Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-11-23 17:56

Geplaatst: 20-11-23 17:56

Pareltjes schreef:
Ik kom zelf uit een samengesteld gezin, en heb een samengesteld gezin.

Wijze raad van mijn moeder, wat je ook doet je doet het toch nooit goed.
Daar ben ik inmiddels wel achter. Dus doe ik wat mij goeddunkt, komt er achteraf gedoe dan deal ik er dan wel mee.
Om al die gekweste zieltjes/ ego's 100% tevrede te stellen is een onmogelijke taak.

Wat betreft de feestdagen ben ik in charge. Als iedereen gaat doen wat zij willen komt nergens iets van terecht.
Dus kerstavond ALLES bij mij. hebben ze nog 1ste en 2de kerstdag om te verdelen. Heeft iemand een ander plan ook prima, dan doen we het zonder die persoon. Ik ga de kerst niet verschuiven omwille van die of die .

En zo zit het al 20 jaar bommetje vol op kerstavond, iedereen is er omdat iedereen een vrije keuze heeft, en zich dus niet gedwongen voelt. Ruzie maken en ouwe koeien uit sloten vissen is ten strengste verboden! Alleen maar lol en gezelligheid.

Mijn advies, gooi de hele bubs bijelkaar, het moet er toch eens van komen. En als je naar die pubers moet blijven luisteren....
Hoe langer je uit uitsteld, hoe groter de weerstand. Take charge, en zie waar het schip strandt..

Nja ik vind dat wel een pittige uitspraak, dat iedereen maar moet schikken naar jouw besluit omdat je het teveel gezeur vindt. Nogmaals, als je als ouder niet naar je kind luistert in dit soort gevallen, dan vind ik dat wel heftig hoor. Dat gaat om veiligheid, gezien worden. Zaken die echt heel belangrijk zijn als kind. Een gezin zijn doe je samen, en je gaat er vanuit dat jouw ouder voor jou de beste keuze maakt. Niet bepaalde zaken er maar doorheen drukt omdat je het als ouder teveel gedoe vindt.

Ik merk dat ik kriegel wordt hiervan omdat ik als kind nooit ben gezien wat ik wilde of voelde. Dus vandaar mijn vinnige reactie.

**Geplaatst**: 20-11-23 17:58

Geplaatst: 20-11-23 17:58

Earth schreef:
Pareltjes schreef:
Ik kom zelf uit een samengesteld gezin, en heb een samengesteld gezin.

Wijze raad van mijn moeder, wat je ook doet je doet het toch nooit goed.
Daar ben ik inmiddels wel achter. Dus doe ik wat mij goeddunkt, komt er achteraf gedoe dan deal ik er dan wel mee.
Om al die gekweste zieltjes/ ego's 100% tevrede te stellen is een onmogelijke taak.

Wat betreft de feestdagen ben ik in charge. Als iedereen gaat doen wat zij willen komt nergens iets van terecht.
Dus kerstavond ALLES bij mij. hebben ze nog 1ste en 2de kerstdag om te verdelen. Heeft iemand een ander plan ook prima, dan doen we het zonder die persoon. Ik ga de kerst niet verschuiven omwille van die of die .

En zo zit het al 20 jaar bommetje vol op kerstavond, iedereen is er omdat iedereen een vrije keuze heeft, en zich dus niet gedwongen voelt. Ruzie maken en ouwe koeien uit sloten vissen is ten strengste verboden! Alleen maar lol en gezelligheid.

Mijn advies, gooi de hele bubs bijelkaar, het moet er toch eens van komen. En als je naar die pubers moet blijven luisteren....
Hoe langer je uit uitsteld, hoe groter de weerstand. Take charge, en zie waar het schip strandt..

Nja ik vind dat wel een pittige uitspraak, dat iedereen maar moet schikken naar jouw besluit omdat je het teveel gezeur vindt. Nogmaals, als je als ouder niet naar je kind luistert in dit soort gevallen, dan vind ik dat wel heftig hoor. Dat gaat om veiligheid, gezien worden. Zaken die echt heel belangrijk zijn als kind. Een gezin zijn doe je samen, en je gaat er vanuit dat jouw ouder voor jou de beste keuze maakt. Niet bepaalde zaken er maar doorheen drukt omdat je het als ouder teveel gedoe vindt.

Ik merk dat ik kriegel wordt hiervan omdat ik als kind nooit ben gezien wat ik wilde of voelde. Dus vandaar mijn vinnige reactie.

Ik heb exact hetzelfde als jij, Earth.
Ik ben helemaal voor kiezen voor je eigen geluk, tot het moment dat er kinderen zijn. Dan zou hun geluk op 1 moeten staan.

**Geplaatst**: 20-11-23 18:23

Geplaatst: 20-11-23 18:23

Pareltjes schreef:
Ik kom zelf uit een samengesteld gezin, en heb een samengesteld gezin.

Wijze raad van mijn moeder, wat je ook doet je doet het toch nooit goed.
Daar ben ik inmiddels wel achter. Dus doe ik wat mij goeddunkt, komt er achteraf gedoe dan deal ik er dan wel mee.
Om al die gekweste zieltjes/ ego's 100% tevrede te stellen is een onmogelijke taak.

Wat betreft de feestdagen ben ik in charge. Als iedereen gaat doen wat zij willen komt nergens iets van terecht.
Dus kerstavond ALLES bij mij. hebben ze nog 1ste en 2de kerstdag om te verdelen. Heeft iemand een ander plan ook prima, dan doen we het zonder die persoon. Ik ga de kerst niet verschuiven omwille van die of die .

En zo zit het al 20 jaar bommetje vol op kerstavond, iedereen is er omdat iedereen een vrije keuze heeft, en zich dus niet gedwongen voelt. Ruzie maken en ouwe koeien uit sloten vissen is ten strengste verboden! Alleen maar lol en gezelligheid.

Mijn advies, gooi de hele bubs bijelkaar, het moet er toch eens van komen. En als je naar die pubers moet blijven luisteren....
Hoe langer je uit uitsteld, hoe groter de weerstand. Take charge, en zie waar het schip strandt..

