Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-01-25 00:55

Geplaatst: 04-01-25 00:55

Zo jeetje, wat is dit heftig zeg! Heel erg dapper dat je dit doet!

We hebben mijn vader ook onverwachts verloren, ondanks meerdere keren aan de bel en uitgebreid onderzoek door specialisten. Ook autopsie verricht. Maar het grote verschil was, dat de huisarts huilend thuis kwam omdat ze bang was iets gemist te hebben, de specialisten van 2 ziekenhuizen de stappen hebben nagelopen en kritisch hebben gekeken: hebben we wat laten liggen? Kunnen we hiervan leren?
Was voor ons wel echt hel, omdat je met zoveel vragen zit. Maar omdat het zo goed werd opgepakt, meerdere gesprekken met de patholoog, specialisten etc die zich echt goed open opstelden gaf dat een hele andere uitkomst dan waar jij voor staat. Ik vind het vreselijk voor je. Je man verliezen is al een nachtmerrie maar dat dit erachter aan moet komen omdat je gewoon niet gehoord wordt is schrijnend. Ik hoop echt dat ze kritisch naar zichzelf gaan kijken

En mbt aorta scheur: de jonge vader van een goede vriend had ook een week rondgelopen met schouderpijn. Huisarts bleef maar uitgaan van blessure... heel veel pijnstillers en gruwelijke pijn binnen een week dus ook ineens overleden 2 jaar geleden

Omdat zijn vrouw terminaal was, had de familie niet de puf om er werk van te maken. Maar t is echt in en in triest.

**Geplaatst**: 04-01-25 01:19

Geplaatst: 04-01-25 01:19

Ik volg, helaas hier ervaring met foute diagnoses met blijvende gevolgen (gelukkig niet dodelijk)

**Geplaatst**: 04-01-25 05:37

Geplaatst: 04-01-25 05:37

Ik volg ook. Ik vind je heel dapper en de manier waarop je erin staat komt heel realistisch over. Ik hoop dat dat, wat de uitkomst ook is, het je een klein beetje rust kan geven en eigenlijk dat er ook iets veranderd in de manier van handelen/procedures. Wat een verschrikkelijke tijd zo. Ik snap heel goed dat je er werk van gemaakt hebt toen je hoorde dat er geen melding gemaakt was.

En het gedeelte rechten studeren, ik ben dat ook gaan doen nadat ik inderdaad, voor iets heel anders, zelf het een en ander uit moest zoeken op juridisch gebied. Nooit spijt van gehad, maar ik was jonger en had geen gezin, dus makkelijk praten.

**Geplaatst**: 04-01-25 09:21

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 04-01-25 09:21

Ik kan absoluut niet helpen

Maar ik vind het zeer goed dat je probeerd ervoor te zorgen dat er "iets" aan gedaan word.

In elk beroep worden fouten gemaakt
Maar ze moeten dan ook durven toe te geven dat er fouten gemaakt worden

**Geplaatst**: 04-01-25 09:26

Geplaatst: 04-01-25 09:26

Mijn hemel wat lijkt me dit zwaar om te doen. Petje af hoor. Ik hoop dat je erkenning krijgt.

Ik vraag me af, je hebt zulk uitgebreid onderzoek gedaan, weet je ook al precies waar ze tekort geschoten zijn?
Het is overduidelijk een gemiste diagnose met een vreselijk gevolg. Maar elk onderzoek (lichamelijk, bloedonderzoek, foto's/echo's etc.) vindt pas plaats als daar aanleiding toe is.
Gek gezegd, liefst trek je iedereen met een klacht volledig door de onderzoeksmolen maar we doen dat op basis van medisch redeneren.
Ik heb zelf ook ervaring met aortadissectie en heb daardoor een ''bias'' in de richting van die diagnose, maar een willekeurige arts die de hele populatie ziet natuurlijk niet.

Zet hem op! Ik ga je volgen.

edit: eigenlijk vraag ik me af, waarom is dit op de spoed níét behandeld als een verdenking aortadissectie?

**Geplaatst**: 04-01-25 10:02

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 04-01-25 10:02

Goed dat je niet alleen naar de zitting gaat.
Ik ga voor je duimen, bidden en hopen dat er erkenning voor de fouten komt.

Gecondoleerd met het verlies van je partner Y;(

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-25 10:12

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-25 10:12

balance schreef:
Ik stuit net op dit topic. Ik zie het helemaal zitten dat jij straks verder wilt gaan in de rechten. Je bent je zo heel goed aan het voorbereiden daar zal het in elk geval niet aan liggen.

Maar ik vind je vooral dapper, heel dapper. Als je straks dit proces doorlopen hebt, wat de uitkomst ook zal zijn, hoop ik dat er rust komt voor jou.
Jij hebt straks voor hem gesproken, hem op die manier recht gedaan en beschermd.
Petje af.

Vooral de kosten houden me tegen. Ik heb al een afgeronde opleiding dus ik zou volle bak aan kosten hebben. Dat vind ik toch nog wat gortig.

**Geplaatst**: 04-01-25 10:22

Geplaatst: 04-01-25 10:22

Snap helemaal dat je dit doet, maar het lijkt mij ook enorm pittig. Dapper dat doorzet.

Heel veel succes alvast.

**Geplaatst**: 04-01-25 14:07

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 04-01-25 14:07

Hier iemand die een tuchtrechtprocedure doorlopen heeft.

In mijn geval betrof het 5 zorgverleners.

Ik ben het 100% met Gomir eens dat een tuchtrechtprocedure uitsluitend in verliezers resulteert. Op basis daarvan wilde ik de situatie met de betrokken zorgverleners bespreken. (Zoals vaker in de gezondheidszorg) hanteerden de zorgverleners een houding van “Wij hebben niets fout gedaan en communiceren niet”.

Ik wist niet goed wat te doen en nam contact op met mijn rechtsbijstandverzekeraar. Toen bleek dat een van de zorgverleners de situatie al in het juridische geknald had. Hij bleek bij dezelfde verzekeraar verzekerd te zijn en had reeds een beroep op de verzekeraar gedaan.

Hierdoor werd ik naar een externe advocaat verwezen. Deze advocaat vond ik totaal niets. Mede ingegeven doordat hij van de verzekeraar een vast bedrag als vergoeding voor de verdediging van mij kreeg.
Ik besloot mezelf te gaan verdedigen net zoals jij TS. En ook ik overweeg tot op de dag van vandaag rechten te gaan studeren.

De wederpartij hanteerde een tactiek die verzekeraars vaak hanteren. Continue uitstel aanvragen. Daardoor duurde alles heel lang!

Mijn klacht was een abc-tje. Het bewijs was overduidelijk. Alleen ja, het tuchtcollege staat erom bekend dat ervan uitgegaan wordt dat “de slager zijn eigen vlees keurt”.
Het RTC wees al mijn klachten af.

Ik was het er totaal niet mee eens.
Daarom ging ik in hoger beroep bij het CT in Den Haag.
Al met al werd het een heel lang traject.
Na 4 jaar en 4 maanden werden 4 zorgverleners berispt en 1 zorgverlener gewaarschuwd.

Ik kon mij vinden in de uitspraken.
En ja; voor niet-medische mensen lijkt een berisping heel licht.

Maar deze berisping staat 5 jaar vermeld in het big-register bij de naam van de zorgverlener. Daarnaast wordt een zorgverlener na een berisping publiekelijk afgestraft. Een advertentie in een regionale krant waarbij de naam van de zorgverlener icm de maatregel genoemd wordt.

Het is al even geleden. Maar als ik op die periode terugkijk dan heb ik gezien de situatie goed gehandeld. Maar nog steeds voelt communicatie als een betere oplossing…

TS; als je vragen hebt of indien ik wat voor je kan doen dan ben ik er voor je!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-25 14:34

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-25 14:34

Wat een pittig verhaal Petpa. Ik ben benieuwd hoe lang het geleden is.
Het tuchtrecht is herzien 5 jaar geleden met de nieuwe wet wkkgz.

Hier is ook in eerste instantie uitstel aangevraagd. Ik heb begrepen dat dat blijkbaar standaard is. Ik vond het tuchtcollege juist erg resoluut. Ze kregen precies 2 weken extra

Er staat gemiddeld nu 7 maanden voor het doorlopen van een tuchtzaak. Ik heb mijn klacht eind juli ingediend dus in mijn geval is het 6mnd tussen indienen klacht en de zitting.
Ik moet zeggen dat ik het een verademing vindt tov een civiel proces waren 5-10 jaar voor staat volgens mijn rechtsbijstand.

