Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-07-25 09:44

Geplaatst: 10-07-25 09:44

Ik ben het eens met mijn voorgangers

Enerzijds goed om te horen dat het beter lijkt te gaan, maar "te druk om verdrietig te zijn" klinkt ergens ook nog steeds alsof je het vooral wegdrukt en niet echt de tijd (durft te) nemen om aan rouwen toe te komen.

Mbt je reactie van vorige maand mbt pijnlijke benen, weet je zeker dat het komt van "niks" doen? Je had het daarvoor ook over een hoop spanning in je lijf. Ik weet van mezelf, maar dat zegt natuurlijk niet dat dat voor jou ook geldt, dat ik met veel spanning mijn hele lijf vastzet. Hoe vaak ik na mijn werk wel niet in de auto heb gezeten en bewust werd dat ik onbewust mijn kuitspieren aan het aanspannen was bijv. Psychische inspanning wilde er nog wel eens voor zorgen dat ik mijzelf lichamelijk zodanig (onbewust) aanspande dat ik er gewoon kramp van kreeg. Uiteindelijk zelfs tot regelmatig (aanhoudende) hartkloppingen aan toe omdat ik iets vergelijkbaars met mijn ademhaling deed. Mijn lijf zat in een constante stressreactie en maar een klein beetje meer stress kon er voor zorgen dat de boel escaleerde.

Verder zou ik je toch ook echt psychische hulp willen aanbevelen. Ik heb het "geluk" dat ik na jaren kwakkelen, ook in het psychologische kortdurende traject, nu in een langdurend traject ben terecht gekomen. De eerste behandelingen/gesprekken hebben inmiddels zoveel meer inzicht gegeven, ook mbt mijn lijf en wat ik daar in voel. Neemt niet weg dat je zoiets niet ook met een POH of kortdurend traject kunt bereiken, maar ik zou je echt willen aanraden naar iemand te zoeken die goed bij je klikt. Want zeker in je eerste berichten lees ik alleen maar "ik moet dit", "teleurgesteld als ik niet genoeg gedaan heb", etc. Het is bijna alsof ik mijzelf teruglees hier :')

Maar ik denk dat je vooral even een hoop niet moet. Het huis wacht wel (zeg ik nu heel makkelijk, maar heb ik ook echt moeten leren en gaat de ene dag beter dan de andere). Er zijn dagen dat ik in een paar uur de hele toko schoon heb en me super productief voel. En er zijn dagen waarop ik vanalles gepland heb maar er niks uit m'n vingers komt, en in plaats van daar alleen maar tegen te blijven vechten en me nog ongelukkiger te voelen "omdat niks lukt", probeer ik het inmiddels gewoon zoveel mogelijk te aanvaarden en dan gewoon even "niks" te doen. Soms is alleen maar uit bed komen al inspanning genoeg

Ik vind het zelf fijn om dan bijv. wat van LEGO te maken of te puzzelen oid. En als ik wel genoeg concentratie heb wil Netlfix nog wel eens lukken. Want heb je iets wat je leuk vindt om te doen en relatief weinig inspanning/concentratie kost? En voel ik me dan schuldig als mijn vriend thuis komt van zijn werk en nog gaat koken, terwijl ik "niks" gedaan heb? Ja, soms wel. Maar hij weet gelukkig ook wat er speelt en wat daar aan vooraf gaat en dat de ene dag makkelijker is dan de andere.

Verder vraag ik me ook af tot in hoeverre je hier het wel eens met het UWV over gehad hebt? Ik bedoel het niet vervelend maar krijg uit je berichten echt het gevoel dat je jezelf tekort doet. Ik heb zelf een paar weken terug WW moeten aanvragen omdat mijn nieuwe werkgever mij meer als financieel risico zag dan als professional die ik ben. Terwijl ik me juist in maanden niet zo goed gevoeld had (ook een ongelukkige baansituatie achter mij gelaten) dus dat ik er nu uit moest met als hoofdreden dat ik bij de GGZ liep (en welkom was om terug te komen als dat traject is afgelopen

), was een dikke domper. Nu moet ik ook binnenkort geopereerd worden dus dat compliceert mijn situatie wel meer (dat wist mijn werkgever nog niet), maar mede door alles wat er de afgelopen paar jaar gebeurt is (incl opklimmen uit een burn out), de GGZ en de operatie ben ik de komende 2 maanden vrijgesteld van solliciteren en kom ik nadien een tijdje in de ziektewet. Ik vraag me dus vooral af of zij daarin ook niet meer hadden kunnen betekenen, en dan had jij wellicht ook minder stress gehad om je WW en opleidingen.

