Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-02-25 04:23

Geplaatst: 10-02-25 04:23

Wat een fijn en herkenbaar topic! Bedankt TS hiervoor.
En hele mooie reacties ook.

Ik word dit jaar 27, nog nooit een relatie gehad en ik heb ook oprecht geen idee meer of ik dat wel wil.
Of ik wel aantrekkingskracht of verliefdheid kan voelen. Maar heb ook altijd gedacht. Hoe kan je missen als je niet weet wat je mist.
En heel vaak ben ik het daar ook nog mee eens.

Maar die maatschappelijke druk is wel flink aanwezig.
Mijn moeder wil erg graag oma worden, ik ben enigskind.. Ze pusht niet maar ik voel wel die wens van haar. Zelf heb ik ook wel een kinderwens wat ook niet makkelijk is zonder partner.
Maar ook de vragen, heb je al een vriend/vriendin. Nog niet?
Het niet op de woningmarkt er tussen komen. Koken voor 1 persoon wat duurder is dan voor 2.
Hotelkamers duurder voor 1 persoon dan 2 en ga zo maar door.

Ik kan wel goed alleen zijn en heb sinds vorig jaar een hondje wat mijn leven ook enorm verrijkt.
Het niet meer écht 100% alleen zijn maar een ander levend wezen in mijn huis is heel fijn.
Verder vermaak ik mij vaak prima. Maar op dagen dat ik het moeilijk heb mis ik soms wel iemand voor een knuffel of die zegt. Komt wel goed.

**Geplaatst**: 10-02-25 08:21

Geplaatst: 10-02-25 08:21

Hier ook herkenbaar!
Ik ben bijna 33 jaar en ben al jaren single. Ik ben ook niet heel hard op zoek moet ik zeggen, maar als t komt dan komt het.

Ik herken de maatschappelijke druk zeker wel. Hoewel ik er vanuit mezelf geen last van heb, merk ik wel dat collegas of andere bekenden me die druk opleggen. Sommige collegas vragen (soms wekelijks) wanneer ik minder ga werken om een man te vinden waarmee ik kids kan krijgen, en dat ze me het "zoooo gunnen" om een gezin op te bouwen. Elke keer zeg ik hun weer dat ik nieteens kids wil :')

hoevaak ik bij bijeenkomsten wel niet de vraag krijg; moet jij niet een keer kinderen? Waarom heb je geen relatie dan? Wat is er mis met je dan? Heb je nare ervaringen? Zovaak dat ik me moet verantwoorden voor mijn leven.

Aan de andere kant merk ik ook vaak dat mensen denken dat ik niks te doen heb en dat ik het allemaal maar eazy peazy heb omdat ik geen kids heb. Jij kan toch wel even overwerken? Jij hebt geen verplichtingen? Jij kan lekker doen wat je wil, zo makkelijk!
Of wanneer ik bijvoorbeeld deel dat ik al maanden slecht slaap is het vaak; wacht maar tot je kids hebt!
Daarnaast gaan sommige mensen er echt vanuit dat ik eenzaam ben. Zo heb ik eens een visitekaartje op mn bureau gevonden van een praatgroep voor eenzaamheid

dit terwijl ik echt totaal niet eenzaam ben en genoeg vrienden en verplichtingen heb

Ik vind mijn leven prima zo en ik zie wel wanneer er wat op mijn pad komt, maar voor anderen voldoe ik niet aan hun beeld. Ik heb gelukkig wel genoeg vrienden die ook single zijn en ook een aantal die geen kids willen. Ik moet zeggen dat dat wel heel fijn is. Ik kan me voorstellen dat het echt minder fijn voelt als je alleen maar vrienden hebt die allemaal relaties en huisje boompje beestje aan het doen zijn.

Ik vind zelf ook wel dat de maatschappij nog erg gericht is op stellen, dus ik snap het wel dat mensen die druk voelen. Alsof je "niet af" bent als single, alsof er iets mis met je is en alsof je altijd maar naar een relatie op zoek blijft. Kan je geen hypotheek vinden? Wordt tweeverdiener!

Tevreden single zijn snappen veel mensen niet.

