Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-12-24 09:01

Geplaatst: 13-12-24 09:01

ik vind niet dat we hier kunnen doen als of haar vriend een hele rare overhaaste beslissing heeft genomen. Zij heeft zelf gedate tijdens hun relatie, dus dat hij na het beëindigen van zijn relatie gaat date is verre van gek, en ja als je date kan je iemand treffen waar je mee klikt.
En als je dan iemand bent die het fijn vind in een relatie te zitten en niet graag alleen bent ja dan ga je een nieuwe relatie aan.

Is dat voor altijd....... tja dat weet je niet maar hoe langer het duurt hoe beter ze op elkaar ingespeeld raken en hoe minder hij aan ts zal denken.

En dat is denk ik maar goed ook gezien TS aangeeft zichzelf in de toekomst ook in een openrelatie te zien. En dat is duidelijk niet een van zijn wensen.

**Geplaatst**: 13-12-24 09:10

Geplaatst: 13-12-24 09:10

NoorW schreef:
Dank voor jullie sterktewensen en tips! Het helpt op de een of andere manier om dit te lezen en me ook weer te herinneren waarom we uit elkaar gedreven zijn in eerste instantie. En ik ben natuurlijk niet alleen in dit gevoel van liefdesverdriet.

Ik neem het hem niet echt kwalijk dat hij met iemand anders is, maar ik vind het vooral heel lastig te begrijpen (het helpt ook niet mee dat ze na twee maanden al matchende tattoo’s hadden samen, iets wat ik nooit had verwacht bij hem). Vooral zo snel erna. En tuurlijk is het heel pijnlijk en krenkt het ook mijn ego. Maar ik snap heel goed dat hij naar iets zocht om de pijn mee te stillen, ik wou dat ik dat ook kon.

Wat het allemaal lastig te verteren maakt is dat ik met de afstand van nu het idee heb dat die open relatie niet eens per se was wat ik wilde, maar meer de ruimte en vrijheid en ontplooiing los van elkaar en dat ik dat daarin zocht. Ik heb dus in de tussentijd ook amper iets met anderen gedaan, ik hoef nu ook geen aandacht van anderen o.i.d. Daarom dat ik nu na deze maanden afstand ook pas op het punt ben dat ik denk: het zou nu wel kunnen werken, want ik zou nu die open relatie ook niet meer zo nodig hoeven. Ik zou zoiets leuk vinden en het ook leuk vinden als mijn partner er ook blij van zou worden, maar het voelt niet meer als een must. Maar goed, te laat dus.

Ik snap je niet. Een open relatie: hij moet wel kunnen snappen dat jij twee (of meer) mannen tegelijk wilt hebben, maar jij snapt niet dat hij een andere vrouw heeft nadat zijn relatie met jou over is. Dat is meten met twee maten.
Geef jezelf een schop onder je hol. Ga verder met je leven. Leer van deze levensles. Het is poedersuiker, maar dit soort dingen horen bij het leven. Verdrietig zijn is prima maar puberaal zitten zeuren over hun tattoos schiet je niks mee op.
Kop omhoog, neus in de wind, diep ademhalen, uithuilen en je leven weer aanpakken.
Niet gemakkelijk, wel de remedie.

**Geplaatst**: 13-12-24 09:20

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 13-12-24 09:20

Je hebt de grote inschattingsfout gemaakt te denken dat zijn liefde voor jou oneindig en onvoorwaardelijk was en dat de keuze daarmee ten alle tijden bij jou zou liggen of je wel of niet door zou gaan met de relatie. Dat hij altijd voor jou zou kiezen.
Gevalletje hoogmoed komt voor de val. In een relatie mag je nooit de liefde van een ander voor jou maar als vanzelfsprekend zien. Jij zag hem niet als genoeg en niet als gelijkwaardig en eigenlijk verdient hij daarom ook eigenlijk gewoon beter als wat jij hem te bieden hebt. Ik vraag me ook serieus af of de pijn die je nu voelt echt liefdesverdriet is of vooral een gekrenkt ego dat de man van jouw keuze een andere vrouw leuker vindt.

**Geplaatst**: 13-12-24 09:26

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 13-12-24 09:26

Naar mijn mening is liefdesverdriet altijd een mix van pijnen en emoties. Bijvoorbeeld ; Als je zo lang bij elkaar bent geweest neem je ook afscheid van een tijdperk, een periode. En ook dat geeft gevoelens van pijn en rouw.

**Geplaatst**: 13-12-24 09:27

Geplaatst: 13-12-24 09:27

Is, waar zijn de andere mannen waar je "iets" mee gehad hebt? Misschien kun je met een van hen verder nu je weer vrijgezel bent?

**Geplaatst**: 13-12-24 09:27

Geplaatst: 13-12-24 09:27

Ook dat hij wat triomfantelijk doet tegenover jou met zijn nieuwe vriendin snap ik wel. Hij is in de loop van de tijd flink gekwetst door het gevoel dat jij aan hem niet genoeg had.

Het heeft geen zin om hier nog lang bij stil te staan trouwens. Je bent nu gekwetst, in je trots geraakt of wat het ook is maar het doet hoe dan ook pijn en je moet er aan voorbij. Ga, zoals anderen in dit topic ook al zeiden, op zoek naar jezelf en wie jij bent als persoon. Ga feesten, uitproberen, daten,... maar vooral niet zwelgen in zelfmedelijden of spijt. Dat komt altijd te laat

**Geplaatst**: 13-12-24 09:29

Geplaatst: 13-12-24 09:29

anjali schreef:
Is, waar zijn de andere mannen waar je "iets" mee gehad hebt? Misschien kun je met een van hen verder nu je weer vrijgezel bent?

Ik denk dat dat random kerels op een feest waren waar ze even mee heeft staan zoenen. Met TS haar worstelingen in het achterhoofd zou ik haar niet meteen aanraden om terug in een relatie te stappen maar eerst uit te vinden wie ze is en vooral wat ze wel en niet wilt in haar leven of een partner.

**Geplaatst**: 13-12-24 09:40

Geplaatst: 13-12-24 09:40

NoorW schreef:
Wat het allemaal lastig te verteren maakt is dat ik met de afstand van nu het idee heb dat die open relatie niet eens per se was wat ik wilde, maar meer de ruimte en vrijheid en ontplooiing los van elkaar en dat ik dat daarin zocht.

Inderdaad erg jammer dat je jezelf niet hebt kunnen ontplooien binnen je relatie. Ergens wel fijn dat je voor jezelf nu tot de ontdekking bent gekomen dat een open relatie daar geen oplossing voor was geweest.

**Geplaatst**: 13-12-24 09:54

Geplaatst: 13-12-24 09:54

Poeh, wat een harde reacties komen er voorbij.

Ts, knap dat je je zo open stelt en je verhaal hier doet. Heel pijnlijk hoe alles is verlopen. Het open gooien van de relatie hoeft helemaal geen verkeerde keuze te zijn geweest, jij bent erachter dat het wellicht wel wat voor je is maar dat de communicatie nog beter moet zijn. Je ex weet nu dat het echt niks voor hem is, wel knap dat ie het geprobeerd heeft en jou dit gunde.

Maar hoe nu verder? Je gaat echt door een rouwproces. Helpt het je dingen op te schrijven? Zodat je het wellicht beter kan ordenen in je hoofd?

Heel erg veel sterkte, zelf heb ik ook gestruggeld met mijn gevoelens en wilde ik perse een open relatie, maar praktijk blijkt toch weer anders te zitten. Heel bijzonder en interessant allemaal en ben zeer dankbaar voor mijn vriend die me onwijs steunt en goed kan communiceren. Hiervoor een lange (20 jaar) relatie gehad waar dit het tegenovergestelde van was.

Nogmaals veel sterkte, tijd heelt ook wonden en je dingen in ander perspectief te laten plaatsen. (Mijn Pb staat open wanneer je behoefte hebt je hart te luchten en hier dieper op in te gaan)

**Geplaatst**: 13-12-24 11:10

Geplaatst: 13-12-24 11:10

Ik vind ook dat TS wel erg hard beoordeeld wordt door sommigen. Diepzittende gedachten van nieuwsgierigheid naar iets anders onderdrukken heeft geen enkele zin, dat komt altijd weer boven.

