Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-04-25 12:09

Geplaatst: 10-04-25 12:09

Ik was mezelf ook een beetje kwijt na een relatie van 10 jaar. Niet lang erna kreeg ik alweer een nieuwe relatie maar dat is inmiddels ook uit. Ik ben sinds kort in therapie om aan die zelfliefde te werken en ervoor te zorgen dat ik ook aan mezelf genoeg heb en een relatie weer een aanvulling is. Ik kon ook niet alleen zijn. Dus ik zou kijken of iemand je kan ondersteunen hiermee.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-04-25 12:21

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-25 12:21

Ik woonde samen met V. Toen terug naar mijn ouders. Met L heb ik niet samengewoond. Emotioneel verwaarloosd voelen is inderdaad wel het goede woord. In sommige gevallen zal dat zeker zo zijn geweest, in andere gevallen zal ik zelf onrealistische noden hebben gehad. De waarheid zal ergens in het midden liggen.

Het grappige is dat V mij het tegenovergestelde vind/vond van ‘moeilijk’. Hij grapte soms wel dat ik te makkelijk was; ‘er mag wel wat tegengas op’. De relatie was rustig en stabiel, maar ik miste mentaal dingen. Ik denk niet dat L niet van mij hield. Ondanks dat ik moeilijk ben geweest, pakte hij mij ook altijd vast en zei ‘we komen er samen wel doorheen, wat er ook is’. Ik wil hem niet tekort doen, hij heeft zo zijn best gedaan. Hij wilde het ook koste wat koste ‘fixen’, maar de aandacht ging op een gegeven moment wel teveel naar andere dingen en werd ik emotioneel ‘verwaarloosd’ (vind dat zo hard klinken…). Ik heb zoiets van. Als je het echt wilt ‘fixen’ moet je het ook drastisch anders doen. Tijd vrijmaken, je woorden in daden omzetten,… Dan ga ik nadenken. Wat als ik even meer geduld heb gehad? Wat als de gehele situatie gewoon anders was geweest?

V nam destijds afstand omdat het hem gewoon teveel werd op het werk. Hij was belachelijke uren aan het maken, ieder avond ook nog doorwerken. Hij is daarin compleet veranderd. Van baan geswitched. Ook qua communicatie is hij totaal veranderd. Veel meer open. Wel veel meer op zijn hoede, muur rond hem heen gebouwd. V is enorm gebroken van de situatie. Hij wilde dit niet. Hij was van plan om mij ten huwelijk te vragen. Hij had de ring al, hij had de locatie al,…

Ik heb met V het hierover gehad, dankzij jullie!! Maar hij vindt dit moeilijk. Hij wilt iemand die nu 100% voor hem kan gaan. Dit maakte hem erg verdrietig want hij vond de afgelopen week heel fijn. Hij heeft heel duidelijk gemaakt dat hij nu geen relatie wilt, dit lijkt mij ook het aller beste voor beide. Maar hij wilt wel alles doen wat je in een relatie zou doen, dit vind ik mentaal heel moeilijk. Ik wil gewoon liefde en gelukkig zijn

Jullie woorden doen mij echt goed, dankjewel.

**Geplaatst**: 10-04-25 12:26

Geplaatst: 10-04-25 12:26

Afstand houden. Deze twee mannen gewoon niet meer in je inner cirkel houden. Niemand wordt er gelukkig van als jullie om elkaar heen blijven draaien. Ook die V niet in de friendzone, jullie klinken beiden niet alsof jullie daar toe in staat zijn. Het is niet gezond. Gun elkaar een beter leven.

Zoek je eigen pad. Echt. Laat los. Focus op jezelf. Je komt echt wel de juiste tegen, waarbij niks teveel of lastig voelt. Waar jij gewoon jij kunt zijn en dat genoeg is, en de ander ook.

**Geplaatst**: 10-04-25 12:33

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 12:33

Ik denk inderdaad dat je relaties een invulling van jezelf maakt. En ze horen een aanvulling op jou te zijn.
Ontdek wie je bent en word ‘heel’. Heb je weleens gehoord van de term High value woman?
Ik gun jou (emotionele) onafhankelijkheid en kracht.

