen, mijn zusje wel maar ze helpen weinig. zij heeft wel ook 1 keer per week therapie, wat haar ongelofelijk helpt even haar ei kwijt te kunnen. Ook komt mijn moeder er zo een beetje achetr wat er in haar koppie afspeelt, waar wij vervolgends als gezin weer op inspeleno mdat te verbeteren, zodat zij weer lekekrder in haar vel zit.

Mijn broertje krijgt ook geen medicijnen meer, mijn zusje wel. Alleen ritalin om iets beter te kunnen concentreren wat wel fijn is ic, pddnos en een verstandelijke beperking.

Mijn zusje gaat minstens 1 keer per maand weg naar een logeergezin/boerderij. Zo heeft iedereen eventjes rust. Daarnaast is mijn vader na jaren cursesen en studeren gespecialiseert in zulk soort kinderen, begeleid dan ook een aantal. Al is het meer 1 dag in de week, zo iemand kan ontzettend veel helpen.

Over dat 112 bellen, lekker instelling is dat zeg. Wat als je broertje wel genoeg slikt om problemen te krijgen? 'Tja sorry dat ik geen 112 heb gebelt, maar hij was toch wel weer boos op mij geworden?'

Zulke kinderen/mensen zijn net dieren, als je je ze met zo'n instelling benadert reageren ze ook zo. Het heeft ook jaren geduurt voor ik met ze om kun gaan (mijn bloed eigen broertje en zusje) en het heeft ook veel invloed op mij gehad. Maar zoiets is nou eenmaal niet te veranderen.

**Geplaatst**: 31-01-08 11:37

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 11:37

Ach, ik ken het probleem. Heb 2 stiefbroertjes erbij gekregen toen mijn moeder opnieuw trouwde. in één woord: VERSCHRIKKELIJK.
Ze duwde me van de trap af, trokken aan mn vlechten midden in de winkel, mishandelde elkaar. (lees: touwtje om de één zijn nek en dan aantrekken) en zo kan ik nog wel even doorgaan. Mijn moeder dacht al dat er iets aan de hand was en uiteindelijk gingen ze onder onderzoek. Wat blijkt, allebei: PDD-NOS, ADHD, verstandelijk gehandicapt en autistisch. Gelijk pillen voor gehad, het ging een stuk beter gelijk, en uiteindelijk zijn ze allebei uit huis geplaatst, omdat mijn ouders handenvol hadden aan mijn broertjes, en mij dus een soort van 'verwaarloosden' (lees: veel te weinig aandacht aan mij besteden) nu komen ze om het weekend thuis, en we zijn ook nog samen op vakantie geweest met z'n 5en, en dat was erg leuk.

Dus, on-topic: Af en toe vind ik mijn broertjes vreselijk, dan erger ik me dood, maar aan de andere kant, ben ik wel blij dat ik ze heb, want als zij er zijn, dan ben ik niet alleen, en ik kan altijd wel wat met hun doen samen.

**Geplaatst**: 31-01-08 12:00

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 12:00

Lijkt me goed dat jullie wel professionele hulp gaan zoeken, als een meneer niet helemaal doet wat jullie willen, wil dat niet zeggen dat de rest dat ook doet toch?

Je broer is ziek, hij kan er in zekere zin niets aan doen, hij kan zich niet anders uiten, hij is ziek. Het is al veel te ver gekomen nu waardoor hij zo doorslaat, te weinig grenzen en te weinig goede hulp en aandacht. Ik werk met verschillende mensen met PDD_NOS dus ben wat op de hoogte van het ziektebeeld.

Als ik jou was zou ik je moeder echt hulp, goede hulp laten zoeken, want dit werkt zo niet lang meer denk ik.

**Geplaatst**: 31-01-08 12:14

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 12:14

hier nog 1,klinkt hard maar heb ook een hekel aan mijn broertje,hij heeft percies het zelfde als jou broertje,krijg ook ritalin en riperdal ofzo en nog veel meer medicijnen wat hem rustig moet maken maar niks helpt!
hij scheld hele dag iedereen zn botte vol,hij is achterbaks,en heel schijnheilig!!
jat geld,slaat iedereen in mn kaar en zo kan ik nog wel ff door gaan,ik zit er ook al aan te denken om weg te gaan door hem.
soms denk ik is mn moeder blind? ze blijft positief over hem en doet alles voor hem wat hij tegen haar zegt!
hij ligt in bed en hij roept vrolijk als hij uit bed komt,gvd geen brood voor me gesmeerd!! en dan vieze ****
en ze zegt er niks van en dat iederedag pff Ach gut

**Geplaatst**: 31-01-08 21:02

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 21:02

HEt is gewoon erg moeilijk tegenover de 'brusjes' om het te accepteren en er goed mee te leren omgaan.