Ik heb iets gelijkaardigs meegemaakt met mijn ex. Ook lange tijd gedacht “is dit het?” en de optie van een open relatie op tafel gegooid. Dit wilde hij niet, dus zijn wij uit elkaar gegaan. Na iets meer dan een jaar (en een toxische relatie ertussen) weer bij elkaar gekomen, omdat we op heel veel vlakken toch wel heel goed matchten. Dan nog twee jaar samen geweest, maar uiteindelijk de relatie op vriendschappelijke wijze weer beëindigd. Er waren gewoon dingen die toch net niet werkten tussen ons, wat zich (denk ik) uitte in mijn drang naar ‘anders’. (Lange historie heel beknopt verteld)

Met mijn huidige vriend hier totaal geen last van

Ik kan me ook absoluut niet voorstellen ooit nog een ander te willen, want hem verliezen zou het nooit waard zijn.

Dus, naar mijn mening was je ex-vriend nog niet dé persoon voor jou. Moeilijke tijden zullen er altijd wel zijn, in elke relatie, maar langdurige twijfels negeren is een slecht idee. Dat je naar jezelf geluisterd hebt is een goede zet geweest. Hoewel ik eerst ook niet geloofde dat het kon, was er toch iemand out there die beter bij mij past dan mijn vorige partner. Dat wens ik jou ook van harte toe, TS!

Geef jezelf de tijd om dit verdriet te verwerken, leer jezelf kennen en blijf vooral je gevoel volgen.

**Geplaatst**: 13-12-24 11:34

Geplaatst: 13-12-24 11:34

Maar het is toch niet hard om te constateren dat TS ergens voor gekozen heeft dat niet blijkt te werken?
Velen van ons zijn door liefdesverdriet heen gegaan. En we weten, het is vreselijk naar, pijnlijk, hard, taai, klote en noem maar op. En op een dag...... is het over. Niet "Knip-knap-over" maar het slijt.
Dat is niet hard, dat is hoe het leven is. En ik gun TS dat ze er goed doorheen komt.
Daar is niets hard aan. Of je moet het leven hard vinden.

**Geplaatst**: 13-12-24 11:46

Geplaatst: 13-12-24 11:46

Oef, wat een openhartig verhaal (daarvoor moet een mens toch waardering kunnen opbrengen), en idd - wat een harde reacties hier en daar.

Ik begrijp die reacties wel hoor, want - nou ja - je hebt je huidige situatie zelf wel een beetje in de hand gewerkt.
Geen verwijt - je mag vrij willen zijn, ik snap dat je op een bepaald moment het gevoel had van "mis ik iets?" doordat jullie al van zo'n jonge leeftijd een paar waren, ik snap dat het hier en daar vragen en twijfels opwerpt.
Maar als jij daar dan in doorduwt moet je natuurlijk wel begrijpen en kunnen anticiperen dat dit gevolgen zal hebben, en misschien niet perse de gevolgen die jij in gedachten had.

Nu zijn jullie geen paar meer, en daar heb jij een aandeel in. Ik bedoel dat niet rot, ik denk dat je dat zelf ook wel beseft. Mede daardoor voel je je natuurlijk eens zo rot, "had ik maar".

Ik zou proberen terugblikken op die relatie als "het was een heel mooie eerste keer".
Jullie zijn 9 jaar samen geweest, hebben lief&leed gedeeld, zijn samen gegroeid. En daarna uit elkaar gegroeid. Da's jammer, maar op die leeftijd niet verbazingwekkend.
"Gewoon" dankbaar zijn dat je zo'n mooie eerste ervaring mocht hebben - ik ken andere verhalen

Het was een mooi hoofdstuk uit je leven. Nu moet je door naar het volgende.
Je mag zeker af en toe terugblikken en een wandelingetje door je herinneringen maken - maar blijf daar niet in hangen. Glimlach om de mooie dingen, apprecieer de wijze lessen, en ga nu lekker genieten van je me-time. Daarmee bedoel ik niet "ga uit en zet de boel op stelten" (hoewel dat natuurlijk ook gewoon mag, als je dat wilt), maar eerder: ontdek wie jij nu zelf bent, zonder partner. Geniet van het leven, van vriendschappen, van dingen die jij graag doet. Of dat nu reizen of postzegels verzamelen is: je hebt er tijd voor, en je hoeft met niemand rekening te houden. Lekker tijd in jezelf steken!

