Urielle schreef:Ik had hier vroeger heel duidelijke meningen over en sinds ikzelf een kind heb, weet ik het allemaal niet meer.
Ik zit hier met een 'baby' (tot wanneer zijn ze dat?) van 11 maanden, die het hele huis doorkruipt, overal aanzit waar ze niet aan mag komen (was uit de mand trekken, aan electriciteitssnoertjes trekken, str*nt uit de kattebak halen, kattebrokken eten...) en precies doet waar ze zelf zin in heeft. Ik ben niet voor slaan, zeker niet bij zo'n kleintje dat de voorafgaande waarschuwing niet snapt. Als ze op de commode weer eens tissues uit de doos trekt (per 100 ofzo) en ik pak haar armpje/handje vast en zeg streng 'nee', dan denkt ze dat het een spelletje is en doet het juist expres nog eens. Een boze mama is een leuk toneelspelletje en daar moet ze vreselijk hard om lachen. En afleiden lukt nauwelijks met zo'n vastberaden klein wezentje, een enkele keer trapt ze erin. Wie het weet mag het zeggen.
Dat is inderdaad moeilijk bij zo'n kleintje. Gewoon blijven volhouden! Ik denk dat ze na een tijdje wel gaat begrijpen dat het geen spelletje is. Dus niet gaan slaan, maar het uit d'r handje blijven halen en boos zeggen dat ze het niet mag doen, ook al doet ze het daarna weer, opnieuw zeggen, misschien met een wat bozere stem. Misschien vind ze het in het begin nog grappig, maar daarna gaat ze wel begrijpen dat het niet leuk is. Misschien gaat ze zelfs huilen, dan niet gelijk troosten dat je het niet zo bedoelde, want dan maak je eigenlijk weer goed wat zij net heeft gedaan. Dus laat haar dan maar even, even later is ze het misschien weer vergeten, of als ze een tijdje niets stouts heeft gedaan, lekker knuffelen en spelen met dingetjes die ze wel mag doen. En dan zeggen goedzo!
Misschien kun je haar ook meer bij dingen betrekken, al is dat heel moeilijk. Maar zo'n kleintje wil doen wat jij ook doet, want jij bent het grote voorbeeld. De voorbeelden die je noemt, zijn ook dingen die jij doet (naast het kattenbrokken eten dan, maar dat doen wel meer kinderen en dat kan niet zoveel kwaad - het is wel vies, maar ik heb vroeger ook eens hondenbrokken gegeten omdat ik wilde weten hoe het smaakte
). Probeer haar dus meer dingen met je mee te laten doen, maar geef wel duidelijke grenzen aan. Toen ik nog een baby was en mijn moeder was met de was bezig (strijken, vouwen, e.d.), dan gooide ze de schone was op bed en legde mij daartussen. Ik was constant bezig met felle kleurtjes pakken en over mijn gezicht halen en verstoppertje spelen.