In mijn geval hebben de veranderingen en de hulp van de GGZ er wel voor gezorgd dat ik minder spanning in mijn lijf heb (alhoewel het nog verre van weg is overigens) en gelukkig al 1,5e maand geen hartkloppingen meer gehad heb. Mijn ademhaling is rustiger en dieper, dus er vinden zeker positieve veranderingen plaats. En dat gun ik je ook, meer rust in je lijf, meer rust in je hoofd. En wees niet zo streng voor jezelf :knuffel:

**Geplaatst**: 11-07-25 16:16

Geplaatst: 11-07-25 16:16

Sychess schreef:
Lief dat je het vraagt.

Het gaat eigenijk meestal wel heel goed. Ik ben vaak ook te druk om verdrietig te zijn.

Afgelopen weekend waren we naar Terschelling met ons gezin en toen misten we hem natuurlijk wel weer even heel erg.

2 Weken terug de eerste examens gehad van de Trimacademie - dikke 10 ^^

Neem de tijd om te rouwen. Het is niet niks. Een 10, netjes hoor

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-07-25 08:56

Re: Hoe weer motivatie/lekker ritme vinden in het leven?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-07-25 08:56

Goh jongens.. wat lief zeg, zulke uitgebreide reacties. Fijn dat jullie zo begaan zijn!

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, behalve dat jullie gelijk hebben (natuurlijk)... Dat ik te streng ben voor mezelf, hoor ik al mijn hele (volwassen) leven. En de tip om weer even met een psycholoog te gaan praten, heb ik ook al vaker gehoord. Ik heb vorig jaar een traject gevolgd bij een (kinder)psycholoog (die matchte gewoon het fijnste met mij) en ook emdr gehad. Dat heeft mij wel erg goed geholpen. Maar toen was mijn vader nog niet dood.

Ik vind óók dat ik erg snel ga met de betrekking tot rouwen om mijn vader, maar hoe doe ik het? Goed rouwen? Klinkt voor sommigen als een open deur, en voor velen anderen incluis mijzelf is het soms best moeilijk hoor. Verdriet overvalt me, maar niet als ik druk ben. Maar stilzitten en erop gaan zitten wachten werkt ook niet.

Ik probeer wel momentjes te pakken hoor. Beneden hebben we op een hoeheetzo'nkastdieaandemuurvastzit allemaal foto's van hem staan. En daar probeer ik soms even bij stil te staan, te kijken, aan herinneringen te denken. Maar: moet schuld bekennen (daar is 'ie weer, het schuldgevoel), dat heb ik nu al een poosje niet meer gedaan.

En soms is het ook wel een beetje schaamte. Stel ik me niet aan? Hoeveel recht heb ik om "telkens" over mijn vader te beginnen? Ik praat er nog weinig over met mensen. Geen excuus, maar iedereen is weer bezig met zijn eigen ding. Mijn vriend is mega druk op werk en heeft heel veel gedoe gehad (eigen zaak) en als ik dan over papa begin voelt het meer alsof ik NOG iets bij hem neerleg. Ook al weet ik heel goed dat hij dit altijd prioriteit zal geven. Maar goed, ook zijn max is een keer bereikt qua stress en spanningen en emoties and whatnot.

Over die spanning in je lijf @Blacky94, (overigens nog bedankt voor je uitgebreide antwoord) ik lees één en al herkenning (oeps), wat jij ook bij mijn verhaal had. Ik had destijds ook mega gespannen kuiten, ze voelden altijd hard en ik had het gevoel alsof ik meeeega onlenig was (een heuvel oplopen was al pijnlijk en ik ben toch nog wel re-de-lijk jong dacht ik?). Ze zijn nu weer zacht en de restless legs heb ik ook niet meer zo vaak 's nachts. Maar hartkloppingen heb ik ook errrg lang gehad. Verkeerde ademhaling (volgens de huisarts continue hyperventilatie, toen leerde ik dat hyperventileren er niet altijd zo paniekerig eruit ziet, maar dus eigenlijk verkeerd ademhalen is -> te 'hoog' ademhalen).

Overigens ben ik nu mega gevoelig voor hartkloppingen, bij te veel eten heb ik het ook al (en dat doe ik nog wel eens hihi). Als ik iets spannend vindt, krijg ik het ook direct.