En: laat alles van "achteraf" los. Als hij een portret van zijn nieuwe liefde op zijn voorhoofd wil laten tatoeëren, is het niet (meer) aan jou om je daar druk over te maken. Jullie hebben geen verantwoording meer aan elkaar af te leggen, dus ik zou proberen om me daar niet druk in te maken - het staat los van jou, en je kan er niets aan veranderen (en het is ook niet aan jou om daar iets te willen veranderen).
Of hij nu de liefde van zijn leven gevonden heeft, of zijn ego nu opgekrikt moest worden, of het een rebound is, of hij gewoon slecht tegen "alleen zijn" kan - not your business, not your problem.
Je hebt zo al genoeg om over na te denken en om overheen te geraken, dus het deel "achteraf" zou ik gewoon laten voor wat het is

Makkelijker gezegd dan gedaan, snap ik ook wel - maar op lange termijn zeker de betere optie. Leven en laten leven. Je moet verder, en je moet niet nog meer op je bordje leggen

Focus je op jezelf. Op wie jij bent, op wat jij wilt/niet wilt.

En: dikke knuffel. De eerste keer doet zoiets zeer.
De keren daarna ook hoor, maar die allereerste keer.. auch.

**Geplaatst**: 13-12-24 11:49

Geplaatst: 13-12-24 11:49

Niemand zegt dat ze haar nieuwsgierigheid moest onderdrukken. Alleen moet ze nu wel dealen met de gevolgen en die gevolgen zijn dat haar ex een nieuwe vriendin heeft.
Jij bent destijds uit elkaar gegaan, zij niet. Ik haal uit het verhaal dar ze de open relatie er gewoon door geduwd heeft en dat hij er in mee ging om haar tevreden te houden. Daar is wat mee kapot gegaan, that's life en kan ze wat lessen uit halen.

**Geplaatst**: 13-12-24 12:32

Geplaatst: 13-12-24 12:32

Eigenlijk geef je zelf in de openingspost al aan dat jullie relatie en jouw zoektocht naar jezelf onvermijdelijk zouden botsen op wat voor manier dan ook. Ik denk dat dat besef bij hem ook al langer geleden onbewust is gaan indalen (waardoor hij voor jou gevoel zo snel door kon), maar hij koos eerst nog een tijd voor jullie relatie. Maar als je elkaars behoeften in de weg zit waardoor je ook elkaars geluk in de weg zit, waar doe je dat dan nog voor?

Dus je kan jezelf wel van alles kwalijk nemen, maar ik denk dat het voor jullie beiden niet verkeerd is dat het afsluiten van dit hoofdstuk in een stroomversnelling kwam. Ik denk dat je dat over een tijdje zelf ook zo zal zien.

Er komt ooit weer nieuwe liefde in je leven, maar als ik jou was zou ik die boot nog wel een poosje afhouden, want je hebt zelf nog het een en ander uit te zoeken.

**Geplaatst**: 13-12-24 12:51

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 13-12-24 12:51

Je gaat het geen plek kunnen geven als je continu geconfronteerd wordt met zijn belevenissen met haar. Dus verwijder hem op fb, verwijder z'n whatsapp of whatever. Zo is het niet meer "in your face", zoek hem ook niet op. Je pijnigt enkel jezelf en je fixatie wordt enkel groter.

Jij hebt jouw wereld vergroot met die open relatie. Hij doet dat nu en of hij dan nog al dan niet gekwetst gaat worden of nog gaat instorten of whatever: niet jouw verantwoordelijkheid, hij heeft jou niet als moeder nodig die voor hem uitkijkt of die er zelfs een mening over moet hebben. Hij is een volwassen man. Ik krijg bij je posts heel erg het gevoel dat je je boven hem stelt. Vast niet slecht bedoeld, maar je weet het precies wel beter. En nu heb je geen controle meer over wat hij doet, hij wacht niet meer op jou. Ik bedoel het niet slecht, maar ik denk wel dat je een wake up call nodig hebt en uit je slachtofferrol moet stappen.

Heb je nog therapie?

**Geplaatst**: 13-12-24 13:14

Geplaatst: 13-12-24 13:14

rien10 schreef:
Maar het is toch niet hard om te constateren dat TS ergens voor gekozen heeft dat niet blijkt te werken?
Velen van ons zijn door liefdesverdriet heen gegaan. En we weten, het is vreselijk naar, pijnlijk, hard, taai, klote en noem maar op. En op een dag...... is het over. Niet "Knip-knap-over" maar het slijt.
Dat is niet hard, dat is hoe het leven is. En ik gun TS dat ze er goed doorheen komt.
Daar is niets hard aan. Of je moet het leven hard vinden.

