Bokt.nl

Avalanche schreef:

xPabloBokt schreef:

Men vergeet vaak dat narcisten gigantische manipulatoren zijn en precies weten hoe ze iemand om hun vinger kunnen winden, maar dat er ook een heel klein en onzeker persoon aan ten grondslag ligt waardoor ze zich zo gaan gedragen. Vaak door een gebrek aan erkenning/liefde in hun eigen jeugd, waardoor ze een beetje "special snowflake syndrome" krijgen en denken dat zij een uitzondering zijn op alle (sociale) regels en vooral dus heel goed mooi weer kunnen spelen naar de buitenwereld.

Iemand die zich een keer als een l*l of egoïst gedraagt is daarmee dus per definitie niet meteen een narcist.

Maar het is toch ook niet zo, dat een nare jeugd je een vrijbrief geeft om je als een monster te gedragen?

Ik heb daar eens een boek over gelezen "Why does he do that" van Lundy Bancroft. Aanrader wat mij betreft.
Die man heeft heel veel onderzoek gedaan en als psychiater juist ook mensen behandeld die zich schuldig maakten aan partnergeweld. Hij geeft aan, dat bijna geen enkele van die mensen enige diagnose heeft.

Maar ook, en dat vond ik interessant, dat bijna iedereen van de mensen die een slechte jeugd hebben, grotere kans hebben om opnieuw slachtoffer te worden, dan zelf slachtoffers te maken.
De meeste mensen die het stempeltje NPD krijgen opgeplakt, zijn juist vaak mensen die in hun jeugd nooit grenzen hebben gekregen, of zijn opgegroeid met een ouder die de andere ouder mishandelde, waardoor ze dat normaal gingen vinden, maar zelf waren ze geen slachtoffer.

Avalanche schreef:

@ pablo: Dat snap ik, en ik ben blij dat je het op deze manier een plekje kunt geven.
Maar jouw pijn mag er ook zijn he. En het probleem dat ik heb met het slechte jeugd verhaal, is dat het vaak tegen slachtoffers wordt gebruikt, zodat ze medelijden met de persoon moeten hebben die ze beschadigt, en daardoor is er dan geen ruimte voor hun eigen trauma.

Relaxed schreef:

Doubtless schreef:

Dus je doet het in dit geval eigenlijk als soort van coping mechanisme? Omdat je het moeilijk vind om de situatie zonder die diagnose stelling achteraf te bekijken en te verklaren?

Stel je nu zelf ook niet een diagnose door het een coping mechanisme te noemen?

Absolem schreef:

Mensen willen vooral graag geloven dat de perfecte mens bestaat. En iedereen die afwijkt is een autist. In bepaalde zin geen slechte ontwikkeling het geeft de mogelijkheid om gepersonaliseerde begeleiding te geven aan wat die specifieke persoon lastig vind.

De ellende met narcisten is echter dat zij een target "supply" hebben en niemand die dat weet behalve de target zelf. Achteraf wordt er vaak pas toegegeven door het slachtoffer dat de relatie niet oke was.
Mijn vader is wel echt de definitie van een narcist en mijn moeder is compleet gebrainwashed. Ik heb daarom ook de keuze gemaakt om mezelf te distantiëren van mijn familie.

Een narcist is wel iets meer dan alleen een beetje egocentrisch. Hij maskeert alles voor de buitenwereld. In het geval van mijn vader moest onze familie eruit zien als het perfecte gezin voor de buitenwereld met keurig opgevoedde kinderen zodat mijn vader weer op zijn troon gezet kon worden dat ie het allemaal goed geregeld had. Echter als wij iets deden wat hem niet aanstond kregen we achter gesloten deuren er van langs. Of psychologische mishandeling dmv opsluiting in de slaapkamer voor niet legitieme reden en het weinig tot niet troosten van ons als we iets ergs meegemaakt hadden. Goede emotie regulatie hebben we dus niet geleerd. Het kleine beetje liefde wat wij als dochters gehad hebben in onze jeugd kwam bij mijn moeder vandaan.

Maar zij raakte steeds angstiger om alleen te zijn. Durfde steeds minder voor zichzelf te kiezen. En nog minder voor ons welzijn.

Vrienden had mijn vader al nauwelijks en op een zeker punt helemaal niet meer.

Mijn vader was een goede ondernemer. Daar blonk hij in uit. Zijn zakelijke partners hadden geen probleem met hem. Maar prive ? Hij dreef ons gek. Bij mij is hij ooit eens zo lang door blijven gaan met sarren en treiteren dat ik een mes van tafel pakte om hem om van mij af houden. Pas toen voel er een kwartje dat ik niet langer geschikt was voor zijn ideaal beeld. En was echt letterlijk niks wat ik nog deed in zijn ogen oke. Alles werd of genegeerd ( goede prestaties)of afgestraft ( maakt niet uit hoe klein de misstap was).