**Geplaatst**: 10-04-25 12:58

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 12:58

V wil nu geen relatie omdat je niet 100% voor hem kan gaan...? Lijkt me verstandig

Het klinkt eigenlijk alsof op papier jij en V nu hetzelfde willen. Settelen, gezinnetje stichten, iemand die 100% voor je gaat. Geen drama maar gewoon fijn samen een leven opbouwen.

Zonde dat het dan niet kan omdat je mentaal nu zo in de knoop zit. Of is er nog een andere reden...?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-04-25 13:19

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-25 13:19

Ik ken inderdaad de term high value woman. Emotionele onafhankelijkheid is inderdaad echt wat ik nodig heb. Ik ben dankbaar dat ik sinds jongsafaan altijd geliefd ben geweest en altijd een beste vriend heb gehad, maar het heeft inderdaad ook mijn (emotionele) ontwikkeling ergens geremd.

V wilt nu geen relatie omdat hij het de tijd wilt geven om naar elkaar te groeien en ook om zijn omgeving te laten wennen. Er is namelijk een grote vertrouwingsbreuk geweest omdat ik zo snel naar iemand anders ben gegaan. Maar hij wilt wel graag de intimiteit, affectie, contact die men heeft in een relatie. Dit vind ik ergens lastig. Ook omdat ik pas een paar weken geleden een punt heb gezet achter L, waar ik veel van hield en dat gaat ook niet zo snel weg. Ik gun mijzelf en de andere (welke van de 2 ook) een stabiele, rustige en liefdevolle toekomst. Ik ben aan het uitvogelen wat het beste voor mij ook. V wilt nu graag intensief contact blijven houden en ziet dit uiteindelijk uitlopen tot een relatie. Ik vind het contact wel fijn, het brengt rust met zich mee. Maar het blijft ergens knagen soms. Wat als ik over een paar maanden/paar jaar op hetzelfde punt sta als vorig jaar omdat ik niet de juiste beslissingen heb gemaakt? Ik ben sowieso al een enorme ‘overthinker’ wat het niet makkelijk maakt. V wilt verder, het liefste met mij. Ik wil ook verder, maar het blijft lastig wat nou de juiste weg exact voor mij is… ik denk ook niet dat er 1 juist antwoord is, er zitten altijd risico’s verbonden aan iedere keuze

**Geplaatst**: 10-04-25 13:47

Geplaatst: 10-04-25 13:47

Lastig TS. Ik kan me voorstellen dat wanneer je hoofd zo vol gedachten zit van wat als etc, dat het moeilijk is om bewust te zijn van wat je echt voelt en wil.

Ik ben het niet volledig eens met sommige reacties dat je eerst van jezelf moet houden voor je van een ander kunt houden. Dat licht genuanceerder en voor de meeste mensen is van jezelf leren houden een levenslang project. Wel denk ik dat je zelfbeeld bepalend is voor hoe we liefde van anderen kunnen ontvangen/accepteren. Als je bijvoorbeeld zelf niet geloofd dat je het waard bent om geliefd te zijn zal je meer geneigd kunnen zijn constant bevestiging te zoeken bij je partner (dat is slechts 1 voorbeeld van een mogelijke reactie). Hoe we omgaan met onze angsten en onzekerheden kan een relatie best onder druk zetten.

“ Wat als…” twijfels zijn geniepig. Bij de achteraf keuzes denken we namelijk altijd aan hoe een andere keuze beter had kunnen uitpakken dan de situatie waar je nu in zit. Je denkt nu misschien, “wat als ik het nooit had uitgemaakt met V, dan waren we nu nog samen, zonder vertrouwensbreuk en dan was ik waarschijnlijk gelukkiger nu”. Maar dat is niet perse waar. Misschien was je juist ongelukkiger geweest dan nu. Je zegt dat V graag intensief contact wil houden maar wat wil jij het liefst? Je hebt het toen niet voor niets uitgemaakt. Vind je het contact oprecht fijn? Of zie je nu al dingen waardoor je denkt over een poosje weer op hetzelfde punt te staan?

**Geplaatst**: 10-04-25 13:53

Geplaatst: 10-04-25 13:53

De bedoeling van het Westerse ideaal van liefde is, dat je voor 1 partner kiest en daar trouw aan blijft. Ook als hij\zij niet aan al je wensen kan voldoen. Volmaakte mensen bestaan immers niet, en volmaakte relaties dus ook niet. Zoals ts beschrijft lijkt die eerste man V toch vrij goed. Maar ja mogelijk is ts nog te jong om zich te binden. Ik denk wel dat V, die al een ring had gekocht, zich nogal gekwetst voelt door dit alles.

**Geplaatst**: 10-04-25 13:54

Geplaatst: 10-04-25 13:54

_Femkeeex schreef:
Ik ken inderdaad de term high value woman. Emotionele onafhankelijkheid is inderdaad echt wat ik nodig heb. Ik ben dankbaar dat ik sinds jongsafaan altijd geliefd ben geweest en altijd een beste vriend heb gehad, maar het heeft inderdaad ook mijn (emotionele) ontwikkeling ergens geremd.

V wilt nu geen relatie omdat hij het de tijd wilt geven om naar elkaar te groeien en ook om zijn omgeving te laten wennen. Er is namelijk een grote vertrouwingsbreuk geweest omdat ik zo snel naar iemand anders ben gegaan. Maar hij wilt wel graag de intimiteit, affectie, contact die men heeft in een relatie. Dit vind ik ergens lastig. Ook omdat ik pas een paar weken geleden een punt heb gezet achter L, waar ik veel van hield en dat gaat ook niet zo snel weg. Ik gun mijzelf en de andere (welke van de 2 ook) een stabiele, rustige en liefdevolle toekomst. Ik ben aan het uitvogelen wat het beste voor mij ook. V wilt nu graag intensief contact blijven houden en ziet dit uiteindelijk uitlopen tot een relatie. Ik vind het contact wel fijn, het brengt rust met zich mee. Maar het blijft ergens knagen soms. Wat als ik over een paar maanden/paar jaar op hetzelfde punt sta als vorig jaar omdat ik niet de juiste beslissingen heb gemaakt? Ik ben sowieso al een enorme ‘overthinker’ wat het niet makkelijk maakt. V wilt verder, het liefste met mij. Ik wil ook verder, maar het blijft lastig wat nou de juiste weg exact voor mij is… ik denk ook niet dat er 1 juist antwoord is, er zitten altijd risico’s verbonden aan iedere keuze

Hij wil geen relatie maar wel de lusten? Persoonlijk vind ik dat not done. Klinkt voor mij ook als een dubbele boodschap: wel het intensieve contact, wel de intimiteit, maar geen relatie. Waarom niet bij 0 beginnen en daar vanuit weer opbouwen? Dan is het waarschijnlijk meer in balans.

Edit: wel eens met mijn voorganger dat hij zich mogelijk erg gekwetst kan voelen. Kan ik me ook voorstellen vanuit hem.

**Geplaatst**: 10-04-25 14:00

Geplaatst: 10-04-25 14:00

_Femkeeex schreef:
(welke van de 2 ook)

Waarom beperk je je tot enkel deze 2 mannen op de hele wereld?

**Geplaatst**: 10-04-25 14:03

Geplaatst: 10-04-25 14:03

Ik zou als ik jou (TS) was, eerst even gaan kijken, zonder mannen in je leven, wat je zelf wil in het leven als persoon op zich. Waar word je gelukkig van? Wat zijn je doelen? Wat vind jij prettig? Hoe ziet jouw ideale dag eruit? Wil je kinderen? Hoe zie je dat voor je?