Maar goed al met al gaat het op dit moment, denk ik, beter met mij dan ten tijde van de openingspost. Ik merk dat ik erg moet passen op mijn rust, dat ik voldoende dagen in de week heb waarop ik kan doen wat ik wil.

De trimopleiding is wisselend leuk. Soms wel soms niet. Maar goed welk leertraject is altijd leuk? Gisteren nog zei mijn stagebegeleider: als je niet meer gaat durven, dan zijn we over 3 jaar nog bezig. Daar kan ik dan de hele dag mee zitten, met zo'n opmerking. Ze bedoelt het goed hoor. Ik ben veel te voorzichtig met knippen. Ik moet fouten maken (maar ja... perfectionistisch he, dat gaat niet zomaar eraf) dus, moeilijk! Soms wel balen hoor.

Vandaag heb ik een 'vrije dag'. Hoe ziet mijn vrije dag eruit? Ik heb al even gesport (heel kort maar hey, beter dan niks), honden uitgelaten, vaatwasser aangezet, ik ga zo een wasje draaien, ik lees nu even lekker Bokt bij met een kopje koffie, de papegaaien zijn verschoond, ik moet zo even boodschappen bestellen (lui

) en papegaaienvoer bestellen, dan heb ik wat teksten liggen die ik nog moet schrijven (ben ook freelancer) en ik heb nog huiswerk voor stage morgen (2 trimschema's bestuderen), ik heb het avondeten al 'voorbereid' (bakjes met restjes uit de vriezer gehaald haha) en vanavond hebben we een verjaardag (met kids, ik wil er niemand mee beledigen maar ik + vriend zijn niet zo van de kinderen en vinden dat altijd erg vermoeiend) dus daar heb ik nog niet zo veel zin in... Hopelijk kan ik alles even lekker afwerken en is er nog tijd over om even te gamen

**Geplaatst**: 16-07-25 11:11

Geplaatst: 16-07-25 11:11

Hier idd ook de hyperventilatie die daarvoor gezorgd heeft. Heb er zelfs wel eens voor op de HAP gezeten omdat het echt úren aanhield

En op een gegeven moment inderdaad ook tijdens het eten, dat je denkt ''maar ik doe níks''

Meer rust/minder stress heeft daar dus echt wel een positief effect op gehad gelukkig.

Mbt de vragen over het rouwen en je vader, die herken ik wel. Ik ben zelf gediagnostisceerd met een milde vermijdende persoonlijkheidsstoornis (die ook nog wel enigszins situationeel lijkt te zijn, want als ik in een fijne omgeving zit heb ik (veel) minder last van klachten) waarvoor ik nu schematherapie krijg. Mijn psych stelde dus vergelijkbare vragen over mijn gevoel/emoties toen ik mijn baan verloren was. Dat ik bij de sessie ruim 1,5e week na het nieuws echt zoiets had van, maar waarom mag ik niet meer niet verdrietig zijn? Nu zal dat bij rouwen natuurlijk anders zijn, bij mij persoonlijk kwamen zelfs jaren na het overlijden van mijn opa en oma nog steeds wel eens ''ineens'' de emoties omhoog. Maar wat ik er vooral uit geleerd heb is dat het mijzelf bezig houden (en vooral in de regelmodus schieten) voor mij een copingsstrategie is geworden om er maar niet bij stil te hoeven staan. Overigens waren er wel andere emoties (en nog steeds wel), maar die zaten meer op het boosheid spectrum en het gevoel geen kans te hebben gehad :')

Maar daar probeer ik nu wel soms wat bewuster bij stil te staan en het er ook maar te laten zijn. Ik hoef het niet altijd op te lossen, zeg maar.
Tegelijkertijd lees ik in je verhaal dat je er eigenlijk zelf ook nog wel behoefte aan hebt om het er soms nog over te hebben. Heb je dat bijv. al wel eens bespreekbaar gemaakt bij je vriend of andere mensen om je heen waarbij je je fijn voelt? Dat je het er eigenlijk soms nog wel eens over wil hebben maar dat niet ''durft''/je bang bent dat je teveel bent? Tis niet niks he, je vader(/ouder) verliezen! En ik kan me bijna niet voorstellen dat je vriend/vriendinnen/familie(/zorgverlener) het er niet met je over willen hebben, al is het de 100e keer dat je het ter sprake brengt!