**Geplaatst**: 10-02-25 09:31

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 10-02-25 09:31

Ik ken je gevoel hoor TS. Voor alles er alleen voorstaan, elk minuscuul probleem in je leven, aan je huis... moet je altijd alleen oplossen.

Het is gewoon soms oliebol en al die verhalen hierboven van iedereen die toch spontaan de man van hun leven tegen het lijf liepen helpen niet want ja, je bent nu gewoon alleen en soms voel je eenzaam ondanks dat je toch een prachtig leuk leven voor jezelf hebt ingericht.

Ik kan niet meer zeggen dan er gewoon op uit blijven gaan, dingen ondernemen en vooral lief voor jezelf zijn dat je het toch maar fikst allemaal. Doe ik ook voor mezelf

**Geplaatst**: 10-02-25 09:40

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 10-02-25 09:40

Wat een dapper topic TS! Ik ken het gevoel van eenzaamheid niet op die manier. Het eerste wat me te binnen schoot bij het lezen was; wat verdrietig dat je dit zo voelt. Het tweede dat in mijn gedachten kwam is dat het volgens mij heel typisch is voor het menselijk brein om te willen wat je niet hebt.

Geen idee of je daar iets mee kan, maar misschien herken je de gedachten wel. Het idee dat je leven echt compleet/fijn/geslaagd is als je baan x, opleiding y of auto z hebt. Als je dat dan hebt ben je even intens gelukkig, maar dat geluk ebt ook weer weg en wordt normaal. Het streven naar steeds iets nieuws of anders met het idee dat je dan écht blij bent is volgens mij een illusie.

“Succes is krijgen wat je wilt, maar geluk is willen wat je hebt”

**Geplaatst**: 10-02-25 09:43

Geplaatst: 10-02-25 09:43

996981 schreef:
Wat een dapper topic TS! Ik ken het gevoel van eenzaamheid niet op die manier. Het eerste wat me te binnen schoot bij het lezen was; wat verdrietig dat je dit zo voelt. Het tweede dat in mijn gedachten kwam is dat het volgens mij heel typisch is voor het menselijk brein om te willen wat je niet hebt.

Geen idee of je daar iets mee kan, maar misschien herken je de gedachten wel. Het idee dat je leven echt compleet/fijn/geslaagd is als je baan x, opleiding y of auto z hebt. Als je dat dan hebt ben je even intens gelukkig, maar dat geluk ebt ook weer weg en wordt normaal. Het streven naar steeds iets nieuws of anders met het idee dat je dan écht blij bent is volgens mij een illusie.

“Succes is krijgen wat je wilt, maar geluk is willen wat je hebt”

Eens. Mooie post.
Ik lees hier over dingen regelen in je eentje, alleen beslissingen moeten maken etc. Dit vind ik juist een van de grote voordelen van alleen zijn. Ik kan alles zelf beslissen, heerlijk! Niemand die een andere smaak heeft dan ik, of het niet eens is met de financiën of het niet nodig vindt etc.

**Geplaatst**: 10-02-25 10:32

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 10-02-25 10:32

Bij dat stukje ,keurige maatschappelijke standaard, haak ik af..
Waarom zou je daar aan WILLEN voldoen?

**Geplaatst**: 10-02-25 10:42

Geplaatst: 10-02-25 10:42

Ik herken deze situatie énorm. Ik ben tot mijn 34ste vrijgezel geweest. Wel wat relaties, en ook vooral een bérg aan trauma :Y)

Hoewel: Wel een fijne vriendenkring, een eigen koophuis, een hele goede baan en een erg goed reismaatje in de vorm van een backpack. De schaapjes had ik zelf al op het droge.