Vanalles, dus. Je kan het geluk niet vinden in een relatie voordat je weet waar jij als single persoon gelukkig van wordt. Pas dan vind je iemand die bij jou past, en die in dat leven wat jij wil past. En dan nog is niet iedere relatie perfect. Ik weet honderd procent zeker dat ik met mijn vriend oud wil worden en vind het leven wat wij hebben en alles wat we nog van plan zijn gewéldig. Wij passen perfect bij elkaar op alle fronten van hoe wij het leven willen beleven. En toch zijn er dan vanuit allebei de kanten concesies die je maakt. Dingen die je misschien ook wel had gewild, maar die je niet doet omdat dat niet in dat leven waar je alleen en samen voor kiest past. Dat is niet erg. Ja, soms is het jammer dat je nooit zus en zo zult doen of beleven. Maar dat weegt op geen enkele manier op tegen alles wat ik daar voor terug krijg.

Kortom; eerst zelf gelukkig worden en ontdekken. Het is een enorm cliché, maar niet voor niets; je vindt de ware pas, wanneer je van jezelf houdt. Echt waar. Laat deze twee mannen voor wat ze zijn, en ga leven in plaats van geleefd worden door een situatie waaraan je, zoals je zelf zegt, onderdoor gaat.

**Geplaatst**: 10-04-25 15:33

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 15:33

TS, misschien een harde reactie, maar bij alles wat ik lees over jou en deze 2 mannen en jouw hevige kinderwens is drama en drama.

Even plat gezegd denk ik niet dat jij en je eerste lief op dit moment überhaupt aan kinderen moeten beginnen. Als jullie wekelijks ruzie hebben is dat niet echt bevorderlijk als je kinderen hebt. Kinderen gedijen niet bij ruzie.

Voor jou lijkt me het op dit moment het gezondst om deze 2 mannen én je kinderwens los te laten. Je bent pas 25, je leven begint net. Over 2 of 5 jaar kun je nog aan kinderen beginnen. Probeer nu eerst zelf als single rustig je weg in het leven te vinden zonder deze mannen en alle bijpassende drama. Focus anders op werk, een nieuwe hobby, een mooie reis of misschien zelfs wel therapie.

En leer eerst eens van jezelf te houden, jezelf te waarderen. Dan ontdek je ook wat jij belangrijk vindt in een relatie. En leer ook met jezelf te leven zonder dat er meteen een man en kinderen bij moeten in het plaatje. Je toekomstige partner en kinderen hebben veel meer aan een persoon die zichzelf waardeert én stabieler in het leven staat. Op dit moment kom je echt heel wanhopig over.

**Geplaatst**: 10-04-25 16:24

Geplaatst: 10-04-25 16:24

Voor mij klinkt het alsof beide mannen jou alleen als prioriteit zien wanneer ze je kwijt dreigen te raken of zelfs al kwijt zijn. Beide ongeschikt dus.
Ik vind je verhaal sowieso super tegenstrijdig klinken. Je zegt dat iemand super goed kan communiceren maar hij noemt jou moeilijk. Dit gaat voor mij niet samen in 1 zin. Iemand die goed kan communiceren is begripvol en gaat niet op de ander afgeven wat er mis is met de ander
Zo staan je verhalen eigenlijk steeds vol met tegenstrijdigheden. Zo zouden ze allebei vol voor je gaan, maar tegelijkertijd is er geen tijd voor jou. Dat gaat voor mij ook niet samen. Het is óf het 1, of het ander
Iemand die de silent treatment op jou toepast ook. Hoezo noem je die goud? Dat is gewoon heel giftig gedrag

Maar eigenlijk heb je grappig genoeg het antwoord op al je vragen zelf al gegeven in de titel van topic. Je weet het dus ergens wel blijkbaar.

Laatst bijgewerkt door Dorine92 op 10-04-25 16:33, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-04-25 16:29

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 16:29

Ik heb een soortgelijk iets meegemaakt.

Na 7 jaar intense relatie (met kind) weggegaan. En toen bleek mijn toenmalige beste maatje verliefd op mij.

Lang verhaal kort. Ik ben nu inmiddels 8jaar vrijgezel. En pas de laatste 2 jaar echt mezelf. (Oke, ik ben wegens huiselijk geweld gevlucht bij mijn ex. Dus geen normale break up).

Ik ben alleen helemaal happy! Fijn werk, huisje steeds meer zoals ik het wil, Weer een eigen paardje.

Ik zie mezelf nu pas klaar voor een evt relatie.

Mijn tip zou zijn, werk aan jezelf. Word gelukkig met jezelf. Pas dan kun je je geluk met iemand delen.

**Geplaatst**: 10-04-25 16:35

Geplaatst: 10-04-25 16:35

Citaat:
Ik gun mijzelf en de andere (welke van de 2 ook) een stabiele, rustige en liefdevolle toekomst.

Het lijkt met deze uitspraak alsof je jezelf in je hoofd beperkt tot 2 opties: jij in een relatie met L of jij in een relatie met V. Er zijn veel meer opties. Jij in een goede relatie met jezelf is het begin. En in de toekomst jij in een relatie met een nieuwe persoon ook een optie. Maar begin met jezelf te ontdekken als individu. Je kan pas van iemand houden als je eerst van jezelf houd.

Ik zou het contact met beide afkappen, bescherm jezelf. Wel veel contact maar geen relatie gaat je ook niet helpen om jezelf te vinden. Dat is gewoon een "no strings attached" relatie waarin je nog meer pijn gedaan gaatworden. want he, het is geen relatie dus hij mag toch best met een ander.... (vul zelf maar in). Je vind dat je eerder te snel in een nieuwe relatie bent gedoken, doe dat dan nu niet weer met je ex.

**Geplaatst**: 10-04-25 16:44

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 16:44

Afstand nemen van beide mannen. Je eigen leven stabiel opbouwen, zodat je emotioneel op je eigen benen staat. Deze mentale "rommel" opruimen zodat je met vertrouwen een eventuele relatie met een nieuwe man in je leven kan aangaan. Beide mannen zijn niet het dekseltje op jouw potje, het is geen of-of. En je hebt nog zo veel tijd om dat gezin te stichten, dat komt echt wel en in "extremis" heb je daar zelfs geen man voor nodig.

**Geplaatst**: 10-04-25 17:49

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 17:49

Hoewel ik ook denk dat het goed is afstand te nemen en echt op jezelf te gaan focussen, wil ik ook zeggen dat echte liefde iets zeldzaams is. Ik heb ook vanaf mijn 16e 9 jaar een relatie gehad en die is nu precies 1 jaar geleden uit gegaan. Ik was ergens meer de V in dit verhaal, hoewel ik ook wel meer de reden van de breuk was. Maar hij had ook héél snel een ander, ondanks dat wij tot het einde aan toe altijd samen kinderen wilde krijgen en oud wilden worden en ik die hoop bij het uit elkaar gaan nog steeds heel erg had.

Ik ben nu een jaar verder en het verdriet is nog steeds gigantisch. Elke ochtend word ik wakker en realiseer ik me opnieuw dat ik hem kwijt ben. Elke dag rouw ik hierom. Ik ga hier nu ook therapie bij zoeken, want er is al tijden weinig plaats voor iets anders in mijn hoofd dan dit verdriet (wat me ook verteld dat we misschien ongezond gehecht waren aan elkaar).

Maar het gemak waarmee mensen soms praten over dan op den duur weer een nieuwe partner vinden (die dan wel aan alle eisen en wensen voldoet of nog beter bij je past) is soms te makkelijk denk ik. En ik zou nu willen dat ik dit ook eerder zo sterk gevoeld had, dan had ik anders in de relatie gestaan. Je bent niet voor niks 10 jaar met V geweest in zo een veranderlijke tijd van je leven en je houdt nog steeds van hem. Dat is iets bijzonders.

De vraag is of je nu in staat bent met alle bagage om opnieuw een gezonde relatie met hem aan te gaan. Ik denk dat dat heel lastig is en dat ruimte voor jullie allebei goed is, uit je verhaal. Een vriendschap past daar nu dan ook niet bij, die zal heel beladen worden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-04-25 19:34

Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-25 19:34

Dankjulliewel! Ook voor de persoonlijke verhalen. Erg lief en dapper dat jullie dit delen. Het helpt mij enorm.