De standaard publicatieplicht bij een berisping is ook vervallen, het tuchtcollege bepaald dit per zaak. Ik zie het wel vaak staan bij uitspraken overigens. Wel wordt het volgens mij in het register genoteerd bij desbetreffende zorgverlener.

Ik deel je mening dat communicatie veel beter is. Maar dan wel een gesprek waarbij van beide kanten ook openheid is. Die heb ik vooral gemist hier.

**Geplaatst**: 04-01-25 14:44

Geplaatst: 04-01-25 14:44

gomir schreef:
Hoewel in mijn beleving een tuchtzaak vaak alleen maar verliezers oplevert, denk ik dat jouw insteek en doel om de vragen te laten stellen in ieder geval voor jou tot een positief resultaat kan leiden.

Je onderbouwt in het volgende stuk het belang van melding, wat maakt dat je tuchtzaken dan toch ziet als iets met vooral verliezers? Is dat anders dan het voorafgaande proces?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-25 14:55

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-25 14:55

Als ik voor gomir mag spreken

Een tuchtzaak is geen calamiteitenmelding.

Wanneer er sprake is van een calamiteit in de zorg ("een niet-beoogde of onverwachte gebeurtenis, die betrekking heeft op de kwaliteit van de zorg en die tot de dood van of een ernstig schadelijk gevolg voor een cliënt heeft geleid.") ben je als zorgaanbieder verplicht dit binnen 3 dagen te melden aan de inspectie (IGJ) (in een zkh is dit dus niet de arts maar het bestuur).
Je doet dan onderzoek naar wat er mis is gegaan en hoe je dat in de toekomst kan voorkomen en het onderzoek en verbeterpunten worden door de IGJ gecheckt. In sommige gevallen zullen zij zelf onderzoek doen of bijvoorbeeld eisen dat er een nieuw onafhankelijk onderzoek plaats vindt.

Wanneer er twijfel is of er wel of geen sprake is van een calamiteit mag je hier 6 weken onderzoek naar doen. Als er na 6 weken nog twijfel is moet je toch melden.

Dit proces is bedoeld om te leren van fouten en dus niet gericht op of er slecht gehandeld is of wie er fouten heeft gemaakt maar meer op hoe we dit kunnen voorkomen. Na een calamiteit op medicatiefouten kan er bijvoorbeeld besloten worden tot nascholing voor de afdeling.
Dit proces doorloop je dus ongeacht of familie tevreden is of niet. Een onderzoek kan bijvoorbeeld gedaan worden als iemand met dementie overlijdt na een val terwijl er geen geaccepteerd valrisico was genoteerd. Familie kan er dan vrede mee hebben en tevreden zijn, toch doe je onderzoek om te zien of de val het gevolg was van fouten.

Een tuchtzaak bestaat uit een klager (patiënt, nabestaande, gemachtigde of zelfs de IGJ) die vindt dat er niet goed gehandeld is en daar een klacht over indient bij het tuchtcollege. De arts wordt dan door beroepsgenoten getoetst op zijn handelen en krijgt een maatregel als de klacht gegrond is.
Uitspraken van het tuchtcollege gaan overigens wel naar de IGJ toe.

**Geplaatst**: 04-01-25 14:59

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 04-01-25 14:59

Ja, maar in mijn opinie is het tuchtrecht dan wel heel essentieel, ook om te zorgen dat het voorgaande proces niet wordt overgeslagen. In dat opzicht zie ik dus niet hoe een tuchtzaak verliezers 'oplevert', voor mijn gevoel zijn die er dan allang. Ik ben benieuwd hoe Gomir dat ziet.

**Geplaatst**: 04-01-25 15:02

Geplaatst: 04-01-25 15:02

secricible schreef:
Wat een pittig verhaal Petpa. Ik ben benieuwd hoe lang het geleden is.
Het tuchtrecht is herzien 5 jaar geleden met de nieuwe wet wkkgz.