Is het als kind dan mogelijk om een ander plan te hebben? Behalve de hele avond op je kamer gaan zitten?
Ik kom niet uit een samengesteld gezin. Mijn neef en nicht echter wel. Daar is voor dit soort aanpak gekozen, kinderen moesten zich maar schikken. Is verzand in een gigantische ruzie met kinderen, stiefheks (ja sorry voor het woord) en naaste familie en nu 12 jaar later nog altijd een pot miserie waarbij de helft geen contact meer heeft en de andere helft onderling niet door dezelfde deur kan. Zeer jammer, was een hechte familie toen ik jong was.

**Geplaatst**: 20-11-23 18:32

Geplaatst: 20-11-23 18:32

Eens hoor met o.a. Earth. Vind dat ook wel heel erg hard die aanpak hierboven en daar zou ik als ouder zijnde nooit voor kiezen. Dat kan bij veel kinderen, zoals Poekkie al aangeeft, juist echt wel schade aanbrengen als je zo te werk gaat en onderlinge familie banden volledig kapotmaken. Prima dat het dan bij sommige wel werkt, maar ik denk dat kinderen wie zich nu zo hebben uitgesproken zoals bij TS, en zich eerlijk openstellen erover, je hier geen goed mee doet om dan te handelen als: je hebt je zegje gedaan, ik doe er niks mee en je past je maar aan. Ieks.

Als aangegeven word dat ze zich niet prettig voelen, moet je daar niet overheen gaan bulldozeren imo, in een situatie als deze. Wanneer je op dit punt gaat doorzetten terwijl de kinderen al hebben aangegeven het niet te willen, is de kans zeer aanwezig dat ze het niet als een positieve ervaringen ervaren en dan word het met pech er heel snel minder leuk op na de kerst. Niks mis om je als ouder zijnde te schikken naar de wensen van de kinderen in dit geval. Ik word er ook kriegel van dat mensen soms zo hard zijn en maar altijd vinden dat kinderen zich maar in alles moeten aanpassen en niet gehoord/gezien mogen worden met hun gevoelens.

Ik kan me de vriend van TS ook wel voorstellen, daar niet van, maar toch als volwassen man en zelf vader zijnde zou hij imo toch ook wel enigszins kunnen snappen dat de kinderen van TS hier anders in kunnen staan als zijn eigen kinderen - zeker ook nog eens gezien de verschillende leeftijden, maar überhaupt gewoon omdat elk mens een eigen individu is. Ik zou met hem hier nog eens wat meer over praten TS en gewoon proberen uit te leggen dat dit niet persoonlijk naar hem toe is maar dat het belangrijk is wel voor ieders onderlinge band, om gehoor te geven aan wat je kinderen willen in een better safe than sorry aanpak - als dit namelijk verkeerd uitpakt als je het alsnog wel doet, ben je verder van huis natuurlijk want dan gaat het impact hebben op de relatie tussen jezelf en je kinderen. Het is belangrijk dat je kinderen zien wel dat je naar ze luistert. Maar snap dat het wel voor jou en je vriend in jullie relatie even zoeken is naar Hoe hier het beste mee om te gaan omdat zowel hij als zijn kinderen anders zijn. Maar puntje bij paaltje, zou ik zeker je kinderen steunen hierin op dit punt. Je kunt evt dan voor volgend jaar proberen ernaar toe te werken om het wel te integreren bv? Dan zou je door het jaar heen bv misschien al wat meer onderling samen kunnen gaan doen, zodat ze elkaar iets vaker gezien hebben, misschien helpt dat ook.

**Geplaatst**: 20-11-23 18:41

Geplaatst: 20-11-23 18:41

Ik heb niet alles gelezen wat is gepost, maar wel jouw intro en uiteraard een aantal reacties. Maar wow wat herkenbaar

Kort mijn / onze situatie. Onze kinderen waren 15, 17, 19 en 21 toen we elkaar leerden kennen. Die van 15,17 en 19 woonden nog thuis. Mijn zoon 15, zijn zoon en dochter (17 en 19), andere dochter van hem 21.
Wij hebben toen ook vrij vlot besloten dat wij als 'setje' pas bij elkaar zouden gaan wonen (ooit, dat is inmiddels nu maar wisten we toen uiteraard nog niet

) als de kinderen het huis uit zouden gaan. Om ze nu een samengesteld gebeuren aan te doen, en ook onszelf, na ontzettend veel gedoe in beide huwelijken voorafgaand aan scheiding etc. daar hadden we echt geen zin in en we vonden ook dat we het onze kinderen niet aan konden doen.

Dus jouw reactie, paar pagina's terug van wat wil je zelf, vooral geen gedoe, ik hoor het mezelf zeggen

Eerste jaar hebben we de Kerst afzonderlijk van elkaar gevierd, hij met zijn kinderen en broer plus kinderen en ik met mijn zoon en nog wat van mijn familie. Helemaal prima. We hadden al wel een paar keer een bijeenkomst gehad (lees iets van BBQ'tje, etentje, lunch zoiets laagdrempeligs) met het hele stel bij elkaar dat was ook steeds goed verlopen.

Ons uitgangspunt overigens ook mbt 'gezamenlijke dingen': We hebben de kinderen nooit enige druk op gelegd dat ze bij dingen moeten zijn of wat dan ook. En onszelf ook niet. Als een van de twee (van wij als partners dus) iets niet ziet zitten dan is dat zo. IK heb me nooit uitgesloten gevoeld bij hem en hij ook niet bij mij.

Tweede jaar kwam zo uit dat we het gezamenlijk zouden vieren, maar corona kwam ff roet in het eten gooien dus we zaten alsnog gescheiden

Derde jaar, herkansing, ondertussen is het spul aardig aan elkaar gewend, leuke gezellige Kerst, oudste dochter was die dag verhinderd, was met haar vriend bij zijn familie, ook allemaal prima.