klopt, maar ik lees hier heel veel "eigen schuld dikke bult"
maar voor mijn gevoel is dit geen eigen schuld. ze zijn uit elkaar gegroeid en daar zijn 2 mensen voor nodig. tuurlijk heeft ts haar aandeel.

wat had ze moeten doen? geen open relatie willen hebben? niet zichzelf willen ontdekken?
had ze zich helemaal aan hem moeten aanpassen en er mogelijk later spijt van krijgen?
lijkt me niet!

had hij een open relatie moeten accepteren? had hij na de relatie op haar moeten blijven wachten?
nee ook niet.

beide hebben gedaan wat het beste leek en volgens mij hebben beide niet moetwillig de andere willen kwetsen. al zijn ze beide her en der zeker gekwetst.

TS probeer naar voren te kijken. wat hij doet is inderdaad niet meer jou verantwoordelijkheid en heb je ook geen invloed op. je moet het proces van liefdesverdriet doorlopen en dan komen er op een gegeven moment betere tijden

**Geplaatst**: 13-12-24 13:20

Geplaatst: 13-12-24 13:20

Dorine92 schreef:
Ik vind ook dat er best wel streng wordt gereageerd op de topicstarter. Ze probeert tenminste helemaal zichzelf te zijn en is realistisch: de nieuwsgierigheid zal blijven knagen en dus wil ze daar wat mee doen. Dat vriendlief vervolgens alle deuren dichtgooit vind ik helemaal niet logisch. Als je echt van iemand houdt, moet diegene helemaal zichzelf kunnen zijn, en dus ook veilig wat zelfonderzoek kunnen uitvoeren. Dat kan blijkbaar met deze jongen niet. En dat is niet de schuld van de topicstarter.
Ik vind het sterk dat zij er zo realistisch in staat en haar gevoel volgt. Dat de jongen zijn ego groter is dan zijn behoefte om bij haar te blijven, dat is niet de schuld van de topicstarter. Die heeft er niet om gevraagd nieuwsgierig te zijn, wat volkomen normaal en natuurlijk is. Die jongen kan er ook voor kiezen om zijn ego wat meer te managen, maar dat is het hem blijkbaar niet waard. Nouja, dan is het dus niet meant to be. Gelukkig is de kans zeer groot dat er een andere geschikte match te vinden is, die er wellicht anders in staat.

Dit vind ik weer het andere uiterste. Niet alleen TS heeft het recht om helemaal zichzelf te willen zijn; haar ex heeft dat ook. Hij is tot de conclusie gekomen dat hij behoefte heeft aan meer standvastigheid/zekerheid/exclusiviteit of wat dan ook, en is daarbij ook tot de conclusie gekomen dat TS niet degene is die hem gelukkig kan maken, omdat zij andere wensen heeft. Dan vind ik persoonlijk nog meer van iemand houden: deze los te laten zodat deze gelukkig kan worden met iemand bij we ze zich helemaal zichzelf kan zijn.

TS, het lijkt erop dat jullie simpelweg uit elkaar gegroeid zijn en andere behoeftes hebben (gekregen). Jij had/hebt de behoefte om meer te ontdekken en proeven en dat is jouw goed recht. Maar keuzes hebben consequenties en daar pluk je nu de vruchten van, hoe wrang ook. Kijk terug op de mooie momenten die je hebt gehad, neem tijd om te helen en te bedenken wat je van deze relatie geleerd hebt. Waar wordt jij gelukkig van en neem je mee voor een volgende ervaring? Het cliché is hierbij helemaal waar: nu voelt het helemaal ruk, maar mettertijd kan je het een plekje geven en komt er ruimte voor iets nieuws. Sterkte.

**Geplaatst**: 13-12-24 13:21

Geplaatst: 13-12-24 13:21

oji schreef:
Je hebt de grote inschattingsfout gemaakt te denken dat zijn liefde voor jou oneindig en onvoorwaardelijk was en dat de keuze daarmee ten alle tijden bij jou zou liggen of je wel of niet door zou gaan met de relatie. Dat hij altijd voor jou zou kiezen.
Gevalletje hoogmoed komt voor de val. In een relatie mag je nooit de liefde van een ander voor jou maar als vanzelfsprekend zien. Jij zag hem niet als genoeg en niet als gelijkwaardig en eigenlijk verdient hij daarom ook eigenlijk gewoon beter als wat jij hem te bieden hebt. Ik vraag me ook serieus af of de pijn die je nu voelt echt liefdesverdriet is of vooral een gekrenkt ego dat de man van jouw keuze een andere vrouw leuker vindt.