Ook mbt je opleiding snap ik je heel goed en zie ik ook wel herkenning! Want idd, een leertraject is vallen en opstaan, je moet het niet voor niks nog leren

Maar ook daarin heb ik inmiddels geleerd dat mijn perfectionisme een copingsstrategie is van een dieperliggend probleem (ik wil daarmee overigens niet direct zeggen dat dit bij jou ook zo is!). Nu weet ik ook nog niet hoe ik daar het beste mee om kan gaan, daarvoor zit ik nog niet lang genoeg in therapie, maar de therapie heeft bij mij wel al voor heel veel inzichten gezorgd waardoor ik nu wel veel beter weet waar bepaald gedrag vandaan komt, en vooral ook, waar ik mezelf (onbewust) voor probeer te beschermen. Nogmaals, wil niet per se zeggen dat dit voor jou net zo is, maar gezien er beide kanten op wel veel herkenning lijkt te zijn, kan het je wellicht toch helpen

Toen ik daarstraks las wat je allemaal vandaag wilde doen/al had gedaan was mijn eerste gedachte ''jeetje, wat een drukke dag''

Anderzijds, zeker als je in een goede flow zit is het grootste gedeelte waarschijnlijk ook wel zo gedaan. En je moet natuurlijk zelf weten hoeveel je wel/niet op een dag doet. Maar ik hoop idd wel dat je ook nog genoeg tijd hebt voor ontspanning, want dat heb je zeker verdiend als ik je planning zo lees! En mbt die verjaardag, wat gebeurt er als je af zou zeggen?

Of evt. maar een half uurtje oid zou gaan? Zeker als je er eigenlijk op voorhand al niet zoveel zin in hebt? Ik hoef er trouwens geen antwoord op, maar meer in het kader van bewust met je energie omgaan haha

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-07-25 11:50

Re: Hoe weer motivatie/lekker ritme vinden in het leven?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-07-25 11:50

Ik heb bijna alles al gedaan, alleen nog even 1 tekst en het trimschema bekijken en daarna kan ik chillen

Ik heb ook al de zolder verder opgeruimd, deze was een enorme bende (alle spullen neergeploft die we na verhuizing niet direct nodig hadden, ben er al enkele weken mee bezig om deze uit te pluizen & de zolder te schilderen ^^) Ik ben bezig om er een lekker leeshoekje te maken, dat schiet al aardig mooi op, ik hoef nog maar 2 dozen uit te zoeken! Woehoe. En nog maar een klein stukje te schilderen. Dus ik dikke blij.

In dat hoekje komt ook de platenspeler van m'n vader te staan. Ik heb nog iets niet helemaal goed aangesloten, want er komt nog geen geluid uit de boxen, maar de platenspeler zelf doet 't... Zo fijn om 'zijn' muziek straks te horen. Dat koester ik wel heel erg, hij had (blijkbaar) een hele mooie platenspeler, ik heb er 0 verstand van, maar diegenen die me hebben geholpen met aansluiten hebben meerdere keren complimenten gegeven.. ben dan toch soort van trots

**Geplaatst**: 16-07-25 12:25

Re: Hoe weer motivatie/lekker ritme vinden in het leven?

Geplaatst: 16-07-25 12:25

Jeetje jouw vrije dag klinkt enorm druk. Heb je ook voldoende echt vrije dagen?

Goed dat je alles zo van je afschrijft, hopelijk helpt dat al iets. Mijn inbox staat ook nog steeds voor je open natuurlijk. Goed voor jezelf zorgen is echt zo belangrijk. :knuffel:

**Geplaatst**: 16-07-25 12:30

Geplaatst: 16-07-25 12:30

Sychess schreef:
Ik heb bijna alles al gedaan, alleen nog even 1 tekst en het trimschema bekijken en daarna kan ik chillen

Ik heb ook al de zolder verder opgeruimd, deze was een enorme bende (alle spullen neergeploft die we na verhuizing niet direct nodig hadden, ben er al enkele weken mee bezig om deze uit te pluizen & de zolder te schilderen ^^) Ik ben bezig om er een lekker leeshoekje te maken, dat schiet al aardig mooi op, ik hoef nog maar 2 dozen uit te zoeken! Woehoe. En nog maar een klein stukje te schilderen. Dus ik dikke blij.