Hier is ook in eerste instantie uitstel aangevraagd. Ik heb begrepen dat dat blijkbaar standaard is. Ik vond het tuchtcollege juist erg resoluut. Ze kregen precies 2 weken extra

Er staat gemiddeld nu 7 maanden voor het doorlopen van een tuchtzaak. Ik heb mijn klacht eind juli ingediend dus in mijn geval is het 6mnd tussen indienen klacht en de zitting.
Ik moet zeggen dat ik het een verademing vindt tov een civiel proces waren 5-10 jaar voor staat volgens mijn rechtsbijstand.

De standaard publicatieplicht bij een berisping is ook vervallen, het tuchtcollege bepaald dit per zaak. Ik zie het wel vaak staan bij uitspraken overigens. Wel wordt het volgens mij in het register genoteerd bij desbetreffende zorgverlener.

Ik deel je mening dat communicatie veel beter is. Maar dan wel een gesprek waarbij van beide kanten ook openheid is. Die heb ik vooral gemist hier.

Het CT heeft juli 2015 uitspraak gedaan.
Die 5-10 jaar voor een civiel proces herken ik niet.
Daar ben ik "slechts" 1 jaar en 3 maanden mee bezig geweest.

**Geplaatst**: 04-01-25 15:15

Geplaatst: 04-01-25 15:15

Ik volg ook... hopelijk komt er iets goeds uit voort.

**Geplaatst**: 04-01-25 16:25

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 04-01-25 16:25

De impact van een tuchtzaak is voor zowel pt/familie als de betrokken zorgverleners enorm. Ik heb regelmatig gezien wat deze, vaak langdurige, procedure met mensen doet en daar schrik je van.

Voor een zorgverlener voelt in het gelijkgesteld worden meestal niet als een overwinning en het nare gevoel blijft.
De maatregel die evt opgelegd wordt is wel serieus, maar als individuele patient en familie heb je hier weinig aan. Veel mensen hebben verkeerde verwachtingen van zo'n zaak. Dat begint al met dat het in de rechtszaal niet gaat over wat beter kan (dat is de insteek van het calamiteitenonderzoek), maar wat obv de veldnorm duidelijk onvoldoende is geweest. Dat leidt vaak tot situaties waar iedereen voelt dat de klager een punt heeft, maar dat er geen maatregel uit voortvloeit omdat dat niet de insteek van het tuchtrecht is.
En ook als je wel gelijk krijgt en het consequenties heeft koop je hier zelf weinig voor en zeggen mensen achteraf vaak dat het geen opluchting heeft gegeven en wel heel veel impact heeft gehad.

**Geplaatst**: 04-01-25 16:36

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 04-01-25 16:36

Mooi omschreven gomir.
Succes en sterkte met alles ts.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-25 16:45

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-25 16:45

Ik herken wat je zegt ook van mijn (arts-)collega's.
En ook dat klagers na een berisping zich ontevreden voelen "want hij mag gewoon doorwerken". En de arts het juist als een hele heftige maatregel ervaart.

Uiteindelijk is een goed gesprek ook altijd denk ik voor alle partijen het prettigst. Het tuchtcollege biedt daarom ook altijd aan om een mondeling vooronderzoek te begeleiden met o.a als doel een soort mediation.
In mijn geval heb ik aangegeven daar voor open te staan als de andere partij ook aan zou sluiten. Zij hebben geweigerd.

**Geplaatst**: 04-01-25 16:57

Geplaatst: 04-01-25 16:57

secricible schreef:
Ik herken wat je zegt ook van mijn (arts-)collega's.
En ook dat klagers na een berisping zich ontevreden voelen "want hij mag gewoon doorwerken". En de arts het juist als een hele heftige maatregel ervaart.

Uiteindelijk is een goed gesprek ook altijd denk ik voor alle partijen het prettigst. Het tuchtcollege biedt daarom ook altijd aan om een mondeling vooronderzoek te begeleiden met o.a als doel een soort mediation.
In mijn geval heb ik aangegeven daar voor open te staan als de andere partij ook aan zou sluiten. Zij hebben geweigerd.

Zo te horen gaat het je ook niet om per se een maatregel,

Maar om ten minste 1 x goed gehoord en serieus genomen te worden.
Plus hopelijk artsen die er iets van leren, níet zozeer voor jezelf alswel voor hun toekomstige patiënten.

En als dat daadwerkelijk je insteek is, kun je niet echt verliezen natuurlijk.
Het kan wel, als alles vreselijk tegen zit, je alsnog een kater gevoel geven als je dat tijdens de behandeling van deze zaak alsnog niet ziet gebeuren.

Maar als je daar mee kunt dealen, dan is er ook de kans dat die insteek wél bereikt wordt.
En dat in zichzelf zou dan de winst zijn.

Ik wens je heel veel sterkte en kracht tijdens deze zaak, en ik hoop dat het uiteindelijk zo uitpakt dat er aan alle kanten 'winst' is.
Dat het jou met een gevoel van gehoord worden achter laat, en dat de betreffende artsen er inderdaad iets uithalen dat ze meenemen in hun toekomstige praktijk.

**Geplaatst**: 04-01-25 17:23

Geplaatst: 04-01-25 17:23

Wat gaaf dat je dit proces wil delen op bokt. Vorig schooljaar ben ik begonnen met de master gezondheidsrecht, en dit zal ik dit jaar afronden. Ik heb ook een minor gezondheidsrecht gevolgd en ben toen een aantal keer naar het tuchtcollege geweest om zaken te bekijken.

Dat er door de artsen niet adequaat gehandeld is, is verschrikkelijk, en komt helaas vaak voor. Als ik je één tip kan geven voor als je bij het tuchtcollege bent is het communicatie. Ik heb meerdere zaken voorbij zien komen waar de patiënt volledig in haar gelijk stond, maar waar de patiënt dit niet goed kon uitleggen/verbaliseren. Wanneer je dan tegenover een arts staat, die een goede advocaat heeft, of juist wel verbaal heel sterk is, dan sta je al 0-10 achter.

Heb een duidelijk verhaal, dat niet te lang is, spreek helder, niet te snel, en probeer goed de vragen te beantwoorden die je krijgt. Bereidt je hier goed op voor. Al lijkt dat me, gebaseerd op je berichten op bokt, geen groot probleem - maar zenuwen kunnen toch van invloed zijn!

**Geplaatst**: 04-01-25 17:23

Geplaatst: 04-01-25 17:23

Gecondoleerd met het verlies van jouw man. Eigenlijk doe je het voor iedereen die gebruik maakt van medische zorg. OPkomen voor de patient. Ik vind het heel bijzonder dat de artsen mediaton /mondeling vooronderzoek hebben geweigerd. Wordt ze dat ingegeven door hun verzekering of wat kan daar nou een reden van zijn als dienstverlener ? Contact is voor iedereen toch beter dan elkaar in de rechtszaak treffen zou je verwachten. Ik wens jouw heel veel kracht en dat je in ieder geval gehoord zult mogen voelen.

**Geplaatst**: 04-01-25 22:30

Geplaatst: 04-01-25 22:30

Rizette schreef:
Gecondoleerd met het verlies van jouw man. Eigenlijk doe je het voor iedereen die gebruik maakt van medische zorg. OPkomen voor de patient. Ik vind het heel bijzonder dat de artsen mediaton /mondeling vooronderzoek hebben geweigerd. Wordt ze dat ingegeven door hun verzekering of wat kan daar nou een reden van zijn als dienstverlener ? Contact is voor iedereen toch beter dan elkaar in de rechtszaak treffen zou je verwachten. Ik wens jouw heel veel kracht en dat je in ieder geval gehoord zult mogen voelen.

Dit vraag ik mij dus ook af...
Als ik dan lees dat 2 van de huisartsen constant hebben aangegeven geen fouten te hebben gemaakt en dit in hun verweer ook blijven aanhouden... Terwijl de patiënt dus tot 6 keer toe zich heeft gemeld bij huisartsen(post) en SEH.
Dan kan je als betrokken zorgverlener toch niet anders dan wakker liggen van het feit dat deze man is overleden?

En dan bekruipt mij ergens een gevoel dat ik wellicht niet helemaal goed onder woorden ga brengen...
Maar het is een beetje alsof ze uit praktische overwegingen niet communiceren met de nabestaanden, uit angst dat hun beroep het aanzien verliest dat ze kennelijk nodig denken te hebben. Het is een beetje de oude hoofdmeester/dokter heeft aanzien in het dorp idee dat ik er bij krijg.

