veneri schreef:Ik begrijp ook niet goed waarom dit alles mij zo erg raakt.
Als mijn leidinggevende dit netjes had besproken,uitgelegd en in overleg had gedaan,was het anders geweest denk ik.
Ik voel mij enorm machteloos en gepasseerd.
Het feit dat ik door de zware periode heengewerkt heb en mij zo heb ingezet voor werk en collega's en dan alsnog ziekgemeld wordt...
het voelt zo oneerlijk!
Deze hele situatie heeft mij geen goed gedaan.
Mijn verlof heb ik niks aan gehad en door de stress ervaar ik toename van de pijnklachten en ben ik ontzettend moe en slaap slecht.
Door deze ziekmelding?
Of heb je dit machteloze, gepasseerde en oneerlijke gevoel al eerder in je leven gehad en reageert je stresssysteem daarop?
Kan in een totaal andere situatie zijn waar je gevoel hetzelfde was.
Citaat:
Kennelijk wordt hier veelal de kant van de werkgever gekozen, en ik snap dat die duidelijkheid wil, maar niet op deze manier.
Leef jezelf eens in in mijn situatie ajb.
Daar doe ik dus echt mijn best voor, maar ik zie niks geks waar stress voor nodig is. Alleen een goed gesprek, en juist zoiets simpels lijkt te ontbreken.
Citaat:
Ik zit er doorheen en voel mij geneigd om mij nu toch volledig te moeten ziekmelden door de stressklachten, maar dat gaat de situatie natuurlijk niet oplossen.
Misschien ben ik toch te lang over mijn grenzen gegaan en is dit de druppel geweest voor mij. Ik weet niet wat te doen.
Pijnklachten zijn echt rot en kunnen je veerkracht sterk verlagen.
Misschien ben je idd lang over je grenzen gegaan door door te werken met deze klachten en zit je nu tegen overspanning aan. Je veerkracht is dan zo laag dat er maar iets kleins hoeft te gebeuren en je gaat onderuit.
En dan denk ik dus dat het niet zo gek is om je ziek te melden. Misschien ziet je werkgever dat ook.
En het is idd raar om dat niet met jou te bespreken.
Maar ziekmelden is geen straf, geen ramp, geen schande, soms heel erg nodig om jezelf te beschermen.