In dat hoekje komt ook de platenspeler van m'n vader te staan. Ik heb nog iets niet helemaal goed aangesloten, want er komt nog geen geluid uit de boxen, maar de platenspeler zelf doet 't... Zo fijn om 'zijn' muziek straks te horen. Dat koester ik wel heel erg, hij had (blijkbaar) een hele mooie platenspeler, ik heb er 0 verstand van, maar diegenen die me hebben geholpen met aansluiten hebben meerdere keren complimenten gegeven.. ben dan toch soort van trots

Ah kijk, heel goed! Hopelijk even lekker ontspannen de rest van de dag

En wat onwijs leuk van dat hoekje en die platenspeler! Lijkt me een hele mooie manier om toch wat ''dichterbij'' je vader te kunnen zijn :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-07-25 07:28

Geplaatst door de TopicStarter : 17-07-25 07:28

Celebi schreef:
Jeetje jouw vrije dag klinkt enorm druk. Heb je ook voldoende echt vrije dagen?

Goed dat je alles zo van je afschrijft, hopelijk helpt dat al iets. Mijn inbox staat ook nog steeds voor je open natuurlijk. Goed voor jezelf zorgen is echt zo belangrijk.

Lief!

Ik denk inderdaad steeds vaker: ik moet gewoon een week vrij hebben zonder iets. Heel lastig, want als je thuisblijft ga je toch dingen doen (ik althans). In augustus gaan we gelukkig een weekje naar Zwiterland met de hondjes en in september ga ik met een vriendin een weekje paardrijden in Tsjechië. Zin in!! Die vriendin regelt altijd veel rondom het reizen (vliegen, tijden, treinen, betalingen) ik hoef eigenlijk alleen maar mee te gaan en tikkies te betalen $_/-\o_$

Dus dat vind ik heel fijn en relaxed. Bij de vakanties met mijn vriend komt het vaak op mij aan en ik vind vakanties uitzoeken gewoon niet zo heel leuk, vooral als mijn energie laag is.

Maar goed ik ben wel weer op het punt dat ik eigenlijk niet zo veel zin heb in de stagedagen, en dat ik blij ben als er een dagje uitvalt. Ja, da's niet goed... Weet ik!

Mijn vrije dagen zijn ook te druk denk ik. Maar ik vind het heel lastig om echt niets niets te doen. Daarvoor heb ik het weekend vaak, en dat zit dan weer vol met sociale dingen...

Gisteren verjaardag was op zich wel leuk, wel vermoeiend. Waren half 12 thuis. Hele avond staan. Pfieeee...

Nou ja eerst vandaag maar weer overleven!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-07-25 07:29

Geplaatst door de TopicStarter : 17-07-25 07:29

Blacky94 schreef:
En wat onwijs leuk van dat hoekje en die platenspeler! Lijkt me een hele mooie manier om toch wat ''dichterbij'' je vader te kunnen zijn

Ja

**Geplaatst**: 17-07-25 08:01

Re: Hoe weer motivatie/lekker ritme vinden in het leven?

Geplaatst: 17-07-25 08:01

Heb alleen je openingspost gelezen maar heb je al eens bloed laten trekken? Je kunt ook qua voeding tekorten hebben waardoor je minder energie hebt dan normaal. De omstandigheden die je beschrijft helpen niet mee, maar een tekort aan het 1 of ander ook niet. Denk aan bijvoorbeeld b12 of ijzer of beide

**Geplaatst**: 17-07-25 09:39

Geplaatst: 17-07-25 09:39

Sychess schreef:
Nou ja eerst vandaag maar weer overleven!

Ik blijf erbij: dit is niet normaal en gezond hè. Prima een keer een dagje, maar niet structureel. :knuffel:

**Geplaatst**: 17-07-25 09:44

Geplaatst: 17-07-25 09:44

Sychess schreef:
Mijn vrije dagen zijn ook te druk denk ik. Maar ik vind het heel lastig om echt niets niets te doen. Daarvoor heb ik het weekend vaak, en dat zit dan weer vol met sociale dingen...

Dus op vrije dagen doe je van alles, want 'niets doen' is voor het weekend. Maar het weekend zit ook vol.

Wanneer doe je dan wél een dag niets? Want eerlijk, ik word al moe als ik je berichten lees

**Geplaatst**: 17-07-25 11:26

Geplaatst: 17-07-25 11:26

Zoals ik het lees zit je jezelf ook een beetje in de weg met hoe je zelf oordeelt.
Boodschappen bestellen is niet lui, maar handig.
En als ik zie wat je verder allemaal op 1 dag doet dan is lui toch het laatste wat je met jou in verband zou brengen.
Je moet teveel van jezelf. Dat had je al door begreep ik, maar het valt me dus ook in je laatste berichten wel op.