Wij als dochters leverde hem niet langer aanzien op en dat was niet oke in zijn hoofd. Sprak je hem er op aan? Dan weigerde hij mee te werken of te erkennen wat ie fout heeft gedaan . Tot op de dag van vandaag....

Dat is narcisme.

Relaxed schreef:

Wat ik heel erg herken:
-Lovebombing, de 1e 2-3 maanden alle liefde en aandacht en ineens werd er een muur opgetrokken en was ik geen prioriteit meer
-Gaslighting
-Driftbuien en daarbij dingen stukmaken/-gooien/-slaan
-Altijd het slachtoffer van alles en iedereen
-Enorm onzeker en onredelijk jaloers
-Mensen afzeiken en belachelijk maken, grapjes maken ten koste van andere mensen
-Altijd kritiek en commentaar, je kon 100 dingen voor hem doen, 99 dingen waren goed, maar op 1 'fout' kwam steevast kritiek
-Liegen, heel veel liegen..

xPabloBokt schreef:

Avalanche schreef:

@ pablo: Dat snap ik, en ik ben blij dat je het op deze manier een plekje kunt geven.
Maar jouw pijn mag er ook zijn he. En het probleem dat ik heb met het slechte jeugd verhaal, is dat het vaak tegen slachtoffers wordt gebruikt, zodat ze medelijden met de persoon moeten hebben die ze beschadigt, en daardoor is er dan geen ruimte voor hun eigen trauma.

Oh ja zeker. Maar het vergeven van mijn moeder helpt juist bij de verwerking. Ik kan haar gedrag in perspectief plaatsen waardoor ik het begrijp en kan wegzetten voor mezelf. Maar ik snap helemaal wat jij zegt, dat zit denk ik meer in de hoek van "het zijn wel je ouders/broers/zussen", "maar ze hield wel van je" etc.

Koper schreef:

Ik zie in de reacties dat er mensen vinden dat een narcist pas een narcist is als er een diagnose is. Ik vraag mij af of die mensen wel eens met een echte narcist te maken hebben gehad. Een narcist wil geen hulp. Een narcist zal nooit inzien dat ze ziek zijn. Want de narcist is volmaakt en als er iets niet deugt dan is dat alles behalve de narcist.
Zo iemand gaat niet naar een psychiater voor een test

Doubtless schreef:

Dus je doet het in dit geval eigenlijk als soort van coping mechanisme? Omdat je het moeilijk vind om de situatie zonder die diagnose stelling achteraf te bekijken en te verklaren?

Doubtless schreef:

Relaxed schreef:

Stel je nu zelf ook niet een diagnose door het een coping mechanisme te noemen?

Ik stel je een vraag...

Relaxed schreef:

Voor mezelf vind ik het alleen 'fijn' om te snappen waar bepaalde dingen vandaan kwamen en er vielen voor mij veel puzzelstukjes op hun plaats. Ik worstelde namelijk vooral heel erg met zijn verschillende kanten en ik begreep niks van zijn gedrag naar mij en het verschil tussen wat ie zei en wat ie vervolgens deed.

Koper schreef:

[

Dit dus. Een narcist probeert volledige controle over het target te krijgen, fysiek en emotioneel. En op het moment dat het target daar niet aan voldoet dan is diegene de zondebok. Vanaf dat moment zal de narcist het target bij zo veel mogelijk mensen zwart maken. Voor de buitenwereld is de narcist volmaakt, uiterlijke schijn is alles. Dit maakt het voor mensen die niet slachtoffer van die narcist zijn ook heel moeilijk om te zien.

Ik zie in de reacties dat er mensen vinden dat een narcist pas een narcist is als er een diagnose is. Ik vraag mij af of die mensen wel eens met een echte narcist te maken hebben gehad. Een narcist wil geen hulp. Een narcist zal nooit inzien dat ze ziek zijn. Want de narcist is volmaakt en als er iets niet deugt dan is dat alles behalve de narcist.
Zo iemand gaat niet naar een psychiater voor een test

DuoPenotti schreef:

Ondanks dat ik het om mij heen ook hoor stoor ik mij daar niet aan.
Denk dan vaak, narcist dat hoeft niet, kan wel, maar dat het een grote zak de behanger is, ja dat zal vast...

Koper schreef:

Ik zie in de reacties dat er mensen vinden dat een narcist pas een narcist is als er een diagnose is. Ik vraag mij af of die mensen wel eens met een echte narcist te maken hebben gehad. Een narcist wil geen hulp. Een narcist zal nooit inzien dat ze ziek zijn. Want de narcist is volmaakt en als er iets niet deugt dan is dat alles behalve de narcist.
Zo iemand gaat niet naar een psychiater voor een test

Koper schreef:

DuoPenotti schreef:

Ondanks dat ik het om mij heen ook hoor stoor ik mij daar niet aan.
Denk dan vaak, narcist dat hoeft niet, kan wel, maar dat het een grote zak de behanger is, ja dat zal vast...

Ik denk dat we hier wel het verschil te pakken hebben.

Iemand die gewoon een eikel of een poedersuiker is zal dat naar iedereen zijn.