**Geplaatst**: 31-01-08 21:09

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 21:09

Ik herken veel in dit verhaal!
Mijn broertje heeft ook een geestelijke beperking,is uit huis geweest,maar zit wegens omstandigheden nu weer thuis.
Hij jatte vroeger geld,mijn moeder bedreigd,en ook mijn moeder kan niet tegen hem op.
Vroeger heb ik vaak geroepen dat ik hem haatte.
Hoe raar het ook is,hoevaak ik hem ook weg wens, Hij kan er niks aan doen..

Mijn broertje komt vaak naar mij toe met zijn verhaal,over wat hij voelt..is voor hem ook echt niet makkelijk..
Mijn broertje is iets ouder,ik waarschijnlijk ook dan jij,maar ik zie wel de positieve dingen in hem,
Zo helpt hij me waar hij helpen kan,mijn auto maken.legt geld bij een dure reparatie,
Koopt zomaar dingen voor me,het gaat me niet om het geld,maar wel om het feit dat hij zo dingen doet voor zijn familie,
Hij vind het zelf ook niet leuk dat hij anders is,en af en toe (zeg maar meestal) gewoon niet te genieten is.
Hou gewoon van je broertje,hoe moeilijk het ook is!

**Geplaatst**: 31-01-08 21:11

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 21:11

@Judith_

Mensen met PDDnos hebben een vorm van autisme. Structuur is voor hun heel belangrijk; vaak wordt het heel druk in hun hoofd en ze kunnen dat niet verwerken.

Een oplossing is er niet standaard, er zijn heel veel vormen van PDDNOS. Het enige wat zou kunnen helpen is structuur aan brengen in het leven en omgeving van je broertje, dat geeft hem rust waardoor hij beter kan functioneren. Dit moet je doen samen met hulpverlening.

Onthou dat je broertje dit niet expres doet, hoe moeilijk dat soms ook is. Heb je wel eens wat gelezen over PDDNOS? Op internet zijn mooie websites te vinden met verhalen van mensen die het hebben. Misschien kan je daardoor je broertje wat beter begrijpen en tolereren.

Heel veel succes Ach gut

**Geplaatst**: 31-01-08 21:18

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 21:18

als ik t zo lees denk ik dat hij er 'gebruik van maakt dat hij PDD-NOS heeft' als ik zo lees dat hij zich bij zn pa beter gedraagt dan bij zn ma..
en ja t is toch ook weer een stukje autisme toch? dus als dr iets veranderd dan krijg je idd dat hij daar moeilijk mee om kan gaan. ik denk dat hij een hele dikke structuur nodig heeft.

**Geplaatst**: 31-01-08 21:42

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 21:42

Mijn zusje riep vroeger wel eens als je boos op haar werd; "ja hallo, ik kan er niets aan doen hoor, want ik heb ADHD" Nagelbijten / Gniffelen

**Geplaatst**: 31-01-08 21:47

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 21:47

Gebruik maken van PDD-NOS lijkt mij na wat ik het afgelopen jaar heb geleerd erg moeilijk...
Het komt natuurlijk wel in allerlei gradaties voor...
Wat het Ritalin verhaal betreft, vorig jaar is naar voren gekomen dat je ook Ritalin bij kinderen met PDD-NOS kunt gebruiken.

Ik vindt enorm klöte dat hij geen hulpverlening accepteert. In het geval met de paracetamol lijkt me crisisdienst GGZ geen verkeerd plan... Die hebben allerlei trajecten speciaal voor kinderen/jeugd met PDD-NOS.

Ik herken veel in jullie verhalen... mijn broertje ontploft ook om het minste geringste op mij... alleen hij durft me nog net niet aan te raken want dan is het huis te klein.
Ik vertrek hopelijk in april voor een half jaar of langer naar Duitsland... rust...

Hoe is het nu met je Uppojono?

**Geplaatst**: 31-01-08 22:09

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 31-01-08 22:09

een overdosis paracetmol is heel gevaarlijk,onderschat dit alstublieft niet!!!
wat ik in dut verhaal mis:heeft jouw broertje geen PBG("rugzakje")dan krijg je geld om zorg in kopen,zo kan hij op een speciale school,naschoolse opvang,logeerhuis,zaterdagopvang en ga zo maar door!
dat geeft jullie wat adempauze,en hij word geholpen.
stichting MEE kan jullie hier(gratis) mee helpen,en wegwijs maken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-02-08 09:31

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst door de TopicStarter : 01-02-08 09:31

Nou hij heeft het overleefd hoor.. Had ook niet verwacht dat hij echt zoveel zou innemen dat hij het niet overleefde.. Had mog wel even tegen mijn vader verteld, wat die had gedaan en hij hield hem dus even in de gaten.. En heeft hem er ook op aangesproken dat wat hij doet, echt niet kan.. Maar ja, wat ik al had verwacht: " ja papa, nee papa, sorry papa, zal het niet meer doen papa..." Grrr, inderdaad dat achterbakse..