Nounounou

ik lees helemaal niet dat zij dat dacht. Ik zie iemand die probeert zo goed en zo kwaad als het gaat door contrasterende gevoelens en wensen te navigeren, met volledige openheid en overleg met haar (destijds) partner.

**Geplaatst**: 13-12-24 13:31

Geplaatst: 13-12-24 13:31

Ik denk dat de ex ook al langer afscheid aan het nemen was van de relatie. Het moment dat je brieven gaat schrijven om bepaalde gevoelens te uiten, is al een hele stap en voor mij persoonlijk een enorme waarschuwing van 'ho la, hier is iets fundamenteels niet goed aan het gaan.'

En dat terwijl er voor jou op dat moment nog maar een klein vuiltje aan de lucht was. Iets wat jullie echt wel te boven gingen komen.

Dat verschil in perceptie van de relatie heeft er nu misschien voor gezorgd dat de ex al sneller in een volgende fase is beland, terwijl voor TS nu pas het volledige besef komt.
Houd het bij je eigen verdriet, dat snijdt al diep genoeg. Dat moet je niet aanvullen met het verdriet van verwachtingen richting je ex.

Ik zou wel eens nadenken of een open relatie echt is wat je wilt of dat dat meer een kunstgreep was omdat je je relatie niet los wilde laten, maar wel wilde flierefluiten. Ik heb het in mijn omgeving 1 keer meegemaakt dat een relatie op aanvraag van de vrouw open werd, de vrouw hier ook gretig gebruik van maakte (gretiger dan TS), maar toen de man na 2 jaar eenmaal van de afspraak profiteerde, kwam er toch jaloezie bij kijken. Die relatie is toen ook gestrand.

Misschien ben je nu dus liever ook even single om vrij en blij dat te kunnen doen wat je wilt doen? En is dat hele open relatie-principe diep vanbinnen ook niets voor jou? Dat kan alleen jijzelf bepalen.

**Geplaatst**: 13-12-24 13:40

Geplaatst: 13-12-24 13:40

Dit is een kwestie van:
- ontevreden zijn
- gras lijkt groener bij anderen

Toen ik begon te lezen dacht ik al, mooie gedachtes maar een relatie beperkt je niet om nieuwe vrienden te maken, op stap te gaan, reizen etc. Dat ligt bij jezelf. En alsof het zaligmakend is dat je met jan en alleman kan zoenen in de rondte. Het gras lijkt groener.

En dat jij niet snapt dat hij een ander kan hebben is mijn inziens wel vreemd.
Jij hebt hem er naar gedreven voor zichzelf te kiezen.
Jij hebt hem gekwetst en ik denk dat hij er al lang genoeg onder geleden heeft.

Waarschijnlijk was voor hem het moment dat het uit gaat een gevoel van: nu kan ik verder, hij wil een relatie met 1 iemand en niet met meerdere. Natuurlijk kon hij zich in en relatie niet openstellen voor een ander maar na het afkappen wel. Je kan wel degelijk iemand missen maar weten dat die relatie niet goed is en dus niet terug willen.

Ik snap dat je in de put zit maar ik dit kan nog wel eens een patroon in je leven gaan worden. Soort chronisch ontevreden zijn, snakken naar wat anderen lijken te hebben.

Ik vind het wel verwonderlijk dat je zo invult hoe een ander na een breuk moet reageren, wat hij moet voelen, concluderen dat hij er niks om gaf.

**Geplaatst**: 13-12-24 15:20

Geplaatst: 13-12-24 15:20

TS veel sterkte. Verdriet is naar en kan lang duren.

Probeer vooral vooruit te kijken. Wat geweest is, is geweest en komt niet meer terug. Maar je zit nu in een situatie waarvan je kunt proberen om er het beste van te maken. Wat kun je nu, wat wil je nu, en welke mogelijkheden liggen voor je open? Daarbij hoef je niet alleen te denken aan dingen waarin je je binnen je relatie misschien geremd voelde, maar ook aan dingen die je (met of zonder relatie) graag wilt of kunt: een andere woonplaats, een grote reis, een nieuwe hobby, een andere baan, een weekend weg met vriendinnen?
Denk aan waar jij energie van krijgt. Hopelijk ga je je dan beter voelen en helpt dat om het verdriet wat te verdringen met nieuwe mooie ervaringen.