Vierde jaar, alles weer bij elkaar, op verzoek van de kinderen, want wij wilden eigenlijk met Kerst weg. Maar ze vonden dat zo jammer want het was dan niet gezellig.
Dat was wel even een kers(t) op de taart van ons niet echt samengestelde maar toch wel enigszins samengeraapte zootje }:0

Dit jaar zitten we dus weer met z'n allen, middelste dochter is dan alleen afwezig ivm bezoekje aan Parijs met haar moeder (ex van mijn vriend dus), ook geen probleem.

Nu zijn die van mij /ons net wat ouder dan die van jullie. Dat scheelt met het stieffamilie gebeuren, want er is vrijwel geen stieffamilie, anders dan de kinderen en een enkele broer/zus van mij of van mijn vriend.

Basis blijft bij ons: voelt het niet goed, voor wie dan ook, dan zegt iemand gewoon nu ff niet en wordt dat gerespecteerd. Niemand voelt zich uitgesloten of hoeft zich uitgesloten te voelen. Voelt iemand dat wel, dan bespreken we het.
Maar gelukkig is dat nog niet het geval geweest.

Ik hoop dat je het luchtig en prettig kunt houden. Moet eerlijk zeggen als het 'gedoe' had gegeven weet ik ook niet of ik nog bij mijn vriend was geweest. Ik merk dat ik het heel belangrijk vind dat alle partijen het naar hun zin hebben.

Wat we wel merken is dat het bij de andere stiefkant, dus de kant van de ex met haar nieuwe vriend en de kant van mijn ex en zijn nieuwe vriendin, niet zo makkelijk loopt. Dus ik ben dankbaar dat het bij ons wel zo is $_/-\o_$

**Geplaatst**: 20-11-23 19:38

Re: Jouw kinderen en de "stieffamilie"

Geplaatst: 20-11-23 19:38

Lastige situatie!

Zou er niet een tussenweg mogelijk zijn? Een hele dag samen zijn is misschien te lang voor je kinderen, maar wat als je vriend en de kids alleen 's avonds komen bijvoorbeeld?

**Geplaatst**: 20-11-23 20:26

Re: Jouw kinderen en de "stieffamilie"

Geplaatst: 20-11-23 20:26

Ik denk dat Pareltjes idee werkt als de kinderen oud genoeg zijn dat ze daadwerkelijk keuze hebben. In de situatie van TS zouden stiefkinderen bij TS’ kinderen komen zonder dat TS’ kinderen daar een keuze in kunnen maken. Of ja, ze krijgen nu de keuze en hun keuze is dat ze dat niet willen.

**Geplaatst**: 21-11-23 00:11

Geplaatst: 21-11-23 00:11

Earth schreef:
Pareltjes schreef:
Ik kom zelf uit een samengesteld gezin, en heb een samengesteld gezin.

Wijze raad van mijn moeder, wat je ook doet je doet het toch nooit goed.
Daar ben ik inmiddels wel achter. Dus doe ik wat mij goeddunkt, komt er achteraf gedoe dan deal ik er dan wel mee.
Om al die gekweste zieltjes/ ego's 100% tevrede te stellen is een onmogelijke taak.

Wat betreft de feestdagen ben ik in charge. Als iedereen gaat doen wat zij willen komt nergens iets van terecht.
Dus kerstavond ALLES bij mij. hebben ze nog 1ste en 2de kerstdag om te verdelen. Heeft iemand een ander plan ook prima, dan doen we het zonder die persoon. Ik ga de kerst niet verschuiven omwille van die of die .

En zo zit het al 20 jaar bommetje vol op kerstavond, iedereen is er omdat iedereen een vrije keuze heeft, en zich dus niet gedwongen voelt. Ruzie maken en ouwe koeien uit sloten vissen is ten strengste verboden! Alleen maar lol en gezelligheid.

Mijn advies, gooi de hele bubs bijelkaar, het moet er toch eens van komen. En als je naar die pubers moet blijven luisteren....
Hoe langer je uit uitsteld, hoe groter de weerstand. Take charge, en zie waar het schip strandt..

Nja ik vind dat wel een pittige uitspraak, dat iedereen maar moet schikken naar jouw besluit omdat je het teveel gezeur vindt. Nogmaals, als je als ouder niet naar je kind luistert in dit soort gevallen, dan vind ik dat wel heftig hoor. Dat gaat om veiligheid, gezien worden. Zaken die echt heel belangrijk zijn als kind. Een gezin zijn doe je samen, en je gaat er vanuit dat jouw ouder voor jou de beste keuze maakt. Niet bepaalde zaken er maar doorheen drukt omdat je het als ouder teveel gedoe vindt.

Ik merk dat ik kriegel wordt hiervan omdat ik als kind nooit ben gezien wat ik wilde of voelde. Dus vandaar mijn vinnige reactie.

Ik merk dat ik ergens wel gelijk moet geven aan dat sturen en gewoon aangeven, dan en dan ben je welkom, anders niet.
Het is inderdaad altijd gepuzzel en je moet het echt doable maken voor jezelf want een ander doet het niet voor jou.
Ik ben ook van mening dat kinderen tegenwoordig echt teveel als pareltjes worden behandeld (overall) en dat de ouders altijd maar schikken naar wat vlinder wil. Alsof ze vergeten zijn hoe zij zelf zijn opgevoed? Ik had ook geewoon verplichtingen, en had niet altijd zeggenschap. Sommige dingen moesten gewoon en was geen discussie mogelijk. Ik wist dat ook aan de toon van mn moeders stem.
Was balen, maar t was niet anders. Maar alsnog ben ik wel altijd gehoord wanneer het erop aan kwam. Als ik serieus iets uitte dan werd daarnaar geluisterd. Mam vroeg ook altijd waarom ik zoveel weerstand had voor iets. Probeerde ddaarvan de leren en volgende keer meer rekening te houden of een deal met me te maken. 'gaan we eerst even op visite bij die en die (wat ik dan liever niet had) en dan gaan we daarna samen een ijsco eten'. Nou dikke prima. Even balen en daarnaiets leuks. Niks mis mee toch?