Totdat ik terugkwam van een maand Sri Lanka in 2023. En ik onderweg naar huis de woorden 'ik denk dat dit mijn laatste soloreis is geweest' uitsprak naar mijn ouders. (die kregen ogen op schoteltjes)

Want: ja, ik heb alles al, behalve een vent. En dat is toch wel heel erg de standaard in mijn familie. Overigens in andere volgorde: eerst de vent, dan de rest opbouwen

Deze dwarsligger was volledig in de 'ik ben een onafhankelijke vrouw' modus. Schijnt trouwens dat heel veel mannen die modus dus erg eng vinden. inmiddels alweer 1,5 jaar een relatie, deze kan ermee omgaan

Wat ik afgelopen jaren vervelend vond:
- Je bent gewoon te kieskeurig (Ja Bertha, jij ging zeker voor de eerste de beste?)
- Je bent te onafhankelijk (Nee, ik heb mijn eigen basis goed op orde én een man moet een meerwaarde zijn geen invulling)
- Ben je dan niet eenzaam (soms. Ja. Soms)
- oude vrienden die melden dat ze het lastig vinden dat jij vrijgezel bent en daarom minder raakvlakken zien (hoi, ik ben niet mijn relatie)
- Ach, geniet maar van je vrijgezelle leven, voor je het weet ga je het missen! (als jij in een slechte relatie zit, doe er dat wat aan ipv jouw ellende op mijn vrijgezelle leven te projecteren)

Het is oké om een relatie te willen, het is níet oke om te settelen voor de eerste de beste om maar niet alleen te zijn. Die kerel die jij zoekt is er echt wel.

En belangrijker: Liever gelukkig vrijgezel dan ongelukkig in een relatie.

**Geplaatst**: 10-02-25 11:04

Geplaatst: 10-02-25 11:04

Ik herken het ook wel. Ik trek me niet zoveel aan van vragen over een relatie. Want dat hou je altijd. Als je wel een relatie hebt vragen ze om trouwen of kinderen, en als je een kind hebt vragen ze wanneer de 2e komt. Dus dat zie ik als iets dat je altijd wel krijgt.

Ik ben op zich tevreden als single, maar mis het wel soms. Dat je altijd alleen keuzes moet maken, hoewel ik dat tegelijk als voordeel zie, zoals Suzanne al zegt.
Ook met grote dingen, bij verhuizen vroegen veel mensen 'met wie', en dan vond ik het soms toch jammer om te zeggen dat ik alleen ging. Hoewel ik ook wel trots ben dat ik het alleen goed voor elkaar heb.
En de hele maatschappij is ingericht op 2 of meer. Hoewel dat wel steeds meer begint te veranderen.

Vrienden met relaties hebben wel veel meer budget, dat is soms jammer. Zij wonen veel groter en nieuwer, maar ja. Maar dat is meer de praktische kant.

En of je gelukkiger bent met relatie of gezin... ik heb veel collega's in dezelfde leeftijdscategorie en ik hoor vooral heel veel geklaag :')

Te kieskeurig vind ik ook echt onzin. Je moet iemand toch leuk vinden en graag om je heen willen hebben en samen dingen willen doen? Als ik dat bij iemand niet heb dan haak ik af. En dat lijkt me vrij logisch.

**Geplaatst**: 10-02-25 11:14

Geplaatst: 10-02-25 11:14

Ik herken het wel en momenteel zit ik ook in zo'n dipje.

Vrienden gingen zaterdag naar het tonpraten in het dorp. Ik woon daar niet zo lang, dus ken ook al die grappen niet. Maar ik zeg ik ga niet mee met jullie, heb geen zin. Ik kan weer als enige single mee. Dan zeggen ze ja maar je bent geen 5de wiel aan de wagen. Nee maar ik ben wel altijd degene die alleen ergens naar toe moet, 'alleen staat' als iedereen met bekenden staat te praten en die alleen naar huis moet. Ben daar ff helemaal klaar mee.

Familiefeestjes doe ik daarom ook niet meer. Ik ben heel sociaal maar dat alleen voel je dan wel extra erg. Ik wil ook gewoon in het weekend zeggen kom we gaan iets leuks doen. Vrienden zijn vooral met hun eigen gezin bezig wat heeel logisch is.

Tinder slaat nergens op, lijkt wel of er geen een normale vlotte man erop staat. Ik val op een oerhollandse spontane kop. Maar lijk wel een magneet voor alles behalve dat.