Dorine92 schreef:
Voor mij klinkt het alsof beide mannen jou alleen als prioriteit zien wanneer ze je kwijt dreigen te raken of zelfs al kwijt zijn. Beide ongeschikt dus.
Ik vind je verhaal sowieso super tegenstrijdig klinken. Je zegt dat iemand super goed kan communiceren maar hij noemt jou moeilijk. Dit gaat voor mij niet samen in 1 zin. Iemand die goed kan communiceren is begripvol en gaat niet op de ander afgeven wat er mis is met de ander
Zo staan je verhalen eigenlijk steeds vol met tegenstrijdigheden. Zo zouden ze allebei vol voor je gaan, maar tegelijkertijd is er geen tijd voor jou. Dat gaat voor mij ook niet samen. Het is óf het 1, of het ander
Iemand die de silent treatment op jou toepast ook. Hoezo noem je die goud? Dat is gewoon heel giftig gedrag

Maar eigenlijk heb je grappig genoeg het antwoord op al je vragen zelf al gegeven in de titel van topic. Je weet het dus ergens wel blijkbaar.

De eerste zin kwam voor mij ook zo over. Dat is eigenlijk ook precies de reden van de breuk met allebei. Ik kan ergens heel goed begrijpen dat ik moeilijk was, dus ik begrijp de reactie daarin. Ik maakte immers van alles een 'probleem' en er was ook altijd wel 'wat'. Nu denk ik wel dat het met genuanceerd ligt en dat ik wellicht ook zoveel problemen ''maakte'' doordat ik bepaalde behoeftes had die niet tegemoed werden gekomen. Goed communiceren met L in de zin, altijd ruimte maken om te praten over mijn gevoelens, zijn gevoelens duidelijk verwoorden, vragen wat ik nodig heb, etc... Maar dan is er wel de tegenstrijdigheid van mij niet een van de hoogste prioriteiten maken.

Iemand hoeft voor mij niet 'perfect' te zijn om een ''goudmijntje'' te zijn (zoals ik het noemde en het voor mij voelt). Ik hoef niet iemand waarvan alle puntjes op de i staan. Ik besef dat iedereen een bagage met zich meedraagt, dat iedereen zijn copingstijlen heeft, dat iedereen zijn minder schone punten heeft. Voor mij springt iemand eruit als diegene zelfinzicht heeft in zijn 'imperfecties' en actief zijn best doen om hieraan te werken en mij hierin betrekt. Ik begrijp V en de silent treatment. Hij was jong, hij had ook zijn eigen dingen. Tot op de dag van vandaag blijft hij zeggen dat hij zijn leven zou hebben gegeven om de tijd terug te draaien, om anders te zijn en de situatie van vorig jaar nooit te laten gebeuren. Ik begrijp dit en ik vind hem hier ook in veranderd. V is inderdaad diep gekwetst, gebroken geweest zou ik het eerder noemen. Maar wilt toch voor ons gaan omdat hij gelooft dat het ware liefde is. Ik vond het contact ook heel erg fijn, als ik eerlijk mag zijn. Het was een waas van rust die ik in lange tijd niet heb ervaren.

Als ik eerlijk met jullie mag zijn, vind ik het erg moeilijk om nu de keuze te maken om alleen te zijn als ik V heb die zo graag ervoor wilt gaan. Ik lees al jullie lieve reacties en neem het tot mij op, maar ik struggle wel heel erg met het idee. Ik bedoel dan helemaal geen contact hebben, want een relatie is het voorlopig niet. Althans in naam.

Ook blijft L nog in het achterhoofd. Ik wilde zo graag dat het zou lukken en goed zou uitpakken. L is goed geweest voor mij, heeft mij weer in liefde laten geloven. Maar hij heeft veel problemen met zichzelf. Wellicht wat trekken van ''toxic masculinity''. Geen zwakheden willen tonen, zichzelf nooit goed genoeg vinden,... Toen we voor het laatste in de auto zaten had ik zijn hand vastgepakt en met tranen in mijn ogen gezegd dat hij voor mij wel goed genoeg was geweest. Ik zag dat er diep van binnen wat brak. Ik wilde de persoon zijn die er voor hem was, hem laten voelen dat hij het niet alleen moet doen.
Maar ondanks dat ik mijzelf zovaak heb proberen te overtuigen kan ik niet dit risico nemen. De kans voelt zo groot dat ik mijzelf in de voeten zou schieten als ik hem zou proberen te 'fixen' (zo voelde het ergens). Ondanks dat ik zelf ook verreweg van perfect ben.