**Geplaatst**: 21-11-23 00:33

Geplaatst: 21-11-23 00:33

Ik vind het heel lief dat TS hier een topic over maakt

Bij mij vroeger werd hier echt geen rekening mee gehouden hoor.. de keuze was: samen met de stiefkinderen om tafel, of niet komen.. zo ging het.

Maar het is super belangrijk om als ouder te onthouden dat je kinderen geen honden zijn die maar naar jou te luisteren en gehoorzamen hebben.. het is heel goed om naar hun mening te luisteren, vooral in de puberteit. In deze fase ontwikkelen kinderen heel erg hun veilige basis voor de rest van hun leven. En dat kun je als ouder aan hun bieden, door ze gehoord te laten voelen. Ik denk dat het goed is om te vragen waarom jouw kinderen zo graag nog met neefjes en nichtjes willen vieren en waarom dit zo belangrijk voor ze is. En dat je ze probeert te begrijpen en zo het beste ervan probeert te maken.

**Geplaatst**: 21-11-23 01:03

Re: Jouw kinderen en de "stieffamilie"

Geplaatst: 21-11-23 01:03

Maar je kunt toch ook naar je kinderen luisteren, doorvragen, begrip hebben en een middenweg vinden? Je hoeft niet keihard te zijn maar het is juist belangrijk om te achterhalen waarom ze liever met familie willen ipv de nieuwe kinderen van de wederhelft. Het lijkt me ontzettend goed als TS daar veel tijd en aandacht in stopt. Betejend niet dat je als kindd af en toe gewoon iets moet doen, ook al liever niet. Dan kan je moeder (of vader) wel rekening houden met wat jij vind of wilt (bv overeenkomen: we blijven tot 19:00 uur daarna gaan we lekker thuis film kijken of whatever)

**Geplaatst**: 21-11-23 01:04

Geplaatst: 21-11-23 01:04

Jouw kinderen willen zich niet verantwoordelijk voelen voor de kinderen van jouw vriend. En daar niet vooraf al spanning van hebben van 'zal het wel gezellig worden'.
Heel logisch. En dat komt vanzelf als de kinderen van jouw vriend langzamerhand meer geïntroduceerd worden komende jaren.
Ik denk dat je dat je vriend en zijn kinderen prima kunt uitleggen. Het heeft helemaal niks met hun te maken. Ik zou dan ook zeker naar je kinderen luisteren en het komende jaar wat meer investeren in het contact tussen de beide families. Dan is het volgend jaar alweer heel anders, het is nu net even te snel.

**Geplaatst**: 21-11-23 01:14

Geplaatst: 21-11-23 01:14

Hutcherson schreef:
Maar je kunt toch ook naar je kinderen luisteren, doorvragen, begrip hebben en een middenweg vinden? Je hoeft niet keihard te zijn maar het is juist belangrijk om te achterhalen waarom ze liever met familie willen ipv de nieuwe kinderen van de wederhelft. Het lijkt me ontzettend goed als TS daar veel tijd en aandacht in stopt. Betejend niet dat je als kindd af en toe gewoon iets moet doen, ook al liever niet. Dan kan je moeder (of vader) wel rekening houden met wat jij vind of wilt (bv overeenkomen: we blijven tot 19:00 uur daarna gaan we lekker thuis film kijken of whatever)

Maar waarom hoeft dat om toch maar door te drukken? Is het niet prima als de kinderen behoefte hebben om met kerst gewoon een dag met de familie te hebben? Ze proberen waarschijnlijk al het hele jaar de middenweg te zoeken.
Persoonlijk zou ik een eventuele nieuwe vriend / vriendin van mijn ouders ook echt niet bij kerst willen hebben. Ook niet voor een uurtje.

**Geplaatst**: 21-11-23 08:10

Geplaatst: 21-11-23 08:10

Ik ken jouw achtergrond niet TS, maar ik kan alleen terugblikken op mijn eigen ervaring met de dochter van mijn man. Zij heeft jarenlang met haar (on)wil voor heel veel frictie gezorgd. Ze kreeg heel veel vrijheid om haar mening en gevoel ‘door te drukken’ en er werd (te) veel rekening met haar gehouden.

Ik denk niet dat het kwaad kan als ouders beslissen en kinderen soms iets ‘moeten’ doen wat ze in eerste instantie niet willen. Dat is namelijk wat kinderen van niet gescheiden ouders ook soms moeten.

Het klinkt misschien botter dan ik bedoel, maar bij ons leidde dat ‘gelijke stem hebben en evenveel inbreng als volwassenen’ tot hele grote problemen. En zelfs een breuk van 1 jaar lang. Gelukkig is het contact nu weer voorzichtig hersteld, maar het was echt een gruwelijke periode.

**Geplaatst**: 21-11-23 08:41

Re: Jouw kinderen en de "stieffamilie"

Geplaatst: 21-11-23 08:41

Dit is nou precies waarom ik niet van de verplichte familiebijeenkomsten hou, de druk die er bij mij ontstaat. Ik zou er in jouw geval voor kiezen om met de kinderen in gesprek te gaan en te vertellen wat het voor de anderen betekent zodat ze dat in ieder geval meekrijgen. Ik zou er niet te moeilijk over doen, misschien kun je samengesteld aan de koffie of lunchen of zo en daarna ieder zijn eigen ding doen. Of verzin een nieuwe traditie waar iedereen blij mee is. En even met vriend praten natuurlijk, die mag zijn gevoel ook uiten maar moet wel volwassen reageren en zijn kindjes ook uitleggen dat anderen soms andere dingen willen dan zij en dat dat helemaal ok is en niets met buitensluiten te maken heeft.