**Geplaatst**: 10-02-25 11:28

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 10-02-25 11:28

Ik vind het overigens compleet logisch dat “je” (algemene je) kieskeurig wordt naar mate je ouder wordt. Je hebt hard gewerkt voor het leventje dat je hebt. Dat ga je dan niet overhoop gooien voor de eerste de beste vent. Inderdaad wat anderen zeggen. Het moet een aanvulling zijn. Bovendien naar mate je ouder wordt ken je jezelf steeds beter. Weet je beter wat je normen en waarden zijn en wat je belangrijk vind. En wat je wel wilt of juist niet. Moet wel zeggen dat dating apps daar niet perse bij helpen, die maken het kieskeurig zijn wel extra eenvoudig.

Ik had er zelf dan altijd moeite mee dat ik dat dan voor mijn gevoel heel snel moest beslissen of het ging passen omdat ik ze anders aan het lijntje hield vond ik. En ging dus zelf altijd heel snel rennen. Maar goed. Ben in mijn hele leven 1 keer verliefd geweest.

Plus die hele fase van daten zelf is zo vermoeiend. Wat zou ik die graag gewoon over willen slaan. Ik zei altijd “ik wil niet daten, ik wil een partner”. Dat het zo niet werkt snap ik ook wel. Maar ik vind die dating fase dus hélemaal niet leuk. Je benen weer scheren, mooie lingerie aantrekken, het tempo van afspreken die mij eigenlijk altijd te hoog lag. Gewoon gedoe. Om er vervolgens dan weer achter te komen dat diegene het niet is. Ben dus zelf inmiddels op een punt dat ik denk “leuk als het gebeurd, maar dan moet het wel vanzelf gaan en anders is het het gewoon niet waard”. Oftewel, de kriebels moeten zo hoog zitten dat het niet als een klusje voelt. Maar goed, zulke kriebels heb ik nog nooit gehad.

**Geplaatst**: 10-02-25 11:37

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 10-02-25 11:37

Ik vind mezelf niet kieskeuriger, maar ik merk wel dat mensen doordat ze iets opgebouwd hebben minder flexibel zijn of dingen willen opgeven, incl mezelf uiteraard.

**Geplaatst**: 10-02-25 11:47

Geplaatst: 10-02-25 11:47

996981 schreef:
Wat een dapper topic TS! Ik ken het gevoel van eenzaamheid niet op die manier. Het eerste wat me te binnen schoot bij het lezen was; wat verdrietig dat je dit zo voelt. Het tweede dat in mijn gedachten kwam is dat het volgens mij heel typisch is voor het menselijk brein om te willen wat je niet hebt.

Geen idee of je daar iets mee kan, maar misschien herken je de gedachten wel. Het idee dat je leven echt compleet/fijn/geslaagd is als je baan x, opleiding y of auto z hebt. Als je dat dan hebt ben je even intens gelukkig, maar dat geluk ebt ook weer weg en wordt normaal. Het streven naar steeds iets nieuws of anders met het idee dat je dan écht blij bent is volgens mij een illusie.

“Succes is krijgen wat je wilt, maar geluk is willen wat je hebt”

Het bezit van de zaak, is het einde van het vermaak :')

Ben ook een tijd single geweest en heb toen alles kunnen doen waar ik zin in had: zonder overleg.
Drie keer per dag paardrijden (verschillende paarden) en als ik wilde kon ik tien katten nemen. $*\o/*$
Veel van de wereld gezien enz..
Ik snap je gevoel wel, want toen de kinderen uit huis gingen heb ik gelijk de huur opgezegd en ben bij mijn ouders ingetrokken (en vandaar uit reizen en en na 3 jaar samenwonen met mijn huidige vriend)
Anders had ik een woongroep gezocht!
Is dat wanhopig of gewoon eerlijk? Ik hou er niet van alleen te zijn

**Geplaatst**: 10-02-25 11:54

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 10-02-25 11:54

Dat je alles kan zonder rekening met een ander te houden is ook maar een tijdje leuk. Er zijn zelfs mensen die zeggen: oh ik ben jaloers op je. Die denken dat ik een zaligmakend leven heb als single. Alles heeft z'n voors en tegens.

Ik wil graag op vakantie maar niet alleen en niet met een groepsreis. Dit wil ik delen met iemand die ik graag om me heen heb. Het gaat niet om het reizen maar om het delen.