Moet nu even weg, loopt hier namelijk ook rond.. Tong uitsteken

. Straks leest hij wat ik typ, barst de bom weer..

**Geplaatst**: 01-02-08 11:25

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 01-02-08 11:25

Zulke mensen hebben structuur nodig, het lijkt haast onwaarschijnlijk maar die structuur is er deels bij jullie. Alleen waarschijnlijk onbewust en verkeerd. Als je moeder alles voor hem doet en klaar zet is dat een vorm van structuur, gaat het een keer anders gaat het goed mis omdat de voor hun zo belangrijke structuur anders gaat.

Ik zie dat je schrijft over de paardendrogist en de stal, die zitten hier beide in de buurt? Woon je in het Noorden? Als je wilt kan ik zo een aantal hulpinstanties voor je na vragen?

Overgens, soms moet de bom barsten, soms moet het verkeerd gaan voordat er hulp op gang komt. Weet het helaas uit ervaring.

**Geplaatst**: 01-02-08 13:06

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 01-02-08 13:06

Herkenbaar.

Mijn broer heeft ook PDD-NOS en heeft ook ons hele gezin verspest, stelen, liegen, bedriegen, drugs, verslaving, verkeerd.

Nu is hij opgenomen in een psychiatrische inrichting en hebben wij hem al 3 jaar niet meer gezien (wil hij niet terwijl wij alles voor hem hebben gedaan wat we konden...)

Ik zou hem ook wel weer eens willen zien.

**Geplaatst**: 01-02-08 13:18

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 01-02-08 13:18

ik zit ook bij de stichting MEE.
want ik trek nergens wat vanaan als mijn broer zijkt dan flip ik al ik slikinslapers want ik heb geen rust in mijn hoofd s,avonds en dan kan ik niet slapen.
ik ben bestbraaf ik rook niet drink niet ik jat niet(ja dat deed ik vroeger)en ik bedrieg niet.
som doe ik best raar tegen mijn moeder als ze iets goed bedoeld en dan voel ik me later zo poep.
ik verveel me vaak heb geen vrienden, en zit op school maar nu thuis want ik ben niet te handhaven daar en dus willen ze me niet.
al met al een rotkind en ben weer aangemeld voor jeugdzorg ze willen iets voor me doen ofzo.
maar bij de paarden voel ik me fijn, daaromheb ik ervoor gekozen.

**Geplaatst**: 06-02-08 14:29

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 06-02-08 14:29

dus ja dat ben ik
hoe gaat het nu?

**Geplaatst**: 06-02-08 14:39

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 06-02-08 14:39

Mijn zusje heeft ADHD, en herken heel veel dingen in jou verhaal.
Soms is het hier zo erg, dat ik wenste dat ze hier niet meer was. Mijn zusje is heel agresief. Meestal als we ruzie hebben, begint zij dan ook te slaan waardoor het alleen nog maar erger word. Maar mijn zusje heeft ook leuke momenten, en tja, ze heeft natuurlijk wel ADHD. Dus daar ligt haar gedrag ook aan. Op dit moment gaat het bij ons iets beter.

hebben jullie ooit aan een internaat gedacht ?

**Geplaatst**: 06-02-08 19:10

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 06-02-08 19:10

Zoals de situatie is zou eigenlijk je broer degene moeten zijn die uit huis wordt geplaatst. Maar dat zal je moeder nooit willen. Ik denk dat ik in jouw geval dan ook maar op mezelf ging wonen. Dit vreet namelijk energie. En je kunt wel "begrip" opbrengen, maar dat neemt niet weg dat je er niet minder door hoeft te ondergaan. Altijd maar moeten wijken voor die herrie die hij veroorzaakt, moeten toezien hoe de situatie schots en scheef zit. Heb je het er wel eens over gehad met je ma?

**Geplaatst**: 06-02-08 22:16

Re: Ik haat m'n broertje..

Geplaatst: 06-02-08 22:16

Krijgt jou moeder hulp?

Je broertje heeft disipline en vasstigheid nodig in zijn leven.
Vaak heb je dat mensen juist zo gek worden, omdat ze nergens een touw aan kunnen vsat knopen. Ze kunnen hun gevoelens niet uiten zoals wij dat kunnen, ze kunnen niet thuisbrengen dat het pijn doet als je iemand slaat b.v. en kunnen doormiddel daarvan dus agressief gedrag vertonen.

Hij geeft het zelf al aan.
Als hij gewent is smorgens om 8 uur muesli voor zijn neus te krijgen.
En je moeder doet dit later/niet.. Dan snap hij het gewoon niet.
Daardoor dus het agressiefe gedrag.

Heb je het er met haar over gehad hoe jij je voelt bij deze situatie?
Heb het er met haar over, ook dat je erover denkt uit huis te gaan vanwege je broertje.