**Geplaatst**: 21-11-23 09:16

Re: Jouw kinderen en de "stieffamilie"

Geplaatst: 21-11-23 09:16

Ik vind dat je er goed in staat TS. En wat goed dat de kinderen aangeven dat en waarom ze het niet leuk vinden als je vriend en zijn kinderen ook zouden komen. Om hier gedoe en gesleep met de kinderen te voorkomen zijn ze de hele kerst bij hun vader. En oud en nieuw bij mij. Mijn kinderen zijn 12 en 14 jaar. Maar hebben een hekel aan het steeds heen en weer moeten gaan met de feestdagen. 1ste kerstdag daar dan weer 2de kerstdag hier. Dus ik kies ervoor om alleen te blijven met de kerstdagen en met oud en nieuw maken wij het gezellig. Mijn zus is ook gescheiden en die loopt ook tegen een ex aan waar de kinderen dan perse met kerst sowieso 1 dag moeten zijn ( 2uur reistijd enkele reis). Dus voor ons met de families samen kerst vieren lukt toch eigenlijk nooit. Ik vermaak me prima en tot vorig jaar werkte ik dan gewoon met de kerstdagen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-11-23 09:29

Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-23 09:29

Olympia96 schreef:
Ik ken jouw achtergrond niet TS, maar ik kan alleen terugblikken op mijn eigen ervaring met de dochter van mijn man. Zij heeft jarenlang met haar (on)wil voor heel veel frictie gezorgd. Ze kreeg heel veel vrijheid om haar mening en gevoel ‘door te drukken’ en er werd (te) veel rekening met haar gehouden.

Ik denk niet dat het kwaad kan als ouders beslissen en kinderen soms iets ‘moeten’ doen wat ze in eerste instantie niet willen. Dat is namelijk wat kinderen van niet gescheiden ouders ook soms moeten.

Het klinkt misschien botter dan ik bedoel, maar bij ons leidde dat ‘gelijke stem hebben en evenveel inbreng als volwassenen’ tot hele grote problemen. En zelfs een breuk van 1 jaar lang. Gelukkig is het contact nu weer voorzichtig hersteld, maar het was echt een gruwelijke periode.

Nou weet je, verder leggen ze mijn relatie geen strobreed in de weg, en ze kunnen prima uitleggen waar bij hen de weerstand zit. En soms vind ik gewoon dat ze een punt hebben of ik kan het me gewoon wel voorstellen. En ja, daar luister ik soms gewoon naar en dat heeft tot nu toe alleen maar positief gewerkt vind ik.

Ik waardeer ook alle adviezen! Maar ik twijfel ook niet hoe ik hier mee om zou willen gaan, maar ben vooral benieuwd naar de verschillende ervaringen bij andere gescheiden mensen en de nieuwe samenstellingen. En daarin is vanalles mogelijk natuurlijk, en uiteindelijk wil ik natuurlijk gewoon lezen dat ik niet de enige ben waar het zo gaat :Y)

Ik vind het maar ingewikkeld hoor, een scheiding en al die gezinsstructuren die uit elkaar gehaald en bij elkaar gevoegd worden. Ik had het echt liever anders gezien, ik kom zelf uit een heel fijn stabiel gezin met liefdevolle ouders en het doet me echt wel pijn dat mijn kinderen dat niet zelf ook zo konden ervaren.

Ah ja Nimbletje, wat een fijne oplossing. Dat van die ex herken ik, wij hebben tijdens de scheiding werkelijk een volledig "mediation" gesprek (of zelfs nog meer) gewijd aan die ene dag die hij ze persé moest hebben (maar die de kids bij mijn familie wilden vieren) omdat kerst voor hem óók ineens HEEL. ERG. BELANGRIJK. was. Soort compromis afgesproken, maar dat werd één groot drama want ze wilden helemaal niet weg. Kerst daarop dumpte hij ze op 2e kerstdag bij zijn ouders om zelf kerst bij de ouders van zn vriendin te gaan vieren.

Dus VanHuisUit, ik snak naar jouw situatie :')

, wat mooi dat dat zo gaat, klinkt als een heel volwassen aanpak van iedereen.

**Geplaatst**: 21-11-23 09:35

Re: Jouw kinderen en de "stieffamilie"

Geplaatst: 21-11-23 09:35

Laten we even vooropstellen, ik heb niet het hele topic gelezen. Alleen de eerste pagina

Maar is het een aanname van jou dat hij dan "alleen met zijn kinderen zit en jullie lekker gezellig samen" of heeft hij dat daadwerkelijk zo uitgesproken? Ik denk dat het daar namelijk in zit. Een gescheiden man mét kinderen zal heus begrijpen dat jij als moeder jouw kinderen op 1 zet boven hem en hiermee dus ook meegaat met de wens van jouw kinderen. Dat doe je gewoon als moeder zijnde, helemaal als je kinderen een moeilijke tijd achter de rug hebben

Hier een samengesteld gezin, ik had al een zoon en heb met mijn huidige man samen een dochter. Maar mijn man snapt heel goed dat als puntje bij paaltje komt hij achter mijn zoon in de rangorde staat

**Geplaatst**: 21-11-23 09:52

Geplaatst: 21-11-23 09:52

VanHuisUit schreef:
Ik heb niet alles gelezen wat is gepost, maar wel jouw intro en uiteraard een aantal reacties. Maar wow wat herkenbaar

Kort mijn / onze situatie. Onze kinderen waren 15, 17, 19 en 21 toen we elkaar leerden kennen. Die van 15,17 en 19 woonden nog thuis. Mijn zoon 15, zijn zoon en dochter (17 en 19), andere dochter van hem 21.
Wij hebben toen ook vrij vlot besloten dat wij als 'setje' pas bij elkaar zouden gaan wonen (ooit, dat is inmiddels nu maar wisten we toen uiteraard nog niet ) als de kinderen het huis uit zouden gaan. Om ze nu een samengesteld gebeuren aan te doen, en ook onszelf, na ontzettend veel gedoe in beide huwelijken voorafgaand aan scheiding etc. daar hadden we echt geen zin in en we vonden ook dat we het onze kinderen niet aan konden doen.

Dus jouw reactie, paar pagina's terug van wat wil je zelf, vooral geen gedoe, ik hoor het mezelf zeggen

Eerste jaar hebben we de Kerst afzonderlijk van elkaar gevierd, hij met zijn kinderen en broer plus kinderen en ik met mijn zoon en nog wat van mijn familie. Helemaal prima. We hadden al wel een paar keer een bijeenkomst gehad (lees iets van BBQ'tje, etentje, lunch zoiets laagdrempeligs) met het hele stel bij elkaar dat was ook steeds goed verlopen.