**Geplaatst**: 10-02-25 11:57

Geplaatst: 10-02-25 11:57

Zonnetje81 schreef:
Dat je alles kan zonder rekening met een ander te houden is ook maar een tijdje leuk. Er zijn zelfs mensen die zeggen: oh ik ben jaloers op je. Die denken dat ik een zaligmakend leven heb als single. Alles heeft z'n voors en tegens.

Ik wil graag op vakantie maar niet alleen en niet met een groepsreis. Dit wil ik delen met iemand die ik graag om me heen heb. Het gaat niet om het reizen maar om het delen.

Hier herken ik echt he-le-maal niets van. De eerste jaren was ik wanhopig op zoek naar een nieuwe partner. Na achttien jaar vind ik het helemaal best zo. Dus ik weet niet hoe lang dat tijdje duurt, maar geef het toch al gauw een jaar of twintig.

**Geplaatst**: 10-02-25 12:04

Geplaatst: 10-02-25 12:04

musiqolog schreef:
Zonnetje81 schreef:
Dat je alles kan zonder rekening met een ander te houden is ook maar een tijdje leuk. Er zijn zelfs mensen die zeggen: oh ik ben jaloers op je. Die denken dat ik een zaligmakend leven heb als single. Alles heeft z'n voors en tegens.

Ik wil graag op vakantie maar niet alleen en niet met een groepsreis. Dit wil ik delen met iemand die ik graag om me heen heb. Het gaat niet om het reizen maar om het delen.

Hier herken ik echt he-le-maal niets van. De eerste jaren was ik wanhopig op zoek naar een nieuwe partner. Na achttien jaar vind ik het helemaal best zo. Dus ik weet niet hoe lang dat tijdje duurt, maar geef het toch al gauw een jaar of twintig.

Het gaat om de mensen die in een relatie zitten en denken dat zonder zaligmakend is. Buiten dat dat voor iedereen anders is, klinkt het als een: het gras is groener bij de buren verhaal vind ik.

**Geplaatst**: 10-02-25 12:21

Geplaatst: 10-02-25 12:21

Zonnetje81 schreef:
Ik vind mezelf niet kieskeuriger, maar ik merk wel dat mensen doordat ze iets opgebouwd hebben minder flexibel zijn of dingen willen opgeven, incl mezelf uiteraard.

Als je minder bereid bent bepaalde dingen op te geven dan ben je toch onder aan de streep kieskeuriger :Y)

**Geplaatst**: 10-02-25 12:26

Geplaatst: 10-02-25 12:26

Shiloh schreef:
Zonnetje81 schreef:
Ik vind mezelf niet kieskeuriger, maar ik merk wel dat mensen doordat ze iets opgebouwd hebben minder flexibel zijn of dingen willen opgeven, incl mezelf uiteraard.

Als je minder bereid bent bepaalde dingen op te geven dan ben je toch onder aan de streep kieskeuriger

Nee hoor, kieskeurig vind ik een eisenlijst waar iemand wel/niet aan moet voldoen. Dat maakt me niet uit maar ik ga niet verhuizen omdat ik een bedrijf aan huis heb en dit nooit meer ergens anders nog een keer kan kopen bijv. Heeft niks met kieskeurig te maken.

Edit:
of iemand kan niet verhuizen ivm kinderen. Dan ben je minder flexibel maar heeft niks met kieskeurig te maken.

Dus dat maakt het allemaal wat ingewikkelder.

Vroeger vond ik het belangrijker of iemand een goede baan had en in de toekomst wel een bijdrage kon leveren aan een mooi huis. Vind ik nu totaal niet belangrijk, ik heb alles mooi opgebouwd en daar mag iemand van mee profiteren. Ik zoel vooral iemand waarmee ik een echte klik heb, waarmee het gezellig is en die er voor me is en waar ik op kan bouwen als persoon. De rest is bijzaak, met kids is ook geen probleem.

**Geplaatst**: 10-02-25 12:31

Geplaatst: 10-02-25 12:31

Een kleine troost misschien.
Maar ik ben er ook helemaal klaar mee.
Na tig keer met de verkeerde mannen een relatie te hebben gehad, heeft de laatste mij vorig jaar opgelicht. Dit wordt dus nog een rechtzaak.