Terwijl ik denk dat empathie en betrokkenheid tonen iedereen veel meer zou brengen.

**Geplaatst**: 04-01-25 22:51

Re: Volgtopic - mijn gang naar de (medisch) tuchtrechter

Geplaatst: 04-01-25 22:51

Dank voor je toelichting Gomir.

**Geplaatst**: 05-01-25 08:53

Geplaatst: 05-01-25 08:53

In een dergelijk geval krijgt de arts van de verzekering/rechtsbijstand gelijk het advies om afstand te houden.

Daarbij zal een arts controleren of er conform protocol is gehandeld. Dat wil niet zeggen dat er geen dingen fout zijn gegaan. Soms wordt een protocol aangepast na aanleiding van een onderzoek.

In het geval van TS is het enorm verdrietig afgelopen. Zeker de wanhoop van het steeds aan de bel trekken en het gevoel te hebben niet gehoord te worden is frustrerend.

@TS ik wens je veel sterkte de komende tijd. Het zal een pittige tijd voor je worden.

@Janine1990 Dan kan je als betrokken zorgverlener toch niet anders dan wakker liggen van het feit dat deze man is overleden?
Reken maar dat die daar wakker van liggen. En niet alleen wanneer er een klacht of een onderzoek komt.

**Geplaatst**: 05-01-25 10:05

Geplaatst: 05-01-25 10:05

Ik kende je verhaal al wel een beetje, en vind het super knap dat je dit gaat doen / aan het doen bent $_/-\o_$

Ik kan me goed voorstellen dat je het niet zomaar naast je neer kan leggen.
Eerst het niet gehoord en afgepoeierd worden toen man zo dringend hulp nodig had.....
En later nog steeds niet gehoord worden en wéér afgepoeierd worden, alsof het er allemaal niet toe doet wat er gebeurd is!

Ik snap ook niet goed waarom dat bij veel zorgverleners een soort reflex lijkt, die afstand nemen en zich boven de patiënt willen verheffen en zichzelf willen verschuilen achter een soort onaantastbaar schild.

Wees gewoon menselijk, laat zien dat je van de uitkomst geschrokken bent, er zelf ook mee zit dat je die man niet adequaat geholpen hebt en de impact hiervan op het achterblijvende gezin, je niet onberoerd laat. Want je mag toch hopen dat een enigszins goed mens, met deze gevoelens achterblijft

Ik denk dat de hele situatie voor de achterblijvers dan beter te behappen is. Dat de schok en het gemis niet minder worden, maar dat er veel minder een gevoel van onrecht blijft hangen. Het slachtoffer is onrecht aangedaan en degenen die het gedaan hebben, ontkennen het en lijken er totaal niet mee te zitten en niks van te leren ook nog. Dat knaagt en voelt als een trap na.... alsof het allemaal maar onbetekenend voor hen was.

Ik denk dat het bij veel mensen blijft knagen en vreten, maar dat ze er niet heel veel mee doen verder omdat je immers al genoeg op je bordje krijgt en zeker met opgroeiende kinderen je het in je eentje al druk zat hebt :(:)

Vind het echt heel knap dat het je toch lukt om er zo veel tijd en energie in te steken.
Ik hoop dat je (man) erkenning krijgt en het je iets oplevert waar je een zekere rust in kan vinden.

Heb je zelf wel een scenario in gedachten van hoe het eigenlijk gegaan zou moeten zijn bij de dokter / SEH met de klachten die zich presenteerden, en waar ze precies fouten gemaakt hebben? En hebben de betrokken partijen nou echt geen 1 keer hun verontschuldiging aangeboden dat ze niet adequaat gereageerd hebben / jullie niet serieus genoeg genomen hebben...?

Vanuit de zorgverleners kan ik me overigens wel goed voorstellen dat ze in hun beleving wellicht hebben gedaan wat ze officieel horen te doen en ze het zo voor zichzelf goed kunnen praten, in de categorie beroepsdeformatie zeg maar.

En dat er vast vaak geen hele officiële interne opvolging komt van dit soort missers omdat ze het natuurlijk al zo druk hebben. Maar je verwacht toch op zijn minst dat er wel IETS is van een schok, medeleven en een wens om te bekijken hoe dit bij een volgende patiënt in een soortgelijke situatie voorkomen kan worden -O-