Succes en sterkte!

**Geplaatst**: 17-07-25 16:25

Re: Hoe weer motivatie/lekker ritme vinden in het leven?

Geplaatst: 17-07-25 16:25

Ik herken het. Heb niet alles gelezen, maar ik herken je verhaal. Ik heb een afspraak bij een psycholoog nu, na lang twijfelen, misschien ook uit schaamte dat ik hulp moet zoeken. Men vermoed een verstoord rouwproces, met daarbij een vermoeden van adhd.
Ik ben in relatief korte tijd mijn vader verloren aan een hartstilstand, mijn moeder was een wrak, dus het ging vooral om haar verdriet, dus je rent door. Toen kreeg mijn zus kanker en dat hele kankertraject was enorm slopend, zij is overleden. Mijn moeder kon je wegdragen, het was een enorm zware tijd. Toen overleed mijn schoonmoeder, ze had een aneurysma die leeg liep in haar longen. Ondertussen ging het steeds slechter met mijn moeder, zwaar alzheimer en op een nare manier gestorven. Mijn zoon zag het leven ook niet meer zitten en mijn partner is 6 maanden per jaar van huis. Tussendoor stierven mijn paard en 2 honden. Ik ben verhuisd, om maar uit de sfeer van ellende te zijn. Mijn moeder is in september een jaar weg en met mij gaat het enorm slecht. Somber, geen lol meer, uitstellen van wat ik moet doen en uiteindelijk je afvragen waarom je zo nog door moet. Het leven is even niet meer leuk. Alles waar ik zo hard van weg heb proberen te rennen, komt als nu als een mokerslag binnen en het heeft me genekt.
Ik ga nu dus naar een psycholoog en hoop dat hij me weer op de rit kan helpen.
Wat ik heb gemerkt is dat ik om hulp vragen erg moeilijk vindt en me schaam om dat te moeten doen. Praat met mensen, wees je er van bewust dat jouw verdriet net zo belangrijk is en vooral dat weglopen, druk bezig zijn, uiteindelijk altijd wordt ingehaald door waar je van weg probeert te lopen. Heel veel sterkte, het is moeilijk en zwaar, zorg goed voor jezelf!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-07-25 17:45

Geplaatst door de TopicStarter : 17-07-25 17:45

Wintu schreef:
Ik herken het. Heb niet alles gelezen, maar ik herken je verhaal. Ik heb een afspraak bij een psycholoog nu, na lang twijfelen, misschien ook uit schaamte dat ik hulp moet zoeken. Men vermoed een verstoord rouwproces, met daarbij een vermoeden van adhd.
Ik ben in relatief korte tijd mijn vader verloren aan een hartstilstand, mijn moeder was een wrak, dus het ging vooral om haar verdriet, dus je rent door. Toen kreeg mijn zus kanker en dat hele kankertraject was enorm slopend, zij is overleden. Mijn moeder kon je wegdragen, het was een enorm zware tijd. Toen overleed mijn schoonmoeder, ze had een aneurysma die leeg liep in haar longen. Ondertussen ging het steeds slechter met mijn moeder, zwaar alzheimer en op een nare manier gestorven. Mijn zoon zag het leven ook niet meer zitten en mijn partner is 6 maanden per jaar van huis. Tussendoor stierven mijn paard en 2 honden. Ik ben verhuisd, om maar uit de sfeer van ellende te zijn. Mijn moeder is in september een jaar weg en met mij gaat het enorm slecht. Somber, geen lol meer, uitstellen van wat ik moet doen en uiteindelijk je afvragen waarom je zo nog door moet. Het leven is even niet meer leuk. Alles waar ik zo hard van weg heb proberen te rennen, komt als nu als een mokerslag binnen en het heeft me genekt.
Ik ga nu dus naar een psycholoog en hoop dat hij me weer op de rit kan helpen.
Wat ik heb gemerkt is dat ik om hulp vragen erg moeilijk vindt en me schaam om dat te moeten doen. Praat met mensen, wees je er van bewust dat jouw verdriet net zo belangrijk is en vooral dat weglopen, druk bezig zijn, uiteindelijk altijd wordt ingehaald door waar je van weg probeert te lopen. Heel veel sterkte, het is moeilijk en zwaar, zorg goed voor jezelf!