Sindsdien heb ik echt zoiets van, ik wil het niet meer, ik wil geen relatie meer, het wordt toch nooit wat ik ervan verwacht.

Ik ben 32 bijna 33, woon nog steeds bij mijn ouders want heb geen kapitaal om een woning te kopen. En huren is al helemaal weggegooid geld omdat ik toch amper thuis ben.

Heb 2 zussen, de oudste (34) woont ook in een eigen huis en heeft al meer dan 10 jaar een vriend.

En de jongste (31) is getrouwd en heeft zelf al 2 kinderen en een eigen huis.

**Geplaatst**: 10-02-25 12:59

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 10-02-25 12:59

En vergeet niet; het gras is en blijft altijd groener bij de ander.
Ieder mens is anders, wil wat anders, verlangt wat anders, wenst wat anders..
Weinig mensen antwoorden met 'niks' als je ze vraagt wat ze anders zouden willen of wat ze anders hadden gedaan.

Verder een digitale hart onder de riem voor wie deze nodig heeft.

**Geplaatst**: 10-02-25 13:03

Geplaatst: 10-02-25 13:03

Heel herkenbaar hoor!

Ik ben inmiddels bijna 42, heb een goed betaalde en leuke baan, een paard op een hele fijne pensionstal en een eigen huis. Prima voor elkaar dus! En ik ben ook echt wel trots op mezelf! Nu bezig met de verkoop van mijn huidige huis en aankoop van een nieuw huis.
Het is wel af en toe heel pittig om ALLES alleen te moeten doen, overal alleen voor te staan. Geen overleg over welke keuken en badkamer voor het nieuwe huis. Niet iemand die af en toe ook eens de makelaar en hypotheekadviseur achter z'n broek aanzit. Niemand die er is om voor me te zorgen na m'n aanstaande operatie. Alleen naar verjaardagen en het kerstdiner. Ik heb 10 jaar een relatie gehad, waarin die dingen toen vanzelfsprekend waren, en ik mis wel het veilige gevoel (wat achteraf onterecht was aangezien hij vreemd ging met een vriendin van me).

Het alleen zijn heeft ook absoluut z'n voordelen, ik kan zelf m'n dagen indelen, zelf de TV bedienen, kan gaan en staan waar ik wil. Heb geen irritatie aan zooi in m'n huis, geen sokken op plekken waar ze niet horen etc. En het geeft ook een leegte, die eerder wel gevuld was. Ik wil heel graag op reis naar Japan, maar het idee van het niet live kunnen delen van de ervaring, geeft het ook wel weer een triest randje. Al zit dat misschien vooral tussen mijn oren.

Dus ik herken de struggle. Het meest lastige vind ik de onzekerheid, zal ik ooit nog iemand tegenkomen die mij van mijn voeten veegt? Ik zie mezelf absoluut niet als ongelukkig, verre van! Maar het voelt wel of ik nog een stukje mis van de puzzel en ik hoop dat die ooit nog komt.

Sterkte in ieder geval!

**Geplaatst**: 10-02-25 13:20

Geplaatst: 10-02-25 13:20

Shiloh schreef:
Zonnetje81 schreef:
Ik vind mezelf niet kieskeuriger, maar ik merk wel dat mensen doordat ze iets opgebouwd hebben minder flexibel zijn of dingen willen opgeven, incl mezelf uiteraard.

Als je minder bereid bent bepaalde dingen op te geven dan ben je toch onder aan de streep kieskeuriger

Als het goed is hoef je voor een partner niets op te geven maar krijg je er juist wat bij. Je kunt veel beter (nog) geen partner hebben dan een verkeerde partner. Het moet wel matchen anders levert het veel meer narigheid dan plezier\geluk op.

**Geplaatst**: 10-02-25 13:24

Geplaatst: 10-02-25 13:24

Ik mis trouwens ook soms de aansluiting met leeftijdsgenoten. Collega's hebben het hele dagen over hun jonge kinderen en relaties en ik kan (en wil :')

) daar niet over meepraten.
Het gaat bij lunchpauzes echt 80% van de tijd over de kinderen, opvang, en alles wat daarbij komt kijken.