Terwijl een narcist er één slachtoffer uitpikt, daar zijn of ware kant aan laat zien en voor de rest van de wereld een voorbeeldig mens is.

Dat maakt het zo lastig voor iedereen behalve dat slachtoffer om te zien.

DuoPenotti schreef:

Koper schreef:

[

Dit dus. Een narcist probeert volledige controle over het target te krijgen, fysiek en emotioneel. En op het moment dat het target daar niet aan voldoet dan is diegene de zondebok. Vanaf dat moment zal de narcist het target bij zo veel mogelijk mensen zwart maken. Voor de buitenwereld is de narcist volmaakt, uiterlijke schijn is alles. Dit maakt het voor mensen die niet slachtoffer van die narcist zijn ook heel moeilijk om te zien.

Ik zie in de reacties dat er mensen vinden dat een narcist pas een narcist is als er een diagnose is. Ik vraag mij af of die mensen wel eens met een echte narcist te maken hebben gehad. Een narcist wil geen hulp. Een narcist zal nooit inzien dat ze ziek zijn. Want de narcist is volmaakt en als er iets niet deugt dan is dat alles behalve de narcist.
Zo iemand gaat niet naar een psychiater voor een test

Maar is de dan perse narcisme?

De vriend die mijn moeder kreeg voldeed helemaal aan de beschrijving hierboven.
Goede baan, van de buitenkant leek het vast mooi wat hij met mijn moeder had.
Tenminste familie zeggen dat ze nooit wat hebben gemerkt.
Maar.... hij was ook alcoholist.

Dus kwam het gooien met dingen door narcisme of door alcohol?
Kwam het slaan door...
Kwam het kleineren door?
Kwam het liegen door...

Of was het beide. Alcohol en narcisme?
je kan dat gewoon niet zeggen zonder dat een gespecialiseerd iemand er naar gekeken heeft.

DuoPenotti schreef:

Koper schreef:

[

Dit dus. Een narcist probeert volledige controle over het target te krijgen, fysiek en emotioneel. En op het moment dat het target daar niet aan voldoet dan is diegene de zondebok. Vanaf dat moment zal de narcist het target bij zo veel mogelijk mensen zwart maken. Voor de buitenwereld is de narcist volmaakt, uiterlijke schijn is alles. Dit maakt het voor mensen die niet slachtoffer van die narcist zijn ook heel moeilijk om te zien.

Ik zie in de reacties dat er mensen vinden dat een narcist pas een narcist is als er een diagnose is. Ik vraag mij af of die mensen wel eens met een echte narcist te maken hebben gehad. Een narcist wil geen hulp. Een narcist zal nooit inzien dat ze ziek zijn. Want de narcist is volmaakt en als er iets niet deugt dan is dat alles behalve de narcist.
Zo iemand gaat niet naar een psychiater voor een test

Maar is de dan perse narcisme?

De vriend die mijn moeder kreeg voldeed helemaal aan de beschrijving hierboven.
Goede baan, van de buitenkant leek het vast mooi wat hij met mijn moeder had.
Tenminste familie zeggen dat ze nooit wat hebben gemerkt.
Maar.... hij was ook alcoholist.

Dus kwam het gooien met dingen door narcisme of door alcohol?
Kwam het slaan door...
Kwam het kleineren door?
Kwam het liegen door...

Of was het beide. Alcohol en narcisme?
je kan dat gewoon niet zeggen zonder dat een gespecialiseerd iemand er naar gekeken heeft.

DuoPenotti schreef:

BeFunny
Dat is dan wel weer herkenbaar.....

Familie zegt nooit wat gemerkt te hebben.
Mijn moeder hield de schijn ook op want die zat met haar eigen problematiek en ook angst voor hem.
En ik heb als tiener er voor kunnen zorgen dat hij met behulp van de Riagg toen het huis uit gezet werd.
En kwamen we er nog achter dat hij 2 kinderen had die hij nooit meer mocht zien.... joh raar zeg....

Maar of hij een Narcist was?
Voor mij is het altijd alcoholistische zak geweest

BeFunny schreef:

DuoPenotti schreef:

BeFunny
Dat is dan wel weer herkenbaar.....

Familie zegt nooit wat gemerkt te hebben.
Mijn moeder hield de schijn ook op want die zat met haar eigen problematiek en ook angst voor hem.
En ik heb als tiener er voor kunnen zorgen dat hij met behulp van de Riagg toen het huis uit gezet werd.
En kwamen we er nog achter dat hij 2 kinderen had die hij nooit meer mocht zien.... joh raar zeg....

Maar of hij een Narcist was?
Voor mij is het altijd alcoholistische zak geweest

Maar zoals Sjofel zegt dat moet niet uitmaken. Als iemand je beschadigd of dat nou mentaal of lichamelijk is dan is het beste wat je kunt doen daar afstand van te doen en voor jezelf te kiezen. In de meeste gevallen kom je toch niet achter waarom iemand zo is.