Martine_R schreef:Jeetje, echt verschrikkelijk die verhalen..![]()
Ik krijg er al kippevel van als ik dat lees
@ Rasha: Toen je echt op je 'dieptepunt' was zegmaar, was je je toen nog wel bewust van wat je anderen zou aandoen als je zelfmoord zou plegen?
Nee daarom zei ik al van als je zo ver weg ben kan niets je meer schelen.
Het is dan alleen nog maar kweste van de moed vinden.
Ik heb ooit wel eens 8 uur lang de trein rils gezeten.
Uit eindelijk heeft een vriendin (lootgenootje) van me mij langs de kant weg gevist.
Helaas is ze zelf kort daarna zelf gesprongen waar ik bij was.
Dat was mijn eerste keer dat ik het van dicht bij mee maakte.
En toen ben ik me ook bewust geworden.
Wat het allemaal doet voor de mede mens.
En toen heb ik ook besloten dat ik het niets voor mij is.
Ik heb altijd gevocht en ben nog nooit een uitdaging uit de weg gegaan.
En ik heb het toen besloten voor me zelf dat ik het te laf te makelijk vind.
Natuurlijk gingen er wel wat jaartje voor bij voor dat ik ik zo ver was maar toch.