Ons uitgangspunt overigens ook mbt 'gezamenlijke dingen': We hebben de kinderen nooit enige druk op gelegd dat ze bij dingen moeten zijn of wat dan ook. En onszelf ook niet. Als een van de twee (van wij als partners dus) iets niet ziet zitten dan is dat zo. IK heb me nooit uitgesloten gevoeld bij hem en hij ook niet bij mij.

Tweede jaar kwam zo uit dat we het gezamenlijk zouden vieren, maar corona kwam ff roet in het eten gooien dus we zaten alsnog gescheiden

Derde jaar, herkansing, ondertussen is het spul aardig aan elkaar gewend, leuke gezellige Kerst, oudste dochter was die dag verhinderd, was met haar vriend bij zijn familie, ook allemaal prima.

Vierde jaar, alles weer bij elkaar, op verzoek van de kinderen, want wij wilden eigenlijk met Kerst weg. Maar ze vonden dat zo jammer want het was dan niet gezellig.
Dat was wel even een kers(t) op de taart van ons niet echt samengestelde maar toch wel enigszins samengeraapte zootje

Dit jaar zitten we dus weer met z'n allen, middelste dochter is dan alleen afwezig ivm bezoekje aan Parijs met haar moeder (ex van mijn vriend dus), ook geen probleem.

Nu zijn die van mij /ons net wat ouder dan die van jullie. Dat scheelt met het stieffamilie gebeuren, want er is vrijwel geen stieffamilie, anders dan de kinderen en een enkele broer/zus van mij of van mijn vriend.

Basis blijft bij ons: voelt het niet goed, voor wie dan ook, dan zegt iemand gewoon nu ff niet en wordt dat gerespecteerd. Niemand voelt zich uitgesloten of hoeft zich uitgesloten te voelen. Voelt iemand dat wel, dan bespreken we het.
Maar gelukkig is dat nog niet het geval geweest.

Ik hoop dat je het luchtig en prettig kunt houden. Moet eerlijk zeggen als het 'gedoe' had gegeven weet ik ook niet of ik nog bij mijn vriend was geweest. Ik merk dat ik het heel belangrijk vind dat alle partijen het naar hun zin hebben.

Wat we wel merken is dat het bij de andere stiefkant, dus de kant van de ex met haar nieuwe vriend en de kant van mijn ex en zijn nieuwe vriendin, niet zo makkelijk loopt. Dus ik ben dankbaar dat het bij ons wel zo is $_/-\o_$

Wat fijn deze situatie! Ik heb nu geen partner maar mocht dat ooit komen dan hoop ik ook dat het zo kan gaan.

**Geplaatst**: 21-11-23 10:40

Re: Jouw kinderen en de "stieffamilie"

Geplaatst: 21-11-23 10:40

Ik heb zelf gescheiden ouders en een vriend. Het is echt een gedoe als je iedereen langs wilt met de feestdagen. Om nog maar niet te spreken over het feit dat ze het liefst allemaal dezelfde dag op hetzelfde tijdstip iets willen doen...

Is het niet mogelijk dat jouw kinderen en partner (zonder kinderen) naar jouw familie gaan zoals gebruikelijk. Dan jij zonder kinderen naar jouw partner zijn familie en zijn kinderen.

Dan zou je een ander moment in december (of 'derde' kerstdag) kunnen plannen voor met zn zessen en dan zorgen dat je iets gaat doen wat iedereen gezellig vindt (gourmetten, naar de dierentuin/bioscoop, thuis spelletjes spelen, filmavond met lekkers oid). Dat zou misschien een mooie tussen oplossing zijn om iedereen blij te maken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-11-23 11:42

Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-23 11:42

Ja, dat is wat ik graag zou zien, en dan hebben we vorig jaar ook gedaan (vonden mijn kinderen eerst ook nog spannend, maar uiteindelijk ging dat gewoon goed)
Maar omdat mijn vriend nu beide dagen zijn kinderen heeft is dat natuurlijk lastig. Eigenlijk zit de planning van zijn ex ons nu in de weg zeg maar }:0

**Geplaatst**: 21-11-23 12:05

Geplaatst: 21-11-23 12:05

Olympia96 schreef:
Ik ken jouw achtergrond niet TS, maar ik kan alleen terugblikken op mijn eigen ervaring met de dochter van mijn man. Zij heeft jarenlang met haar (on)wil voor heel veel frictie gezorgd. Ze kreeg heel veel vrijheid om haar mening en gevoel ‘door te drukken’ en er werd (te) veel rekening met haar gehouden.

Ik denk niet dat het kwaad kan als ouders beslissen en kinderen soms iets ‘moeten’ doen wat ze in eerste instantie niet willen. Dat is namelijk wat kinderen van niet gescheiden ouders ook soms moeten.

Het klinkt misschien botter dan ik bedoel, maar bij ons leidde dat ‘gelijke stem hebben en evenveel inbreng als volwassenen’ tot hele grote problemen. En zelfs een breuk van 1 jaar lang. Gelukkig is het contact nu weer voorzichtig hersteld, maar het was echt een gruwelijke periode.

Er zijn meerdere punten in je reactie waar ik het, met mijn ervaringen langs de andere kant, totaal mee oneens ben en graag op wil reageren.

Allereerst weet ik niet hoe jouw sitatie als kind geweest is en welke ervaringen jij hebt en evenmin weet ik de leeftijd van de dochter van je partner, dus vat dit ook zeker niet te persoonlijk op. Het is geen aanval, maar ik merk dat jouw reactie mij de juiste haakjes geeft om mijn mening en gevoel gebaseerd op mijn ervaring juist uit te drukken. En omdat ik dit een belangrijke disussie vind, deel ik die graag.

