Geplaatst: 10-07-25 10:44 
Enerzijds goed om te horen dat het beter lijkt te gaan, maar "te druk om verdrietig te zijn" klinkt ergens ook nog steeds alsof je het vooral wegdrukt en niet echt de tijd (durft te) nemen om aan rouwen toe te komen.
Mbt je reactie van vorige maand mbt pijnlijke benen, weet je zeker dat het komt van "niks" doen? Je had het daarvoor ook over een hoop spanning in je lijf. Ik weet van mezelf, maar dat zegt natuurlijk niet dat dat voor jou ook geldt, dat ik met veel spanning mijn hele lijf vastzet. Hoe vaak ik na mijn werk wel niet in de auto heb gezeten en bewust werd dat ik onbewust mijn kuitspieren aan het aanspannen was bijv. Psychische inspanning wilde er nog wel eens voor zorgen dat ik mijzelf lichamelijk zodanig (onbewust) aanspande dat ik er gewoon kramp van kreeg. Uiteindelijk zelfs tot regelmatig (aanhoudende) hartkloppingen aan toe omdat ik iets vergelijkbaars met mijn ademhaling deed. Mijn lijf zat in een constante stressreactie en maar een klein beetje meer stress kon er voor zorgen dat de boel escaleerde.
Verder zou ik je toch ook echt psychische hulp willen aanbevelen. Ik heb het "geluk" dat ik na jaren kwakkelen, ook in het psychologische kortdurende traject, nu in een langdurend traject ben terecht gekomen. De eerste behandelingen/gesprekken hebben inmiddels zoveel meer inzicht gegeven, ook mbt mijn lijf en wat ik daar in voel. Neemt niet weg dat je zoiets niet ook met een POH of kortdurend traject kunt bereiken, maar ik zou je echt willen aanraden naar iemand te zoeken die goed bij je klikt. Want zeker in je eerste berichten lees ik alleen maar "ik moet dit", "teleurgesteld als ik niet genoeg gedaan heb", etc. Het is bijna alsof ik mijzelf teruglees hier
Maar ik denk dat je vooral even een hoop niet moet. Het huis wacht wel (zeg ik nu heel makkelijk, maar heb ik ook echt moeten leren en gaat de ene dag beter dan de andere). Er zijn dagen dat ik in een paar uur de hele toko schoon heb en me super productief voel. En er zijn dagen waarop ik vanalles gepland heb maar er niks uit m'n vingers komt, en in plaats van daar alleen maar tegen te blijven vechten en me nog ongelukkiger te voelen "omdat niks lukt", probeer ik het inmiddels gewoon zoveel mogelijk te aanvaarden en dan gewoon even "niks" te doen. Soms is alleen maar uit bed komen al inspanning genoeg 
Ik vind het zelf fijn om dan bijv. wat van LEGO te maken of te puzzelen oid. En als ik wel genoeg concentratie heb wil Netlfix nog wel eens lukken. Want heb je iets wat je leuk vindt om te doen en relatief weinig inspanning/concentratie kost? En voel ik me dan schuldig als mijn vriend thuis komt van zijn werk en nog gaat koken, terwijl ik "niks" gedaan heb? Ja, soms wel. Maar hij weet gelukkig ook wat er speelt en wat daar aan vooraf gaat en dat de ene dag makkelijker is dan de andere.
Verder vraag ik me ook af tot in hoeverre je hier het wel eens met het UWV over gehad hebt? Ik bedoel het niet vervelend maar krijg uit je berichten echt het gevoel dat je jezelf tekort doet. Ik heb zelf een paar weken terug WW moeten aanvragen omdat mijn nieuwe werkgever mij meer als financieel risico zag dan als professional die ik ben. Terwijl ik me juist in maanden niet zo goed gevoeld had (ook een ongelukkige baansituatie achter mij gelaten) dus dat ik er nu uit moest met als hoofdreden dat ik bij de GGZ liep (en welkom was om terug te komen als dat traject is afgelopen
), was een dikke domper. Nu moet ik ook binnenkort geopereerd worden dus dat compliceert mijn situatie wel meer (dat wist mijn werkgever nog niet), maar mede door alles wat er de afgelopen paar jaar gebeurt is (incl opklimmen uit een burn out), de GGZ en de operatie ben ik de komende 2 maanden vrijgesteld van solliciteren en kom ik nadien een tijdje in de ziektewet. Ik vraag me dus vooral af of zij daarin ook niet meer hadden kunnen betekenen, en dan had jij wellicht ook minder stress gehad om je WW en opleidingen.In mijn geval hebben de veranderingen en de hulp van de GGZ er wel voor gezorgd dat ik minder spanning in mijn lijf heb (alhoewel het nog verre van weg is overigens) en gelukkig al 1,5e maand geen hartkloppingen meer gehad heb. Mijn ademhaling is rustiger en dieper, dus er vinden zeker positieve veranderingen plaats. En dat gun ik je ook, meer rust in je lijf, meer rust in je hoofd. En wees niet zo streng voor jezelf
) en papegaaienvoer bestellen, dan heb ik wat teksten liggen die ik nog moet schrijven (ben ook freelancer) en ik heb nog huiswerk voor stage morgen (2 trimschema's bestuderen), ik heb het avondeten al 'voorbereid' (bakjes met restjes uit de vriezer gehaald haha) en vanavond hebben we een verjaardag (met kids, ik wil er niemand mee beledigen maar ik + vriend zijn niet zo van de kinderen en vinden dat altijd erg vermoeiend) dus daar heb ik nog niet zo veel zin in... Hopelijk kan ik alles even lekker afwerken en is er nog tijd over om even te gamen 
En op een gegeven moment inderdaad ook tijdens het eten, dat je denkt ''maar ik doe níks'' 
Meer rust/minder stress heeft daar dus echt wel een positief effect op gehad gelukkig. 
dat is onderhand bijna een maand of anderhalf geleden dus zin innn. In de middag komt de Picnic boodschapjes brengen.