Ik heb afgelopen jaren gewoon zo gemerkt dat liefde je zo ontzettend kan breken, maar tegelijkertijd ook het mooiste van de wereld is. Het helpt niet dat ik ook hoogsensitief ben en alles en iedereen om mij heen 'voel'.

Laatst bijgewerkt door _Femkeeex op 10-04-25 19:45, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-04-25 19:41

Geplaatst: 10-04-25 19:41

Het mooiste cadeau wat je jezelf kunt geven is therapie in deze situatie

Ga kijken wat er aan ellende in je jeugd geplant is en hoe je kunt zorgen niet in diezelfde valkuilen te vallen. Ik denk als je dat niet doet zul je uiteindelijk elke relatie stuk maken.

**Geplaatst**: 10-04-25 19:43

Geplaatst: 10-04-25 19:43

Het valt me op dat je het gevoel had geen prioriteit te zijn voor V toen V het druk had op het werk. Toch is dit wel onderdeel van het leven. Zeker als je een gezin hebt en hobbies en vrienden en familie is het soms lastig om er echt te zijn voor elkaar en tijd voor elkaar te maken. Als je dan meteen de handdoek in de ring gooit kom je ook nergens. En communicatie is voor veel mannen gewoon lastig, daarmee praat ik het niet goed, maar veel mannen communiceren anders als vrouwen. Hoe vaak zegt een man na een scheiding dat hij het niet zag aankomen, terwijl de vrouw voor haar gevoel soms al jaren aan probeerde te geven dat er iets moest veranderen.

En wie weet kan het wel werken met V, maar zorg dan in elk geval dat je een betere versie bent van jezelf en dat je weet wie je bent zonder een partner. Jou identiteit was zo verweven met V omdat je daar samen in bent gegroeid en het kan best zijn dat je, nu je alleen bent, een hele andere kijk krijgt op de dingen die jullie gemeen hadden. Want je past je aan in een relatie, zeker als je jong bent en je denkt dat dat zo hoort.

**Geplaatst**: 10-04-25 19:48

Re: Ik wil niet meer geliefd zijn, ik ga eraan onderdoor

Geplaatst: 10-04-25 19:48

Klinkt alsof je een paar maanden met jezelf op pad moet gaan in het buitenland.
Jezelf leren kennen en leren voelen wat je wil.

Waarom is het trouwens de keuze tussen deze twee? Als je niet kan kiezen zijn ze het allebei niet. Anders was je daar wel zeker van.

**Geplaatst**: 10-04-25 19:49

Geplaatst: 10-04-25 19:49

Naast dat ik de topictitel dramatisch vind klinken leg je in die zin al alle verantwoordelijkheid volledig buiten jezelf. ‘Ik wil niet meer geliefd zijn’. Dus wanneer beide mannen je niet leuk meer vonden was er geen probleem geweest? Ik heb het vermoeden dat het zo simpel niet ligt en je veel problemen hebt met jezelf. Ik zou je aanraden om je op je eigen ontwikkeling te richten en in je therapie mee aan de slag te gaan.

**Geplaatst**: 10-04-25 20:18

Geplaatst: 10-04-25 20:18

Goof schreef:
_Femkeeex schreef:
(welke van de 2 ook)

Waarom beperk je je tot enkel deze 2 mannen op de hele wereld?

Nogmaals deze vraag....

**Geplaatst**: 10-04-25 21:35

Geplaatst: 10-04-25 21:35

ik heb al 13 jaar een relatie met dezelfde jongen, ken hem al vanaf me 15e (ben nu 30) dus ik snap wel dat het heel vertrouwd is met V. Maar, je hebt er niet voor niets een punt achter gezet, omdat het niet werkte.