Sjeetje Wintu.. Wat vreselijk allemaal. Wat goed dat je het hier deelt, dat is ook al een hele stap. Om hulp vragen is ook moeilijk. Maar draai het om: als iemand jou om hulp zou vragen, zou je dat erg vinden? Ik niet. Ik zou blij zijn als ik iemand kon helpen, en fijn om in vertrouwen genomen te worden. Zo probeer ik het zelf dan ook maar te zien, als ik iets moeilijk vind. Maar sjeeminee, wat heb jij een rollercoaster gehad. Ik hoop van harte dat het leven binnenkort weer wat leuker wordt voor je :knuffel:

Dorine92 schreef:
Heb alleen je openingspost gelezen maar heb je al eens bloed laten trekken? Je kunt ook qua voeding tekorten hebben waardoor je minder energie hebt dan normaal. De omstandigheden die je beschrijft helpen niet mee, maar een tekort aan het 1 of ander ook niet. Denk aan bijvoorbeeld b12 of ijzer of beide

Yep al mijn bloedwaarden zijn goed. Meerdere keren laten prikken. Ook al van anticonceptie gewisseld. Tis gewoon m'n koppie :')

Temeraire schreef:
Zoals ik het lees zit je jezelf ook een beetje in de weg met hoe je zelf oordeelt.
Boodschappen bestellen is niet lui, maar handig.
En als ik zie wat je verder allemaal op 1 dag doet dan is lui toch het laatste wat je met jou in verband zou brengen.
Je moet teveel van jezelf. Dat had je al door begreep ik, maar het valt me dus ook in je laatste berichten wel op.

Succes en sterkte!

Ik vind luiheid ook een vreselijke eigenschap, zou dat echt niet genoemd willen worden door iemand, misschien daardoor?

Foaly schreef:
Dus op vrije dagen doe je van alles, want 'niets doen' is voor het weekend. Maar het weekend zit ook vol.

Wanneer doe je dan wél een dag niets? Want eerlijk, ik word al moe als ik je berichten lees

Ja ik vind niets doen echt heel erg moeilijk. De enige keren dat ik dat doe is als ik op vakantie ben (want dan "kan" ik niks doen althans geen klusjes en dan ontspan ik ook wel echt) of als ik ziek ben (want dan legitieme reden).

Maar ik heb vanaf vandaag weekend! En dit ga ik doen:

Morgen paardrijden bij de Magnolia Ranch! $**\O/**$ dat is onderhand bijna een maand of anderhalf geleden dus zin innn. In de middag komt de Picnic boodschapjes brengen.

Morgenavond op puppykraambezoek. Ook leuk! Dus relatief rustige vrijdag.

Zaterdagochtend met mijn moeder kaartjes maken van hondenrassen (voor m'n opleiding).
En zaterdagavond met een vriendin naar de bioscoop.
Zondag niks! Voor mij een heeeel rustig weekend. Lekkerlekker.

**Geplaatst**: 17-07-25 17:58

Geplaatst: 17-07-25 17:58

Sychess schreef:
Ik vind luiheid ook een vreselijke eigenschap, zou dat echt niet genoemd willen worden door iemand, misschien daardoor?

Maar... Wat is luiheid?
Wanneer vind je jezelf lui en wanneer vind je dat je aan het ontspannen (=opladen) bent?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-07-25 08:17

Geplaatst door de TopicStarter : 18-07-25 08:17

Goof schreef:
Maar... Wat is luiheid?
Wanneer vind je jezelf lui en wanneer vind je dat je aan het ontspannen (=opladen) bent?

Dat is een goeie. Luie dag mag ook best eens natuurlijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-07-25 07:23

Re: Hoe weer motivatie/lekker ritme vinden in het leven?

Geplaatst door de TopicStarter : 24-07-25 07:23

Vandaag even zitten met mijn stagebegeleider. Ze heeft al 30 jaar fibromyalgie in haar rug, en dat ging best goed, maar 1,5 week is ze heel ziek geweest waarbij ze urenlang moest overgeven en sindsdien is het weer heel erg. Laten we nu niet het meest lichte beroep hebben voor je lijf, dus het gaat gewoon... niet, eigenlijk.

