Geplaatst: 14-10-22 12:34 DuFraize schreef:Ik zou toch contact zoeken met die zus. Moeder praat mooi met dat er geen contact mag zijn en nooit meer over gesproken mag worden, maar dat maakt echt jullie hele wereld en omgang met elkaar zoon groot zwaar geheim en gedoe.
Praat er gewoon over. Tis niet dat hij als volwassen vent zijn zus heeft misbruikt (ALS dit verhaal van misbruik uberhaupt waar is). Hij was 10-11 jaar oud en heeft waarschijnlijk toen nooit zo'n intensie gehad (ALS het al echt gebeurt is).
Zus heeft haar visie en ervaring en komt hier nu ineens over uit bij moeder en moeder gaat nu moederen tussen broer en zus. Jullie moeten gewoon met zus om tafel. En niet een front vormen en met een vingertje wijzen maar echt van: hoe heb jij dat ervaren, wat voelde je, wat dacht je, hoe kijk je er nu tegenaan. Zonder maren en mitsen.
Even los van het effect dat zoon beschuldiging aan het adres van jouw vriend heeft, hoor haar verhaal. En vertel dat van hem.
Praat met elkaar. Zo kan zij wellicht iets gaan verwerken, jullie kunnen elkaar wellicht blijven zien of je kunt haar vertellen dat een dergelijke beschuldiging he heftig is als ie niet waar is.
Ik zou dit denk ik niet durven zonder mediator of iets dergelijks.
Ik denk dat er een vrij grote kans is dat dit zo'n "grijs" verhaal is.
Toen ik vrij jong was, was er ooit iemand die wat ouder was, maar ook heel jong (denk een jaar of 9). Die allemaal dingen wilde proberen waarvan hij wist dat het seks was, zonder dat hij zelf ook maar een halve notie had van wat 'ie nou aan het doen was. Had 'ie op TV gezien
. Heb daar niets aan over gehouden hoor, en zou dit jochie ook niet als misbruiker willen aanmerken. Maar heb het wel altijd onthouden omdat hij totaal schijt had aan mijn weerstand (al had ik ook geen idee wat seks was). Dat gebeurt dus.Het kan dus heel goed zijn dat er iets gebeurd is, wat voor hem iets totaal anders betekend heeft dan voor haar. Da's een beetje het ingewikkelde met kinderen. In dat opzicht enigszins troostend dat dit dus gebeurd is toen hij zo jong was, want zelf als er iets heeft plaatsgevonden kun je je afvragen of het hem echt te verwijten valt en of je iemand nou echt zijn hele leven moet veroordelen voor iets wat hij heeft gedaan toen hij 11 (!) was en zelf niet eens goed snapte. Dat zou voor mij al heel anders zijn als hij 14 of 15 was ofzo.
Nouja. Wat dat betreft denk ik dat het ook belangrijk is om de gevoelens van zus heel serieus te nemen, want het kan best zijn dat er wel degelijk iets is gebeurd waarvoor zij zich hele leven geschaamd heeft, of wat haar anderszins geschaad heeft. Maar ik denk zelf dat het ook wel belangrijk is om met mildheid naar je vriend te kijken (ook als er iets raars of genants of wat dan ook heeft plaatsgevonden.). Uiteindelijk is een stukje vergeving/acceptatie ook verwerking maar het is duidelijk dat die fase er nu niet inzit. Je vriend kan hier ook alleen eerlijk over zijn als hij open mag zijn. Niemand gaat toegeven dat 'ie ooit een kindermisbruiker is geweest als je die connotatie erbij legt. Als je het uitlegt als doktertje gone wrong is het toch al anders lijkt me.
Dus ja. Iemand erbij halen lijkt mij uitermate verstandig die kan bemiddelen en zonder oordeel naar beide verhalen kan luisteren.
En dit is in het geval dat er echt iets gebeurd zou zijn en zus geen pathologisch leugenaar is. Al lijkt me die kans kleiner. Denk dat je vriend en zijn nu allebei heel goed hulp kunnen gebruiken en je hier als familie niet uit gaat komen anderszins.