**Geplaatst**: 13-12-24 15:37

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 13-12-24 15:37

Na 8 maanden “ liefdesverdriet “ krijgen ? Geval van balen dat het vrije leventje toch niet zo leuk is zonder die fijne gast die er altijd voor je was. Je geeft aan dat je een partner wil die openstaat voor rommelen buiten de relatie.
Stop dan met treuren want hij is dit niet . Wees blij voor hem.

**Geplaatst**: 13-12-24 16:13

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 13-12-24 16:13

1) Je komt echt ooit op een punt dat je in kan zien dat dit zo heeft moeten zijn, tijdens een nieuwe, fantastische relatie of bijv. een mooie reis waar je echt van je vrijheid kan genieten en leren alleen te zijn
2) Weet dat mannen vaak EEN vrouw willen niet persé jou(ervaring mee)
3) Er is niks mis mee om hulp te vragen dmv gesprekken met de POH-GGZ bij je huisartsenpraktijk

Veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-24 16:20

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-24 16:20

Ik twijfelde om dit op Bokt te delen, want ik verwachte ook zeker dat niet iedereen hier het idee van een open relatie begrijpt/support. Ik heb niet met anderen gedate tijdens onze relatie en ben niet polyamoreus. Ik ga verder ook niet mezelf of de relatie die we hadden verdedigen, ik merk dat ik wel die behoefte voel naar aanleiding van sommige berichten. Wat ik hier heb geschreven is een extreem korte beschrijving van een relatie van 9 jaar, waar heel veel communicatie die geweest is en nuance natuurlijk niet in kunnen staan. En iedereen trekt daar eigen conclusies uit op basis van eigen interpretaties en ervaringen, dat snap ik.

Wat ik nu voel is wel degelijk liefdesverdriet. Ik mis hem als persoon in mijn leven intens, zowel als partner en als mijn beste vriend. Ikzelf heb het idee dat ik onbewust erg vast heb gehouden aan de hoop dat het toch goed zou komen en dat het kennelijk een maand of 7 nodig heeft gehad voor het bij mij is ingedaald dat dat dus niet gaat gebeuren en hij inderdaad echt verder is gegaan. Ik probeer inderdaad niet meer teveel terug te kijken, volg hem al maanden niet meer op social media en heb vorige week alle foto's van ons weggestopt.

Wat er naast het verdriet van hem missen ook erg aanwezig is angst over dat ik niet meer iemand die zo fijn en goed passend is zal treffen. We stonden grotendeels hetzelfde in het leven, hadden veel dezelfde interesses en denkbeelden over de wereld, politiek en maatschappij en matchten goed op gebied van intelligentie en humor. Natuurlijk hebben we elkaar daar ook in gevormd omdat we zo samen opgegroeid zijn. Angst is geen goede raadgever en ik probeer me er niet teveel door te laten leiden, maar het is lastig. Het geeft moed dat er meer mensen zijn die een soortgelijke break-up hebben gehad en weer iemand anders, misschien een nog betere match, hebben gevonden daarna.

**Geplaatst**: 13-12-24 16:28

Re: Liefdesverdriet, hoe kom je tot acceptatie?

Geplaatst: 13-12-24 16:28

TS, al die gevoelens mag je hebben en daar hoef je je zeker niet voor te schamen. We kunnen er een lading clichés tegenaan gooien: "niet een hand vol, maar een land vol", "everything happens for a reason", "tijd heelt alle wonden", maar er is niks mee om je nu even compleet k*t te voelen. Je 'moet' opnieuw beginnen, terwijl je terugkijkend iets fijns had en dat nu mist. Negen jaar is ook een hele tijd en zeker als het zo jong begint, een hele fase van je leven. Daar mag je om rouwen.

Laat oma hier je dan even geruststellen: er is geen man overboord. Jullie matchten uiteindelijk niet op bepaalde vlakken en zijn uit elkaar gegroeid en mogelijk loop je iemand tegen het lijf waarbij alles op z'n plaats valt. Maar laat het daar niet van afhangen. Investeer in jezelf, ga uitvogelen en doen waar jíj gelukkig van wordt en bedenk wat jij in het leven wilt. Ga daar mee verder en is er dan op enig moment iemand die daar onderdeel van wil zijn, top!