Ze wil vandaag praten, een plan maken en horen wat ik graag wil. Ik merk dat ik zelf 3 dagen meer dan genoeg vind en ben bang dat ik meer ga aanbieden omdat ik haar heel graag wil helpen, en ik wil mijn stageplek houden natuurlijk. Maar ik ben van plan om het gewoon aan te horen vandaag en dan te zeggen dat ik er even goed over na ga denken. Nog niks ga beloven of afketsen.

Ben wel benieuwd... Hopelijk kan ik mijn stage nog afmaken hier. Het is echt een goed stageadres.

**Geplaatst**: 24-07-25 12:19

Geplaatst: 24-07-25 12:19

Dat klinkt als een goed plan. Ook als je een ander wilt helpen, moet je goed voor jezelf zorgen. Wellicht goed om op je vrije dag iets te plannen wat rust en energie geeft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-07-25 16:44

Geplaatst door de TopicStarter : 24-07-25 16:44

senna21 schreef:
Dat klinkt als een goed plan. Ook als je een ander wilt helpen, moet je goed voor jezelf zorgen. Wellicht goed om op je vrije dag iets te plannen wat rust en energie geeft.

Ik doe 3 dagen stage, 1 studiedag en dan heb ik 1 dag waarop ik (meestal) ga paardrijden en verder niet zoveel probeer te doen.. Dat vind ik nu wel een lekker ritme.

Ze heeft een hele lijst met honden gemaakt die ik zelf kan doen en heeft me gevraagd of ik die wil oppakken of niet. Dus even over nadenken. Als dat met die 3 dagen kan, zou dat fijn zijn..

**Geplaatst**: 24-07-25 16:50

Re: Hoe weer motivatie/lekker ritme vinden in het leven?

Geplaatst: 24-07-25 16:50

Sporten. Echt, ga sporten, vooral op je vrije dagen in de ochtend. Al moet je het uit je tenen halen. Sporten geeft een boost aan je dopamine systeem waardoor je je veel gemotiveerder en meer gefocust gaat voelen. Vergelijkbaar met een pilletje ritalin of amfetamine.

**Geplaatst**: 24-07-25 17:59

Geplaatst: 24-07-25 17:59

GJ9 schreef:
Sporten. Echt, ga sporten, vooral op je vrije dagen in de ochtend. Al moet je het uit je tenen halen. Sporten geeft een boost aan je dopamine systeem waardoor je je veel gemotiveerder en meer gefocust gaat voelen. Vergelijkbaar met een pilletje ritalin of amfetamine.

Wat een rare vergelijking. Die laatste zin is echt geen toevoeging aan je post.

**Geplaatst**: 24-07-25 20:43

Re: Hoe weer motivatie/lekker ritme vinden in het leven?

Geplaatst: 24-07-25 20:43

Waarom niet? Is gewoon wetenschappelijk aangetoond dat de werking op je dopamine systeem vergelijkbaar is. Vooral op vrije dagen zonder moeten daalt je dopamine behoorlijk.

**Geplaatst**: 24-07-25 23:43

Geplaatst: 24-07-25 23:43

Sporten uit je tenen moeten halen als je al zo ver in de uitputting zit is zeker niet altijd een oplossing. Sporten is vaak heel gezond, geeft je energie en conditie, maar tijdens vormen van overspannenheid is het gewoon energie uit je systeem persen die je al niet meer hebt. Zeker het 'al moet je het uit je tenen halen' is hier het stukje wat niet handig is. Dat geeft aan dat je jezelf en je lichaam dus nog meer over grenzen heen aan het pushen bent. En dat kan ook zeker, kijk maar naar militairen en special forces, maar voor een gemiddelde mens die al heel vermoeid is en misschien flink overspannen is, kan dit echt veel te veel zijn. Juist naar je lichaam leren luisteren, kleine signalen oppikken en gedoseerd leren wat wel en niet helpend is, is de basis vaak.

**Geplaatst**: 25-07-25 08:33

Re: Hoe weer motivatie/lekker ritme vinden in het leven?

Geplaatst: 25-07-25 08:33

Absoluut mee oneens, genoeg wetenschappelijke onderbouwing voor. Heb al veel mensen met depressieve klachten op zien knappen zelfs door weer in actie te komen. Al doe je iedere dag een 7 min workout, maakt al verschil. Als je dopamine laag zit kan je gaan wachten tot je weer motivatie voelt maar dat komt pas als je systeem weer aan staat. In die zin kan naar je lijf luisteren je juist op het verkeerde been zetten en je alleen maar verder een depressie in helpen. Gevoel én verstand gebruiken.