Ik ben van mening dat je in deze specifieke situatie niet "te veel" rekening kan houden met de gevoelens van een kind. Het kind kiest er niet voor om geboren te worden, noch om gescheiden ouders te hebben en tekent evenmin voor de nieuwe partner + aanhang en alle veranderingen die daarbij komen kijken. Ik ben van mening dat je vanaf het moment dat je besluit samen kinderen te nemen, dat je ten alle tijden zou moeten handelen in het voordeel van je kind, tot het moment dat het kind oud en zelfstandig genoeg is om op eigen benen te staan. Nogmaals, het kind kiest er niet voor om geboren te worden maar jij als ouder kiest ervoor een kind te nemen. Ik zie het dan als je verplichting om goed te luisteren naar je kind. En dat zit hem niet in je kind altijd maar de zin te geven wanneer het de nieuwste paar Nikes wilt die de "cool kids" op het schoolplein ook hebben, wanneer het geen zin heeft om mee te helpen met de tafel af te ruimen of sokken in de wasmand te doen, het geen zin heef om mee te gaan naar oma op zondagmiddag of wanneer het naast hockey en voetbal ook nog graag op turnen wilt "want dat doet Marietje ook", nee, het zit hem in het bieden van een veilige en vertrouwde omgeving waar een kind ontspannen zichzelf kan zijn.

Wanneer die vertrouwde omgeving wegvalt, kan dat voor een kind lastig zijn. Ongetwijfeld staat niet ieder kind hetzelfde in het beeld dat ik nu ga schetsen, maar je thuis is heel privé. Ookal betalen kinderen niet mee aan de hypotheek, het eten en de andere vaste lasten, het voelt voor hun ook als hun thuis. Waar zij recht hebben op een eigen plekje. Waar zij hun mening mogen delen, gehoord worden en weten wat zij kunnen verwachten.
Wanneer die plek wegvalt door een scheiding en eventueel zelfs aangevuld wordt met een nieuwe partner + aanhang, is dat voor een kind een ontzettende verandering. Met de nieuwe situatie komen mogelijk nieuwe regels, meer mensen in huis en dus minder rust en het gevoel hebben op eieren te moeten lopen, voor je gevoel is er minder ruimte om jezelf te zijn. Er zijn nu immers meer mensen om rekening mee te houden. We kunnen daar nu makkelijk over denken, maar als jij ineens je eigen huis moet gaan delen met 3 mensen (waar je misschien niet al te best mee kunt opschieten), doet dat ook iets met je.

Misschien niet de beste vergelijking, maar hoe vaak lezen we op bokt wel niet dat de ruiter zijn eigen wensen bijstelt, omdat het paard niet gelukkig wordt van de dingen die de ruiter wilt ondernemen? Dat het paard zichtbaar ongelukkig wordt van fanatiek trainen en liever ontspannen bosritjes maakt. Dat de ruiter liever voor een stal met iets meer comfort zou kiezen, maar dat paardlief gelukkiger is op een paddock paradise?
En tijdens de bosritjes zal het paard wel eens door een plas moeten of langs iets moeten dat het eng vindt. En natuurlijk moet het regelmatig dressuurmatig in de bak getraind worden om correct lichaamsgebruik te bevorderen, ookal heeft het daar geen zin in. Maar in de basis geef je hem de ruimte om zichzelf te zijn en luister je naar zijn behoeftes. Hier en daar negeer je zijn voorkeuren, omdat niet iedere voorkeur belang heeft of omdat het negeren van die voorkeur het welzijn ten goede komt, maar je deelt het leven van je paard in op de manier waarop hij het meest gelukkig wordt. Ookal moet jij daarvoor soms water bij de wijn doen. En zo zou het mijns inziens ook met kinderen moeten zijn.
De tweede optie, paard verkopen, wordt dan wel iets lastiger met kinderen.

Citaat:
Het klinkt misschien botter dan ik bedoel, maar bij ons leidde dat ‘gelijke stem hebben en evenveel inbreng als volwassenen’ tot hele grote problemen.

En dit klinkt dan waarschijnlijk nog botter: maar grote problemen? Voor wie? Voor het nieuwe stel? Zijn dat niet een beetje de consequenties die samen kunnen hangen aan het per sé willen hebben van een samengesteld gezin? Je hoeft geen relatie te hebben, hè? Daar kies je zelf voor. En het argument van "maar dan is papa/mama niet gelukkig" vind ik ook ongezond. Je zou geen relatie nodig moeten hebben om gelukkig te zijn. Een relatie is een aanvulling op je leven en geen basisbehoefte.

Ik heb me één ding al heel jong voorgenomen, en dat is dat ik mijn kinderen nooit een samengesteld gezin ga aandoen.

Nogmaals, ik reageer op jouw reactie omdat dat mij de haakjes geeft om mijn mening goed te verwoorden. Zie dit zeker niet als aanval op jou persoonlijk, maar als bijdrage aan de discussie.

**Geplaatst**: 21-11-23 12:18

Geplaatst: 21-11-23 12:18

Ik denk dat het ook per situatie / kind anders kan zijn waar je goed aan doet.
Als kind moet je gehoord en gezien worden. Maar soms zal je ook even uit je comfortzone moeten omdat er wel ontwikkeling moet zijn zeg maar. Als je elke "dit wil ik niet" maar toegeeft dan ontdekt het kind ook niet dat het wel meevalt, of zelfs heel leuk kan zijn. Altijd in het bekende blijven hangen staat groei in de weg :(:)

Ik denk dat dat juist het lastige is, om die "sweet spot" te vinden tussen kind genoeg rust en vertrouwen geven, maar ook genoeg stimulans om iets goeds voor de toekomst te ontwikkelen zeg maar.

**Geplaatst**: 21-11-23 13:51

Re: Jouw kinderen en de "stieffamilie"

Geplaatst: 21-11-23 13:51

Ik lees de OP als kind en stiefkind-zijnde.
En hetgene wat bij mij vooral bovendrijft qua gedachte is: jouw kinderen zijn op een leeftijd waarop ze blij kunnen zijn voor een ander. Waarop ze beseffen dat hun ouders ook mensen zijn, individuen, en niet alleen maar moeder/vader. Ik bedoel eigenlijk: waarom kunnen zij zich niet naar jou schikken?