En ik zal inderdaad ook niet zomaar mijn woning opgeven voor een relatie. Maar dat komt ook door alle verhalen, ook hier op bokt, van mensen die op straat komen te staan als hun relatie eindigt.

**Geplaatst**: 10-02-25 13:30

Geplaatst: 10-02-25 13:30

Ik denk dat dat een illusie is Anjali. Je geeft altijd wel iets op. Al is het maar je vrijheid om zomaar te gaan en staan waar je wil zonder met iemand rekening te houden. Alleen het moet wel wat toevoegen inderdaad. Je moet het de moeite waard vinden, of daar in ieder geval iets van een toekomst in zien. Ik denk gewoon dat naar mate je je leven meer voor elkaar hebt, het lastiger kan zijn om daar iemand nieuws in te passen. En je dus ook sneller geneigd bent te zeggen “ik ga hier verder geen energie in steken, want ik zie dit uiteindelijk niet werken”

Voor mij maakt het geen verschil of dat een bedrijf is waarom je niet wilt verhuizen of dat je wel of niet bereid bent een relatie op langere afstand te hebben. Je wordt minder flexibel en dus kieskeurig in wat je bereid bent wel en niet aan te passen. Dat zijn allemaal keuzes die je maakt met in welke personen je wel of niet bereid bent het te gaan proberen. En dus wordt het ook steeds lastiger de persoon te vinden die daarin past.

Ik vind dat niet meer dan normaal. En dus ook de “je moet niet zo kieskeurig zijn” echt een nutteloze dooddoener.

**Geplaatst**: 10-02-25 13:56

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 10-02-25 13:56

Er zijn een hoop dooddoeners. Ik vind het ook pijnlijk om te lezen dat het balletje opgegooid wordt dat het misschien wel aan jou ligt. We hebben allemaal plus- en minpunten. Ook de mensen die wel een relatie hebben.

@TS: Je bent niét alleen. En als je wel graag een partner wil en misschien ook wel kinderen, dan is het gewoon poedersuiker als het je niet gegund is. Dat maakt je niet kapot. Dan heb je gewoon domme pech.
Ik heb in mijn omgeving een paar leuke en lieve vrienden/vriendinnen die ongewenst single zijn. Zij zouden voor 'the right one' een hele leuke partner zijn, maar ja... Die komen ze dus niet tegen.

**Geplaatst**: 10-02-25 15:05

Geplaatst: 10-02-25 15:05

Temeraire schreef:
Ik mis trouwens ook soms de aansluiting met leeftijdsgenoten. Collega's hebben het hele dagen over hun jonge kinderen en relaties en ik kan (en wil ) daar niet over meepraten.
Het gaat bij lunchpauzes echt 80% van de tijd over de kinderen, opvang, en alles wat daarbij komt kijken.

Phoe, daar zeg je wat. Ik mis ook de aansluiting met mijn leeftijdgenoten. Al langer trouwens. Zo rond hun vijfentwintigste gooiden ze massaal het roer om. Het ene jaar gaat het op verjaardagen over zuipen en n**ken, het jaar daarop over Het Werk, De Hypotheek, De Kinderen, De Auto... Ik vond iedereen zo saai ineens. Kijk, dat je op den duur aan een carrière begint is één ding. Maar dat je inslag ook meteen zo verandert is heel wat anders. In luttele maanden tijd van een Leven voor het Leven naar een Leven voor je Werk.

Ik merkte serieus de afgelopen jaren dat ik me tussen studenten beter thuisvoelde dan tussen leeftijdgenoten. Misschien herinneren mensen zich nog wel de ophef toen ik hier kwam melden dat ik op jonge vrouwen viel. Een viezerik vonden ze me. Terwijl het voor mij gewoon een kwestie was van aansluiting: die had ik nu eenmaal meer met studenten. En een enkele keer ook met leeftijdgenoten, maar dat waren dan altijd mensen die een ander pad hadden gevolgd.

Maar goed, dat houdt ook voor mij een keer op natuurlijk. Nu heb ik met niemand meer aansluiting. Dat klinkt heel dramatisch, maar als ik eerlijk ben voelt het niet verkeerd.