Ik heb ook altijd gezegd mocht dit uit gaan wil ik voorlopig eerst even alleen zijn, gewoon omdat ik al 13 jaar niet meer weet hoe dat is en ik denk dat het wel belangrijk is eerst even aan jezelf te werken voordat je weer in een nieuwe relatie stapt. 10 jaar in jouw geval is echt heel lang, een soort veilige haven.
L klinkt meer als een afleiding, hij wilt geen kinderen maar wel voor jou, is iets waar ik echt een grote red flag in zie, hij weet dat jij wel een gezin wilt en zegt dit vast omdat hij jouw niet kwijt wilt raken (zo zijn mannen nou eenmaal) maar ook dat gaat opbreken en er een x uitkomen als jullie ruzie hebben *ik heb voor jou kinderen genomen*

Ik zou zeggen, werk eerst aan jezelf en laat deze 2 mannen even voor wat het is. Ga eerst een jaartje alleen zijn, en als het meant to be is komen jullie vanzelf wel weer samen.
Er zijn meer leuke en eerlijke mannen op de wereld!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-04-25 21:48

Geplaatst door de TopicStarter : 10-04-25 21:48

@Jasmijn159: Ik ben nu in ''behandeling'' bij de POH en sta op de wachtlijst voor wat gespecialiseerde hulp. Maja Nederland en de mentale gezondheidzorg... Het zal eind dit jaar worden of nog verder voordat ik aan de beurt ben volgens de wachtlijst.

@Zonnebloem18: Uiteraard speelde er meer mee dan alleen geen tijd hebben vanwege werk, want alleen voor zoiets ga ik niet bij iemand weg. Het was een opstapeling van veel dingen die de emmer deden overlopen. Het kwam voor hem en zijn familie ook aan als een totale shock en verrassing, terwijl dit voor mij niet zo voelde.

@verootjoo: + @Goof: als ik een paar maanden wegga gaat paardlief mij teveel missen

Nee zonder grappen, ik heb binnenkort al 3 weken vakantie gepland en dan ga ik samen met een vriendin de zon opzoeken. Even ontspannen en hoofd leegmaken.

Waarom juist die 2? Tja, ik sluit de optie voor een derde persoon niet uit hoor. Waarom ik het moeilijk vind? Weer opnieuw beginnen en de kans dat het weer mislukt. Ik denk dat ik ergens wil voorkomen dat dit mij weer overkomt, omdat het gewoon veel pijn doet. Maarja uiteraard helemaal voorkomen kan je het niet. Bovendien ben ik bang dat ik niemand ga vinden die bij me past en bij wat ik wil en die mij ook wilt. Ik voel ergens ook een biologische klok tikken. Klinkt heel raar voor jullie waarschijnlijk omdat ik pas midden 20 bent, maarja zo voelt het voor mij.

@Esplen: Ik begrijp je wel. Ik heb nu ook niet 2 uur zitten nadenken over de topictitel haha. Ik wilde niet dat mijn topic direct aan de bovenkant van de google-zoekbalk oppopt, dus daarom kon ik het ook niet direct benoemen. Helaas is het voor mij wel zo 'dramatisch'. Ik heb afgelopen jaar wekenlijks gecirculeert van de huisarts, naar het ziekennhuis en van de ene therapeut naar de andere wegens fysieke en mentale klachten. Bovendien ga ik mijn baan verliezen omdat mijn contract waarschijnlijk niet verlengd wordt, dusja helaas is het wel zo 'erg'.

@Keell94: Zo 13 jaar is lang! Dan voelt het inderdaad heel vertrouwd aan. ''Ik heb voor jou kinderen genomen'' is exact de zin waar ik voor bang ben, dit heb ik ook aangegeven. Hij geeft dan aan dat hij nu geen kinderen wilt, maar later met een stabiele toekomst best 1 kind zou willen. Wellicht is dit ook zo, maar ik vind het moeilijk om hem daarin te vertrouwen. Ook wat iemand eerder zei, mijn toekomstige kinderen verdienen het een vader te hebben bij wie ze even welkom zijn.

Laatst bijgewerkt door _Femkeeex op 10-04-25 21:55, in het totaal 1 keer bewerkt