monica73 schreef:Ik ben in Amersfoort, Westenbork en Vught geweest. Alledrie indrukwekkend. De musea laten de verhalen van de slachtoffers op een treffende manier spreken, ook voor kinderen vanaf 8 jaar. Het lezen van het verhaal van het grote kindertransport in Vught bezorgde mij echt kippevel. Ook zie je hier nog het crematorium en een nagebouwde barak. De wandeling naar de fusilladeplaats is een aanrader. Het is er doodstil. In kamp Amersfoort wordt het verhaal verteld van de vele dwangarbeiders die vanuit Amersfoort op transport zijn gezet naar Duitse kampen. Mijn opa heeft in 7!! concentratiekampen gezeten. Zijn leed begon in kamp Vught, daarna Amersfoort, Neuengamme, Husum, Buchenwald, Bergen Belsen en tenslotte Sandbostel. Hij heeft de verschrikkingen overleefd, maar is thuis gekomen met levensbedreigende ziektes en verschrikkelijke trauma’s. Eind jaren 60 is hij overleden. Alle kampen waarin hij heeft gezeten (of wat er nog van over is) wil ik gaan bezoeken. Kamp Amerfoort vond ik al behoorlijk heftig (mijn opa’s foto heeft een plekje gekregen op een enorme fotowand van dwangarbeiders). Aan de hand van gevonden brieven kon ik precies achterhalen in welke barakken hij heeft gezeten (en dus ook de strafbarak). Ik hoop dus binnen nu en een paar jaar naar Duitsland te gaan en alle plaatsen te bezoeken waar hij heeft vastgezeten. Helaas heb ik kinderen en een man die er niet zo in zijn geïnteresseerd, dus dikke kans dat ik alleen ga. En daar voel ik nog wel drempel.
Ooh, dat is inderdaad niet makkelijk... Het kan zijn dat ze nog interesse krijgen en meer willen weten. Het is een raar stuk geschiedenis wat dat betreft, het is lang geleden, maar nog kort genoeg om er de effecten van te merken. Normaal zou ik zeggen: ga er in je eentje voor! Maar met zo'n beladen geschiedenis is dat niet echt een goede optie. Misschien kan je iemand vinden die dit ook graag wil doen? Ik denk dat er best wel veel mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten.