Ibbel schreef:Auto is wel zo ingeburgerd dat ik dat geen oto meer noem. In mijn jeugd was dat trouwens absoluut gebruikelijk. "Met het otootje' was een lied ergens uit de jaren 60. Otootje rijmde op fotootje.
Maar au pair is uiteraard o pèr.
En biezonder is biezonder, zeker niet bijzonder.
Officieel dus niet:
ij heeft een lange geschiedenis. Van oorsprong, meldt het WNT van 1912, bestond hij uit twee naast elkaar geschreven i's (ii), waarbij de tweede letter door een 'neerhaal' of 'staart' werd verlengd. Allereerst vormden de twee de scheiding tussen twee lettergrepen: ooi-jevaar, zaai-jen. Maar ook kwam de ij voor in woorden met de uitgang -iek: politijcq, muzijkaal, kronijk, poëzij en bijzonder (in het laatste nog steeds!). Tussen de 16e en 18e eeuw werd de ij in de dialecten van Noord- en Zuid-Holland, Utrecht en Brabant en ook in de algemene spreektaal 'gediftongeerd' (er ontstond een tweeklank) met als uitspraak ei, al is volgens de Winkler Prins in sommige huidige dialecten de uitspraak i (kort of lang) behouden en in andere tussen ij en ei nog enig verschil waar te nemen.