Ik en mijn broer lijken daar veel makkelijker over te denken. En ja - ook toen we die leeftijd hadden. Wij hadden en hebben zoiets van: als moeder/vader maar gelukkig is. Kan ons niet schelen met (of zonder) wie dat dan is.
Als ik mijn moeder/vader gelukkig kan maken door kerst met haar/hem + nieuwe partner incl. diens kinderen te vieren, dan doe ik dat gewoon. Nu, op mijn 34ste - maar ook toen, op mijn 15de.

Jij mag ook jouw eigen wensen hebben. Je hebt een nieuwe relatie, je probeert samen aan een toekomst te bouwen. Het zou fijn zijn als je kinderen mee zouden willen bouwen..

Ik snap dat het niet simpel is. Echt - ik snap het. Ik ben de dochter die alles minstens 2x moet organiseren, want mijn ouders komen al heel lang niet meer overeen. Destijds toen we jonger waren en het meer nodig was, dat zij door 1 deur geraakten, deden ze dat nog wel. Nu is dat niet meer. Ik vier alles dus minstens 2 keer, en eerlijk, sinds mijn relatie (8 jaar) 3x, want mijn vriend heeft ook ouders. Gelukkig zijn die wel nog samen haha, dat scheelt al 1x extra :')

Het zou makkelijker zijn, als ik mijn ouders aan 1 tafel zou kunnen krijgen. Maar dat is niet zo, er is te veel gebeurd, en ze zijn uit elkaar gegaan voor verschillende redenen. Wij zijn al lang en breed het huis uit, onze handjes hoeven niet meer vastgehouden te worden. We zijn groot genoeg om de auto in te stappen en zelf naar ze toe te rijden, ze hoeven ons niet meer van school oid te halen.

Wij zijn gewoon blij voor onze ouders. Blij dat mama gelukkig is met haar relatie, blij dat papa gelukkig is met zijn relatie. Met de ene "stief" komen we beter overeen dan met de ander - maar daar zetten wij ons gewoon overheen. Het draait niet altijd om ons - als mijn vader jarig is, vieren we het daar, ook al klikt het met onze "stiefjes" langs die kant minder. Het draait niet om ons: het draait om mijn vader, op dat moment.

Het mag met kerst òòk om jou draaien. Om jouw relatie, jouw toekomst. Je kinderen zouden zich best mogen voegen, daar is helemaal niets mis mee. Je doet hen niet tekort door òòk aan jezelf te denken. Ze doen zichzelf niet tekort door òòk rekening met jouw wensen te houden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-11-23 14:14

Geplaatst door de TopicStarter : 21-11-23 14:14

Esmee, ik vind dat je het heel mooi omschreven hebt, thanks!

@LWDaisy: Wat goed dat jij en je broer daar zo in konden staan! Als alle stiefkinderen het zo zouden ervaren dan was de wereld van menig gescheiden ouder al een heel stuk makkelijker denk ik

Maar helaas werkt het bij die van mij dus niet zo. Zoals ik er naar kijk zijn ze door de omstandigheden voorafgaand en tijdens de scheiding een stukje vertrouwen kwijtgeraakt. Ik ben nu de vaste basis, hun vader is hun vader en daar leren ze langzamerhand mee omgaan.
Dit plekje, in die familie was echt hun safehouse in tijden dat alles op z'n kop stond, dus die wens van hen begrijp ik ook gewoon heel goed. En iedereen ervaart het weer anders, blijkt ook wel uit dit topic vind ik.

En ik vind dat ze over het algemeen het supergoed doen, we vinden een balans tussen wat goed is voor mij en wat goed is voor hen, de "sweetspot" zoals pmarena mooi zegt. Ze gunnen me echt mijn relatie wel, maar hebben ondertussen ook heel wat te verwerken.

En als je mij vraagt waar ik blij van zou worden, is dat we beide zonder kinderen bij elkaars familie aanschuiven. Ik heb ook voldoende meegemaakt en wil ook gewoon in alle rust met mijn partner de band in mijn familie samen met hem kunnen opbouwen, hij ziet ze ook bijna niet. Dat is mijn behoefte. Maar daar verschillen we dus in. Mochten mijn kinderen het reuzegezellig vinden, dan vind ik het helemaal gezellig als ze er allemaal zijn. Maar daar zit dus wat weerstand

**Geplaatst**: 21-11-23 14:19

Geplaatst: 21-11-23 14:19

Dat is helemaal niet hoe ik TS haar post lees eigenlijk LWdaisy. De kinderen van TS lijken blij te zijn voor hun moeder en zich in andere situaties ook wel te willen schikken, maar in een specifieke situatie geven ze aan zich daar niet fijn bij te voelen en dat anders te willen. Het gaat ook niet om het samengestelde gezin bij elkaar, maar het feit dat hun neefjes en nichtjes en andere familie erbij zijn, dat ze op een bepaalde manier met elkaar omgaan en dat ze bang zijn dat de aanwezigheid van de kinderen van partner dat veranderd.

Als stiefkind snap ik dat wel. Wij waren jonger toen mijn vader een nieuwe relatie kreeg en gingen wel eens mee naar de familie van mijn stiefmoeder, waar meerdere neefjes en nichtjes waren rond onze leeftijd. We waren hartstikke welkom, maar je merkte echt wel verschil in hoe gemakkelijk zij met elkaar omgingen terwijl wij er van buitenaf bij kwamen. Mijn stiefmoeder had geen kinderen dus dat leverde niet precies dezelfde situatie op als in TS haar geval, maar als die er wel waren geweest kan ik me best voorstellen dat dat voor hun een ingewikkelde situatie had opgeleverd, en dat je daar als kind van welke leeftijd dan ook niet altijd zin in hebt. De nieuwe relatie van moeder betekent natuurlijk niet dat zij geen wensen mogen hebben over hoe zij hun feestdagen doorbrengen, ook als dat misschien niet helemaal in het nieuwe plaatje past.